Με απόφαση της Πολιτείας στην Ελλάδα εκδιώξαμε τους πνευματικούς από τα σχολεία και απαγορεύσαμε την εξομολόγηση των μαθητών μέσα σε αυτά. Ακολούθησε η πολεμική εναντίον του έργου των θεολόγων και του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Αρχίσαμε ήδη να δρέπουμε τους καρπούς της απομάκρυνσης μας από την Πίστη. Τα επεισόδια του Δεκεμβρίου με το ξέσπασμα βίας των πολλών νέων, το περιστατικό στον ΟΑΕΔ, η αύξηση το
υ κύματος των ναρκωτικών, οι εκτρώσεις, τα πολλά ψυχολογικά προβλήματα των νέων είναι μερικοί μόνο από τους καρπούς της αποστασίας μας.
Και τώρα; Τώρα σχεδιάζεται η στήριξη των μαθητών με την εισαγωγή ψυχολόγων στα σχολεία. Φαίνεται πως το Υπουργείο Παιδείας έκανε λάθος διάγνωση στα παραπάνω προβλήματα και έτσι αναζητεί λύσεις σε λάθος γιατρό. Δεν είναι ψυχικά ασθενείς οι μαθητές μας. Είναι πνευματικά ασθενείς και φτωχοί. Έχασαν την πίστη τους στο Πρόσωπο του Χριστού, αδιαφόρησαν για την Εκκλησία και την εντός αυτής ζωή μιμούμενοι τους γονείς τους και τους περισσότερους (όχι όλους, ευτυχώς) εκπαιδευτικούς. Έτσι έχασαν το νόημα της πραγματικής ζωής. Δεν ζούνε για την αιωνιότητα αλλά για το εφήμερο παρόν. Αχαλίνωτα «απολαμβάνουν» την αμαρτία. Και –δυστυχώς- βιωματικά πλέον φτάνουν να γευθούν ότι «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος».
Και οι μεγαλύτεροι, γονείς, εκπαιδευτικοί, επίσημοι φορείς και πολιτικοί αδυνατούν να βοηθήσουν και νομίζουν πως θα τα λύσουν όλα αν στείλουν ψυχολόγους στα σχολεία. Κάνουν λάθος. Δεν θέλουν ψυχολογική στήριξη οι μαθητές. Θέλουν πίστη σε Πρόσωπο, στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού. Ζητούν προσωπική σχέση και επαφή. Και οδηγούνται σε ανθρώπινες μόνο εφήμερες σχέσεις με προσανατολισμό μόνο τη σαρκική απόλαυση. Οφείλουμε να τους χαρίσουμε την αληθινή πνευματική σχέση με το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού.
Θα αποτύχει το έργο κάθε ψυχολόγου στα σχολεία αν πρώτα δεν κάνουμε τα παιδιά να πιστέψουν ότι έχουν ψυχή και αν δεν τους δείξουμε τον τρόπο της πνευματικής καλλιέργειας της ψυχής τους.
Αρχίσαμε ήδη να δρέπουμε τους καρπούς της απομάκρυνσης μας από την Πίστη. Τα επεισόδια του Δεκεμβρίου με το ξέσπασμα βίας των πολλών νέων, το περιστατικό στον ΟΑΕΔ, η αύξηση το
υ κύματος των ναρκωτικών, οι εκτρώσεις, τα πολλά ψυχολογικά προβλήματα των νέων είναι μερικοί μόνο από τους καρπούς της αποστασίας μας.Και τώρα; Τώρα σχεδιάζεται η στήριξη των μαθητών με την εισαγωγή ψυχολόγων στα σχολεία. Φαίνεται πως το Υπουργείο Παιδείας έκανε λάθος διάγνωση στα παραπάνω προβλήματα και έτσι αναζητεί λύσεις σε λάθος γιατρό. Δεν είναι ψυχικά ασθενείς οι μαθητές μας. Είναι πνευματικά ασθενείς και φτωχοί. Έχασαν την πίστη τους στο Πρόσωπο του Χριστού, αδιαφόρησαν για την Εκκλησία και την εντός αυτής ζωή μιμούμενοι τους γονείς τους και τους περισσότερους (όχι όλους, ευτυχώς) εκπαιδευτικούς. Έτσι έχασαν το νόημα της πραγματικής ζωής. Δεν ζούνε για την αιωνιότητα αλλά για το εφήμερο παρόν. Αχαλίνωτα «απολαμβάνουν» την αμαρτία. Και –δυστυχώς- βιωματικά πλέον φτάνουν να γευθούν ότι «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος».
Και οι μεγαλύτεροι, γονείς, εκπαιδευτικοί, επίσημοι φορείς και πολιτικοί αδυνατούν να βοηθήσουν και νομίζουν πως θα τα λύσουν όλα αν στείλουν ψυχολόγους στα σχολεία. Κάνουν λάθος. Δεν θέλουν ψυχολογική στήριξη οι μαθητές. Θέλουν πίστη σε Πρόσωπο, στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού. Ζητούν προσωπική σχέση και επαφή. Και οδηγούνται σε ανθρώπινες μόνο εφήμερες σχέσεις με προσανατολισμό μόνο τη σαρκική απόλαυση. Οφείλουμε να τους χαρίσουμε την αληθινή πνευματική σχέση με το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Χριστού.
Θα αποτύχει το έργο κάθε ψυχολόγου στα σχολεία αν πρώτα δεν κάνουμε τα παιδιά να πιστέψουν ότι έχουν ψυχή και αν δεν τους δείξουμε τον τρόπο της πνευματικής καλλιέργειας της ψυχής τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου