ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”;
Γράφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος
Με βαθύτατη θλίψη και πραγματική αγωνία διαπιστώνω ότι ορισμένοι πατέρες και αδελφοί προβληματίζονται για το ενδεχόμενο να προχωρήσουν στη διακοπή του μνημοσύνου του οικείου επισκόπου ως έντονη διαμαρτυρία για τους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Φαναρίου και των συνοδοποιπόρων του.
Οφείλω, κατά Θεόν και κατά συνείδηση, να καταθέσω με πολύ πόνο την εντονότατη διαφωνία μου γι’ αυτό το ενδεχόμενο και να ικετεύσω υικά όσους σεβαστούς πατέρες και αδελφικά όσες αγαθές ψυχές σκέφτονται να αποτολμήσουν αυτό το άκαιρο εγχείρημα να κάνουν δεύτερες σώφρονες σκέψεις........
“Καιρός εστιν παντός πράγματος”! Και αυτή η χρονική στιγμή ΔΕΝ προσφέρεται για "αποτείχιση”. Το πρόσφατο άρθρο της κας Αντωνιάδου στο “Βήμα” εύχομαι να προβλημάτισε όλους δεόντως. Ελπίζω σύντομα να προσφέρω τη δική μου ανάγνωση του άρθρου της κας Αντωνιάδου το οποίο, πέραν των όσων ορθών κατέγραψαν ήδη πολλοί πατέρες και αδελφοί με σχόλια και άρθρα τους, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους στόχους των Οικουμενιστών και να φυλαχθούμε από τις κακοτοπιές και τις παγίδες που μας έχουν στημένες. Γι’ αυτά, όμως, ελπίζω να επανέλθω, συν Θεώ, σύντομα σε προσεχές άρθρο.
Το μόνο που πρέπει να σημειωθεί αυτή τη στιγμή είναι ότι ούτε κατά διάνοιαν δεν εξαντλήθηκαν τα περιθώρια αντίδρασης στα οικουμενιστικά σχέδια, ώστε να δικαιολογείται “διακοπή μνημοσύνου”, δηλαδή η ενεργοποίηση του πιο ακραίου επιτρεπτού κανονικού μέσου διαμαρτυρίας όταν ο επίσκοπος κηρύσσει “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις.
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ
Το παράδειγμα της ακύρωσης των άνομων οικουμενιστικών σχεδίων στην Πάφο απέδειξε στην πράξη ότι μπορούν να γίνουν πολλά, πάρα πολλά, και εξόχως αποτελεσματικά για να ματαιωθούν οι οικουμενιστικοί σχεδιασμοί.
Ο κ. Τσελεγγίδης, όσοι πρωτοστάτησαν στη σύνταξη και όσοι υπέγραψαν την Ομολογία της πίστεως για τον Οικουμενισμό, η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, ο σύλλογος "Κοσμάς Φλαμιάτος" και τόσοι άλλοι πατέρες και αδελφοί και οι ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών έδειξαν στην πράξη ότι ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού μπορεί και πρέπει να διεξαχθεί χωρίς "αποτειχίσεις".
ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ
Δεν είναι μόνον η συνάντηση Ορθοδόξων και Παπικών στην Πάφο που έχει αποδείξει ότι οι πιέσεις του λαού του Θεού (χωρίς “αποτειχίσεις”) έχει αποδώσει καρπούς.
Οι Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας αποχώρησαν από το Παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσων, γνωστό ως ΠΣΕ, κατόπιν ΠΙΕΣΕΩΝ του ποιμνίου τους προς τους οικείους ιεράρχες και τις τοπικές συνόδους.
Στην Κύπρο η “Διαθρησκειακή συνάντηση” της Λευκωσίας (που προηγήθηκε της συνάντησης Ορθοδόξων και Παπικών στην Πάφο) πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή ελάχιστων επισκόπων της Εκκλησίας της Κύπρου εξαιτίας της ελεγκτικής επιστολής που τους απέστειλε η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. Ας σημειωθεί μάλιστα ότι η απόφαση για την πραγματοποίηση της “Διαθρησκειακής” συνάντησης βάραινε ουσιαστικά άμεσα ή έμμεσα όλους τους ιεράρχες της Κυπριακής Εκκλησίας επειδή είτε συμφώνησαν, είτε σιώπησαν, είτε συμμετέσχαν ενεργά στην πραγματοποίησή της.
Επομένως ούτε κατά διάνοιαν ΔΕΝ πρέπει να γίνεται προβληματισμός για “αποτείχιση” αφού οι διαμαρτυρίες, οι πιέσεις, οι επιστολές και τα υπομνήματα αποδείχθηκαν στην πράξη εξαιρετικά αποτελεσματικάμέτρα.
ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΤΗΝ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”;
Θα ερωτηθώ: Αποκλείεται η καταφυγή στην “αποτείχιση”; Απαντώ: Η κανονική παράδοση και η εκκλησιαστική πράξη μαρτυρούν ότι η "αποτείχιση"ΔΕΝ αποκλείεται. Υπάρχει “δυνητική”(επαναλαμβάνω “δυνητική”) ευχέρεια εφαρμογής της αν συντρέχουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ οι ακόλουθες δύο προυποθέσεις: Αν χρησιμοποιηθεί ΜΟΝΟΝ ως έσχατον όπλον και ΑΦΟΥ εξαντληθούν όλα τα άλλα μέσα, και αν γίνει ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ώστε να έχει δόκιμον αρχή και δόκιμον τέλος.
“ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ” “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
Επιπλέον όταν αρχίσει η "αποτείχιση" και μάλιστα όχι από τους "στρατηγούς" (δηλαδή τους επισκόπους) της Εκκλησίας, όπως προσφυώς τους χαρακτήρισε ο π. Επιφάνιος, αλλά από μεμονωμένες ομάδες χριστιανών, διατρέχουμε σε ΥΨΙΣΤΟ βαθμό τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε σχίσμα.
Και το σχίσμα είναι τόσο σοβαρή αμαρτία ώστε "ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν μπορεί να την ξεπλύνει", μας διαβεβαιώνει ο Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
Εύκολα αρχίζει μια "αποτείχιση" από ένα κληρικό που τον ακολουθούν λίγοι πιστοί. Ποια εχέγγυα, όμως, υπάρχουν ότι όσοι βαδίζουν αυτόν το δρόμο δεν θα καταλήξουν σε σχίσμα;
Το αντίθετο, δυστυχώς, ισχύει!
Ο κίνδυνος να δημιουργηθεί σχίσμα θα επικρέμμαται απειλητικός πάνω από τα κεφάλια μας κάθε στιγμή.
ΜΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
Η "αποτείχιση" που δεν είναι “συντεταγμένη” με "στρατηγό", δηλαδή που δεν κατευθύνεται από επίσκοπο ή από θεσμικούς παράγοντες τεράστιας πνευματικής ακτινοβολίας όπως είναι το Αγιον Ορος ή άγιες μορφές όπως ο Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Αγιος Μάξιμος Ομολογητής, κτλ. είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει κακό τέλος και ψυχοφθόρα επίδραση.
Μια τέτοια μη κατά Θεόν εξέλιξη στην καλύτερη περίπτωση θα αποδιοργανωθεί και θα εκφυλιστεί με την πάροδο του χρόνου και στη χειρότερη - την πιο πιθανή, αν δεν θέλουμε να κοροιδεύουμε τον εαυτό μας - θα καταλήξει σε σχίσμα.
“ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ” ΚΑΙ “ΑΚΡΙΤΟΣ “ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ”
Ας βαδίσουμε την οδό των Αγίων πορευόμενοι με φόβο και τρόμο για τους εκατέρωθεν χάσκοντες γκρεμούς:
α.) Του “Οικουμενισμού” που θα οδηγήσει, αν δεν αναχαιτισθεί, σε αλλοίωση της πίστεως αλλά και του
β.) άκριτου “ζηλωτισμού” που θα οδηγήσει πολλούς ή λίγους αναπόφευκτα σε σχίσμα.
Δηλαδή ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας.
Και εκτός Εκκλησίας ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία, όπως μας διαβεβαιώνει ο Αγιος Κυπριανός.
Ας μην ξεχνούμε, σύμφωνα με τον ίδιο Αγιο, ότι “κανένας δεν μπορεί να λέγει το Θεό Πατέρα αν δεν έχει την Εκκλησία Μητέρα."
Στώμεν καλώς!
Στώμεν μετά φόβου!
Πρόσχωμεν ίνα μη συγκρητιστές οικουμενιστές ή σχισματικοί καταστώμεν!
"ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ"
Αλίμονον αν πολεμούμε, όπως έχουμε αδήριτο χρέος τον Οικουμενισμό, και στο τέλος οδηγήσουμε τον αγώνα μας σε σχίσμα.
Θα πρόκειται για κλασσική περίπτωση αποδοχής "δεξιού πειρασμού". Ενα κίνδυνο για τον οποίο μας έχουν προειδοποιήσει όλοι οι Αγιοι Πατέρες.
Το πρόβλημά μας δεν είναι να αντιμετωπίσουμε μόνον τους “εξ αριστερών” πειρασμούς αλλά και τους “εκ δεξιών”.
Χρέος μας είναι να αντιστεκόμαστε στον πειρασμόν "όλως". Οχι επιλεκτικά.
Προσοχή λοιπόν!
Ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού διεξάγεται για να μη χάσουμε την ψυχή μας.
Αλλά πώς σώζεται η ψυχή μας εκτός Εκκλησίας;
Με βαθύτατη θλίψη και πραγματική αγωνία διαπιστώνω ότι ορισμένοι πατέρες και αδελφοί προβληματίζονται για το ενδεχόμενο να προχωρήσουν στη διακοπή του μνημοσύνου του οικείου επισκόπου ως έντονη διαμαρτυρία για τους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Φαναρίου και των συνοδοποιπόρων του.Οφείλω, κατά Θεόν και κατά συνείδηση, να καταθέσω με πολύ πόνο την εντονότατη διαφωνία μου γι’ αυτό το ενδεχόμενο και να ικετεύσω υικά όσους σεβαστούς πατέρες και αδελφικά όσες αγαθές ψυχές σκέφτονται να αποτολμήσουν αυτό το άκαιρο εγχείρημα να κάνουν δεύτερες σώφρονες σκέψεις........
“Καιρός εστιν παντός πράγματος”! Και αυτή η χρονική στιγμή ΔΕΝ προσφέρεται για "αποτείχιση”. Το πρόσφατο άρθρο της κας Αντωνιάδου στο “Βήμα” εύχομαι να προβλημάτισε όλους δεόντως. Ελπίζω σύντομα να προσφέρω τη δική μου ανάγνωση του άρθρου της κας Αντωνιάδου το οποίο, πέραν των όσων ορθών κατέγραψαν ήδη πολλοί πατέρες και αδελφοί με σχόλια και άρθρα τους, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους στόχους των Οικουμενιστών και να φυλαχθούμε από τις κακοτοπιές και τις παγίδες που μας έχουν στημένες. Γι’ αυτά, όμως, ελπίζω να επανέλθω, συν Θεώ, σύντομα σε προσεχές άρθρο.
Το μόνο που πρέπει να σημειωθεί αυτή τη στιγμή είναι ότι ούτε κατά διάνοιαν δεν εξαντλήθηκαν τα περιθώρια αντίδρασης στα οικουμενιστικά σχέδια, ώστε να δικαιολογείται “διακοπή μνημοσύνου”, δηλαδή η ενεργοποίηση του πιο ακραίου επιτρεπτού κανονικού μέσου διαμαρτυρίας όταν ο επίσκοπος κηρύσσει “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις.
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ
Το παράδειγμα της ακύρωσης των άνομων οικουμενιστικών σχεδίων στην Πάφο απέδειξε στην πράξη ότι μπορούν να γίνουν πολλά, πάρα πολλά, και εξόχως αποτελεσματικά για να ματαιωθούν οι οικουμενιστικοί σχεδιασμοί.
Ο κ. Τσελεγγίδης, όσοι πρωτοστάτησαν στη σύνταξη και όσοι υπέγραψαν την Ομολογία της πίστεως για τον Οικουμενισμό, η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, ο σύλλογος "Κοσμάς Φλαμιάτος" και τόσοι άλλοι πατέρες και αδελφοί και οι ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών έδειξαν στην πράξη ότι ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού μπορεί και πρέπει να διεξαχθεί χωρίς "αποτειχίσεις".
ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΕΣΕΙΣ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ
Δεν είναι μόνον η συνάντηση Ορθοδόξων και Παπικών στην Πάφο που έχει αποδείξει ότι οι πιέσεις του λαού του Θεού (χωρίς “αποτειχίσεις”) έχει αποδώσει καρπούς.
Οι Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας αποχώρησαν από το Παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσων, γνωστό ως ΠΣΕ, κατόπιν ΠΙΕΣΕΩΝ του ποιμνίου τους προς τους οικείους ιεράρχες και τις τοπικές συνόδους.
Στην Κύπρο η “Διαθρησκειακή συνάντηση” της Λευκωσίας (που προηγήθηκε της συνάντησης Ορθοδόξων και Παπικών στην Πάφο) πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή ελάχιστων επισκόπων της Εκκλησίας της Κύπρου εξαιτίας της ελεγκτικής επιστολής που τους απέστειλε η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου. Ας σημειωθεί μάλιστα ότι η απόφαση για την πραγματοποίηση της “Διαθρησκειακής” συνάντησης βάραινε ουσιαστικά άμεσα ή έμμεσα όλους τους ιεράρχες της Κυπριακής Εκκλησίας επειδή είτε συμφώνησαν, είτε σιώπησαν, είτε συμμετέσχαν ενεργά στην πραγματοποίησή της.
Επομένως ούτε κατά διάνοιαν ΔΕΝ πρέπει να γίνεται προβληματισμός για “αποτείχιση” αφού οι διαμαρτυρίες, οι πιέσεις, οι επιστολές και τα υπομνήματα αποδείχθηκαν στην πράξη εξαιρετικά αποτελεσματικάμέτρα.
ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΤΗΝ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”;
Θα ερωτηθώ: Αποκλείεται η καταφυγή στην “αποτείχιση”; Απαντώ: Η κανονική παράδοση και η εκκλησιαστική πράξη μαρτυρούν ότι η "αποτείχιση"ΔΕΝ αποκλείεται. Υπάρχει “δυνητική”(επαναλαμβάνω “δυνητική”) ευχέρεια εφαρμογής της αν συντρέχουν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ οι ακόλουθες δύο προυποθέσεις: Αν χρησιμοποιηθεί ΜΟΝΟΝ ως έσχατον όπλον και ΑΦΟΥ εξαντληθούν όλα τα άλλα μέσα, και αν γίνει ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ώστε να έχει δόκιμον αρχή και δόκιμον τέλος.
“ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ” “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
Επιπλέον όταν αρχίσει η "αποτείχιση" και μάλιστα όχι από τους "στρατηγούς" (δηλαδή τους επισκόπους) της Εκκλησίας, όπως προσφυώς τους χαρακτήρισε ο π. Επιφάνιος, αλλά από μεμονωμένες ομάδες χριστιανών, διατρέχουμε σε ΥΨΙΣΤΟ βαθμό τον κίνδυνο να οδηγηθούμε σε σχίσμα.
Και το σχίσμα είναι τόσο σοβαρή αμαρτία ώστε "ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν μπορεί να την ξεπλύνει", μας διαβεβαιώνει ο Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.
Εύκολα αρχίζει μια "αποτείχιση" από ένα κληρικό που τον ακολουθούν λίγοι πιστοί. Ποια εχέγγυα, όμως, υπάρχουν ότι όσοι βαδίζουν αυτόν το δρόμο δεν θα καταλήξουν σε σχίσμα;
Το αντίθετο, δυστυχώς, ισχύει!
Ο κίνδυνος να δημιουργηθεί σχίσμα θα επικρέμμαται απειλητικός πάνω από τα κεφάλια μας κάθε στιγμή.
ΜΗ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ “ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ”
Η "αποτείχιση" που δεν είναι “συντεταγμένη” με "στρατηγό", δηλαδή που δεν κατευθύνεται από επίσκοπο ή από θεσμικούς παράγοντες τεράστιας πνευματικής ακτινοβολίας όπως είναι το Αγιον Ορος ή άγιες μορφές όπως ο Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Αγιος Μάξιμος Ομολογητής, κτλ. είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχει κακό τέλος και ψυχοφθόρα επίδραση.
Μια τέτοια μη κατά Θεόν εξέλιξη στην καλύτερη περίπτωση θα αποδιοργανωθεί και θα εκφυλιστεί με την πάροδο του χρόνου και στη χειρότερη - την πιο πιθανή, αν δεν θέλουμε να κοροιδεύουμε τον εαυτό μας - θα καταλήξει σε σχίσμα.
“ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ” ΚΑΙ “ΑΚΡΙΤΟΣ “ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ”
Ας βαδίσουμε την οδό των Αγίων πορευόμενοι με φόβο και τρόμο για τους εκατέρωθεν χάσκοντες γκρεμούς:
α.) Του “Οικουμενισμού” που θα οδηγήσει, αν δεν αναχαιτισθεί, σε αλλοίωση της πίστεως αλλά και του
β.) άκριτου “ζηλωτισμού” που θα οδηγήσει πολλούς ή λίγους αναπόφευκτα σε σχίσμα.
Δηλαδή ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας.
Και εκτός Εκκλησίας ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία, όπως μας διαβεβαιώνει ο Αγιος Κυπριανός.
Ας μην ξεχνούμε, σύμφωνα με τον ίδιο Αγιο, ότι “κανένας δεν μπορεί να λέγει το Θεό Πατέρα αν δεν έχει την Εκκλησία Μητέρα."
Στώμεν καλώς!
Στώμεν μετά φόβου!
Πρόσχωμεν ίνα μη συγκρητιστές οικουμενιστές ή σχισματικοί καταστώμεν!
"ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ"
Αλίμονον αν πολεμούμε, όπως έχουμε αδήριτο χρέος τον Οικουμενισμό, και στο τέλος οδηγήσουμε τον αγώνα μας σε σχίσμα.
Θα πρόκειται για κλασσική περίπτωση αποδοχής "δεξιού πειρασμού". Ενα κίνδυνο για τον οποίο μας έχουν προειδοποιήσει όλοι οι Αγιοι Πατέρες.
Το πρόβλημά μας δεν είναι να αντιμετωπίσουμε μόνον τους “εξ αριστερών” πειρασμούς αλλά και τους “εκ δεξιών”.
Χρέος μας είναι να αντιστεκόμαστε στον πειρασμόν "όλως". Οχι επιλεκτικά.
Προσοχή λοιπόν!
Ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού διεξάγεται για να μη χάσουμε την ψυχή μας.
Αλλά πώς σώζεται η ψυχή μας εκτός Εκκλησίας;
16 σχόλια:
Κύριε Τελεβάντο κατά τη γνώμη σας τι πρέπει να κάνουν οι Οικουμενιστές Επίσκοποι και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ Βαρθολομαίος για να προχωρήσουν οι Ορθόδοξοι σε αποτείχιση;
Ή να διατυπώσω διαφορετικά την ερώτηση προκειμένου να μην γίνει αποτείχιση: Πότε επιτέλους θα καθαιρεθούν οι Επίσκοποι εκείνοι οι οποίοι παραβιάζουν συνεχώς τους Ιερούς Κανόνες περί συμπροσευχών στους οποίους ορίζεται καθαίρεση και αφορισμός;
Γιατί υπάρχουν Επίσκοποι και Πατριάρχες Οικουμενιστές - δηλαδή αιρετικοί - και όχι Ορθόδοξοι όταν για να γίνει κάποιος Επίσκοπος πρέπει να έχει Ορθόδοξη Πίστη και Αποστολική Διαδοχή;
Περιμένετε το Κοινό Ποτήριο με τους Παπικούς; Ξέρετε ότι δεν είναι αυτό απαραίτητο διότι σύμφωνα με την βλάσφημη θεολογία του κ Ζηζιούλα με το Μυστήριο της Ευχαριστίας δεν ενωνόμαστε προσωπικά με τον Θεό αλλά με την κτίση, δηλαδή τα δέντρα, τα ζώα, τους ανθρώπους και επομένως και τους αιρετικούς; Για τους Οικουμενιστές η ενότητα επιτυγχάνεται με το Μυστήριο και όχι με την Πίστη, λένε ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει ΑΡΚΕΙ να έχει μυστηριακή κοινωνία με όλους!
Συμφωνώ μαζί σας ότι η αποτείχιση πρέπει να γίνει οργανωμένα και να μην κάνει ο καθένας ότι θέλει.
Ποια είναι τα επόμενα βήματα αντίδρασης στους Οικουμενιστές μετά την κυκλοφορία της ομολογίας της πίστεως; Κατά τη γνώμη σας η Εκκλησία της Ελλάδος δεν πρέπει να αποχωρήσει από το ΠΣΕ;
Πραγματικά εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτήρια όπως λέει ο Μέγας Κυπριανός. Προσωπικά με τρομάζει το γεγονός κοινωνίας με την αίρεση που μας κάνει να αποκοβόμαστε από την Εκκλησία. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει "Και οι γαρ οι της του Χριστού Εκκλησίας ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΙΣΙ και οι μη της αληθείας όντες, ουδέ της του Χριστού εκκλησίας εισί, και τοσούτο μάλλον, όσον αν και σφών αυτών καταψεύδοιντο, ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΥΠ ΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΜΗΔΕ ΓΑΡ ΠΡΟΣΩΠΟΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΝ, ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΣΘΑΙ ΜΕΜΥΗΜΕΘΑ" (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΕΠΕ 3, 608)
Ένας στενοχωρημένος πιστός
Λέτε: “ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ” ΚΑΙ “ΑΚΡΙΤΟΣ “ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ”
Ας βαδίσουμε την οδό των Αγίων πορευόμενοι με φόβο και τρόμο για τους εκατέρωθεν χάσκοντες γκρεμούς:
α.) Του “Οικουμενισμού” που θα οδηγήσει, αν δεν αναχαιτισθεί, σε αλλοίωση της πίστεως αλλά και του
β.) άκριτου “ζηλωτισμού” που θα οδηγήσει πολλούς ή λίγους αναπόφευκτα σε σχίσμα.
Μα η οδός των Αγίων Πατέρων είναι η απομάκρυνση από τους αιρετικούς Επισκόπους και η αποφυγή εκκλησιαστικής επικοινωνίας μαζί τους! Αυτό δεν είναι άκριτος ζηλωτισμός ούτε η οδός της μεσότητας αλλά η Πατερική οδός!
Συγνώμη κύριε Τελεβάντο αλλά δεν μπορούμε να χαρακτηρίζουμε ως υπερορθόδοξο ή ζηλωτή ή ακραίο ή οτιδήποτε άλλο μειονεκτικό εκείνον που θέλει να τηρούνται οι Ιεροί Κανόνες και να μην κάνει καμία υποχώρηση στα θέματα της Πίστεως! Εγώ δεν είμαι θεολόγος αλλά δέχομαι ως απόλυτα σωστό το παράδειγμα των Αγίων! Αν σκεφτούμε το τέλος του Αρείου βλέπουμε ότι ο Άγιος Αλέξανδρος και ο Θεός δεν ήθελαν να συλειτουργήσει ο αιρετικός με τον Ορθόδοξο Πατριάρχη αν και δήλωσε ψευδώς στον Μέγα Κωνσταντίνο ότι πιστεύει ορθά!!
συμφωνώ απόλυτα με τον κύριο Τελεβάντο. Ασφαλώς και διαφωνούμε με τον "συγκρητιστικο" οικουμενισμό αλλα πρέπει να αποφύγουμε το σχίσμα. Ο Θεός θα βάλει το χέρι Του και δεν θα τα καταφέρουν οι αιρετικοί οικουμενιστές...
εμείς οι λαϊκοί οφείλουμε να στηρίξουμε τους θεολόγους, τους πατέρες και τους επισκόπους που στέκουν καλώς
Η.
Ερωτήθηκα τι πρέπει να γίνει με τους συνειδητούς οικουμενιστές που προσβάλλουν την πίστη μας.
Απαντώ: Να γίνουν εμπεριστατωμένες καταγγελίες στη Σύνοδο για να καθαιρεθούν.
Οχι όμως να αρχίσουμε τις αποτειχίσεις και μάλιστα τις μη συντεταγμένες (δηλάδη χωρίς επίσκοπο) αποτειχίσεις οι οποίες θα μας κάνουν σκορποχώρι και θα μας καταστήσουν περίγελο στα μάτια των οικουμενιστών.
Ο αγώνας εναντίον των Οικουμενιστών να δοθεί στην Εκκλησία. Οχι εκτός Της όπου παραμονεύει ο βύθιος δράκων.
Διαφωνώ κάθετα με τον κ.Τελεβάντο.
Η διακοπή του μνημοσύνη των οικουμενιστών επισκόπων έπρεπε να γίνει όχι σήμερα αλλά Χθές.
Διαφωνώ και διαφωνούν και πολλοί έγκριτοι και μεγάλοι θεολόγοι.
Τελεβάντο δεν εκφράζετε εδώ τον πιστό ορθόδοξο λαό αλλά μάλλον τους φιλο-οικουμενιστές που φοβούνται την διακοπή του μνημοσύνου.
Κρίμα.
Φιλήμονας
Να επανέλθω για να συμπληρώσω ότι η αποχώρηση από το ΠΣΕ πρέπει να γίνει άμεση προτεραιότητα όλων μας. Οπως και η καταδίκη της "Βαπτισματικής" θεολογίας.
Η παρουσία των Ορθόδοξων Εκκλησιών στον ΠΣΕ αυτοακυρώνει την πίστη μας ότι η Ορθοδοξία είναι η ΜΟΝΗ αληθινή Εκκλησία.
Δεν έχουμε καμιά δουλειά στο ΠΑγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως ΠΣΕ.
Θα ηθελα σαν πιστος να θεσω τον εντονο προβληματισμο μου, οσον αφορα την αποτειχιση. Δηλαδη ειναι προτιμοτερο να μενει κανεις μεσα στην Εκκλησια, με ολες αυτες τις σκοτεινες δυναμεις που την ελεγχουν και διοικουν, και να μνημονευεις τους αντιχριστους, οτι ορθοτομουν τον λογον της Αληθειας ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ; Μηπως ειναι προτιμοτερον να κοψει κανεις την γλωσσα του παρα να μνημονευσει τον αντιχριστο; Μηπως θα ηταν προτιμοτερο να φυγει κανεις ακομη και σε σπηλαια παρα να μνημονευει αντιχριστους; Τελικα ο Ανθρωπος γεννηθηκε για το κτισμα της Εκκλησιας η η Εκκλησια για τον Ανθρωπο; Βεβαιως πρεπει να συνυπαρχουν και τα δυο, αλλα οταν δεν συνυπαρχουν, τοτε προτιμω να βρισκομαι σε σπηλαιο παρα να με ΚΟΙΝΩΝΑΕΙ ενας αντιχριστος. Τουλαχιστον να ψαξουμε να βρουμε, εστω χωρις αποτειχιση, τους γνησιους Χριστιανους και να παμε κοντα τους, οσο μακρυα και αν βρισκονται αυτοι. Δηλαδη θα πρεπει τουλαχιστον ολοι αυτοι οι αχρηστοι που βρισκονται μεσα στην Εκκλησια να καταλαβουν οτι υπαρχει αντιδραση στα σκοτεινα σχεδια τους, μονον η περιφρονησις μας τους χρειαζεται.
Προσέξτε και κάτι άλλο άσχετο σε πρώτη ανάγνωση: το μαρτύριο ο ταπεινός δεν το επιδιώκει, γιατί δεν θεωρεί τον εαυτό του άξιο μαρτυρίου και όμως... αν ο Θεός το επιτρέψει, η Χάρη Του δίνει δύναμη στον πιστό και στην αδυναμία του και γίνεται Μάρτυρας. Χωρίς τη Χάρη Του Θεού πολλοί από ''ζήλο'', αλλά χωρίς ταπείνωση, επεδίωξαν το μαρτύριο και την τελευταία στιγμή δείλιασαν και έγιναν ''πεπτωκότες''. Γι αυτό η Εκκλησία δεν επικρότησε ποτέ το ''σφάξε με αγά μου να αγιάσω''.
Αν αυτά που αναφέρω δεν είναι θεολογικώς ορθά παρακαλώ το ιστολόγιο και τον κύριο Τελεβάντο να με διορθώσουν. Φρονώ,επίσης, ότι ο άδικος αφορισμός στην ουσία μαρτύριο είναι. Και βέβαια διαστρέφεται ο όρος ''ταπείνωση'', όταν ζητούν ταπείνωση οι.. Οικουμενιστές από τους γνήσιους Ορθοδόξους!
Στο θέμα: Κάθε πράγμα στον καιρό του (όχι στον..άλλο ΚΑΙΡΟ). Αγώνας γίνεται και πρέπει να γίνεται για να συνειδητοποιήσει ο πιστός λαός την πλάνη του Οικουμενισμού έτσι ώστε όσοι ιερωμένοι και θεολόγοι τον υπηρετούν να απομονωθούν . Συμφωνώ με τον κο Τελεβάντο και τον Η. Και θα πρόσθετα: χρειάζεται διάκριση το ''πότε'' και το ''πως'' και χωρίς αυτή όλοι θα απολογηθούμε για τους ''πεπτωκότες''.
Απλά τη γνώμη μου εκφράζω και αν κάπου σφάλλω οι Θεολόγοι του ιστολογίου τους οποίους εκτιμώ και σέβομαι ας με διορθώσουν.
Επώνυμος
Διαφωνώ με τις απόψεις του Π.Τελεβάντου.
Φιλήσυχος
Ο κος Τελεβάντος ΔΕΝ εκφράζει φιλο-οικουμενιστές και το γνωρίζουν όσοι διαβάζουν τα κείμενα του.
Μπράβο κ. Τελεβάντο και πάλι μπράβο. Συνεχίστε έτσι!!
Ο Αγώνας γίνεται μέσα στην Εκκλησία και όχι έξω.
Οι οικουμενιστές αντιδρούν με τους υπογράψαντες την Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού και όχι με τους αποτειχισμένους.
Aν αναφέρεστε σ' εμένα προτελευταίε ανώνυμε, εγώ δεν είπα ότι τα κείμενα του είναι φιλο-οικουμενιστικά. Αλλά ότι αυτό το κείμενο του αναπαύει τους φιλοοικουμενιστές διότι δεν φοβούνται τον χαρτοπόλεμο αλλά τις πράξεις και τις διακοπές μνημοσύνων.
Φιλήμονας
Προσέξτε ότι όσοι ενοχλήθηκαν από το άρθρο είναι όσοι είναι ήδη σχισματικοί και μιλούν για την ημερολογιακή διόρθωση λες και είναι η συντέλεια των αιώνων.
Υπάρχει ισχυρότερο επιχείρημα εναντίον της αποτείχισης από αυτό; Μιλούν για αποτείχιση ενώ σχισματικά χτυπά η καρδιά τους!
Όχι αγαπητέ μου αυτό που ονομάζεις εσύ χαρτοπόλεμο αυτό ακριβώς είναι που πείραξε τους οικουμενιστές! Και μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία τόσο έντονα!!
Καλά τα γράφει ο κ. Τελεβάντος
Αυτήν την υγιή αντίδραση φοβούνται οι Οικουμενιστές.
Εσείς που είστε αποτειχισμένοι τί φωνάζετε εφόσον δεν σας "μολύνει" πλέον ο οικουμενσιμός όπως ισχυρίζεστε;;
Αφήστε λοιπόν τους πατέρες να κάνουν τον χαρτοπόλεμό τους και εσείς ζήστε βίον ατάραχον αποκομμένοι από αυτούς που διεξάγουν τον χαρτοπόλεμο (μην τυχών και μολυνθείτε!
Και εφόσον αποκοπήκατε δεν έχετε δικαίωμα να υποδεικνύετε!
ο ίδιος
Έτσι μπράβο!Για ψάλτε τα όλοι ένα χεράκι σε κάτι "Φιλήμονες" και σε κάτι "Φιλήσυχους" που έχουν χάσει το μπούσουλα,που μας θεωρούν μιασμένους και έχουν και από πάνω την αξίωση να προβαίνουν σε υποδείξεις και να χαρακτηρίζουν με περισσή ιταμότητα και προκλητική προπέτεια ως "χαρτοπόλεμο" την Ομολογία Πίστεως που φέρει πάνω τις υπογραφές 18.000 και πλέον γρηγορούντων επί των της πίστεως επάλξεων πιστών...Ούτε καν οι Οικουμενιστές δε μιλάνε με τέτοια απαξίωση για την Ομολογία Πίστεως!Εκείνοι την έχουν πάρει πολύ σοβαρά!Κάποιοι άλλοι όμως-ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε-επιμένουν να εκθέτουν δημόσια τις φαιδρότητές τους και να εκτίθενται...Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους:το εν λόγω ιστολόγιο είναι νεοημερολογιτικό!Ας αναζητήσουν αλλού στέγη οι αθεολόγητοι επιπόλαιοι που μιλούν για αποτείχιση ως να επρόκειτο για τα καθημερινά τους ψώνια από τη λαϊκή αγορά...Έλεος πια!Κάντε μια αποτείχιση μόνοι σας και φύγετε επιτέλους!Εμάς γιατί μας ζαλίζετε,αδελφοί;
Κύριε Τελεβάντε,συντάσσομαι απόλυτα με τις απόψεις σας και σας ομολογώ ότι έχω σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο συμφωνεί με τα γραφόμενά σας η Ένωση "Κοσμάς Φλαμιάτος".
Δημοσίευση σχολίου