πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον Ο πολιός Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους Γαβριήλ, αποκρούων ως λίαν επικίνδυνον τον επί «ίσοις όροις» θεολογικόν διάλογον μετά της Ρώμης, γράφει: «Τι να συζητήσωμεν με τους Καθολικούς; Αν είναι εν τάξει η προσθήκη τους εις το Σύμβολον της Πίστεως, το οποίον τηρούμεν ημείς αναλλοίωτον χάριτι Χριστού,… ή επί της μωρολογίας του αλάθητου του Πάπα, το οποίον ουδέ χωρεί εις τον νουν του κοινού ανθρώπου…;
Οι απλοϊκοί αγιορείται μοναχοί, νομίζομεν, ότι τοιούτοι διάλογοι επιτρέπονται εις τα Πανεπιστήμια προς ιστορικήν και ακαδημαϊκήν συζήτησιν. Πιστεύομεν δε ακραδάντως, ότι συζήτησις περί της εν ημίν ελπίδος και πίστεως είναι απαράδεκτος........
Μένομεν πιστοί εις τας αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και τας θεοπνεύστους αποφάσεις των Αγίων Πατέρων. Έχομεν φανεράν την ομολογίαν της Ορθοδοξίας και δεχόμεθα φιλαδέλφως πάντα ετερόδοξον, αποδεχόμενο αυτήν και αποκηρύσσοντα τας κακοδόξους προσθήκας και τα αυθαίρετα καινοφανή δόγματα. Ευχόμεθα «υπέρ της των πάντων ενώσεως»…
Ας ευσταθήσουν οι διιστάμενοι επί του σταθερού επιπέδου των επτά οικουμενικών Συνόδων, ας αποσείσουν τας αυθαιρέτους καινοτομίας των και τότε ουδεμία χρεία διαλόγων. Αυτομάτως ενούμεθα δογματικώς και λατρευτικώς και εν ενί στόματι και μιά καρδία θα δοξάζωμεν το Πανάγιον όνομα του Θεού ημών, ως εμπρέπει εις αδελφούς χριστιανούς. Δεν κατεχόμεθα από μισαλλοδοξίαν, ως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν οι επιπόλαιοι φιλενωτικοί, προμαχούμεν της πίστεως των Πατέρων μας και κατά καθήκον πνευματικόν φέρομεν εις γνώσιν του χριστεπωνύμου Ορθοδόξου πληρώματος τα ανωτέρω, ίνα προφυλάξωμεν αυτό από τας σατανικάς παγίδας του Ουνιτισμού».
(«Ελληνικός Βορράς», 6 Φεβρουαρίου 1964)
STAREŢUL GAVRIIL DIONISIATUL:
„NU SUNTEM STĂPÂNIŢI DE INTOLERANŢĂ”
Marele Egumen Gavriil al Sfintei Mănăstiri Dionisiu din Sfântul Munte Athos, respingând ca foarte periculos Dialogul Teologic cu Roma „de pe aceleaşi poziţii” , scrie: „Ce să discutăm cu catolicii? Dacă este în regulă adaosul lor la Simbolul Credinţei pe care noi îl păzim neatins prin harul lui Hristos, …sau despre bâiguiala infailibilităţii papei, infailibilitate care nici măcar nu poate fi acceptată de raţiunea omului comun…?”
Ca simpli monahi athoniţi, credem că astfel de dialoguri sunt permise în universităţi pentru dezbatere istorică şi academică. Dar mai credem neclintit că dezbaterea despre nădejdea şi credinţa noastră sunt inacceptabile.
Rămânem credincioşi hotărârilor celor şapte Sinoade Ecumenice şi hotărârilor de-Dumnezeu-insuflate ale Sfinţilor Părinţi. Am arătat în mod clar mărturisirea Ortodoxiei şi primim cu iubire frăţească pe orice eterodox, care o acceptă şi care se dezice de adaosurile eretice şi de dogmele inovatoare şi arbitrare. Ne rugăm „pentru unirea tuturor”…
Cei despărţiţi să stea bine pe temelia cea statornică a celor şapte Sinoade Ecumenice, să lepede inovaţiile lor arbitrare şi atunci nu va mai fi nevoie de nici un dialog. Automat ne vom uni dogmatic şi cultic şi cu o gură şi cu o inimă vom slăvi preasfântul nume al Dumnezeului nostru precum se cuvine fraţilor creştini. Nu suntem dominaţi de intoleranţă, precum doresc să ne caracterizeze superficialii filo-unionişti, ne luptăm pentru credinţa Părinţilor noştri şi după duhovniceasca datorie aducem la cunoştinţă cele de mai sus pleromei ortodoxe numite cu numele lui Hristos, pentru ca să o păzim de cursele satanice ale uniaţiei.
