῾Ο Στρατηγός καί ὁ ᾿Επικοινωνιολόγος

πηγή: Ελεύθερη Πληροφόρηση, Τεύχος 268, 1 Ιανουαρίου 2010
Οἱ μνῆμες τοῦ 2005 εἶναι ἀκόμα νωπές. Τότε ἡ ᾿Εκκλησία βρισκόταν στό στόχαστρο μπαράζ δημοσιευμάτων γιά σκάνδαλα φιληδονίας καί φιλοχρηματίας (ἔκφραση τοῦ τότε προκαθημένου), μέ ἥρωες ἀνώτερους κληρικούς. Στήν ἀρχή οἱ ἐκκλησιαστικές ἀρχές προσπάθησαν νά ἀντιμετωπίσουν τήν καταιγίδα μέ τή γνωστή τους τακτική, νά ἐνοχοποιήσουν δηλαδή δυνάμεις, πού διαχρονικά πολεμοῦν τήν ᾿Εκκλησία μέ σκοπό νά Τήν περιθωριοποιήσουν.......
῾Η θέση αὐτή, ἄν καί ὄχι ἀβάσιμη, δέν ἦταν πειστική. Τά σκάνδαλα ὑπῆρχαν. Δέν ἦταν συκοφαντίες. Τότε ἡ ΔΙΣ θεώρησε χρέος της νά ἐκδώσει μιά ἐγκύκλιο πρός τόν ῾Ιερό Κλῆρο, τήν ὁποία καί γνωστοποίησε στό λαό (ὑπ. ἀρ. 2808/7-3-05). ῾Η ἐγκύκλιος μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε καί τά ἑξῆς· Οἱ κληρικοί ἔχομε ὡς κλῆρο καί ὑποχρέωσί μας νά εἴμεθα τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου, κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου (Ματθ. ε' 13-14). Δυστυχῶς συχνά ἀποδεικνυόμεθα ἐκ τῶν ἔργων μας μωρόν ἅλας καί τό ἐν ἡμῖν φῶς ἀποδεικνύεται σκότος. ᾿Αλλά Ϟ ἑάν τό ἅλας ἐμωράνθη, ἐν τίνι ἁλισθήσεταιϠ (Ματθ. ε' 13) ἡ κοινωνία μας; ᾿Εάν τό φῶς τό ἐν ἡμῖν, σκότος γέ-γονε, τό σκότος τοῦ κόσμου πόσον; (Ματθ. στ' 23). Αὐτό εἶναι τό σκάνδαλο, αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη ἁμαρτία μας. Τό ὅτι ἐγίναμε καί ἐμεῖς, ὑπαιτιότητί μας, παιδιά τῆς ἐποχῆς. Τό ἀποτέλεσμα τό ζοῦμε ἤδη μέ πολύ πόνο καί βαθειά ὀδύνη. ᾿Εξ αἰτίας ἡμῶν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ Ϟ βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσινϠ (Ρωμ. β' 24). ᾿Εξ αἰτίας ἡμῶν ἡ ἀσέ-βεια γαυριᾶ καί ἐγείρει μέ θράσος τό κεφάλι της, ὄχι πλέον μόνον ἐναντίον τῶν προσώπων μας, ἀλλά καί ἐναντίον τοῦ ὅλου σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας... Τίποτε, ἀγαπητοί, δέν ἀναιρεῖ τήν μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή τό πταίσιμον (γιά τό σκανδαλισμό τοῦ κόσμου καί τήν πολεμική κατά τῆς ᾿Εκκλησίας) εἶναι κυρίως ἰδικό μας, τῶν ἱερωμέ-νων... Ϟ Πολλά γάρ πταίομεν ἅπαντεςϠ (᾿Ιακ. γ' 2)". Μετά ἀπ᾿ αὐτά ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀναθάρρησε. ῎Ηλπισε ὅτι κάτι θά μποροῦσε νά γίνει, ὥστε ἡ ᾿Εκκλησία νά ἀπολλαγεῖ ἀπό τούς σκανδαλοποιούς, ὅποιοι κι ἄν ἦταν, πολλοί ἤ λίγοι. Βέβαια ἡ ἴδια αὐτή ἐγκύκλιος ψαλίδισε ἐκ προοιμίου τίς ἐλπίδες. Σέ ἄλλο της σημεῖο καθιστοῦσε σαφές, ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική διοίκηση δέν ἐπρόκειτο νά κάνει τίποτα. ῾Η ἐγκύκλιός της δέν ἦταν τίποτα ἄλλο ἀπό ἕνα ἐπικοινωνιακό τρίκ. Δέν σκόπευε νά καθαρίσει τόν χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας. Διαβάζουμε· "᾿Ακούεται πολύ τίς μέρες αὐτές, ἀγαπητοί, ὁ λόγος περί ἀνάγκης γιά Κάθαρση ἤ Αὐτοκάθαρση. Μέ πολλή πιστότητα (;) πρός τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου ὁμολογοῦμε ὅτι καί οἱ δύο αὐτοί ὅροι εἶναι ἀδόκιμοι καί φορτισμένοι μέ πολύ νομικιστικό πνεῦμα,... καί μποροῦν εὔκολα νά ἐκτρέψουν τό αἴτημα τῆς θεραπείας τῆς ἀνθρώπινης ἀσθενείας σέ φαρισαϊσμό τῆς πάντοτε καιροφυλακτούσης... ἀρχαίας ἐκείνης αἱρέσεως τῶν Καθαρῶν" (!). Μή περιμένετε δηλαδή νά πατάξουμε τήν ἀσέβεια, πού γαυριᾶ καί ἐγείρει μέ θράσος τό κεφάλι της,... ἐναντίον τοῦ ὅλου σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας" καί ἀποτελεῖ ἐμπόδιο γιά πολλούς νά δεχθοῦν τή σώζουσα χάρη τῆς ᾿Εκκλησίας. Φοβούμαστε μήπως ἐκθρέψουμε... τό φαρισαϊσμό τῶν Καθαρῶν! Συνεπέστατο πρός τό θλιβερό αὐτό ἰδεολόγημα, τό ἴδιο συνοδικό σχῆμα, πού ἐξέ-δωσε τήν ἐγκλύκλιο, ἀπηύθυνε ἐπίσημο αἴτημα πρός τήν <᾿Αρχή Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων ζητώντας νά θεωρηθεῖ ἡ ὁμοφυλοφιλική συμπεριφορά τῶν ᾿Επισκόπων ὡς προσωπικό δεδομένο, ἄσχετο πρός τό δημόσιο λειτούργημά τους καί νά ἀποτελεῖ ἀδίκημα ἡ ὅποια δημοσιοποίησή του. (Μέ τό θέμα αὐτό ἔχει κατ᾿ ἐπανάληψη ἀσχοληθεῖ τό περιοδικό μας (Βλ. τεύχη 195, 206, 215). ῾Η συνοδική αὐτή ἀπόφαση εἶναι ἀκόμη ἐν ἰσχύϊ. ῾Υπενθυμίζουμε τή σύνθεση τῆς τότε ΔΙΣ· ᾿Αθηνῶν κυρός Χριστόδουλος, Ξάνθης Παντελεήμων, ᾿Ελασσῶνος Βασίλειος, Σάμου Εὐσέβιος, Καστορίας Σεραφείμ, Φλωρίνης Θεόκλητος, Κασσανδρείας Νικόδημος, Σύρου Δωρόθεος, Χαλκίδος Χρυσόστομος, Νεας Σμύρνης Συμεών, Κερκύρας Νεκτάριος, Γλυφάδας Παῦλος, καί Θήρας ᾿Επιφάνιος).
Γιατί ἐπανερχόμαστε σ᾿ αὐτές τίς παλιές ἱστορίες μετά 5 χρόνια; ῾Απλούστατα, γιατί ἀπό τότε ἴσαμε σήμερα δἐν ἔπαψε νά συνταράσσεται ὁ ἐκκλησιαστικός μας χῶρος ἀπό σκάνδαλα, κυρίως οἰκονομικά. Διαρκῶς σέρνονται στά ΜΜΕ εἰδήσεις, "ἀποκαλύψεις" καί σχόλια γιά ἀδιαφανεῖς καί ὕποπτες ὑποθέσεις διαχειρίσεως μοναστηριακῶν περιουσιῶν, στίς ὁποῖες διαπλέ-κονταν ὑπεύθυνοι διαχειριστές τῶν μονῶν, ρασοφόροι ἤ μή, ἐπιχειρηματίες ἡμεδαποί ἤ ὑπερπόντιοι, δημόσιοι λειτουργοί, πολιτικά πρόσωπα καί κυβερνητικά στελέχη. ῾Η ὅλη κατάσταση ἔφερε στό φῶς μιά σοβοῦσα κρίση θεσμῶν, ἀποκάλυψε μιά ὁλοκληρωτική σήψη στόν ἰστό τοῦ δημόσιου βίου. ᾿Αποτέλεσμα, ἡ ἀπόγνωση καί ἡ ὀργή νά θρονιαστοῦν μέσα στό θυμικό τοῦ λαοῦ. ῾Η διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας ἀκολούθησε τήν ἐδῶ καί δεκαετίες πάγια τακτική της· σιωπή καί ἀπραξία ἐπί τοῦ προκειμένου. Κατά τά ἄλλα, πληθωρικές πανηγυρικές συνάξεις χρυσοστόλιστων ᾿Αρχιερέων καί ταυτόχρονα σχεδιασμοί σέ συνεργασία μέ τούς κυβερνητικούς, πῶς θά ἀπορροφηθοῦν καί θά "ἀξιοποιηθοῦν" κονδύλια ἀπό τά κοινοτικά ταμεῖα, μέχρι, πού ξέσπασαν οἱ διαδηλώσεις καί οἱ ταραχές τῶν "γνωστῶν ἀγνώστων" κουκουλοφόρων καί τῆς νεολαίας, πού ἔκαψαν τό κέντρο τῆς ᾿Αθήνας.
Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες, πού ἡ ᾿Αθήνα φλεγόταν, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ῾Ιερώνυμος δημοσίευσε ἕνα ἄρθρο ἐξομολογητικό στήν ἐφημερίδα "῾Ο Κόσμος τοῦ ᾿Επενδυτή" (13-14/12/08). Τό ἄρθρο σχολιάστηκε εὐμενῶς. Γράφει μεταξύ ἄλλων· "Πῶς νά πείσουμε τούς νέους, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία εἶναι ὁ χῶρος τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλπίδας, τῆς παρηγοριᾶς, τῆς σμιλεύσεως ἤθους καί ἱδανικῶν καί τῆς ἀντιπαράθεσης στήν ἀδικία, τήν ἀνομία καί τή διαφθορά, ὅταν δίνουμε δικαιώματα στό λαό τοῦ Θεοῦ νά φοβᾶται ὅτι μετατρέψαμε τόν οἶκο τοῦ Θεοῦ σέ οἶκο ἐμπορίου; (σ.σ. σαφής ὑπαινιγμός γιά τή ἀρνητική εἰκόνα γιά τήν ᾿Εκκλησία, πού εἶχαν προκαλέσει ὅλο τόν προγηγούμενο καιρό τά δημοσιεύματα γύρω ἀπό τή διαχείριση μοναστηριακῶν περιουσιῶν). ῞Οταν δέν τολμᾶμε πιά νά ὑψώσουμε φωνές σάν ἐκεῖνες τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἤ τοῦ ῾Αγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὅταν τόλμησαν στό ὄνομά τοῦ Χριστοῦ νά ἀντιπαρατεθοῦν μέ τά κατεστημένα συμφέροντα τῆς ἐποχῆς τους, πού καταρράκωναν τά οὐσιώδη τοῦ βίου τοῦ ποιμνίου τους;".
Προσυπογράφουμε τά ὅσα ἔγραψε ὁ κ. ῾Ιερώνυμος καί τίς ἀναφορές του στούς ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἀντιπαρατέθηκαν ὄντως μέ τά ἐντός καί ἐκτός ᾿Εκκλησίας ἄνομα κατεστημένα μέ βαρύ προσωπικό κόστος. Μπῆκαν στήν ᾿Εκκλησία πλούσιοι (πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς) καί πέθαναν πένητες. ᾿Εκθρονίστηκαν, καθαιρέθηκαν, ἐξωρίστηκαν, διώχτηκαν ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς ἀντιπαραθέσεως μέ "τήν ἀδικία, τήν ἀνομία καί τή διαφθορά". Στήν παροῦσα λοιπόν κατάσταση περιμένουμε καί ἐμεῖς μέ ἀγωνία νά δοῦμε ἐπί τέλους νά λαμβάνει σάρκα καί ὀστά τό πολυπόθητο <διά ταῦτα> τῶν ᾿Αρχιεπισκοπικῶν ἐπισημάνσεων. Σέ καιρούς πολέμων οἱ στρατηγοί καί τά ἐπιτελεῖα τους θέτουν στόχους, ὀργανώνουν καί ἐκδίδουν τίς ἀναγκαῖες διαταγές γιά τήν διεξαγωγή τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων, μέ βάση τίς ὁποῖες καί τελικά κρίνονται. Οἱ ἐπικοινωνιολόγοι δέν ἔχουν σχέση μέ τά πεδία τῶν μαχῶν. Αὐτοί φτιασιδώνουν καί πλασάρουν στόν κόσμο ἰδέ-ες, πρόσωπα, καταστάσεις, προϊόντα, μέ στόχο νά τόν κάνουν νά τά ἀποδεχθεῖ. Κανείς δέν τούς ζητᾶ νά πιστεύουν αὐτά πού λένε, οὔτε καί νά δεσμεύονται σέ κάτι ἀπ᾿ αὐτά. Σήμερα καί ἡ ᾿Εκκλησία καί ἡ κοινωνία μας βρίσκονται σέ ἐμπόλεμη κατάσταση. (Καί πότε δέν ἦταν;...). ᾿Ανάγκη ἄμεση καί ἀπόλυτη γιά τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση νά ἀναδείξει γνήσιους στρατηγούς. Οἱ ἐπικοινωνιολόγοι περισσεύουν...
Μακκαβαῖος