Κυριακή του Θωμά
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, μὲ μιὰ μικρὴ καθυστέρηση, πληροφορήθηκε ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους ὅτι ὁ Χριστὸς ὄντως ἀναστήθηκε, ὅτι οἱ ἴδιοι τὸν εἶδαν καὶ τὸν ἄκουσαν καὶ ἄρα ἔπρεπε νὰ χαρεῖ καὶ αὐτὸς μαζί τους. Ἐκεῖνος ὅμως δὲν εἶχε δεῖ τὸν ἀναστημένο Κύριο, γι᾽ αὐτὸ καὶ τοὺς ἀπάντησε ἀπερίφραστα: «Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρα μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω».
Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ἤθελε νὰ ἐρευνήσει μόνος του τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ πιστέψει στὴν ἀνάστασή Του. Δὲν τὸν εἶχε πείσει ἡ διαβεβαίωση τῶν ἄλλων μαθητῶν...
Τὴ δυσπιστία του αὐτὴ διέλυσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅταν σὲ μιὰ ἄλλη ἐμφάνισή του τοῦ εἶπε νὰ βάλει τὸν δάκτυλόν του εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων γιὰ νὰ πιστέψει ὅτι ἀναστήθηκε. Ἡ ἱκανοποίηση τῆς ἐπιθυμίας τοῦ Θωμᾶ ἀπὸ τὸν Χριστὸ τὸν ὁδήγησε στὴν ἀπόλυτη πίστη.
Ὁ Χριστὸς δὲν ἀρνήθηκε στὸ μαθητή του τὴν ἔρευνα. Τοῦ ἔδωσε τὴ δυνατότητα μόνος του νὰ βεβαιωθεῖ γιὰ τὸ θαῦμα τῆς ἀνάστασης. Καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Χριστὸς καὶ κατ᾽ ἐπέκταση ἡ Ἐκκλησία του δὲν διδάσκουν τὸ «πίστευε καὶ μὴ ἐρεύνα». Ὅσοι ἰσχυρίζονται κάτι ἀντίθετο συκοφαντοῦν γιὰ νὰ δημιουργοῦν ἐντυπώσεις, πὼς τάχα οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας πιστεύουν χωρὶς νὰ ἐρευνοῦν καὶ ἄρα πλανῶνται καὶ γίνονται εὔκολα θύματα τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι τοὺς ὑποδουλώνουν πνευματικὰ καὶ τοὺς ἐξαναγκάζουν νὰ ἀποδέχονται δόγματα καὶ διδασκαλίες, ποὺ δὲν ἀντέχουν στὴν ἔρευνα.
Ὑπάρχουν ὡστόσο καὶ πολλὰ πράγματα στὴν Ἐκκλησία, τὰ ὁποῖα δεχόμαστε μὲ τὴν πίστη. Ὁ Χριστὸς εἶπε στὸ Θωμᾶ ὅτι εἶναι «μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». Ἢ μὲ ἄλλα λόγια, ἡ πίστη γίνεται πηγὴ μακαριότητας, χωρὶς τὴ βοήθεια τῶν πέντε αἰσθήσεων. Γιὰ νὰ βιώσεις τὴν πίστη δὲν χρειάζεται νὰ δεῖς, νὰ ἀκούσεις ἢ νὰ ψηλαφήσεις. Ἡ πίστη εἶναι μιὰ ἐσωτερικὴ κατάσταση, ἕνας τρόπος ζωῆς, μιὰ μυστικὴ καὶ ἀνέκφραστη πρόγευση τοῦ παραδείσου.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 2/4/2010
Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, μὲ μιὰ μικρὴ καθυστέρηση, πληροφορήθηκε ἀπὸ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους ὅτι ὁ Χριστὸς ὄντως ἀναστήθηκε, ὅτι οἱ ἴδιοι τὸν εἶδαν καὶ τὸν ἄκουσαν καὶ ἄρα ἔπρεπε νὰ χαρεῖ καὶ αὐτὸς μαζί τους. Ἐκεῖνος ὅμως δὲν εἶχε δεῖ τὸν ἀναστημένο Κύριο, γι᾽ αὐτὸ καὶ τοὺς ἀπάντησε ἀπερίφραστα: «Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρα μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω».
Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ἤθελε νὰ ἐρευνήσει μόνος του τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ πιστέψει στὴν ἀνάστασή Του. Δὲν τὸν εἶχε πείσει ἡ διαβεβαίωση τῶν ἄλλων μαθητῶν...
Τὴ δυσπιστία του αὐτὴ διέλυσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅταν σὲ μιὰ ἄλλη ἐμφάνισή του τοῦ εἶπε νὰ βάλει τὸν δάκτυλόν του εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων γιὰ νὰ πιστέψει ὅτι ἀναστήθηκε. Ἡ ἱκανοποίηση τῆς ἐπιθυμίας τοῦ Θωμᾶ ἀπὸ τὸν Χριστὸ τὸν ὁδήγησε στὴν ἀπόλυτη πίστη.
Ὁ Χριστὸς δὲν ἀρνήθηκε στὸ μαθητή του τὴν ἔρευνα. Τοῦ ἔδωσε τὴ δυνατότητα μόνος του νὰ βεβαιωθεῖ γιὰ τὸ θαῦμα τῆς ἀνάστασης. Καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Χριστὸς καὶ κατ᾽ ἐπέκταση ἡ Ἐκκλησία του δὲν διδάσκουν τὸ «πίστευε καὶ μὴ ἐρεύνα». Ὅσοι ἰσχυρίζονται κάτι ἀντίθετο συκοφαντοῦν γιὰ νὰ δημιουργοῦν ἐντυπώσεις, πὼς τάχα οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας πιστεύουν χωρὶς νὰ ἐρευνοῦν καὶ ἄρα πλανῶνται καὶ γίνονται εὔκολα θύματα τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι τοὺς ὑποδουλώνουν πνευματικὰ καὶ τοὺς ἐξαναγκάζουν νὰ ἀποδέχονται δόγματα καὶ διδασκαλίες, ποὺ δὲν ἀντέχουν στὴν ἔρευνα.
Ὑπάρχουν ὡστόσο καὶ πολλὰ πράγματα στὴν Ἐκκλησία, τὰ ὁποῖα δεχόμαστε μὲ τὴν πίστη. Ὁ Χριστὸς εἶπε στὸ Θωμᾶ ὅτι εἶναι «μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». Ἢ μὲ ἄλλα λόγια, ἡ πίστη γίνεται πηγὴ μακαριότητας, χωρὶς τὴ βοήθεια τῶν πέντε αἰσθήσεων. Γιὰ νὰ βιώσεις τὴν πίστη δὲν χρειάζεται νὰ δεῖς, νὰ ἀκούσεις ἢ νὰ ψηλαφήσεις. Ἡ πίστη εἶναι μιὰ ἐσωτερικὴ κατάσταση, ἕνας τρόπος ζωῆς, μιὰ μυστικὴ καὶ ἀνέκφραστη πρόγευση τοῦ παραδείσου.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 2/4/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου