Γνωρίζω ότι με το άρθρο μου αυτό θα δυσαρεστήσω πολλούς εχθρούς και φίλους. Αλλά όσα γράφω γράφονται με ειλικρίνεια και απλότητα.
Μετά την έκδοση των εγκυκλίων Στυλιανίδη για τις απαλλαγές από τα Θρησκευτικά πέρυσι το καλοκαίρι άνοιξε μία ευρεία συζήτηση γύρω από το χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος που γ
ίνεται στα σχολεία. Γράφηκαν άρθρα, έγιναν αναλύσεις, διατυπώθηκαν αντίθετες απόψεις, εμφανίστηκαν ιστοσελίδες και ιστολόγια στο διαδίκτυο.
Τώρα μετά από μερικούς μήνες και με τη συζήτηση να συνεχίζεται, παρόλο που οι απόψεις πολλών είναι ξεκάθαρες και πολυδιατυπωμένες, προσπαθώ να βρω πόσοι από τους διατυπώσαντες την άποψή τους είναι μάχιμοι θεολόγοι των σχολείων. Μετά λύπης μου τους μετρώ στα δάχτυλα του ενός, ίσως των δύο χεριών.
Οι περισσότεροι αρθρογράφοι για το μάθημα των θρησκευτικών είναι καθηγητές πανεπιστημίου, που δεν διδάσκουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σχολικοί σύμβουλοι που συμβουλεύουν τους καθηγητές αλλά αποφεύγουν την είσοδο και τη διδασκαλία στις τάξεις, συγγραφείς σχολικών βιβλίων που έχουν πολλά χρόνια να μπούνε σε τάξη και άλλοι αποσπώνται σε μητροπόλεις ή την Αρχιεπισκοπή και κάθονται στην ασφάλεια ενός γραφείου, συνάδελφοι θεολόγοι που εγκαταλείψαντες το «έργον του θεολόγου» και τον «λόγον του Θεού» διακονούν «τραπέζας» του ΣΕΠ ή της Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, επιστήμονες κάθε ειδικότητας που μιλούν για τα θρησκευτικά θεωρητικά αλλά αγνοώντας εν πολλοίς τα προβλήματα των μαθητών και τη σχολική ζωή. Ακόμη και πολλοί από τους κατέχοντες τις θέσεις διοίκησης των ενώσεων θεολόγων αποφαίνονται για το θρησκευτικό μάθημα που οι ίδιοι δεν διδάσκουν αποσπώμενοι εδώ και εκεί.
Θα ρωτήσει κανείς; Δηλαδή μόνο οι θεολόγοι της τάξης πρέπει να μιλάνε για το μάθημα των Θρησκευτικών; Απαντούμε: Όχι βέβαια. Όλοι οι παραπάνω μπορούν να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως στον αγώνα και την αγωνία μας για το θρησκευτικό μάθημα. Αλλά απλώς πιστεύουμε πως πριν διατυπώσουν τις απόψεις τους καλόν θα είναι να λαμβάνουν υπόψη τους και τους μάχιμους θεολόγους της τάξης, αυτούς που τελικά διδάσκουμε το θρησκευτικό μάθημα στην τάξη. Νομίζουμε πως πρωτίστως για το θρησκευτικό μάθημα ο λόγος πρέπει να δίνεται σε αυτούς που υπομονετικά και όχι πάντα με ευκολία το υπηρετούν καθημερινά. Η λήψη αποφάσεων για το θρησκευτικό μάθημα πέρα από τις απόψεις των μάχιμων θεολόγων των σχολείων δεν θα γίνει δεκτή από όσους εργαζόμαστε μέσα στην τάξη.
Όσοι δε θεολόγοι επιλέξαμε να μείνουμε μέσα στην τάξη και να διδάσκουμε το θρησκευτικό μάθημα γευόμαστε τη χαρά τόσο από την επικοινωνία μας με τα παιδιά όσο κι από τα αποτελέσματα της εργασίας μας, όσο ελλιπή κι αν είναι. Τελικά οι μάχιμοι θεολόγοι της τάξης είναι οι άρχοντες που διαφεντεύουν το μάθημα των θρησκευτικών πέρα από τις θεωρίες, την αρθρογραφία, τις ημερίδες και τις ιστοσελίδες. Αυτοί έχουν στα χέρια τους τον πολύτιμο θησαυρό των παιδικών ψυχών των μαθητών τους που με υπευθυνότητα καλούνται να αναθρέψουν εν Κυρίω Ιησού.
Μετά την έκδοση των εγκυκλίων Στυλιανίδη για τις απαλλαγές από τα Θρησκευτικά πέρυσι το καλοκαίρι άνοιξε μία ευρεία συζήτηση γύρω από το χαρακτήρα του θρησκευτικού μαθήματος που γ
ίνεται στα σχολεία. Γράφηκαν άρθρα, έγιναν αναλύσεις, διατυπώθηκαν αντίθετες απόψεις, εμφανίστηκαν ιστοσελίδες και ιστολόγια στο διαδίκτυο.Τώρα μετά από μερικούς μήνες και με τη συζήτηση να συνεχίζεται, παρόλο που οι απόψεις πολλών είναι ξεκάθαρες και πολυδιατυπωμένες, προσπαθώ να βρω πόσοι από τους διατυπώσαντες την άποψή τους είναι μάχιμοι θεολόγοι των σχολείων. Μετά λύπης μου τους μετρώ στα δάχτυλα του ενός, ίσως των δύο χεριών.
Οι περισσότεροι αρθρογράφοι για το μάθημα των θρησκευτικών είναι καθηγητές πανεπιστημίου, που δεν διδάσκουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σχολικοί σύμβουλοι που συμβουλεύουν τους καθηγητές αλλά αποφεύγουν την είσοδο και τη διδασκαλία στις τάξεις, συγγραφείς σχολικών βιβλίων που έχουν πολλά χρόνια να μπούνε σε τάξη και άλλοι αποσπώνται σε μητροπόλεις ή την Αρχιεπισκοπή και κάθονται στην ασφάλεια ενός γραφείου, συνάδελφοι θεολόγοι που εγκαταλείψαντες το «έργον του θεολόγου» και τον «λόγον του Θεού» διακονούν «τραπέζας» του ΣΕΠ ή της Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, επιστήμονες κάθε ειδικότητας που μιλούν για τα θρησκευτικά θεωρητικά αλλά αγνοώντας εν πολλοίς τα προβλήματα των μαθητών και τη σχολική ζωή. Ακόμη και πολλοί από τους κατέχοντες τις θέσεις διοίκησης των ενώσεων θεολόγων αποφαίνονται για το θρησκευτικό μάθημα που οι ίδιοι δεν διδάσκουν αποσπώμενοι εδώ και εκεί.
Θα ρωτήσει κανείς; Δηλαδή μόνο οι θεολόγοι της τάξης πρέπει να μιλάνε για το μάθημα των Θρησκευτικών; Απαντούμε: Όχι βέβαια. Όλοι οι παραπάνω μπορούν να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως στον αγώνα και την αγωνία μας για το θρησκευτικό μάθημα. Αλλά απλώς πιστεύουμε πως πριν διατυπώσουν τις απόψεις τους καλόν θα είναι να λαμβάνουν υπόψη τους και τους μάχιμους θεολόγους της τάξης, αυτούς που τελικά διδάσκουμε το θρησκευτικό μάθημα στην τάξη. Νομίζουμε πως πρωτίστως για το θρησκευτικό μάθημα ο λόγος πρέπει να δίνεται σε αυτούς που υπομονετικά και όχι πάντα με ευκολία το υπηρετούν καθημερινά. Η λήψη αποφάσεων για το θρησκευτικό μάθημα πέρα από τις απόψεις των μάχιμων θεολόγων των σχολείων δεν θα γίνει δεκτή από όσους εργαζόμαστε μέσα στην τάξη.
Όσοι δε θεολόγοι επιλέξαμε να μείνουμε μέσα στην τάξη και να διδάσκουμε το θρησκευτικό μάθημα γευόμαστε τη χαρά τόσο από την επικοινωνία μας με τα παιδιά όσο κι από τα αποτελέσματα της εργασίας μας, όσο ελλιπή κι αν είναι. Τελικά οι μάχιμοι θεολόγοι της τάξης είναι οι άρχοντες που διαφεντεύουν το μάθημα των θρησκευτικών πέρα από τις θεωρίες, την αρθρογραφία, τις ημερίδες και τις ιστοσελίδες. Αυτοί έχουν στα χέρια τους τον πολύτιμο θησαυρό των παιδικών ψυχών των μαθητών τους που με υπευθυνότητα καλούνται να αναθρέψουν εν Κυρίω Ιησού.
2 σχόλια:
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Κ.Α
Συμφωνούμε εν μέρει.
Δηλαδή βέβαια καλό θα ήταν ακούονται οι καθηγητές, αφού αυτοί έχουν πείρα. Αλλά όμως δυστυχώς καθηγητές "Θρησκευτικών"=ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ έχουν γίνει και άνθρωποι παντελώς ακατάλληλοι και ανίκανοι προς τούτο.
Αλλά και μετριότητες υπάρχουν πολλές.
Το βάρος λοιπόν θα πρέπει να δοθεί όχι στο αν διδάσκει ή όχι στο σχολείο αλλά στο κατα πόσον έχει Ορθόδοξο φρόνημα, αγία ζωή, καθαρό νού, θεάρεστο βίο. Τότε θα λαλεί φωτισμένα και άρα ορθά.
Ένας πιστός
Δημοσίευση σχολίου