Ορθόδοξος Τύπος: «Η Ιεραρχία να κηρύξη την Εκκλησίαν εν κινδύνω»

Αναδημοσιεύουμε πρωτοσέλιδο άρθρο του Ορθοδόξου Τύπου (4/12/2009). Υπογραμμίσαμε τις αναφορές στο μάθημα των Θρησκευτικών, την πρωινή προσευχή και τις εικόνες στις τάξεις

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΝΑ ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΩ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ εὑρίσκεται ἐκ νέου εἰς το στόχαστρον κομμάτων, πολιτικῶν, Μη Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων καί τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Δέχεται συκοφαντικές ἐπιθέσεις διά τήν μυθικήν δῆθεν περιουσίαν της. Καταγγέλλεται ὑπό κυβερνητικῶν χειλέων ὡς "μέγας φοροφυγάς" καί καλεῖται νά πληρώση τριπλασίαν ἔκτακτον εἰσφοράν διά τήν περιουσίαν της, ἀκόμη καί διά ἐκείνην, τήν ὁποίαν ἔχει δεσμεύσει τό Κράτος ἤ χρησιμοποιεῖ ἡ Τοπική Αὐτοδιοίκησις διά τάς ἀνάγκας τῶν κατοίκων.......
Καταγγέλλεται ὡς παρεμβαίνουσα εἰς τάς ἐσωτερικάς ὑποθέσεις τοῦ Κράτους. Ζητεῖται ἀνοικτῶς ὁ ἀπογαλακτισμός τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν. Καλλιεργεῖται κλῖμα διά τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν Θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπό τά δημόσια καταστήματα. Βοηθῶνται εἰς τά σχέδιά των αὐτά καί ἀπό τήν πρόσφατον ἀπόφασιν τοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, διά τῆς ὁποίας ἡ Ἰταλία ὑποχρεώνεται εἰς ἀπομάκρυνσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐκ τῶν Σχολείων. Καθηγηταί τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί δή τῆς Νομικῆς, τῇ βοηθείᾳ Συνταγματολόγων καί Διαπλεκομένων Δικηγόρων, ὕψωσαν λάβαρα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὑπέρ τοῦ ἀπογαλακτισμοῦ τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν. Ἔβαλον σκοπόν τῆς ζωῆς των τήν περιθωριοποίησιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἔχουν ὡς πρόσχημα τόν ἐκσυγχρονισμόν τοῦ Κράτους. Ὁ ἐκσυγχρονισμός τοῦ Κράτους διέρχεται ἀπό τόν ἐξοβελισμόν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκ τῆς καθημερινῆς ζωῆς τῶν Ἑλλήνων καί τῶν Ἑλληνίδων. Δέν ζητοῦν τήν πάταξιν τῆς διαφθορᾶς. Οὔτε τόν τερματισμόν τῆς μαφιόζικης λειτουργίας τοῦ Κράτους. Οὔτε τήν ἀναβάθμισιν τῆς Παιδείας, τῶν Πανεπιστημίων, τῶν πτυχίων. Οὔτε ἐνδιαφέρονται διά την προώθησιν τῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης. Ἐνδιαφέρονται διά τήν περιθωριοποίησιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Διότι δι᾽ αὐτῆς διέρχεται ὁ ἐκσυγχρονίσμος τοῦ Κράτους ὡς λέγουν. Ὁ ἐκσυγχρονισμός εἶναι συνώνυμος με τήν ἐξαφάνισιν τῆς Ἐκκλησίας δι᾽ αὐτούς. Ὁ ἐκσυγχρονισμός δέν συνδέεται μέ τήν καλυτέραν ὑγείαν. Οὔτε μέ τήν ἀνόρθωσιν τῶν θεσμῶν καί τῶν νόμων τοῦ Κράτους, τους ὁποίους ἔχουν προσαρμόσει οἱ πολιτικοί εἰς τά μέτρα των διά νά δύνανται μέ ἄνεσιν να ὑπηρετοῦν τά οἰκονομικά συμφέροντα μέ το ἀζημίωτον. Ὁ ἐκσυγχρονισμός δέν συνδέεται μέ τήν κατάθεσιν νομοσχεδίων, τά ὁποῖα θα ἀποτρέπουν τήν ροήν μαύρου χρήματος εἰς τά ταμεῖα τῶν Κομμάτων καί εἰς τάς τσέπας τοῦ πολιτικοῦ κόσμου. Οὔτε συνδέεται μέ την καλυτέραν λειτουργίαν τῶν δημοσίων Ὀργανισμῶν καί Κρατικῶν ὑπηρεσιῶν κ.λπ. Ὁ ἐκσυγχρονισμός διέρχεται ἀπό τά συνειδητά κτυπήματα ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Εἶναι φανερόν ἀπό τάς ἐνεργείας των ὅτι ὁ ἀγών των δέν εἶναι ἰδεολογικός. Εἶναι κατευθυνόμενος. Εὑρίσκονται ὅλοι αὐτοί οἱ Ἐκκλησιομάχοι εἰς "διατεταγμένην ὑπηρεσίαν". Ἡ Ἑλλάς εἶναι λεηλατημένη θεσμικῶς, νομικῶς, οἰκονομικῶς, γλωσσικῶς, πολιτιστικῶς, ἐκπαιδευτικῶς, ἀλλά οἱ συγκεκριμένοι ἔχουν ὡς μόνον στόχον τήν Ἐκκλησίαν.
Οὐδέποτε τούς ἠκούσαμεν νά ὁμιλοῦν διά τά προβλήματα τοῦ λαοῦ. Οὐδέποτε τούς ἠκούσαμεν νά ἀναπτύσσουν ἀπόψεις διά τά ἐθνικά θέματα, τήν διαφθοράν, τά κοινωνικά προβλήματα. Πάντοτε τούς ἀκούομεν νά ἐπιτίθενται ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐνοχλεῖ ἆραγε ἡ προσφορά της εἰς τό γένος;
Ἐνοχλεῖ ἡ προσφορά της εἰς τό ὑπόδουλον Ἑλληνικόν γένος; Ἐνοχλεῖ ἡ μεγάλη προσφορά της εἰς τό κράτος εἰς δυσκόλους περιστάσεις; Ἐνοχλεῖ τό μεγάλον φιλανθρωπικόν καί κοινωνικόν της ἔργον; Ἐνοχλεῖ ὁ ἀγών της διά τήν αἱμοδοσίαν; Ἐνοχλεῖ τό γεγονός ὅτι χρηματοδοτεῖ μέ ἕν συμβολικόν ἐπίδομα τήν αὔξησιν τοῦ χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ εἰς τήν Θράκην; Ἐνοχλοῦν τά ἑκατοντάδες χιλιάδες συσσίτια εἰς Ἕλληνας καί ἀλλοδαπούς, ἄνευ ἐξετάσεως τῆς θρησκευτικῆς των ταυτότητος; Ἐνοχλεῖ ὅτι διαπαιδαγωγεῖ χριστιανικῶς ἑκατοντάδας χιλιάδας νέα παιδιά καί τά κρατεῖ μακρυά ἀπό τά ναρκωτικά, τήν πορνείαν, τάς ὀργανωμένας συμμορίας; Δέν θά πληροφορηθῶμεν ποτέ τί πραγματικῶς ἐνοχλεῖ ὅλους αὐτούς τούς πολεμίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Διότι ὁ ἀγών τους δέν εἶναι καθαρός. Δέν ἔχει ἰδεολογικήν βάσιν. Ὁ ἀγών τους συμπίπτει μέ ἀντεθνικάς καί αἱρετικάς Ὀργανώσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπεργάζονται τήν ἀκεραιότητα τῆς Θράκης ἤ θέτουν ζητήματα μειονοτήτων εἰς τήν Μακεδονίαν. Ὁ ἀγών τους συμπίπτει μέ τά "ὑπόγεια ρεύματα" τῆς Ἀμερικῆς, τά ὁποῖα θέλουν μίαν Ἑλλάδα μέ ἄρριζον κοινωνίαν, ἄνευ κοινῆς θρησκείας, ἄνευ κοινῆς γλώσσης, ἄνευ κοινῶν ἠθῶν καί ἐθίμων, ἀλλά καί μέ πλαστογραφημένην τήν Ἱστορίαν καί διαστρεβλωμένην τήν Γεωγραφίαν. Ὁ ἀγών τους εἶναι κατευθυνόμενος. Ἡ περιθωριοποίησις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δέν ὑπηρετεῖ τον ἐκσυγχρονισμόν τοῦ Κράτους. Εἰς τό ὄνομα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τοῦ Κράτους καί τοῦ σεβασμοῦ τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων κατηργήθη ἡ ἀναγραφή τοῦ Θρησκεύματος ἀπό εάς Ἀστυνομικάς ταυτότητας ὑπό τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Κων. Σημίτη μέ ὑπουργόν Δικαιοσύνης τόν πρώην Πρύτανιν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί καθηγητήν τῆς Νομικῆς κ. Μιχ. Σταθόπουλον, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναλάβει ἐργολαβικῶς τόν ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν.
Εἴδατε εἰς ὅλα αὐτά τά ἔτη, κατά τά ὁποῖα ὑπεχρεώθημεν εἰς ἀλλαγήν ταυτότητος, νά ἀλλάξη ἡ κλεπτοκρατική νοοτροπία πολλῶν πολιτικῶν, ἤ να λειτουργήσουν καλύτερα αἱ κρατικαί ὑπηρεσίαι, τά νοσοκομεῖα, αἱ συγκοινωνίαι ἤ να ἐλαττωθοῦν τά ἐλλείμματα τῶν ταμείων τοῦ Κράτους; Εἴδατε ὅλα αὐτά τά ἔτη, κατά τά ὁποῖα ἀφηρέθη τό Θρήσκευμα ἀπό τάς ταυτότητας νά περιορισθοῦν τά σκάνδαλα εἰς τούς Δημοσίους Ὀργανισμούς, τά ὑπουργεῖα; Εἴδατε μήπως καλυτέραν λειτουργίαν τῆς Δικαιοσύνης καί ἀποτελεσματικοτέραν λειτουργίαν τοῦ Κράτους; Εἴδατε νά ἐφαρμόζωνται οἱ νόμοι τοῦ Κράτους ἤ νά γίνεται σεβαστός ὁ ἱδρώτας τῶν φορολογουμένων ὑπό τοῦ πολιτικοῦ κόσμου,ὁ ὁποῖος ἀλληλοκαταγγέλλεται διαρκῶς ὡς διαπλεκόμενος, συναλλασσόμενος, μιζαδόρος, ἀντεθνικός, ἀλλά καί διά ἀνηθικότητας;
Τόν τελευταῖον καιρόν ὁμιλοῦν καί πάλιν διά τά δικαιώματα τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων. Καί ζητοῦν τον ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν, τόν ἐξοβελισμόν τοῦ Ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπό τά δημόσια κτήρια, τήν κατάργησιν τῆς πρωϊνῆς προσευχῆς καί τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ. Καταπατῶνται τά δικαιώματα τῶν ἀλλοθρήσκων μαθητῶν εἴτε εἶναι Ἕλληνες εἴτε μετανάσται, διακηρύσσουν ὅλοι αὐτοί οἱ ἐκκλησιομάχοι καί δῆθεν ὑπέρμαχοι τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Θά ἐρωτήσωμεν ὅμως: ἔχουν αἱ μειονότητες περισσότερα δικαιώματα ἀπό την πλειοψηφίαν; Θά καταργηθοῦν τά προνόμια τῆς πλειοψηφίας καί θά προσαρμοσθῆ ἡ πλειοψηφία εἰς τάς ἀπαιτήσεις τῶν μειοψηφιῶν; Σεβαστά τά δικαιώματα τῶν μειονοτήτων. Ἐνεργά, ὅμως, τά δικαιώματα τῆς πλειοψηφίας. Αἱ μειοψηφίαι ὀφείλουν νά ἀποδεχθοῦν –χωρίς ν᾽ ἀσπασθοῦν καί νά συμμετάσχουν εἰς τάς ἐκδηλώσεις Αὐτῆς– τήν Θρησκείαν καί τά Σύμβολα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως. Οὐδείς ἐξαναγκάζει τάς μειονότητας ν᾽ ἀσπασθοῦν τόν Χριστιανισμόν ἤ νά συμμετάσχουν εἰς τήν προσευχήν τῶν Χριστιανῶν μαθητῶν ἤ εἰς τόν Ἐκκλησιασμόν. Ὅμως μία νομενκλατούρα, ἡ ὁποία εἶναι πολέμιος μόνον τῆς Ὀρθοδοξίας ζητεῖ ἡ πλειοψηφία νά παύση τάς θρησκευτικάς ἐκδηλώσεις της καί νά ἀποκρύψη τά θρησκευτικά σύμβολά της, διά να μή ἐνοχλοῦνται οἱ μετανάσται. Εἰς τά σχολεῖα ἐμάθαμεν ὅτι εἰς τήν Δημοκρατίαν ἡ πλειοψηφία κυβερνᾶ καί ἡ μειοψηφία συμμορφώνεται μέ τάς ἀποφάσεις τῆς πλειοψηφίας. Εἰς τήν σύγχρονον Ἑλλάδα ἡ πλειοψηφία καλεῖται ὑπό Πανεπιστημιακῶν Διδασκάλων, πολιτικῶν καί φορέων νά παραιτηθῆ ἀπό τά δικαιώματά της πρός χάριν τῆς μειοψηφίας. Εἰς ὅλας τάς χώρας, εἰς τάς ὁποίας οἱ Χριστιανοί καί δή οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι μειοψηφία, σέβονται τήν πλειοψηφίαν καί λειτουργοῦν εἰς το θεσμικόν, ἐκπαιδευτικόν καί θρησκευτικόν πλαίσιον, τό ὁποῖον καθορίζουν οἱ νόμοι και τό Σύνταγμα τῆς χώρας. Εἰς τήν Ἑλλάδα συμβαίνει τό ἀντίθετον. Ἡ πλειοψηφία πιέζεται νά προσαρμοσθῆ πρός τάς ἀνάγκας τῶν μειοψηφιῶν, ὅταν αὗται ἔχουν πλήρη δικαιώματα, τά ὁποῖα οὐδείς προσβάλλει. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι τό γεγονός ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα δέν ἔχομεν ρατσιστικά φαινόμενα.
Τόσον μεγάλη εἶναι ἡ πίεσις πρός τήν πλειοψηφίαν, πού ἐφθάσαμεν εἰς τό τραγικόν σημεῖον καθηγηταί Πανεπιστημίου, Μή Κυβερνητικαί Ὀργανώσεις μέ ἀνοικτήν πρακτορικήν δρᾶσιν, πρώην ὑπουργοί καί ἐν ἐνεργεία ὑπουργοί να διακηρύσσουν ὅτι παραβιάζεται τό Σύνταγμα μέ τήν καλλιέργειαν Ὀρθοδόξου θρησκευτικῆς συνειδήσεως εἰς τούς μαθητάς. Λέγουν ὅτι ναί μέν τό Σύνταγμα ὁρίζει ὅτι τό Κράτος ὀφείλει νά φροντίζηδιά τήν καλλιέργειαν τῆς Ἐθνικῆς καί Θρησκευτικῆς Συνειδήσεως, ἀλλά ἡ καλλιέργεια τῆς Θρησκευτικῆς Συνειδήσεως δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι μόνον ἡ Ὀρθόδοξος. Αὐτό ἄφησε νά ἐννοηθῆ καί ὁ σοβαροφανής ὑπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης. Λησμονεῖ βεβαίως ὅτι το συγκεκριμένον ἄρθρον τοῦ Συντάγματος εἶναι ἀναλλοίωτον ἀπό τό 1975. Τοῦτο σημαίνει ὅτι οὐδεμία Συνταγματική αναθεώρησις τό ἤγγιξε, χάρις βεβαίως εἰς τούς ἀγῶνας και τάς μάχας Βουλευτῶν καί δή Βουλευτῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ, ὡς εἶναι ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Ἀπόστολος Κακλαμάνης. Λησμονεῖ, ἐπίσης, ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης ὅτι ὁ Συνταγματικός Νομοθέτης, ὅταν διετύπωνε τό συγκεκριμένον ἄρθρον τοῦ Συντάγματος, δέν διέβλεπε τήν δημιουργίαν μειονοτήτων εἰς τήν Ἑλλάδα (πλήν τῆς ὑπαρχούσης εἰς τήν Θράκην). Ἀλλά καί ἐάν τήν διέβλεπε, τότε εἶχε μεγάλην σοφίαν, ἀφοῦ διά τοῦ συγκεκριμένου ἄρθρου σφυρηλατεῖ τήν Ἐθνικήν καί τήν Ὀρθόδοξον Θρησκευτικήν Συνείδησιν. Ἕνας ὑπουργός ὑπάρχει, διά νά ὑπηρετῆ τά μακροπρόθεσμα συμφέροντα τοῦ Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων καί ὄχι νά προσαρμόζη τό Ἐθνικόν συμφέρον εἰς τά συμφέροντα τῶν ντόπιων καί τῶν ξένων δυνάμεων, πολιτικῶν, πνευματικῶν κ.λπ., αἱ ὁποῖαι προωθοῦν διά τῆς παρανόμου μεταναστεύσεως τήν διάλυσιν τῆς Ἑλλάδος. Ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης ὀφείλει νά εἶναι προσεκτικώτερος. Ὀφείλει νά ὑπερασπίζεται τά δικαιώματα τῶν μειοψηφιῶν, ἀλλά ὀφείλει νά σέβεται τήν πλειοψηφίαν τοῦ λαοῦ. Αἱ μειονότητες δέν εἶναι ὑπεράνω τοῦ Συντάγματος. Ἡ ἀνοικτή συμπόρευσίς του μέ τήν νομενκλατούρα τῶν πολεμίων τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἑρμηνεία ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ Συντάγματος, συμφώνως πρός τάς ἀπαιτήσεις τῆς νομενκλατούρας εἶναι ἐπιεικῶς ἀπαράδεκτος. Ἐκτός καί ἄν ὡς ὑπουργός Δικαιοσύνης δέν συμμερίζεται τάς ἀνησυχίας τοῦ συναδέλφου του ὑπουργοῦ "Για τήν προστασίαν τοῦ Πολίτη" κ. Χρυσοχοΐδη, ὁ ὁποῖος σέβεται μέν τά δικαιώματα τῶν μειονοτήτων, ἀλλά διακηρύσσει ὅτι ὑφίστανται κίνδυνοι διά τήν Ἐθνικήν καί Κοινωνικήν Συνοχήν. Οὐσιαστικῶς ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης διακηρύσσει ὅτι ἡ καλλιέργεια τῆς Ὀρθοδόξου Συνειδήσεως θά θυσιασθῆ εἰς τόν Βωμόν τῆς πολιτισμικῆς καί πολυφυλετικῆς Ἑλλάδος.
Δυστυχῶς ὅμως ὁ πολιτικός κόσμος με τήν βοήθειαν ὅλων τῶν ἐκκλησιομάχων ἀνοίγει τήν θύραν τοῦ φρενοκομείου μέ τάς συκοφαντικάς θέσεις του ἐναντίον τῆς δῆθεν μυθικῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας. Παρέχει χεῖρα βοηθείας εἰς ξένας χώρας, εἰς τάς ὁποίας εὑρίσκεται ἡ ἕδρα τῶν Πατριαρχείων μας, εἴτε διά νά τά φορολογήσουν ἀγρίως, εἴτε διά νά τούς ἁρπάξουν την περιουσίαν. Ἐνθυμίζομεν, ὅταν ὁ ὑπουργός Παιδείας τῶν πρώτων Κυβερνήσεων τοῦ ΠΑΣΟΚ, Ἀντώνης Τρίτσης, ἐπεχείρησε νά ἁρπάξη τήν Μοναστηριακήν Περιουσίαν, ὡρισμένα Πατριαρχεῖα ἐδέχθησαν ἀσφυκτικάς πιέσεις διά τήν παραχώρησιν μέρους αὐτῆς μέ σκοπόν τήν ἀνέγερσινκυβερνητικῶν κτηρίων, κοινοβουλίου, σχολείων, γηπέδων κ.λπ..
Ὑπενθυμίζομεν δέ ὅτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπιτελεῖ μέγα ἔργον εἰς τόν Ὀρθόδοξον Ἀραβικόν ποίμνιον, ἐνῶ τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἔχει ἀποφασιστικόν ρόλον εἰς τήν ἐκπαίδευσιν τῶν Ἑλληνοπαίδων τῆς Ἀμερικῆς. Ἐνῶ τό Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ἐπιτελεῖ διά τῆς Ἱεραποστολῆς ἕνα σπουδαῖον ἔργον, τό ὁποῖον ἀναγνωρίζεται ἀπό τάς κυβερνήσεις τῆς Ἀφρικῆς καί τήν κυβέρ νησιν τῆς Αἰγύπτου τοῦ μετριοπαθοῦς καί σοφοῦ ἡγέτου τῆς χώρας Χόσνι Μουμπάρακ, ὁ ὁποῖος διευκολύνει τό Πατριαρχεῖον εἰς το ἔργον του, διότι ἀπ᾽ αὐτό ἐπωφελοῦνται (κοινωνικῶς–φιλανθρωπικῶς) καί Μουσουλμάνοι.
Διερωτώμεθα: Πῶς μέ τόσην μεγάλην εὐκολίαν Ἕλληνες πολιτικοί, πνευματικοί ἄνθρωποι, Νομικοί, Συνταγματολόγοι καί ἐπαγγελματίαι πολέμιοι τῆς Ὀρθοδοξίας ἀνοίγουν "κερκόπορτες", διά νά πληγοῦν τά Πατριαρχεῖα μας; Εἶναι τόσον ἐπιπόλαιοι, τόσον μεγάλοι ἐκκλησιομάχοι, τόσον ἐπαγγελματίαι ἀνθέλληνες ἤ τόσον ἀπερίσκεπτοι;
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω καί ὅσα περιεγράφησαν εἰς τά δύο ὑπομνήματα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρός την Κυβέρνησιν διά τήν φορολογίαν τῆς ἀκινήτου περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας, τάς προσλήψεις ἀκόμη καί ἀθέων ἤ ἀλλοθρήσκων ἤ ἑτεροδόξων εἰς τήν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας, τόν περιορισμόν τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἐκ τῶν δημοσίων καταστημάτων, τήν ἐπιχειρουμένην ἐξίσωσιν τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τά Μουσεῖα, τά Ἱδρύματα, τά Βακούφια κ.λπ., τάς μεθοδεύσεις διά τόν πλήρη ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν καί τάς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῶν Πατριαρχείων διά τῆς βαρυτάτης φορολογίας τῆς ἀκινήτου περιουσίας των, γίνεται φανερόν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εὑρίσκεται εἰς τό στόχαστρον πολλῶν καί διαφορετικῶν κέντρων ἀποφάσεων. Στόχος τῶν κέντρων ἡ τροποποίησις τοῦ Συντάγματος, ὥστε νά παύση ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νά εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα. Τά κτυπήματα πολλαπλά καί μεθοδικά.Ἤρχισαν ἐπί Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ μέ την διάλυσιν τῆς οἰκογένειας, τόν πολιτικόν γάμον, τήν νομιμοποίησιν τῶν ἐκτρώσεων, την ἀφαίρεσιν τοῦ Θρησκεύματος ἀπό τάς ταυτότητας καί μέ τήν συμφωνίαν μέ τούς Τούρκους διά πλαστογράφησιν τῆς Ἱστορίας, κατά τρόπον μέ τόν ὁποῖον θά διεγράφετο ἡ προσφορά τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό ὑπόδουλον Γένος καί τους Ἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶνας τῆς Πατρίδος μας. Συνεχίσθησαν με τήν τελευταίαν Κυβέρνησιν τῆς ΝΔ, ἡ ὁποία ἐξωβέλισε τήν Ἱ. Ἐξομολόγησιν ἐκ τῶν σχολείων, περιώρισε δι᾽ ἐγκυκλίου τοῦ ΥΠΕΧΩΔΕ τόν ἦχον τῆς καμπάνας, καθιέρωσε τήν πολιτικήν κηδείαν, τήν καῦσιν τῶν νεκρῶν, την ἵδρυσιν κρεματορίων, τήν ὀνοματοδοσίαν τῶν νεογεννήτων ἐντός ὀκτώ ἡμερῶν ἀπό τῆς γεννήσεως καί ἄνευ βαπτίσματος (τό μέτρον δέν ἐφαρμόζεται ἤ εἶναι χαλαρόνἐξ αἰτίας τῆς στάσεως καί τῶν παραδόσεων τοῦ πιστοῦ λαοῦ), το σύμφωνον ἐλευθέρας συμβιώσεως, τήν ἀνεπιτυχῆ προώθησιν σχεδίου διά την πλήρη κατάργησιν τοῦ Ὁμολογιακοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν καθιέρωσιν τῆς Τουρκικῆς γλώσσης ὡς δευτέρας ἐπισήμου εἰς τήν Θράκην κ.λπ., ἐνῶ ὑπεχρεώθη νά καταργήση τό προσβλητικόν διά τούς Ἕλληνας βιβλίον τῆς Ἱστορίας τῆς κ. Ρεπούση μετά την ἀπώλειαν χιλιάδων ψηφοφόρων εἰς τάς ἐκλογάς τοῦ Σεπτεμβρίου 2007.
Ἡ σημερινή Κυβέρνησις ἀπό τάς πρώτας ἡμέρας τοῦ βίου της ἤρχισε πολλαπλάς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχουσα τήν συμπαράστασιν ἐπαγγελματιῶν ἐκκλησιομάχων, καθηγητῶν Πανεπιστημίου, Μή Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων (πού ὅμως χρηματοδοτοῦνται ὑπό ὑπουργείων) κ.λπ.. Τά κτυπήματα εἶναι πολλαπλά. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει να ἐγκαταλείψη τούς ἠπίους τόνους. Ὀφείλει νά αποστείλη τελεσίγραφον ὅτι δέν διαπραγματεύεται ὅσα εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα διά την συντριπτικήν πλειοψηφίαν τοῦ λαοῦ. Καί ὅτι εἰς τά πολλαπλά κτυπήματα θά ἀπαντήση με πολλαπλήν ἀντίστασιν. Διά νά εἶναι ἐπιτυχής ὁ ἀγών, θά πρέπει νά ὁμιλῆ περισσότερον διά πνευματικά ζητήματα. Καί οἱ Μητροπολῖται καί οἱ κληρικοί νά προσαρμόσουν τόν βίον καί την πολιτείαν των εἰς τόν βίον καί τήν πολιτείαν τοῦ μακαριστοῦ ἀσκητικοῦ Πατριάρχου Σερβίας κυροῦ Παύλου. Ὀφείλει, ἐπίσης, νά προσεύχεται περισσότερον, νά τελῆ ἀγρυπνίας καί νά τάς τελῆ αὐτάς εἰς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας νά δύνανται νά συμμετάσχουν ὅσο τό δυνατόν περισσότεροι πιστοί. Ἴσως ἀκούονται παράξενα ὅλα αὐτά. Ἀλλά ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς, ὅταν συνοδεύεται ἀπό δάκρυα, ἔχει θαυμαστά ἀποτελέσματα. Ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται ἐν κινδύνῳ. Καί ὀφείλουν νά την κηρύξουν οἱ Ἱεράρχαι μας. Αἱ ἐξελίξεις ὁδηγοῦν εἰς τό ἀβίαστον συμπέρασμα ὅτι θά ἔχωμεν καταλυτικά κτυπήματα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ἀποβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τήν ζωήν μας και ὁ ἀπογαλακτισμός τοῦ Κράτους ἀπό την Ὀρθοδοξίαν θά διευκολύνη τήν διάλυσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος.
Πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ὀφείλει νά συνέρχεται ἐκτάκτως πλέον καί νά καθορίζη τάς θέσεις της ἔναντι τῶν ἐπιθέσεων, τάς ὁποίας δέχεται ἡ Ἐκκλησία. Ὀφείλει νά ἐνημερώση ὁλόκληρον τόν λαόν καί νά ἀποκαλύψη εἰς αὐτόν λεπτομερῶς καί τό κοινωνικόν καί φιλανθρωπικόν της ἔργον. Ὀφείλει, ὅμως, να μιμηθῆ καί τούς Μεγάλους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἤλεγχον καυστικώτατα τούς ἐξουσιαστάς, πολιτικούς καί μή, ἀδιαφοροῦντες διά τήν ἐχθρικήν συμπεριφοράν των. Ὀφείλει δέ νά προειδοποιήση ὅτι οἱ πολιτικοί δέν θά ἔχουν θέσιν ἐντός τῆς Ἐκκλησίας εἰς τά μνημόσυνα, τάς κηδείας, τάς λιτανείας καί εἰς ἄλλας θρησκευτικάς ἐκδηλώσεις, ἐφ᾽ ὅσον ἡ Ἐκκλησία κτυπᾶται ὑπό τῶν κομματικῶν καί κυβερνητικῶν ἤ ἄλλων μηχανισμῶν ἐλεγχομένων ἤ χρηματοδοτουμένων ἀπό τό Κράτος.