Ανησυχία για την πορεία του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ

Εξελέγη χθες νέος Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ ο καθηγητής Δημήτρης Καϊμάκης. Μετά την εξέλιξη αυτή εντείνεται η ανησυχία των θεολόγων και κληρικών για την πορεία που διαγράφει τα τελευταία χρόνια το Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.
Δημοσιεύουμε δύο κείμενα για να αντιληφθούν οι αναγνώστες μας τους λόγους της ανησυχίας μας:

Ο νέος Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ όπως τον γνώρισα

Δυστυχώς το Τμήμα Θεολογίας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Τη θέση του προέδρου κατείχε μέχρι χθες ο οικουμενιστής και φιλοπαπικός καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης που παρέδωσε τη σκυτάλη στο νέο Πρόεδρο καθηγητή Δημήτρη Καϊμάκη.
Τι να πει κανείς για τη δημοκρατικότατη διαδικασία των πανεπιστημιακών εκλογών στην οποία υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου είναι μόνο ένας! Με πιο απλά λόγια ο κ. Καϊμάκης έτρεχε μόνος του και κατάφερε να μη βγει δεύτερος.
Τι να πρωτοπούμε για το νέο Πρόεδρο. Είχαμε την ατυχία να τον έχουμε καθηγητή. Να θυμηθούμε τις υβριστικές του εκφράσεις για τον προφητάνακτα Δαβίδ; Την περιγραφή των σαρκικών παθών ανθρώπων της Βίβλου, που έκανε με τρόπο αποκρουστικό; Βλέπετε μας δίδασκε Παλαιά Διαθήκη. Ή την διδασκαλία του που "καθήλωνε" τους φοιτητές καθώς διάβαζε απλώς από τις φωτοτυπίες που είχε μπροστά του και δεν ήταν τίποτε άλλο από το ίδιο το βιβλίο του;
Να θυμηθούμε τις μεταφρασμένες στα ελληνικά προτεσταντικές ανοησίες των βιβλίων του που ερμήνευαν την Παλαιά Διαθήκη με πνεύμα αντιπατερικό και ανορθόδοξο; Ποτέ δεν θέλησε ο κ. καθηγητής να διδάξει την πατερική ερμηνεία του ιερού βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης. Είχε ανταλλάξει τη χάρη της πατερικής θεολογίας με την προτεσταντική ορθολογιστική προσέγγιση.
Κι όμως. Η εκλογή του κ. Καϊμάκη στη θέση του Προέδρου του Τμήματος Θεολογίας δεν ήλθε ως κεραυνός εν αιθρία. Είναι η συνέχεια μιας λανθασμένης πορείας στην οποία οδεύει η πλειονότητα (ευτυχώς υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις) των καθηγητών του Τμήματος αυτού.
Ένας παλιός φοιτητής του κ. Καϊμάκη και νυν θεολόγος εκπαιδευτικός

____________________________________________

Απόσπασμα από το άρθρο του π. Θεοδώρου Ζήση «Δύσκολος ο δρόμος της «Θεοδρομίας» (Θεοδρομία, έτος ΙΑ΄, τεύχος 1, Ιανουάριος – Μάρτιος 2009)

Αφού ο π. Θεόδωρος έχει αναφερθεί στις εκκλησιαστικές διώξεις εις βάρος του ίδιου και άλλων αγωνιστών κληρικών και λαϊκών γράφει:
«Το χειρότερο όλων, εκτός από τις διώξεις, τις απειλές και την κατασυκοφάντηση των αγώνων, ήταν, ότι επιδιώχθηκε με πιέσεις και επεμβάσεις, ακόμη και πατριαρχών, προς φίλα προσκέιμενους και τα αυτά φρονούντας ή καιροσκοπούντας καθηγητάς, ενόψει της αποχωρήσεώς μου από τη Θεολογική Σχολή, λόγω συνταξιοδοτήσεως, να μη προχωρήσουν εξελισσόμενοι σε ανώτερες βαθμίδες νέοι επιστήμονες, μαθηταί μου ή να μη εκλεγούν σε νέες θέσεις πρόσωπα της πατερικής γραμμής, ώστε να υποδουλωθεί ολοκληρωτικά η ακαδημαϊκή Θεολογία στον Οικουμενισμό, πράγμα που δυστυχώς εν πολλοίς επισυνέβη. Ήδη, ενώ ήμουν ακόμη εν ενεργεία στη Θεολογική Σχολή, πολλοί νεαροί μαθηταί μου, βλέποντας την εξέλιξη της καταστάσεως, ενσωματώθηκαν στους κρατούντες, για να εξασφαλίσουν τις προαγωγές τους. Ισχύει γι’ αυτούς το παράπονο του Αποστόλου Παύλου για κάποιον μαθητή του, τον Δημά, που προτίμησε τα αγαθά του κόσμου από τις δυσκολίες του ευαγγελικού κηρύγματος: «Δημάς γαρ με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα, και επορεύθη εις Θεσσαλονίκην, Κρήσκης εις Γαλατίαν, Τίτος εις Δαλματίαν. Λουκάς εστί μόνος μετ’ εμού» (Β΄Τιμ. 4,10). Ευτυχώς υπάρχουν πάντοτε και οι Λουκάδες.

Εντός των επομένων ημερών θα δημοσιεύσουμε ολόκληρο το βαρυσήμαντο άρθρο του π. Θεοδώρου Ζήση με τίτλο «Δύσκολος ο δρόμος της Θεοδρομίας».