(«Ελληνικός Βορράς», 6 februarie 1964)
Οι απλοϊκοί αγιορείται μοναχοί, νομίζομεν, ότι τοιούτοι διάλογοι επιτρέπονται εις τα Πανεπιστήμια προς ιστορικήν και ακαδημαϊκήν συζήτησιν. Πιστεύομεν δε ακραδάντως, ότι συζήτησις περί της εν ημίν ελπίδος και πίστεως είναι απαράδεκτος........
Μένομεν πιστοί εις τας αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και τας θεοπνεύστους αποφάσεις των Αγίων Πατέρων. Έχομεν φανεράν την ομολογίαν της Ορθοδοξίας και δεχόμεθα φιλαδέλφως πάντα ετερόδοξον, αποδεχόμενο αυτήν και αποκηρύσσοντα τας κακοδόξους προσθήκας και τα αυθαίρετα καινοφανή δόγματα. Ευχόμεθα «υπέρ της των πάντων ενώσεως»…
Ας ευσταθήσουν οι διιστάμενοι επί του σταθερού επιπέδου των επτά οικουμενικών Συνόδων, ας αποσείσουν τας αυθαιρέτους καινοτομίας των και τότε ουδεμία χρεία διαλόγων. Αυτομάτως ενούμεθα δογματικώς και λατρευτικώς και εν ενί στόματι και μιά καρδία θα δοξάζωμεν το Πανάγιον όνομα του Θεού ημών, ως εμπρέπει εις αδελφούς χριστιανούς. Δεν κατεχόμεθα από μισαλλοδοξίαν, ως θέλουν να μας χαρακτηρίζουν οι επιπόλαιοι φιλενωτικοί, προμαχούμεν της πίστεως των Πατέρων μας και κατά καθήκον πνευματικόν φέρομεν εις γνώσιν του χριστεπωνύμου Ορθοδόξου πληρώματος τα ανωτέρω, ίνα προφυλάξωμεν αυτό από τας σατανικάς παγίδας του Ουνιτισμού».
(«Ελληνικός Βορράς», 6 Φεβρουαρίου 1964)
STAREŢUL GAVRIIL DIONISIATUL:
„NU SUNTEM STĂPÂNIŢI DE INTOLERANŢĂ”
Marele Egumen Gavriil al Sfintei Mănăstiri Dionisiu din Sfântul Munte Athos, respingând ca foarte periculos Dialogul Teologic cu Roma „de pe aceleaşi poziţii” , scrie: „Ce să discutăm cu catolicii? Dacă este în regulă adaosul lor la Simbolul Credinţei pe care noi îl păzim neatins prin harul lui Hristos, …sau despre bâiguiala infailibilităţii papei, infailibilitate care nici măcar nu poate fi acceptată de raţiunea omului comun…?”
Ca simpli monahi athoniţi, credem că astfel de dialoguri sunt permise în universităţi pentru dezbatere istorică şi academică. Dar mai credem neclintit că dezbaterea despre nădejdea şi credinţa noastră sunt inacceptabile.
Rămânem credincioşi hotărârilor celor şapte Sinoade Ecumenice şi hotărârilor de-Dumnezeu-insuflate ale Sfinţilor Părinţi. Am arătat în mod clar mărturisirea Ortodoxiei şi primim cu iubire frăţească pe orice eterodox, care o acceptă şi care se dezice de adaosurile eretice şi de dogmele inovatoare şi arbitrare. Ne rugăm „pentru unirea tuturor”…
Cei despărţiţi să stea bine pe temelia cea statornică a celor şapte Sinoade Ecumenice, să lepede inovaţiile lor arbitrare şi atunci nu va mai fi nevoie de nici un dialog. Automat ne vom uni dogmatic şi cultic şi cu o gură şi cu o inimă vom slăvi preasfântul nume al Dumnezeului nostru precum se cuvine fraţilor creştini. Nu suntem dominaţi de intoleranţă, precum doresc să ne caracterizeze superficialii filo-unionişti, ne luptăm pentru credinţa Părinţilor noştri şi după duhovniceasca datorie aducem la cunoştinţă cele de mai sus pleromei ortodoxe numite cu numele lui Hristos, pentru ca să o păzim de cursele satanice ale uniaţiei.
(«Ελληνικός Βορράς», 6 februarie 1964)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου