Το μάθημα των Θρησκευτικών και τα δήθεν προσωπικά δεδομένα
.
Του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικού επιστήμονος
.
Περίληψη ομιλίας στην Π.Ο.Ε. (1/12/2008)
.
Πολλές συζητήσεις προκάλεσε η νέα (από 10-7-2008) σύσταση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων για τον τρόπο απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Ενώ με Υπουργική Απόφαση του 2002 οριζόταν ότι ο ενδιαφερόμενος γονεύς έπρεπε να γράψει στην σχετική δήλωση ότι το παιδί του δεν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, τώρα δίδεται το δικαίωμα απαλλαγής με μία απλή δήλωση χωρίς να αιτιολογείται η απαλλαγή. Το Υπουργείο δικαιολογήθηκε ότι τούτο γίνεται για την προστασία των «Προσωπικών Δεδομένων» των πολιτών και ότι αυτό μας επιβάλλει η Ευρώπη. Γνωστές δικαιολογίες, τις όποιες ξανακούσαμε και στην περίπτωση των ταυτοτήτων, αλλά δεν μας πείθουν. Φοβούμαι ότι η ηγεσία του Υπουργείου παγιδεύθηκε από εσφαλμένες εισηγήσεις, οι οποίες τείνουν να αποδυναμώσουν το μάθημα των Θρησκευτικών μετατρέποντας το σε προαιρετικό. Βεβαίως εξεδόθησαν άλλες δύο διευκρινιστικές και χρήσιμες Εγκύκλιοι του Υπουργείου, μία περί υποχρεωτικότητος του μαθήματος για τους Ορθοδόξους και μία για το εναλλακτικό μάθημα που θα παρακολουθούν όσοι απαλλάσσονται. Όμως η πλειοψηφία των Ελλήνων μένει με την πικρία ότι κάποιοι θέλουν να αποκόψουν τη νεολαία μας από τις ελληνορθόδοξες ρίζες της. Άλλωστε είναι νωπές οι αρνητικές εντυπώσεις για τούς χειρισμούς του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στο ζήτημα του αναξιοπρεπούς βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού.
Ευτυχώς υπήρξε σθεναρή αντίδραση από την Ιερά Σύνοδο, τον Αρχιεπίσκοπο και την θεολογική επιστημονική κοινότητα. Έτσι οδηγηθήκαμε στην πρόσφατη (Νοέμβριος 2008) διαφωνία μεταξύ του Συνηγόρου του Πολίτη και του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Στυλιανίδη. Ο Υπουργός επανέλαβε την θέση ότι δικαιούνται απαλλαγής μόνον οι ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι και έδωσε ένα χρήσιμο μάθημα στις «Ανεξάρτητες Αρχές», οι οποίες συχνά υπερβαίνουν τις αρμοδιότητές τους. Πιστεύω, πάντως ότι η ορθότερη λύση θα ήταν η επάνοδος στην σχετική εγκύκλιο του 2002, η οποία δεν άφηνε παρερμηνείες.
Ας δούμε, λοιπόν, αν ευσταθεί η άποψη ότι η μέχρι τώρα διαδικασία απαλλαγής παρεβίαζε προσωπικά δεδομένα. Θυμίζω ότι η νομοθεσία που ισχύει στην χώρα μας, δηλαδή ο Νόμος 2472/10-1-1997 έχει τίτλο «Προστασία του άτομου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα». Ο Νόμος λοιπόν απαγορεύει την επεξεργασία. Δεν απαγορεύει την απλή δήλωση. Δεν είναι παράνομο να γράψει κάποιος γονεύς ότι «το παιδί μου δεν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός». Παράνομο είναι να πάρει αυτά τα στοιχεία ο Διευθυντής του Σχολείου και να ανοίξει φάκελλο εις βάρος του παιδιού με αρνητικές συνέπειες στην βαθμολογία του και στην όλη σχολική πορεία του. Όμως τέτοιο γεγονός δεν υπήρξε, ούτε έγινε ποτέ σχετική καταγγελία. Απηλλάσσοντο οι ετερόδοξοι και οι αλλόθρησκοι, όπως είναι λογικό, χωρίς προβλήματα.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ο όποιος επεξεργάσθηκε και κατέθεσε στην Βουλή τον ως άνω Νόμο περί Προσωπικών Δεδομένων ήταν ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Ο ίδιος έδωσε μία έγκυρη μαρτυρία για την ουσία και τον σκοπό του Νόμου. Έγραψε, λοιπόν, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 31-5-2000, με αφορμή την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ότι το θρήσκευμα δεν θεωρείται προσωπικό δεδομένο. Διότι, όπως χαρακτηριστικά τόνιζε: «Η αναγραφή δεν θεωρείται από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων «ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο», αλλά προσωπική δημόσια δήλωση του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας, και δικαίωμα, όπως και υπερηφάνεια πού διακηρύσσεται το «Χριστιανός Ορθόδοξος»... Πασίδηλο όμως το γεγονός το μη χρήζον αποδείξεως — ότι οι Έλληνες στη συντριπτική πλειοψηφία είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Το δηλώνουμε, το βροντοφωνάζουμε, το διακηρύσσουμε». Και κατέληγε ο Ευ. Γιαννόπουλος με την πρόταση: «Γι' αυτό υποστηρίζουμε ότι η αναγραφή του θρησκεύματος είναι πραιρετική». Ο πνευματικός, λοιπόν, πατέρας της σχετικής νομοθεσίας ΔΕΝ θεωρεί ότι η αναγραφή τού θρησκεύματος σε δημόσια έγγραφα παραβιάζει τα Προσωπικά Δεδομένα.
Η ελληνική έννομη τάξη σε άλλες περιπτώσεις έχει αποδεχθεί την δημόσια δήλωση τού θρησκεύματος από Έλληνες πολίτες. Για παράδειγμα οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, αν δηλώσουν την θρησκευτική κοινότητα στην οποία ανήκουν, δικαιούνται να εισαχθούν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ άνευ Πανελληνίων εξετάσεων και με ποσοστό μέχρι 0,5% σε κάθε Σχολή. Ορθώς ο Σεβ. Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος παρετήρησε σε πρόσφατο άρθρο του στο ΠΑΡΟΝ της Κυριακής 17-8-2008: «Τελικά στην Ελλάδα θα ισχύει η εξής αντίφαση: Όταν ένας Μουσουλμάνος ζητεί να απαλλαγεί από το μάθημα των Ορθοδόξων θρησκευτικών, τότε θα του απαγορεύεται να αποκαλύπτει το θρήσκευμά του. Όταν όμως ένας Μουσουλμάνος θα ζητεί να απαλλαγεί από τις εισαγωγικές εξετάσεις των ΑΕΙ-ΤΕΙ, τότε θα του επιβάλλεται να αποκαλύπτει το θρήσκευμά του»!
Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύει την αναγραφή του θρησκεύματος επί δημοσίων εγγράφων. Θυμίζουμε ότι στην Γερμανία καλούνται οι πολίτες να αναγράφουν το θρήσκευμά τους στην φορολογική τους δήλωση για να παίρνει το Κράτος τον σχετικό φόρο και να τον αποδίδει στην θρησκευτική Ομολογία ή Κοινότητα, στην οποία ανήκει ο φορολογούμενος. Ουδείς Γερμανός έχει διαμαρτυρηθεί και ουδέν Γερμανικό ή Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει διαπιστώσει παρανομία. Άλλωστε η ιστορία μας διδάσκει ότι η διαγραφή του θρησκεύματος από τα δημόσια έγγραφα δεν είναι έμπνευση κάποιου δημοκρατικού καθεστώτος, αλλά του Λένιν, ιδρυτού του Σοβιετικού ολοκληρωτισμού και υπευθύνου για την εκτέλεση χιλιάδων Ορθοδόξων κληρικών στην Ρωσία. Την πρόταση του αυτή την έγραψε σε άρθρο του με τίτλο «Σοσιαλισμός και θρησκεία» το 1905!
Φαίνεται, λοιπόν, ότι πίσω από τον βαρύγδουπο τίτλο «Προστασία Προσωπικών Δεδομένων» έχει εξυφανθεί ένας αμφιβόλου δημοκρατικότητος μηχανισμός, ο όποιος βραχυκυκλώνει Υπουργούς και αρμοδίους και τούς αναγκάζει να λαμβάνουν μέτρα ανούσια, προκλητικά και αντίθετα με το περί δικαίου αίσθημα του Ελληνικού λαού. Πέραν, όμως, της νομικής-δημοκρατικής πτυχής, υπάρχει και η παιδευτική και πολιτιστική πτυχή. Το μάθημα των θρησκευτικών είναι απαραίτητο για την αγωγή των νέων μας σε μία εποχή, κατά την οποία αυξάνονται τα κρούσματα ναρκωτικών, νεανικής βίας, εγκληματικότητος και όταν βλέπουμε τα αγόρια μας και τα κορίτσια μας να παραδέρνουν χωρίς αξίες και ιδανικά. Η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, έστω και αποσπασματικά δοσμένη μέσα από τα σημερινά βιβλία Θρησκευτικών, είναι η καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας. Αν το Σχολείο δεν ακολουθήσει μία αγωγή «εν Παιδεία και νουθεσία Κυρίου» τότε ποια πρότυπα θα διδάξει; Του ατομοκεντρισμού και του ευδαιμονισμού;
Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, ο όποιος μιλώντας στην Κόνιτσα στις 24-8-2008 -εορτή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού— είπε: «Η επιλεκτική παρακολούθηση των Θρησκευτικών δεν είναι πρόοδος, αλλά οπισθοχώρηση. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Ρωσία, μου λέει ένας Ρώσος υπουργός: Τι μαθαίνουμε, βγάζετε τα Θρησκευτικά από τα σχολεία; Εμείς τα βάζουμε τα Θρησκευτικά στα σχολεία μετά από δεκαετίες θρησκευτικού διωγμού».
Ο δε Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κ. Ιωάννης Κογκούλης με ανοικτή επιστολή του στις 26-8-2008 λέγει: «Είναι άχρηστο το σχολείο, κύριε Υπουργέ, που απλά καθιστά τούς μαθητές ρεζερβουάρ πληροφοριών και δεν προσφέρει σ' αυτούς Παιδεία με την τρισυπόστατη διάστασή της ως εκπαίδευσης, μόρφωσης και ηθικής καλλιέργειας. Και κάτι ακόμη ως προς αυτό το σημείο. Δεν υπάρχει ουδέτερη γνώση, ενώ παράλληλα η άχρωμη ηθική οδηγεί τον νέο σε καταστάσεις ανασφάλειας, απάθειας και απροσάρμοστης συμπεριφοράς». Και ο νοών νοείτω.
Υ.Γ. Επειδή ακούμε συχνά την φράση «η Ευρώπη μας πιέζει για τα Προσωπικά Δεδομένα» σας δίνω μία πρόσφατη... γεύση Ευρώπης από τον Τύπο της 10-9-2008. Η κυβέρνηση τής Γαλλίας, κατόπιν εγκρίσεως των αρμοδίων νομικών υπηρεσιών της, δημιούργησε το σύστημα Εντβίζ, με το οποίο θα συγκεντρώνονται προσωπικά δεδομένα ατόμων πού δραστηριοποιούνται σε πολιτικές, συνδικαλιστικές και θρησκευτικές οργανώσεις, ακόμη και παιδιών κάτω των 13 ετών!
Του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Πολιτικού επιστήμονος
.
Περίληψη ομιλίας στην Π.Ο.Ε. (1/12/2008)
.
Πολλές συζητήσεις προκάλεσε η νέα (από 10-7-2008) σύσταση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων για τον τρόπο απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Ενώ με Υπουργική Απόφαση του 2002 οριζόταν ότι ο ενδιαφερόμενος γονεύς έπρεπε να γράψει στην σχετική δήλωση ότι το παιδί του δεν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός, τώρα δίδεται το δικαίωμα απαλλαγής με μία απλή δήλωση χωρίς να αιτιολογείται η απαλλαγή. Το Υπουργείο δικαιολογήθηκε ότι τούτο γίνεται για την προστασία των «Προσωπικών Δεδομένων» των πολιτών και ότι αυτό μας επιβάλλει η Ευρώπη. Γνωστές δικαιολογίες, τις όποιες ξανακούσαμε και στην περίπτωση των ταυτοτήτων, αλλά δεν μας πείθουν. Φοβούμαι ότι η ηγεσία του Υπουργείου παγιδεύθηκε από εσφαλμένες εισηγήσεις, οι οποίες τείνουν να αποδυναμώσουν το μάθημα των Θρησκευτικών μετατρέποντας το σε προαιρετικό. Βεβαίως εξεδόθησαν άλλες δύο διευκρινιστικές και χρήσιμες Εγκύκλιοι του Υπουργείου, μία περί υποχρεωτικότητος του μαθήματος για τους Ορθοδόξους και μία για το εναλλακτικό μάθημα που θα παρακολουθούν όσοι απαλλάσσονται. Όμως η πλειοψηφία των Ελλήνων μένει με την πικρία ότι κάποιοι θέλουν να αποκόψουν τη νεολαία μας από τις ελληνορθόδοξες ρίζες της. Άλλωστε είναι νωπές οι αρνητικές εντυπώσεις για τούς χειρισμούς του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στο ζήτημα του αναξιοπρεπούς βιβλίου Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού.Ευτυχώς υπήρξε σθεναρή αντίδραση από την Ιερά Σύνοδο, τον Αρχιεπίσκοπο και την θεολογική επιστημονική κοινότητα. Έτσι οδηγηθήκαμε στην πρόσφατη (Νοέμβριος 2008) διαφωνία μεταξύ του Συνηγόρου του Πολίτη και του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Στυλιανίδη. Ο Υπουργός επανέλαβε την θέση ότι δικαιούνται απαλλαγής μόνον οι ετερόδοξοι και αλλόθρησκοι και έδωσε ένα χρήσιμο μάθημα στις «Ανεξάρτητες Αρχές», οι οποίες συχνά υπερβαίνουν τις αρμοδιότητές τους. Πιστεύω, πάντως ότι η ορθότερη λύση θα ήταν η επάνοδος στην σχετική εγκύκλιο του 2002, η οποία δεν άφηνε παρερμηνείες.
Ας δούμε, λοιπόν, αν ευσταθεί η άποψη ότι η μέχρι τώρα διαδικασία απαλλαγής παρεβίαζε προσωπικά δεδομένα. Θυμίζω ότι η νομοθεσία που ισχύει στην χώρα μας, δηλαδή ο Νόμος 2472/10-1-1997 έχει τίτλο «Προστασία του άτομου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα». Ο Νόμος λοιπόν απαγορεύει την επεξεργασία. Δεν απαγορεύει την απλή δήλωση. Δεν είναι παράνομο να γράψει κάποιος γονεύς ότι «το παιδί μου δεν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός». Παράνομο είναι να πάρει αυτά τα στοιχεία ο Διευθυντής του Σχολείου και να ανοίξει φάκελλο εις βάρος του παιδιού με αρνητικές συνέπειες στην βαθμολογία του και στην όλη σχολική πορεία του. Όμως τέτοιο γεγονός δεν υπήρξε, ούτε έγινε ποτέ σχετική καταγγελία. Απηλλάσσοντο οι ετερόδοξοι και οι αλλόθρησκοι, όπως είναι λογικό, χωρίς προβλήματα.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, ο όποιος επεξεργάσθηκε και κατέθεσε στην Βουλή τον ως άνω Νόμο περί Προσωπικών Δεδομένων ήταν ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος. Ο ίδιος έδωσε μία έγκυρη μαρτυρία για την ουσία και τον σκοπό του Νόμου. Έγραψε, λοιπόν, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της 31-5-2000, με αφορμή την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ότι το θρήσκευμα δεν θεωρείται προσωπικό δεδομένο. Διότι, όπως χαρακτηριστικά τόνιζε: «Η αναγραφή δεν θεωρείται από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων «ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο», αλλά προσωπική δημόσια δήλωση του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας, και δικαίωμα, όπως και υπερηφάνεια πού διακηρύσσεται το «Χριστιανός Ορθόδοξος»... Πασίδηλο όμως το γεγονός το μη χρήζον αποδείξεως — ότι οι Έλληνες στη συντριπτική πλειοψηφία είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Το δηλώνουμε, το βροντοφωνάζουμε, το διακηρύσσουμε». Και κατέληγε ο Ευ. Γιαννόπουλος με την πρόταση: «Γι' αυτό υποστηρίζουμε ότι η αναγραφή του θρησκεύματος είναι πραιρετική». Ο πνευματικός, λοιπόν, πατέρας της σχετικής νομοθεσίας ΔΕΝ θεωρεί ότι η αναγραφή τού θρησκεύματος σε δημόσια έγγραφα παραβιάζει τα Προσωπικά Δεδομένα.
Η ελληνική έννομη τάξη σε άλλες περιπτώσεις έχει αποδεχθεί την δημόσια δήλωση τού θρησκεύματος από Έλληνες πολίτες. Για παράδειγμα οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, αν δηλώσουν την θρησκευτική κοινότητα στην οποία ανήκουν, δικαιούνται να εισαχθούν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ άνευ Πανελληνίων εξετάσεων και με ποσοστό μέχρι 0,5% σε κάθε Σχολή. Ορθώς ο Σεβ. Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος παρετήρησε σε πρόσφατο άρθρο του στο ΠΑΡΟΝ της Κυριακής 17-8-2008: «Τελικά στην Ελλάδα θα ισχύει η εξής αντίφαση: Όταν ένας Μουσουλμάνος ζητεί να απαλλαγεί από το μάθημα των Ορθοδόξων θρησκευτικών, τότε θα του απαγορεύεται να αποκαλύπτει το θρήσκευμά του. Όταν όμως ένας Μουσουλμάνος θα ζητεί να απαλλαγεί από τις εισαγωγικές εξετάσεις των ΑΕΙ-ΤΕΙ, τότε θα του επιβάλλεται να αποκαλύπτει το θρήσκευμά του»!
Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγορεύει την αναγραφή του θρησκεύματος επί δημοσίων εγγράφων. Θυμίζουμε ότι στην Γερμανία καλούνται οι πολίτες να αναγράφουν το θρήσκευμά τους στην φορολογική τους δήλωση για να παίρνει το Κράτος τον σχετικό φόρο και να τον αποδίδει στην θρησκευτική Ομολογία ή Κοινότητα, στην οποία ανήκει ο φορολογούμενος. Ουδείς Γερμανός έχει διαμαρτυρηθεί και ουδέν Γερμανικό ή Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει διαπιστώσει παρανομία. Άλλωστε η ιστορία μας διδάσκει ότι η διαγραφή του θρησκεύματος από τα δημόσια έγγραφα δεν είναι έμπνευση κάποιου δημοκρατικού καθεστώτος, αλλά του Λένιν, ιδρυτού του Σοβιετικού ολοκληρωτισμού και υπευθύνου για την εκτέλεση χιλιάδων Ορθοδόξων κληρικών στην Ρωσία. Την πρόταση του αυτή την έγραψε σε άρθρο του με τίτλο «Σοσιαλισμός και θρησκεία» το 1905!
Φαίνεται, λοιπόν, ότι πίσω από τον βαρύγδουπο τίτλο «Προστασία Προσωπικών Δεδομένων» έχει εξυφανθεί ένας αμφιβόλου δημοκρατικότητος μηχανισμός, ο όποιος βραχυκυκλώνει Υπουργούς και αρμοδίους και τούς αναγκάζει να λαμβάνουν μέτρα ανούσια, προκλητικά και αντίθετα με το περί δικαίου αίσθημα του Ελληνικού λαού. Πέραν, όμως, της νομικής-δημοκρατικής πτυχής, υπάρχει και η παιδευτική και πολιτιστική πτυχή. Το μάθημα των θρησκευτικών είναι απαραίτητο για την αγωγή των νέων μας σε μία εποχή, κατά την οποία αυξάνονται τα κρούσματα ναρκωτικών, νεανικής βίας, εγκληματικότητος και όταν βλέπουμε τα αγόρια μας και τα κορίτσια μας να παραδέρνουν χωρίς αξίες και ιδανικά. Η Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, έστω και αποσπασματικά δοσμένη μέσα από τα σημερινά βιβλία Θρησκευτικών, είναι η καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας. Αν το Σχολείο δεν ακολουθήσει μία αγωγή «εν Παιδεία και νουθεσία Κυρίου» τότε ποια πρότυπα θα διδάξει; Του ατομοκεντρισμού και του ευδαιμονισμού;
Χαρακτηριστική είναι η επισήμανση του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, ο όποιος μιλώντας στην Κόνιτσα στις 24-8-2008 -εορτή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού— είπε: «Η επιλεκτική παρακολούθηση των Θρησκευτικών δεν είναι πρόοδος, αλλά οπισθοχώρηση. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στην Ρωσία, μου λέει ένας Ρώσος υπουργός: Τι μαθαίνουμε, βγάζετε τα Θρησκευτικά από τα σχολεία; Εμείς τα βάζουμε τα Θρησκευτικά στα σχολεία μετά από δεκαετίες θρησκευτικού διωγμού».
Ο δε Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. κ. Ιωάννης Κογκούλης με ανοικτή επιστολή του στις 26-8-2008 λέγει: «Είναι άχρηστο το σχολείο, κύριε Υπουργέ, που απλά καθιστά τούς μαθητές ρεζερβουάρ πληροφοριών και δεν προσφέρει σ' αυτούς Παιδεία με την τρισυπόστατη διάστασή της ως εκπαίδευσης, μόρφωσης και ηθικής καλλιέργειας. Και κάτι ακόμη ως προς αυτό το σημείο. Δεν υπάρχει ουδέτερη γνώση, ενώ παράλληλα η άχρωμη ηθική οδηγεί τον νέο σε καταστάσεις ανασφάλειας, απάθειας και απροσάρμοστης συμπεριφοράς». Και ο νοών νοείτω.
Υ.Γ. Επειδή ακούμε συχνά την φράση «η Ευρώπη μας πιέζει για τα Προσωπικά Δεδομένα» σας δίνω μία πρόσφατη... γεύση Ευρώπης από τον Τύπο της 10-9-2008. Η κυβέρνηση τής Γαλλίας, κατόπιν εγκρίσεως των αρμοδίων νομικών υπηρεσιών της, δημιούργησε το σύστημα Εντβίζ, με το οποίο θα συγκεντρώνονται προσωπικά δεδομένα ατόμων πού δραστηριοποιούνται σε πολιτικές, συνδικαλιστικές και θρησκευτικές οργανώσεις, ακόμη και παιδιών κάτω των 13 ετών!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου