Το άρθρο της Ελευθεροτυπίας για την πρωινή προσευχή στα σχολεία αποκαλύπτει την πνευματική φτώχεια και τη θεολογική αφασία όχι μόνο του αρθρογραφούντος δημοσιογράφου αλλά και καθηγητών και καθηγητριών Πανεπιστημίου αλλά και μερικών θεολόγων. Θα απαντήσουμε σε λίγες μόνο από τις άστοχες δηλώσεις για το ζήτημα της προσευχής που φιλοξενεί το άρθρο αυτό:
1.Ο Αλέξανδρος Καριώτογλου, διδάκτωρ Θεολογίας, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στενός συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, όπως μας πληροφορεί η Ελευθεροτυπία, δηλώνει για την προσευχή στα σχολεία: «Νιώθει κανείς πολύ άσχημα... Είναι ό,τι πιο γελοίο υπάρχει». Και προσθέτει: «Είμαστε Εκκλησία της ελευθερίας και θεολογικά το θεωρώ ασύμβατο να υποχρεώνουμε τα παιδιά σε μια τέτοιου είδους προσευχή».
Γελοίες είναι οι θέσεις του κ. Καρυώτογλου και όχι ο θεσμός της
πρωινής προσευχής. Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο για να διαμορφώσουν το χαρακτήρα τους και η συμμετοχή τους στην πρωινή προσευχή αποτελεί μέρος αυτής της παιδείας. Η Εκκλησία ασφαλώς σέβεται την ελευθερία αλλά φροντίζει για την πνευματική κατάρτιση των μελών της και άρα και των παιδιών. Το ίδιο και το ελληνικό σχολείο οφείλει να παρέχει πνευματικά εφόδια στους μαθητές και ένα από αυτά είναι και η χριστιανική τους παιδεία.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο κ. Καρυώτογλου υπήρξε συγγραφέας σχολικών βιβλίων Θρησκευτικών! Για να ξέρουμε τι είδους «θεολόγους» επιλέγει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για τη συγγραφή των βιβλίων Θρησκευτικών.
2. Ανάμεσα στα άλλα τραγελαφικά γράφει ο Κώστας Μπέης: «Η προσευχή είναι καθαρά ατομική υπόθεση. Μου είναι δύσκολο να νιώσω ανάταση εάν προσπαθώ μαζί με άλλους σαν στρατιωτάκι, όπως γίνεται στα σχολεία, ή ακόμη και στις εκκλησίες όπου συχνά καθένας χαζεύει δεξιά και αριστερά και μόνο αυτοσυγκέντρωση δεν έχει». Ωραία! Τότε να καταργήσουμε τις ακολουθίες, να κλείσουμε τους ναούς και να προσεύχεται ο καθένας όπου, όποτε και όπως ξέρει. Τι λέτε κ. Μπέη; Η προσευχή είναι και προσωπική υπόθεση, γίνεται και κατά μόνας, είναι όμως και συλλογική και γίνεται και ομαδικά στο ναό, στο σχολείο και αλλού. Οι κατεξοχήν φίλοι της ησυχίας, οι ορθόδοξοι μοναχοί προσεύχονται κατά μόνας στο κελλί τους αλλά μαζεύονται και όλοι μαζί στο ναό για κοινή προσευχή. Επίσης κάνετε λάθος όταν λέτε ότι ο Ιησούς προσευχόταν μόνο κατά μόνας. Στο Μυστικό Δείπνο, όπου έγινε η παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας μόνος ήταν ο Κύριος; Στις Συναγωγές όπου πήγαινε ο Κύριος ήταν μόνος; Ας μην λέμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι.
3. Γράφει ο αρθρογράφος: «Σε ιστοσελίδες εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου είναι συχνό το φαινόμενο κάποιοι να καταγγέλλουν ότι στο τάδε σχολείο οι καθηγητές ή οι δάσκαλοι αδιαφορούν για την προσευχή». Λέει η Βασιλική Γεωργιάδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο «Πέφτει άγριο ξεφωνητό, άνθρωποι γίνονται στόχος και αυτό είναι πολύ βαρύ»,. «Το σχολείο δεν υπάρχει για να κάνει το παιδί πιστό ενός δόγματος, ούτε για να τονώσει το θρησκευτικό του φρόνημα. Γι' αυτό υπάρχουν τα κατηχητικά. Δεν είναι η υποχρεωτική προσευχή που θα με κάνει χριστιανό. Αυτό είναι καταναγκαστική πίστη. Είμαστε Ιράν;», αναρωτιέται η κ. Γεωργιάδου.
Ασφαλώς και δεν θα με κάνει Χριστιανό η πρωινή προσευχή. Αλλά επειδή είμαι Χριστιανός δικαιούμαι να κάνω προσευχή στο σχολείο. Και ποιος μας είπε ότι το σχολείο πρέπει να είναι άθρησκο και δεν πρέπει να τονώνει το θρησκευτικό συναίσθημα; Και ποιο συναίσθημα πρέπει να τονώνει; Το συναίσθημα της αναρχίας, της αμφισβήτησης των πάντων, του σπασίματος των βιτρινών και του αγώνα για την αριστερίστικη ψευτοελευθερία; Όσο για το «άγριο ξεφωνητό» από ιστοσελίδες εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου που καταγγέλλουν όσους παραβιάζουν τη νομοθεσία για την πρωινή προσευχή, δεν ξέρουμε αν μας συγκαταλέγει σε αυτές η κ. Γεωργιάδου. Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να καταγγέλλουμε όλους όσοι προσπαθούν να αποχριστιανίσουν το ελληνικό σχολείο, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Γιατί δεν είμαστε Ιράν, όπως διερωτάται η κυρία καθηγήτρια, αλλά –δόξα τω Θεώ - δεν ζούμε και στα αθεϊστικά καθεστώτα του κομμουνισμού που έπεσαν και «ην η πτώσις αυτών μεγάλη».
1.Ο Αλέξανδρος Καριώτογλου, διδάκτωρ Θεολογίας, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στενός συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, όπως μας πληροφορεί η Ελευθεροτυπία, δηλώνει για την προσευχή στα σχολεία: «Νιώθει κανείς πολύ άσχημα... Είναι ό,τι πιο γελοίο υπάρχει». Και προσθέτει: «Είμαστε Εκκλησία της ελευθερίας και θεολογικά το θεωρώ ασύμβατο να υποχρεώνουμε τα παιδιά σε μια τέτοιου είδους προσευχή».
Γελοίες είναι οι θέσεις του κ. Καρυώτογλου και όχι ο θεσμός της
πρωινής προσευχής. Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο για να διαμορφώσουν το χαρακτήρα τους και η συμμετοχή τους στην πρωινή προσευχή αποτελεί μέρος αυτής της παιδείας. Η Εκκλησία ασφαλώς σέβεται την ελευθερία αλλά φροντίζει για την πνευματική κατάρτιση των μελών της και άρα και των παιδιών. Το ίδιο και το ελληνικό σχολείο οφείλει να παρέχει πνευματικά εφόδια στους μαθητές και ένα από αυτά είναι και η χριστιανική τους παιδεία.Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο κ. Καρυώτογλου υπήρξε συγγραφέας σχολικών βιβλίων Θρησκευτικών! Για να ξέρουμε τι είδους «θεολόγους» επιλέγει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για τη συγγραφή των βιβλίων Θρησκευτικών.
2. Ανάμεσα στα άλλα τραγελαφικά γράφει ο Κώστας Μπέης: «Η προσευχή είναι καθαρά ατομική υπόθεση. Μου είναι δύσκολο να νιώσω ανάταση εάν προσπαθώ μαζί με άλλους σαν στρατιωτάκι, όπως γίνεται στα σχολεία, ή ακόμη και στις εκκλησίες όπου συχνά καθένας χαζεύει δεξιά και αριστερά και μόνο αυτοσυγκέντρωση δεν έχει». Ωραία! Τότε να καταργήσουμε τις ακολουθίες, να κλείσουμε τους ναούς και να προσεύχεται ο καθένας όπου, όποτε και όπως ξέρει. Τι λέτε κ. Μπέη; Η προσευχή είναι και προσωπική υπόθεση, γίνεται και κατά μόνας, είναι όμως και συλλογική και γίνεται και ομαδικά στο ναό, στο σχολείο και αλλού. Οι κατεξοχήν φίλοι της ησυχίας, οι ορθόδοξοι μοναχοί προσεύχονται κατά μόνας στο κελλί τους αλλά μαζεύονται και όλοι μαζί στο ναό για κοινή προσευχή. Επίσης κάνετε λάθος όταν λέτε ότι ο Ιησούς προσευχόταν μόνο κατά μόνας. Στο Μυστικό Δείπνο, όπου έγινε η παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας μόνος ήταν ο Κύριος; Στις Συναγωγές όπου πήγαινε ο Κύριος ήταν μόνος; Ας μην λέμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι.
3. Γράφει ο αρθρογράφος: «Σε ιστοσελίδες εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου είναι συχνό το φαινόμενο κάποιοι να καταγγέλλουν ότι στο τάδε σχολείο οι καθηγητές ή οι δάσκαλοι αδιαφορούν για την προσευχή». Λέει η Βασιλική Γεωργιάδου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο «Πέφτει άγριο ξεφωνητό, άνθρωποι γίνονται στόχος και αυτό είναι πολύ βαρύ»,. «Το σχολείο δεν υπάρχει για να κάνει το παιδί πιστό ενός δόγματος, ούτε για να τονώσει το θρησκευτικό του φρόνημα. Γι' αυτό υπάρχουν τα κατηχητικά. Δεν είναι η υποχρεωτική προσευχή που θα με κάνει χριστιανό. Αυτό είναι καταναγκαστική πίστη. Είμαστε Ιράν;», αναρωτιέται η κ. Γεωργιάδου.
Ασφαλώς και δεν θα με κάνει Χριστιανό η πρωινή προσευχή. Αλλά επειδή είμαι Χριστιανός δικαιούμαι να κάνω προσευχή στο σχολείο. Και ποιος μας είπε ότι το σχολείο πρέπει να είναι άθρησκο και δεν πρέπει να τονώνει το θρησκευτικό συναίσθημα; Και ποιο συναίσθημα πρέπει να τονώνει; Το συναίσθημα της αναρχίας, της αμφισβήτησης των πάντων, του σπασίματος των βιτρινών και του αγώνα για την αριστερίστικη ψευτοελευθερία; Όσο για το «άγριο ξεφωνητό» από ιστοσελίδες εθνικοθρησκευτικού περιεχομένου που καταγγέλλουν όσους παραβιάζουν τη νομοθεσία για την πρωινή προσευχή, δεν ξέρουμε αν μας συγκαταλέγει σε αυτές η κ. Γεωργιάδου. Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να καταγγέλλουμε όλους όσοι προσπαθούν να αποχριστιανίσουν το ελληνικό σχολείο, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Γιατί δεν είμαστε Ιράν, όπως διερωτάται η κυρία καθηγήτρια, αλλά –δόξα τω Θεώ - δεν ζούμε και στα αθεϊστικά καθεστώτα του κομμουνισμού που έπεσαν και «ην η πτώσις αυτών μεγάλη».
.
Διαβάστε και άλλα άρθρα του ιστολογίου μας για την πρωινή προσευχή στα σχολεία ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου