Υπάρχει άραγε ο κορωνοϊός; Μύθος ή απάτη;

 
Υπάρχει άραγε ο κορωνοϊός; Μύθος ή απάτη;

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναΐρόμπης κ. Μακαρίου

Προσωπική μαρτυρία

Θα συμπληρωθεί σε λίγο ένας χρόνος από τότε που ανακοινώθηκε η δήθεν παρουσία ενός νέου ιού – πανδημία - με την ονομασία κορωνοϊός (SARS-CoV-2) σε παγκόσμια κλίμακα, τρομοκρατώντας τους πάντες, μικρούς και μεγάλους.

Και φυσικά στα σχέδια των ισχυρών ήταν και η Αφρική! Να καταργήσουν κάθε νόμιμη επικρατούσα κατάσταση τόσο στην πολιτική, μα περισσότερο στην εκκλησιαστική πραγματικότητα.

Έκλεισαν στην αρχή τα σχολεία, μετά τις εκκλησίες και σιγά-σιγά κάθε είδους μετακίνηση.

Κλειστήκαμε όλοι μας στους εαυτούς μας, δηλώνοντας έτσι υπακοή και σεβασμό στους νόμους του κράτους όσο κι αν ο κόσμος άρχισε να δυσανασχετεί, αφού πια δεν μπορούσαμε να μετακινηθούμε από μια περιοχή στην άλλη.

Εμείς, φυσικά, στον χώρο τον δικό μας, τελούσαμε κανονικά όλες τις απαραίτητες ακολουθίες όχι μόνον τις Κυριακές αλλά και τις καθημερινές.

Οι άλλες χριστιανικές ομολογίες έκλεισαν μια για πάντα, ακόμα και μετά το άνοιγμα, τις ιερές τους ακολουθίες. Προέκυψε τότε όπως και σήμερα ένα μεγάλο θέμα, εκείνο της πείνας!

Έτσι, αρχίσαμε από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό. Καλούσαμε τους γονείς και των 300 παιδιών μας και τους προσφέραμε όλους φαγώσιμα.

Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό. Αρχίσαμε να κάνουμε διανομή τροφίμων όχι μόνο στις ενορίες της Ναϊρόμπης και των περιχώρων αλλά και με ειδική άδεια από τις αρχές σε απομακρυσμένες περιοχές αλλά και σε σπίτια ηλικιωμένων ατόμων που δεν είχαν κανένα δίπλα τους να τους συμπαρασταθεί.

Μπήκαμε στα ίδια τα σπίτια των γριών και των γερόντων που καθόντουσαν πεινασμένοι μέσα στις καλύβες τους γύρω από μια πρόχειρη φωτιά με καυσόξυλα για να ζεσταθούν. Κατά τ’ άλλα ζούμε στον 21ο αιώνα!

Μόλις άνοιξαν τα σύνορα επεξέτεινα τις προσπάθειές μου σ’ όλη την επικράτεια της Κένυας, από χωριό σε χωριό, από ενορία σε ενορία, τελώντας απαραίτητα την Θεία Λειτουργία και όλες τις άλλες ακολουθίες, όπως γάμους, βαπτίσεις, κηδείες, με χιλιάδες κόσμο να συμμετέχει ενεργά, χωρίς φυσικά προφυλάξεις ή περιορισμούς.

Διερωτήθηκα, ειλικρινά, αφού συναναστρεφόμαστε όλο αυτόν τον κόσμο, χωρίς καμιά προφύλαξη ή περιορισμό μέσα στις πιο απίθανες και πρωτόγονες συνθήκες.

«Κύριε ελέησον!» έλεγα και ξανάλεγα. Το θέμα της θείας κοινωνίας δεν μας απασχόλησε ποτέ ούτε κατά φαντασία ούτε κατά διάνοια.

Τρέχαμε στο τέρμα, φθάσαμε στο απροχώρητο. Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές βρίσκομαι στην έρημο προς τα σύνορα της Αιθιοπίας.

Κάτι το ασυνήθιστο συνέβη την ημέρα της πρωτοχρονιάς. Καταρρακτώδεις βροχές σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσε το αυτοκίνητο μας να πλησιάσει στον ιερό ναό όπου θα ετελείτο η Θεία Λειτουργία.

Όπως ήταν αναμενόμενο, περπατήσαμε χωμένοι, κυριολεκτικά, μέσα στις λάσπες. Αλλόκοτες εμπειρίες για κάποιους, συνηθισμένες για μας.

Φυσικά, στο τέλος, φθάσαμε αισίως, τελέσαμε την πρωτοχρονιάτικη Θεία Λειτουργία και χειροτονία διακόνου της φυλής των Τουρκάνα και ευχαριστήσαμε τον Θεό, γιατί βγήκαμε ζωντανοί και μπορέσαμε να συνεχίσουμε στη μακρινή αυτή πορεία με λειτουργίες, αγιασμό υδάτων κ.τ.λ. στο πουθενά – με όλη τη σημασία της λέξης.

Υπάρχουν τρεις μόνιμοι εγκαινιασμένοι ναοί αποκλειστικά για την ξεχασμένη και απομακρυσμένη αυτή περιοχή της πρωτόγονης αφρικανικής γης.

Είδαμε ακόμα ένα θαύμα σ’ αυτό το κομμάτι της Δημιουργίας του Θεού, τόσο πρωτόγνωρο και φανταστικό!

Μια φυλή παραδοσιακή με τόση αφοσίωση και μεγαλοπρέπεια ταυτόχρονα. Τόση αγαθότητα, τόση αγιότητα, τόση καλοσύνη κι ας μην έχουν πού να ακουμπήσουν το κεφάλι τους για να κοιμηθούν.

Βρίσκονται στο πουθενά, μακριά από ό,τι εμείς λέμε και φανταζόμαστε «πολιτισμό», αυτοί έχουν τον δικό τους, τον μοναδικό και πραγματικό πολιτισμό, αυτόν των προγόνων και των πατέρων τους.

Μια διαφορετική προέκταση και προέλευση. Οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι κι ας πεινούν.

Σ’ όλες τις ενορίες κάναμε διανομή τροφίμων και οι άνθρωποι μάς υποδέχονταν παντού με τύμπανα, χορούς, τραγούδια και χαρούμενες κινήσεις.

Για να φθάσουμε όμως στις απομακρυσμένες περιοχές, ύστερα από τις μη αναμενόμενες βροχές, ήταν άθλος!

Οι υποτιθέμενοι δρόμοι που γέμισαν με το νερό της βροχής ανάγκασαν τον οδηγό μας να βρει τρόπους ώστε ν’ ανοίξει τουλάχιστο ένα μονοπάτι, για να μπορέσουμε να φθάσουμε στον τελικό μας προορισμό.

Τελικά τα καταφέραμε, ήταν όμως κουραστικό λόγω αποστάσεων και των λιμνών και χειμάρρων που είχαν δημιουργηθεί.

Το ερώτημα του τίτλου μού ήλθε στον νου, όταν όλους αυτούς τους μήνες, από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι τον Ιανουάριο του 2021, ταξίδευα σ’ όλη την επικράτεια της Κένυας.

Από τη μια άκρη στην άλλη. Κόσμος όλων των ηλικιών κι όλων των αποχρώσεων και φυλών.

Κάτι το πολύτιμο και ακριβό. Για μια ακόμη φορά μού δόθηκε αυτή η ευκαιρία να ζήσω από κοντά και να απολαύσω την απλότητα, τη φτώχεια και την καλοσύνη των ανθρώπων αυτών του Θεού, υπάρξεων με τα ίδια προνόμια και τις αρχές του Δημιουργού και Κτίστη του σύμπαντος.

Πόσοι μήνες πέρασαν μέσα στην ανέχεια και την πείνα! Κι όμως ήμαστε «πλούσιοι» και ευλογημένοι, αφού ο Κύριος μάς οδηγούσε παντού και μας προστάτευε.

Έλεγαν και ακούμε μέχρι σήμερα τα περί του δήθεν θανατηφόρου κορωνοϊού. Και απορούμε πώς είναι δυνατόν εμείς εδώ να ζούμε και να εργαζόμαστε όπως και πριν χωρίς τις απαιτούμενες προφυλάξεις και τους κανονισμούς.

Δεν αφήσαμε, όπως ήδη τόνισα, μέρος που δεν επισκεφθήκαμε με λειτουργικές, μυσταγωγικές τελετές και τα μυστήριά μας∙ γάμους, βαπτίσεις αλλά ακόμα αγιασμούς κηδείες, και όμως κανένας δεν μας είπε για θανάτους από κορωνοϊό!

Άραγε είναι μια προκατασκευασμένη ουσία που έχει ένα συγκεκριμένο στόχο από τους δυνατούς που βρίσκονται στην εξουσία: να εξολοθρεύσουν τους μικρούς και τους αδύνατους;

Βλέπουμε και δεν είναι μυστικό το γεγονός ότι τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη οι άνθρωποι έχουν παρασυρθεί και δεν ανήκουν πια σε καμιά χριστιανική ομολογία, ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν, ενώ στις δικές μας τις χώρες, Ελλάδα και Κύπρο και σε όλες τις Βαλκανικές χώρες, ανθίζει και ανεβαίνει στα ύψη η Ορθοδοξία, η μοναδική κιβωτός και ελπίδα του κόσμου.

Σε όλες τις χώρες που διαβιούν Έλληνες απόδημοι, με κέντρο και πάλιν τον ναό τους, τις εκκλησίες τους, ανοίγουν νέους ορίζοντες στον τόπο διαμονής τους με την παρουσία της Ορθοδοξίας.

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο χώρος που σκέφτηκαν αυτοί που διοργάνωσαν και προετοίμασαν αυτή την πανδημία και θεώρησαν ως τον πιο επικίνδυνο για τη μετάδοση της νόσου είναι η εκκλησία;

Ήλθαν, μας είπαν και μας έπεισαν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος μετάδοσης της νόσου βρίσκεται μέσα στους χώρους λατρείας.

Γι’ αυτό δεν γιορτάσαμε ούτε Πάσχα ούτε Χριστούγεννα ούτε Δεκαπενταύγουστο ούτε Πρωτοχρονιά ούτε Θεοφάνια.

Και να δούμε τι άλλο μας περιμένει! Οι άλλες φυσικά χριστιανικές ομολογίες και άλλες θρησκείες προτίμησαν να κλείσουν εντελώς τους χώρους λατρείας λόγω αυτών ακριβώς των αυστηρών μέτρων των κυβερνήσεων.

Γι’ αυτούς τίποτε δεν αλλάζει, αφού δεν έχουν καμιά σχέση με τη σωτηρία του ανθρώπου, έτσι όπως εμείς πιστεύουμε με την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας που για μας, όπως ήδη τονίσαμε, είναι φάρμακο αθανασίας και ζωής αιωνίου.

Τόσος κόπος, τόση κούραση, τόσος μόχθος μέσα σ’ αυτές τις ανήκουστες συνθήκες. Θεέ μου! Βρισκόμαστε στην αρχή του 21ου αιώνα και οι άνθρωποι πεινούν κυριολεκτικά. Τι να κάνουμε;

Τα λίγα που είχαμε τα δώσαμε. Αγοράσαμε ούγκα (αλεύρι) και καλαμπόκι. Οι άνθρωποι ανακουφίστηκαν και για να εκφράσουν τη χαρά τους χόρεψαν και τραγούδησαν.

Τους δώσαμε θάρρος και ελπίδα. Φυσικά, ούτε λόγος για κορωνοϊό. Ούτε καν έφθασε η είδηση εδώ. Γι’ αυτό και συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους. Δεν πήραν καν είδηση.

Ολόκληρος ο κόσμος σήμερα σείεται και οι ειδήσεις φθάνουν για τα μέτρα ασφάλειας και τους αυστηρούς κανονισμούς.

Είναι πράγματι το τέλος του κόσμου; Όχι, φυσικά. Αυτή η κατάσταση που επικρατεί σήμερα και τρομοκρατεί ολόκληρο τον κόσμο δεν προέρχεται από τη φύση, δεν είναι φυσιολογική, όπως άλλες πανδημίες που γνωρίσαμε παλαιότερα.

Είναι μια ανθρώπινη, τεχνητή κατασκευή που αποβλέπει να καταστρέψει τον Χριστό μας και την Εκκλησία Του, την μοναδική αληθινή κι ανόθευτη, την Ορθόδοξη.

Φαίνεται ξεκάθαρα από τις αποφάσεις των ισχυρών της γης ότι τούς φταίνε οι γιορτές μας και οι άγιοί μας γι’ αυτό απαγορεύονται οι τελετές και τα πανηγύρια για τους αγίους μας.

Μέσα σ’ όλη αυτή την ταλαιπωρία και ακαταστασία στο μέσο όλων αυτών των εξελίξεων συνέβη το εξής περιστατικό: ενώ συνέχιζα τις επισκέψεις στα διάφορα μέρη της Κένυας, έκανα μια μικρή διακοπή, γιατί θα τελούσα μια βάπτιση στο μεγάλο βαπτιστήριο της Πατριαρχικής μας Σχολής.

Από την προηγούμενη ανακοίνωσα στους συνεργάτες μου ότι αυτή τη φορά δεν θα μπω ολόκληρος μέσα στο βαπτιστήριο αλλά θα κάνω τη βάπτιση απ’ έξω. Φυσικά ήταν κάτι το ασυνήθιστο, αφού όλα τα χρόνια έμπαινα μέσα.

Το ίδιο πρωινό βρέθηκα με τους ιεροσπουδαστές εκεί στον χώρο και άρχισα το μυστήριο. Δεν υπήρχε κανένα απολύτως αίσθημα ότι κάτι θα συνέβαινε. Αισθανόμουν απλά μια χαρά.

Όταν διάβαζα την τρίτη ευχή και προτού ακόμα ευλογήσω το λάδι, ξαφνικά - δεν γνωρίζω πώς και πότε – βρέθηκα στο νοσοκομείο στη μονάδα εντατικής θεραπείας με ορούς και καλώδια στα χέρια μου.

Οι γιατροί μού εξήγησαν ότι έπαθα υπερκόπωση και χρειαζόμουν ξεκούραση και ανάπαυση.

Έμεινα στην εντατική για δέκα περίπου μέρες. Όπως έβλεπα, όλοι ήταν τρομοκρατημένοι μήπως δεν συνέλθω. Αλλά ο Θεός της αγάπης που γνωρίζει τα πάντα - τα παρόντα και τα μέλλοντα – με τους Αγίους Γέροντες και πνευματικούς μου πατέρες τα κανόνισαν έτσι ώστε να βγω από το νοσοκομείο και να μπορέσω έτσι να συνεχίσω το έργο που άρχισα με τις ευχές τους πριν σαράντα χρόνια. Κι αυτό είναι το μέγα μυστήριο και θαύμα.

Πήγα για τη γιορτή των Θεοφανίων στο τέρμα του Ινδικού Ωκεανού και βρέθηκα να ατενίζω απέναντί μου τα αχανή μέρη του, βυθισμένα σε μια ανεξήγητη γαλήνη και ηρεμία.

Τόση θεϊκή σοφία κυριάρχησε για να δημιουργηθεί αυτό το κομμάτι της γης που για τους πολλούς θα παραμείνει μόνο στη φαντασία τους, αφού δεν πρόκειται να ταξιδέψουν μέχρι εδώ για να το αντικρίσουν.

Με βαθύ σεβασμό αγγίζω τα νερά του και μαζί με τους συνοδοιπόρους μου αγιάζουμε τα ύδατα του Ινδικού Ωκεανού, ενώσαμε με άλλα λόγια τον ουρανό με τη γη, φέραμε το φως και τη λάμψη του, τον ίδιο τον Χριστό εδώ μαζί μας κι ας είμαστε απομακρυσμένοι από τις άλλες ηπείρους.

Λουσμένοι μέσα σ’ αυτό το φως του Χριστού αντλούμε δυνάμεις – σωματικές και πνευματικές – είναι μια πηγή αστείρευτη, είναι τόσο δυνατό αυτό το φως του Χριστού, αφού επιτρέπει σε μας τους γήινους και αμαρτωλούς να απολαμβάνουμε ότι έχουμε πίστη και βεβαιότητα πως όλα κινούνται μέσα στο πνεύμα του Θεού και της αιωνιότητας που είναι κι ο τελικός προορισμός του κάθε ανθρώπου. Υπάρχει παντού βεβαιότητα και άμεση σύνδεση με τον ουρανό.

Εκεί που βρεθήκαμε και ατενίζαμε τον απέραντο αυτό Ωκεανό, που μόνο με τα φτερά της φαντασίας μπορεί κανείς από μακριά να συλλάβει, σκεφθήκαμε ότι ήταν καλή ευκαιρία να αγιάσουμε τα ύδατα και να ρίξουμε τον σταυρό στα πλέον τώρα αγιασμένα ύδατα, για να ενώσουμε τους κόπους και τους ιδρώτες τόσων ψυχών που εδώ υποφέρουν και πονούν κι ας είναι αυτοί που είναι πλάσματα του Θεού και πολίτες της επί γης στρατευόμενης και πολυβασανισμένης Εκκλησίας του Χριστού μας.

Απ’ εκεί συνεχίσαμε φορτισμένοι με τις ευχάριστες και ιστορικές αυτές στιγμές που ζήσαμε όλοι μας σ’ αυτή την τόσο απομακρυσμένη και ξεχασμένη γωνιά της γης. Γεμίσαμε μ’ ελπίδες και προσδοκίες, αφού τελέσαμε και τη Θεία Λειτουργία σ’ ένα πρόχειρο ναό, αφιερωμένο στον Άγιο Παντελεήμονα, μέσα σε μια μαγευτική ατμόσφαιρα του πυκνού δάσους με όλων των ειδών τα τροπικά φρούτα και λαχανικά, νομίζαμε ότι απολαμβάναμε ένα μέρος του ουράνιου παραδείσου! Η όλη ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική, αφού όλοι οι εκκλησιαζόμενοι έψαλλαν μελωδικότατα και με δέος όλη την ακολουθία του όρθρου και της Θείας Λειτουργίας.

Ευχαριστήσαμε τον Θεό και αρχίσαμε το ταξίδι της επιστροφής, αφού διανυκτερεύσαμε στο όρος Κιλιμάντζαρο, και φθάσαμε αισίως στη Σχολή μας ύστερα από ταξίδι 20 ωρών και με τις αποσκευές μας γεμάτες με ανεκτίμητες εμπειρίες και εκπλήξεις.

Και σαν συμπλήρωμα αναφέρω περιεκτικά ότι ενώ τα μέτρα ασφάλειας κατά του κορωνοϊού τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο αλλά και διεθνώς αυξάνονται, εδώ στην Αφρική συνεχίζεται κανονικά η ζωή μας έτσι ακριβώς όπως περίγραψα ήδη.

Το ταξίδι μας συνεχίστηκε στη Δύση, δηλ. προς την περίφημη και ξακουστή λίμνη Βικτώρια.

Οι λειτουργίες και τα άλλα μυστήρια της Εκκλησίας μας δίνουν ζωή και χαροποιούν τους ανθρώπους μας.

Κι ενώ μερικοί δικοί μας αμφιβάλλουν και κάνουν άσκοπα σχόλια για το θέμα της Θείας Κοινωνίας εδώ ούτε καν πέρασε από τη σκέψη μας ότι μπορούμε να προσβληθούμε από τη νόσο σ’ αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της ανθρωπότητας.

Ναι, κοινωνούμε κατά εκατοντάδες και γιατί όχι κατά χιλιάδες, αφού οι ναοί μας είναι ασφυκτικά γεμάτοι με τον κόσμο μας που προσέρχεται να λάβει ιδιαίτερα το σώμα και το αίμα του Κυρίου, αφού είναι Θεοσύστατοι.

Το πνεύμα το Άγιο ενεργεί σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά γίνεται σωτήριο λουτρό που ανακαινίζει και ζωοποιεί τον άνθρωπο.

Έτσι αγιάζονται τα πάντα και δημιουργείται η κοινωνία και ο σύνδεσμός μας με τον ίδιο τον Θεό και Κύριό μας.

Πόσες εμπειρίες και ευλογίες δεχθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια που εδώ υπάρχουν όχι μια πανδημία αλλά τόσες τροπικές ασθένειες που κανονικά, αν δεν ήταν φάρμακο αθανασίας και ζωής, θα είχαμε χάσει τη ζωή μας.

Θυμούμαι έντονα ως λαϊκός πως για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια υπηρετούσα και ενώ οι άνθρωποι εδώ, ιδίως στις πρωτόγονες περιοχές έπασχαν από μεταδοτικές ασθένειες, κι όμως ακόμα ζω και κινούμαι!

Είναι το ύψιστον μυστήριον που λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε θα θεραπεύεται η ψυχή και το σώμα από ασθένειες ψυχικές και σωματικές.

Γι’ αυτό από την προσωπική μας εμπειρία, ακόμα και κατά την διάρκεια της πανδημίας δοκιμάσαμε και αποδείχθηκε πέραν οποιασδήποτε υποψίας ότι Εκείνος που το συνέστησε ήταν όντως Άγιος και Θεός.

Είναι το θαύμα όλων των εποχών και των αιώνων, τόσο χειροπιαστό που αληθινά αυξάνει και ενισχύει την πίστη μας, αφού ο ίδιος ο Κύριός μας το θέσπισε, ίδρυσε κι εγκατέστησε, για να έχει αυτή τη διαχρονική μαρτυρία ότι δι’ αυτού ο άνθρωπος σώζεται και βασιλεύει μέσα του ο ίδιος ο Θεός.

Και μια άλλη διαπίστωση: Σ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα πέραν του ενός έτους δηλ. από τον Μάρτιο 2020 μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δηλ. Απρίλιο 2021, η ανθρωπότητα ολόκληρη κυριολεκτικά υποφέρει από τον κορωνοϊό – διαλύεται και εξοντώνεται κάθε ελπίδα και αισιοδοξία κι εμείς εδώ συνεχίζουμε το έργο του Ευαγγελισμού σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτε!

Όλα αποσκοπούσαν στη διάλυση της χριστιανικής πίστης και τη δημιουργία αρνητικών προϋποθέσεων για την ομαλή λειτουργία των ανθρώπων που ταλαιπωρήθηκαν χωρίς λόγο και αιτία, αφού αυτό το κατασκεύασμα δημιουργήθηκε από κάποιον ή κάποιους με προδιαγραφές καταστρεπτικές, εξωπραγματικές και, γιατί όχι, δαιμονικές!

Παραθέτω αυτούσια τα λόγια ενός ίσως από τους μοναδικούς ειδικούς επιστήμονες κοινωνικής επιδημιολογίας, καθηγητή ελληνικής καταγωγής στο Πανεπιστήμιο Γιέιλ, Δρ Νικόλας Χριστάκης, ο οποίος συμπεραίνει ότι «η κοινωνία που θα ανατείλει την επαύριον της πανδημίας θα χαρακτηρίζεται από τα εξής τρία βασικά χαρακτηριστικά: έκρηξη καταναλωτισμού, σεξουαλική απελευθέρωση, απομάκρυνση από τη θρησκεία».

Οπωσδήποτε όλα αυτά σχετίζονται άμεσα με την εφαρμογή εκείνου του προγράμματος των μεγάλων και ισχυρών της γης για παγκοσμιοποίηση και κατάργηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ναι, υπάρχει ο κορωνοϊός, ο οποίος αναστατώνει συνέχεια όλη την ανθρωπότητα. Δεν είναι όμως αποδεκτό αυτό το οποίο διακηρύττουν και επιβεβαιώνουν άνθρωποι τόσο της Εκκλησίας όσο και της πολιτείας. Είναι ένα προκατασκευασμένο δηλητήριο που πέτυχε εν μέρει, αφού δεν προερχόταν από τη φύση αλλά από σχιζοφρενικό μυαλό κάποιου ή κάποιων.

Ανθρώπινο, λοιπόν, κατασκεύασμα ο κορωνοϊός τροποποιημένος και επικίνδυνος για τη συρρίκνωση και διάλυση της ανθρώπινης ύπαρξης. Συνεχίζονται σε αδικαιολόγητο επίπεδο οι υπερβολές και οι ποινές που στην πραγματικότητα δημιουργούν άγχος και αβεβαιότητα.

Και φυσικά ο κόσμος μας βρίσκεται σε αμηχανία τόσο πολύ, που φθάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε ότι με τη Θεία Κοινωνία, το ιερότατο αυτό μυστήριο της Εκκλησίας μας, μπορεί να μεταδοθεί – αν είναι δυνατόν!!! – ο κορωνοϊός … Τόση πλάνη και αμάθεια!

Έχω γράψει σε παλαιότερα μου σημειώματα για το θαύμα που επιτελείται διαχρονικά μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Και το επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει περίπτωση, όσες πανδημίες κι αν έλθουν, να μεταδοθεί οποιοσδήποτε ιός μέσω της Θείας Κοινωνίας.

Είναι κάτι που το ζούμε και το βλέπουμε καθημερινά εδώ στην Αφρική για τόσες δεκαετίες.

Όσο κι αν κουραζόμαστε μέσα σ’ αυτή την αγωνία, τον πόνο, τη θλίψη και την αβεβαιότητα, υπάρχει θα έλεγα ένα αδικαιολόγητο άγχος και μια άσκοπη ανησυχία.

Βλέπουμε μπροστά μας ένα ατελείωτο πέλαγος, έναν ωκεανό χωρίς αρχή και τέλος και βυθιζόμαστε στις σκέψεις.

Πάει, χανόμαστε, μέσα στα προβλήματα που παρουσιάζονται μπροστά μας και όχι μόνον σήμερα που ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση της αναμονής, της κατάπτωσης, της δουλείας και της τελείας απόγνωσης.

Μέσα, όμως, σ’ όλη αυτή την ακαταστασία, προβάλλει η μοναδική ελπίδα. Εκείνος που ήλθε στον κόσμο κι έφερε δικαιοσύνη και ισότητα, χαρά και ελευθερία.

Είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου, ο αναμάρτητος, ο ταπεινός, ο δεδιωγμένος, ο πρόσφυγας, ο περιφρονημένος και αδικημένος από τους ανθρώπους.

Και όμως, είναι εδώ μαζί μας και δίπλα μας να μας σηκώσει και να μας αναστήσει ψυχικά και σωματικά!

Αυτός που ήλθε στον κόσμο για σένα και για μένα, που βρίσκεται συνέχεια στη διάθεσή μας να μας λυτρώσει ουσιαστικά και θεμελιακά από το βάρος των αμαρτιών μας.

Έτσι, γινόμαστε συνοδοιπόροι και συνεργοί μαζί με τον ίδιο τον Κύριο και Θεό μας.

Όσο κι αν δυσκολευόμαστε να το δεχθούμε ή καλύτερα να το πιστέψουμε μέσα μας ότι περνούμε κρίσιμες μέρες και ολόκληρη η ανθρωπότητα ταλαιπωρείται και υποφέρει από την πανδημία του κορωνοϊού, είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι δοκιμάζεται η πίστη μας και είναι οι μέρες αποκαλυπτικές για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε βαθιά τη σπουδαιότητα της επί γης ζωής μας, μα περισσότερο τα έσχατα που ελπίζουμε και προσευχόμαστε ότι η ζωή μας εδώ στη γη θα είναι η εισαγωγή ή η προετοιμασία μας για να γίνουμε μέτοχοι της αιώνιας ζωής.

Όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο Απόστολος Παύλος «Ἰδού, νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορινθ. 6/2).

Αποδεικνύεται, σήμερα, με τα γεγονότα που έχουν τρομάξει τον άνθρωπο και τον συγχύζουν όλο και περισσότερο σε τέτοιο βαθμό που απορρίπτουν τελικά αυτή την ωραία εικόνα της κοινωνίας του ανθρώπινου προσώπου με τον ίδιο τον Θεό, που είναι η μοναδική ελπίδα και οδός για την ολοκλήρωσή του και την απόλαυση των σωτηριωδών αρχών και επιδιώξεων που τελικά τον οδηγούν στη μεταμόρφωσή του.

Αυτός ήταν και παραμένει ο στόχος και η συνισταμένη του ανθρώπου που πιστεύει στην αποστολή και τον ρόλο που διαδραματίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα που δοκιμάζεται και κυριολεκτικά πονάει το Σώμα της Εκκλησίας παγκόσμια.

Η Ορθοδοξία ως η μόνη που διαφύλαξε ανά τους αιώνες τη βαριά παρακαταθήκη, την ιστορία, και τον πολιτισμό μέσα από τον λόγο και τις πράξεις Της, συνεχίζει να δίνει το παρών Της και να διαλαλεί άφοβα και ρεαλιστικά τούτες τις οργανωμένες επιδρομές των ισχυρών για να σώσει τον οικουμενικό άνθρωπο της κάθε φυλής και προέλευσης, χρώματος ή καταγωγής.

Υπάρχει φυσικά έντονο το αίσθημα, ιδιαίτερα αυτές τις μέρες αλλά και παλαιότερα, του καταστρεπτικού συγκρητισμού και της αυταπάτης της διαχωριστικής γραμμής με συνθήματα εξωπραγματικά για επικράτηση και θεμελίωση της δήθεν ολικής δημιουργίας, που δεν καταλήγει πουθενά αλλού παρά στην εξαφάνιση του ανθρώπινου προσώπου, με τελικό προορισμό τον θάνατό του.

Αυτό είναι το πνεύμα το απατηλό που κυκλοφορεί σήμερα με προοπτική την κατάργηση της Θείας παρουσίας και δύναμης και προσφέρεται αφειδώλευτα δήθεν το πνεύμα της κατάργησης των συνόρων και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης με επιμέλεια του άχαρου και χωρίς αρχές φιλοσοφικού πανθεϊστικού, εκκοσμικευμένου συστήματος, μιας φυλακής που κατακρατεί την ελευθερία του ατόμου και οδηγεί στη διάλυση του προσώπου του Θεού.

Αυτή η πράξη των επιπόλαιων ισχυρών της γης αποσκοπεί στην κατάκτηση και κατακυρίευση όλης της ανθρωπότητας και έχει έναν χαρακτήρα άπληστο, που θέλει να ικανοποιήσει τη δίψα για τελεία απορρόφηση και κυριαρχία των πάντων με έναν τρόπο δικτατορικό με υπερφυσικές δυνάμεις που θυμίζουν δουλεία και άθεη κοσμοκρατορία που οπωσδήποτε αποσκοπεί στην αχρήστευση όλων των ηθικών αξιών και της αξιοπρέπειας του προσώπου.

Συνταυτίζεται, άνετα, όλη αυτή η τρομοκρατική επιβολή ή επιδρομή από μια φατρία ανθρώπων που επιθυμούν διά της βίας να επιβληθούν και να κυριαρχήσουν των πάντων, έτσι ώστε να πληγωθεί ο αθώος και αγνός άνθρωπος που αγάπησε τον Χριστό και θέλει να Τον έχει για πάντα δικό του και να κινείται, να ζει, να συνομιλεί μαζί Του.

Πίσω, λοιπόν, από όλη αυτή την ανίερη προσπάθεια κρύβονται σχέδια και επιθυμίες σατανικών δυνάμεων με ύποπτα και περίεργα σχέδια.

Να δεχθούμε ότι έρχεται ο Αντίχριστος με τις ύπουλες και απατηλές δυνάμεις και τα σκοτεινά σχέδιά του σαν άγριο θηρίο, περιμένοντας από όλους μας να τον υποδεχθούμε και να τον παραδεχθούμε και ως πρόβατα επί σφαγήν να υποδουλωθούμε στην ολέθρια και στραγγαλιστική πολιτική που πραγματικά δημιούργησαν με στόχο μια στρατευμένη σύγχυση και μια αδικαιολόγητη καχυποψία ώστε όλα να οδηγούν σε σταδιακό σκοταδισμό και τέλος θάνατο – σωματικό και πνευματικό.

Μέσα σ’ όλες αυτές τις εμπειρίες και επισκέψεις εν μέσω κορωνοϊού από τη μια άκρη ως την άλλη της Κένυας τίθεται το εύλογο ερώτημα: τι τρώγαμε; Ήταν πολύ φυσικό όπως και σε άλλες εποχές να εγκλιματιζόμαστε ανάλογα με τις συνήθειες και τα έθιμα των διαφόρων φυλών.

Φαγητό προετοιμασμένο όχι εντός της καλύβης ή του σπιτιού αλλά σε ανοικτό χώρο με αναμμένη φωτιά από τα ξύλα της περιοχής σε μεγάλου μεγέθους καζάνι - το λένε «σουφουρία» στα σουαχίλι - κι από εκεί το σερβίρισμα κάποτε γίνεται - αν υπάρχει - με κουτάλι ή με πηρούνι, αν όχι, με τα χέρια μας - τα καλύτερα μαχαιροπίρουνα … Και Δόξα τω Αγίω Θεώ! Δεν είχαμε ποτέ μας κανένα πρόβλημα!

Δεν ήταν δική μας επιλογή, ό,τι πιο βασικό και βολικό είχαν οι άνθρωποι το δεχόμαστε χωρίς κανένα σχόλιο. Κάναμε υπακοή στους νόμους και στις συνθήκες της τοπικής φυλής.

Πώς δεν αρρωστήσαμε μόνο ο Θεός το γνωρίζει. Μείναμε πάντα κοντά στους ανθρώπους μέσα στη δική του την κουλτούρα και έμειναν κι αυτοί κι εμείς ευχαριστημένοι … κι ας θέριζε ο κορωνοϊός, όπως έλεγαν και δημοσιοποιούσαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Κι όλα αυτά για μια ακόμη φορά φαίνεται ξεκάθαρα πόσο ο Θεός μας αγαπά και μας προστατεύει με το έλεος της φιλανθρωπίας Του και της φιλευσπλαχνίας Του.

Έτσι, μέσα από τις συνεχιζόμενες έρευνες, τελικά φαίνεται ότι ο λεγόμενος κορωνοϊός κατασκευάστηκε από ανθρώπους που αποσκοπούσαν στη διάλυση και εξολόθρευση, όπως σημειώσαμε, του ανθρωπίνου γένους, με άλλα λόγια καταστροφής της Θείας Δημιουργίας της φύσεως, έτσι όπως με τόση θυσία και γνώση κατασκεύασε ο Θεός.

Τελικά οι έρευνες και οι μελέτες μου με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η πράξη ήταν σατανική, επιπόλαια και καταστρεπτική για την ανθρωπότητα.

Ο Κύπριος ειδικός επιδημιολόγος και ιατρός εργασίας, φίλος παλαιός, Ελπιδοφόρος Σωτηριάδης, κάνει μια παρουσίαση της όλης κατάστασης που δημιουργήθηκε εδώ κι έναν χρόνο με σοβαρές επικρίσεις και εισηγήσεις, καταλήγοντας μάλιστα ως εξής: «Με βάση τις μέχρι τώρα διαθέσιμες επιστημονικές πληροφορίες, τα υπό επείγουσα χρήση χορηγούμενα εμβόλια δεν αναμένεται να προσφέρουν το μαγικό ραβδί για την εξαφάνιση του κορωνοϊού, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να αποτρέπουν ούτε απόλυτα τη μόλυνση ούτε και ενδεχομένως τη μετάδοση του κορωνοϊού ενώ παρουσιάζουν σοβαρές μέχρι και θανατηφόρες παρενέργειες.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να βάζει όλα τα αυγά της στο καλάθι των εμβολίων αλλά να ακολουθήσει μια σφαιρική προσέγγιση που θα σέβεται την κοινωνία και θα προσφέρει τη δυνατότητα συμμετοχικών αποφάσεων με γνώμονα τη σφαιρική προστασία όλων των διαστάσεων της υγείας (σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής) και την ευημερία ολόκληρης της κοινωνίας».

Δεν νομίζω να χρειάζεται οποιοδήποτε σχόλιο, αφού τα συμπεράσματα αυτά γράφτηκαν από έναν ειδικό που έχει γνώση της όλης προκατασκευασμένης ύλης για τη δημιουργία του ιού από ανθρώπινα μυαλά και χέρια. Αποτέλεσμα;

Περιφρόνηση της ελευθερίας και καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τιμής. Το κακό όμως έγινε. Τόσες αθώες ψυχές έχασαν τη ζωή τους και δεν γνωρίζουμε πόσες άλλες θα ακολουθήσουν.

Και οι σημερινές ειδήσεις μάς προσγειώνουν (12.4.2021). Πράγματι, ο Γάλλος καθηγητής Ζαν Μπερνάρντ Φουρτιγιάν μάς πληροφορεί ότι ο ιός SARS-CoV-2 κατασκευάστηκε στο Ινστιτούτο Παστέρ Γαλλίας, τουτέστιν δεν είναι φυσιολογικός αλλά τεχνητός!

Άρχισε η όλη διαδικασία από το 2003, πρόσθεσαν αλυσίδες από 157 είδη DNA και άλλα γονιδιώματα και από το 2011 μέχρι και το 2015, αφού έγιναν διάφορα πειράματα, κατέληξαν τελικά στον γνωστό κορωνοϊό που περιέχει μέσα αλληλουχίες από τον ιό HIV και to πλασμώδιο της ελονοσίας για να καταλήξουμε στην καταστρεπτική διαπίστωση ότι το λεγόμενο εμβόλιο εκτός από τα δύο αναφερθέντα συστατικά περιέχει γενετικό υλικό του ίδιου του κορωνοϊού.

Αυτά ενδεχομένως να δημιουργούν μετάλλαξη στο DNA του ανθρώπου τουτέστιν όλα είναι θανατηφόρα. Αργά ή γρήγορα αυτοί που εμβολιάσθηκαν έχουν μεγάλη πιθανότητα να παρουσιάσουν σοβαρές παρενέργειες ή ακόμα και τον θάνατο.

Δεν είμαι ούτε ειδικός ούτε θα ήθελα να αποφανθώ σαν κριτής όλων αυτών των οποίων γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες. Γράφω και βγάζω τα συμπεράσματά μου από αυτά που γράφουν οι ειδήμονες – επιστήμονες.

Έτσι μόνο πληροφοριακά θα δώσουμε αυτό το μήνυμα: ότι τελικά η όλη ιστορία και πραγματικότητα που κρύβει αυτός ο τεχνητός ιός είναι μια απάτη.

Είναι φοβερό το κατάντημα ολόκληρης της ανθρωπότητας η οποία οδηγήθηκε αχρείαστα και ανεύθυνα από τα εγωιστικά κίνητρα αλαζονείας μερικών ανθρώπων που έχασαν την αξιοπρέπεια, την τιμή, το σεβασμό και την αναγνώριση στο όμορφο και ανεπανάληπτο σχέδιο της Δημιουργίας του ορατού και αόρατου κόσμου, μέσα από τη Σοφία του Μοναδικού Δημιουργού, του Θεού που μέσα από την άπειρη φιλανθρωπία Του και τη χωρίς σύνορα αγάπη Του μάς δημιούργησε και μας εγκατέστησε παιδιά δικά Του αγαπητά σ’ αυτό το τόσο όμορφο Βασίλειό Του.

Romfea.gr