† Χριστόδουλος ἀρχιεπ. Ἀθηνῶν (Παρασκευαΐδης), Δράξασθε Παιδείας, Ὁμιλίες πρός Ἐκπαιδευτικούς σέ θέματα παιδείας ἐξεταζόμενα στό φῶς τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας καί πνευματικότητος, ἐκδ. Πανελλήνιο Ἱερό Ἵδρυμα Εὐαγγελιστρίας Τήνου, Τῆνος 2009, (σ.σ. 238).
Γράφει ο Εὐάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.
Τό βιβλίο περιλαμβάνει δώδεκα ὁμιλίες πρός ἐκπαιδευτικούς ἐκφωνημένες ἀπό τό 1984 ἕως καί τό 1997, περίοδος κατά τήν ὁποίαν ὁ ἀείμνηστος ἱεράρχης ἦταν ἀκόμη μητροπολίτης Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ. Γραμμένες οἱ ὁμιλίες μέ πόνο γιά τά συμβαίνοντα καί ἀνησυχία γιά τά ἐπερχόμενα, μέχρι πρό τινος ἀνέκδοτες, ἐκδίδονται γιά πρώτη φορά ἀπό τό Πανελλήνιο Ἱερό Ἵδρυμα Εὐαγγελιστρίας Τήνου...
Μολονότι ἡ πιό παλαιά ἀπό αὐτές ἐκφωνήθηκε πρίν εἰκοσιοκτώ ἔτη καί ἡ πλέον πρόσφατη πρίν δεκαπέντε, καμμία ἀπό τίς ὁμιλίες, οἱ ὁποῖες ἀπαρτίζουν τό βιβλίο, δέν ἔχει χάσει τήν ἐπικαιρότητά της, καί τοῦτο διότι πολλά ἀπό τά θλιβερά φαινόμενα τά ὁποῖα περιγράφει ὁ ἀγωνιστής ἱεράρχης ἐξακολουθοῦν νά ταλανίζουν τήν ἑλληνική κοινωνία.
Ὅμως καί ὁ ἱεράρχης, κεκοιμημένος ὦν, ἐξακολουθεῖ νά μᾶς διδάσκει. Ἐκφράζει θλίψη γιά τίς ἀλλεπάλληλες καί ἀλληλοαναιρούμενες, πρόχειρες καί ἀνεύθυνες ἐκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἐπιτύχει, ὅπως ὁ ἴδιος παρατηρεῖ, νά μή γνωρίζει κανένας στήν Ἑλλάδα τί θά ἰσχύει τήν ἑπόμενη χρονιά στήν παιδεία, τίς ὀνομάζει «ἀπορρυθμίσεις» καί «πειράματα στοῦ κασίδη τό κεφάλι», διότι κασίδη ἔχουν καταντήσει τό κάθε ἑλληνόπουλο. Πίστευε, πρό εἰκοσιενός ἐτῶν, ὅτι ἡ παιδεία στήν Ἑλλάδα βρίσκεται σέ φάση θανάσιμη, ὀνόμαζε δέ τά ἑλληνικά πανεπιστήμια, λόγῳ τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο λειτουργοῦν «πανεπιζήμια». Καί πράγματι, ἄν ρίξει κανείς μιά ματιά στούς διεθνεῖς πίνακες κατατάξεως τῶν πανεπιστημίων, θά δεῖ τά ἑλληνικά πανεπιστήμια σέ πολύ χαμηλές θέσεις.
Διαχωρίζει ὁ ἀείμνηστος ἀρχιεπίσκοπος μέ σοφό τρόπο τήν εἰρήνη ἀπό τήν εἰρηνολογία καί τήν πρόοδο ἀπό τόν προοδευτισμό. Ἡ εἰρηνολογία καί ὁ προοδευτισμός ἀποτελοῦν ἀσθένειες μερικῶν στή χώρα μας, ἀσθένειες οἱ ὁποῖες οὔτε στήν εἰρήνη, οὔτε στήν πρόοδο προσφέρουν τό παραμικρό.
Στηλιτεύει ὅσους «Ἕλληνες» χλευάζουν τήν ἑλληνική παράδοση, λέγοντας ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πριονίζουν τό κλαδί ὅπου κάθονται. Τούς ὀνομάζει «γραικύλους», «μειοδότες», «δυτικόπληκτους» καί «κομπλεξικούς» καί διαπιστώνει, ὅτι ὑπερακοντίζουν σέ ἐχθρότητα καί τούς πιό ἀπροκάλυπτους ἐχθρούς μας. Πιστεύει καί διακηρύσσει, ὅτι ὁ Ἕλληνας πρέπει νά γίνεται πολίτης τῆς ἑνωμένης Εὐρώπης χωρίς νά προδίδει τήν ἑλληνική καί ὀρθόδοξη ταυτότητά του, μέ αὐτήν, λέγει, θά παίξει ρόλο στήν ἑνωμένη Εὐρώπη. Ταυτοχρόνως ἐπισημαίνει, ὅτι στόν τόπο μας ὅποιος παύσει νά εἶναι ὀρθόδοξος, σύντομα θά παύσει νά εἶναι καί Ἕλληνας, διότι ἑλληνισμός καί χριστιανισμός, κατά τήν ἀκριβῆ διατύπωση τοῦ ἰδίου τοῦ ἀρχιεπισκόπου, εἶναι σάν «σιαμαῖοι», τούς ὁποίους δέν εἶναι δυνατόν νά χωρίσει κάποιος χωρίς νά πεθάνει ὁ ἕνας ἤ καί οἱ δύο. Γι΄ αὐτό καί πρέπει, κατά τόν ἀείμνηστο ἀρχιεπίσκοπο, «τά σχολεῖα μας νά ξαναγίνουν φυτώρια Ἑλλήνων», «ἡ παιδεία μας νά προετοιμάζει τόν ἄνθρωπο Ἕλληνα, πού θά ἀγαπᾶ τήν πατρίδα του, θά σέβεται τό Θεό τῶν πατέρων του καί θά τιμᾶ τίς πνευματικές καί πολιτιστικές ἀξίες του τόπου.»
Ἀναγκαία συνέπεια τῶν ἀνωτέρω εἶναι κατά τή γνώμη μας, ὅτι διεθνιστής καί κοσμοπολίτης δέν γίνεται ὅποιος περιφρονεῖ, χλευάζει καί καταπολεμᾶ τήν μικρή σέ ἔκταση πατρίδα του καί τόν μέγιστο σέ σημασία πολιτισμό της. Ὅποιος ἀπεχθάνεται τήν πατρίδα του, ὅμοια καταντᾶ νά ἀπεχθάνεται ὅλη τή γῆ.
Οἱ δέ ἐπιστήμονες παιδαγωγοί, πιστεύουμε ὅτι θά εἶναι καλό, νά παύσουν ἐδῶ στήν Ἑλλάδα νά κλείνουν τά μάτια, ὅταν ἀντικρύζουν τά προβλήματα τῆς παιδείας καί νά προσποιοῦνται ὅτι ὅλα βαίνουν καλῶς. Τέτοιου εἴδους προσποιήσεις κατέστρεψαν παλαιότερα ἀρκετούς νέους. Πρέπει ὅλοι νά ἀξιοποιήσουν τόσο τήν ἐπιστημονική τους κατάρτιση, ὅσο καί τήν πείρα, τήν παρατηρητικότητα καί τήν ἐπινοητικότητά τους, ὥστε νά ἰαθοῦν οἱ ἀσθένειες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ὥστε νά παύσει πλέον αὐτή νά ζημιώνει τούς νέους μας.
Καινή Κτίσις, ἔτος 88ον, Μάρτιος 2012, σ. 46-47
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου