ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤOY TΥΦΛOY
Πραξ. Απ. ΙΣΤ΄ 16-34
Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Πόσο διαφορετική θα ήταν πράγματι η ζωή των Χριστιανών εάν παραδειγματιζόντουσαν από τον ευλογημένο βίο των Αγίων Αποστόλων; Πλείστα όσα περιστατικά που μας συμβαίνουν, θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε κατά τον καλύτερο τρόπο, όπως ακριβώς έπραξαν και οι κήρυκες της οικουμένης στο Αποστολικό ανάγνωσμα που θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ιερούς μας Ναούς.
Είναι και αυτή η περικοπή τόσο συγκλονιστική, αφού μας παρουσιάζει ξεκάθαρα την πανουργία του διαβόλου, την ορθή αντιμετώπιση των μεθοδιών του, αλλά και την καρτερία που θα πρέπει να έχουμε όταν πάσχουμε για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού......
Φυσικά είναι ανάγκη να μελετήσουμε πρώτα ολόκληρο το ιερό κείμενο, και κατόπιν να σταθούμε σ’ ένα πολύ βασικό σημείο.
Στην μαντευομένη. Στο ταλαίπωρο αυτό πλάσμα που το καταδυνάστευε ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους, ο διάβολος. Και σαν να μη της έφτανε αυτό, είχε από πάνω και την τυραννία των κυρίων της. Οι άθλιοι αυτοί άνθρωποι εκμεταλλευόντουσαν την φρικτή κατάσταση του δαιμονισμού της για να πλουτίζουν και να θησαυρίζουν οι ίδιοι!
Ας μη φανεί παράδοξος ο λόγος ότι τα βάσανα και οι εξευτελισμοί που δοκίμαζε από τα αφεντικά της, ίσως ήταν μεγαλύτερα από αυτά που της προξενούσε ο μισάνθρωπος.
Και πώς όχι φίλοι μου; Όταν βλέπουμε το συγκλονιστικό γεγονός, δηλ. το «πνεύμα του πύθωνος» αμέσως να φυγαδεύεται με την προσταγή του Απ. Παύλου, ενώ αντιθέτως, παρατηρούμε τους κυρίους της να επιμένουν στον πειρασμό του κέρδους, με αποτέλεσμα να συκοφαντούν και να εκδιώκουν από τους Φιλίππους τους αναμορφωτές της οικουμένης. Όντως, όταν το προσέξουμε αυτό, καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο πειρασμός-δαίμονας του χρήματος, είναι ισχυρότερος από ολόκληρες λεγεώνες δαιμονίων... Ο «Κερδώος Ερμής» είναι πάντοτε έτοιμος να οπλίσει τους λάτρεις του με τα δυνατότερα όπλα-του μίσους και της συκοφαντίας-αρκεί να μη χάσει τις «σπονδές και θυσίες» που τα ανόητα θύματά του τού προσφέρουν.
Και ας μην ισχυριστεί κανείς ότι έτσι γινόταν τότε ή έτσι γίνεται πάντοτε. Έτσι γινόταν τότε, αλλά μάλλον σήμερα γίνεται δυστυχώς περισσότερο, αρκεί ο άνθρωπος να είναι ρεαλιστής και να βλέπει την πραγματικότητα στη σωστή της διάσταση.
Το κυνήγι του χρήματος, καταστρέφει όχι μόνο πρόσωπα και οικογένειες, αλλά και κοινωνίες και έθνη ολόκληρα. Η δε σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και γενικώτερα στην Ευρώπη (για να περιοριστούμε μόνο στην «πολιτισμένη ήπειρο»), τι άλλο αποδεικνύει φίλοι μου, παρά το ότι ο συρφετός των άλλων δαιμονίων που εκπορεύονται από το έρεβος και τις «ποικίλες στοές» του άδου, συνασπίζονται στο να προσφέρουν σπονδή στον απαίσιο μαμωνά, αδιαφορώντας παντελώς για την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου.
Βεβαίως, ο μεγάλος Απόστολος των εθνών, επετίμησε το φοβερό πνεύμα και η μικρή παιδίσκη ελευθερώθηκε από την καταδυναστεία του διαβόλου. Το θέμα όμως, είναι για εμάς σήμερα, αν έχουμε την διάθεση να τα βάλουμε με όλες αυτές τις απάτες και όχι μόνο, οι οποίες εξαθλιώνουν τις σύγχρονες «παιδίσκες» και γενικώτερα τη νεολαία μας. Αλήθεια, διαθέτουμε αυτή την δύναμη και αυτό τον ψυχισμό ή έχουμε πέσει στον ακόμα μεγαλύτερο πειρασμό του στρουθοκαμηλισμού, νομίζοντας πως όταν δεν ατενίζουμε κατάματα το πρόβλημα, τότε παύει αυτό να υφίσταται;
Αν όχι ολόκληρη η κοινωνία, διότι αυτό αποκλείεται, τουλάχιστον οι πιστοί Χριστιανοί, επιτιμούμε το κοινωνικό «πνεύμα πύθωνος» που καταθλίβει, εξευτελίζει και εξαθλιώνει μικρούς και μεγάλους ή μήπως ο επάρατος συμβιβασμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μας έχει κάνει να «συστεγάζουμε» «αποστολική ορμή» και «κοινωνικοθρησκευτική παραλυσία»;
Τα πράγματα μάλλον δείχνουν ότι το πνεύμα του θρησκευτικού λεγομένου συγκρητισμού , σε όλες του τις εκφάνσεις, τείνει να απονευρώσει την Εκκλησιαστική παρρησία και ο νεοεποχήτικος τρόπος ζωής που βιώνουμε, οπωσδήποτε έχει καθυποτάξει τις κοινωνικές δομές και, αλλοίμονο, τα πρόσωπα μέσα στην βυθιότητα του πύθωνος...
Βεβαίως, το μόνο που δεν μπορεί να κερδίσει χώρο σ’ αυτή την περίπτωση είναι η απογοήτευση. Ουδέποτε οι οπαδοί του «Λευκού Ιππέως» της Αποκαλύψεως θα επιτρέψουν το «όραμα» να συντριφτεί κάτω από το βάρος του πεσιμισμού.
Όχι απλώς , αδελφοί μου, δεν θα κυριαρχούν έως τέλους οι «κύριοι της παιδίσκης», αλλά οι αυθεντικοί συνεχιστές της Αποστολικής Διδαχής, «πατροπαραδότως» , όπως σε κάθε εποχή, έτσι και τώρα, θα επιτιμήσουν το «πνεύμα του κακού» , και συνάμα, θα λάβουν την χαρά και την ευλογία, μέσα στις φυλακές, προσευχόμενοι, να υμνούν το Θεό...
Να δώσει ο Λυτρωτής Κύριός μας Ιησούς Χριστός να αναδειχθούμε ασυμβίβαστοι με το πνεύμα του κόσμου και κυρίως με τον φοβερό πειρασμό του χρήματος, αφού, πλην των άλλων, νομοτελειακώς είναι φύσει αδύνατον, εσαεί να κυριαρχεί ο ξεπεσμένος άγγελος. Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
_________________________________________
ARHIM. IOIL KONSTANTAROS:
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Πόσο διαφορετική θα ήταν πράγματι η ζωή των Χριστιανών εάν παραδειγματιζόντουσαν από τον ευλογημένο βίο των Αγίων Αποστόλων; Πλείστα όσα περιστατικά που μας συμβαίνουν, θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε κατά τον καλύτερο τρόπο, όπως ακριβώς έπραξαν και οι κήρυκες της οικουμένης στο Αποστολικό ανάγνωσμα που θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ιερούς μας Ναούς.
Είναι και αυτή η περικοπή τόσο συγκλονιστική, αφού μας παρουσιάζει ξεκάθαρα την πανουργία του διαβόλου, την ορθή αντιμετώπιση των μεθοδιών του, αλλά και την καρτερία που θα πρέπει να έχουμε όταν πάσχουμε για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού......
Φυσικά είναι ανάγκη να μελετήσουμε πρώτα ολόκληρο το ιερό κείμενο, και κατόπιν να σταθούμε σ’ ένα πολύ βασικό σημείο.
Στην μαντευομένη. Στο ταλαίπωρο αυτό πλάσμα που το καταδυνάστευε ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους, ο διάβολος. Και σαν να μη της έφτανε αυτό, είχε από πάνω και την τυραννία των κυρίων της. Οι άθλιοι αυτοί άνθρωποι εκμεταλλευόντουσαν την φρικτή κατάσταση του δαιμονισμού της για να πλουτίζουν και να θησαυρίζουν οι ίδιοι!
Ας μη φανεί παράδοξος ο λόγος ότι τα βάσανα και οι εξευτελισμοί που δοκίμαζε από τα αφεντικά της, ίσως ήταν μεγαλύτερα από αυτά που της προξενούσε ο μισάνθρωπος.
Και πώς όχι φίλοι μου; Όταν βλέπουμε το συγκλονιστικό γεγονός, δηλ. το «πνεύμα του πύθωνος» αμέσως να φυγαδεύεται με την προσταγή του Απ. Παύλου, ενώ αντιθέτως, παρατηρούμε τους κυρίους της να επιμένουν στον πειρασμό του κέρδους, με αποτέλεσμα να συκοφαντούν και να εκδιώκουν από τους Φιλίππους τους αναμορφωτές της οικουμένης. Όντως, όταν το προσέξουμε αυτό, καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο πειρασμός-δαίμονας του χρήματος, είναι ισχυρότερος από ολόκληρες λεγεώνες δαιμονίων... Ο «Κερδώος Ερμής» είναι πάντοτε έτοιμος να οπλίσει τους λάτρεις του με τα δυνατότερα όπλα-του μίσους και της συκοφαντίας-αρκεί να μη χάσει τις «σπονδές και θυσίες» που τα ανόητα θύματά του τού προσφέρουν.
Και ας μην ισχυριστεί κανείς ότι έτσι γινόταν τότε ή έτσι γίνεται πάντοτε. Έτσι γινόταν τότε, αλλά μάλλον σήμερα γίνεται δυστυχώς περισσότερο, αρκεί ο άνθρωπος να είναι ρεαλιστής και να βλέπει την πραγματικότητα στη σωστή της διάσταση.
Το κυνήγι του χρήματος, καταστρέφει όχι μόνο πρόσωπα και οικογένειες, αλλά και κοινωνίες και έθνη ολόκληρα. Η δε σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και γενικώτερα στην Ευρώπη (για να περιοριστούμε μόνο στην «πολιτισμένη ήπειρο»), τι άλλο αποδεικνύει φίλοι μου, παρά το ότι ο συρφετός των άλλων δαιμονίων που εκπορεύονται από το έρεβος και τις «ποικίλες στοές» του άδου, συνασπίζονται στο να προσφέρουν σπονδή στον απαίσιο μαμωνά, αδιαφορώντας παντελώς για την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου.
Βεβαίως, ο μεγάλος Απόστολος των εθνών, επετίμησε το φοβερό πνεύμα και η μικρή παιδίσκη ελευθερώθηκε από την καταδυναστεία του διαβόλου. Το θέμα όμως, είναι για εμάς σήμερα, αν έχουμε την διάθεση να τα βάλουμε με όλες αυτές τις απάτες και όχι μόνο, οι οποίες εξαθλιώνουν τις σύγχρονες «παιδίσκες» και γενικώτερα τη νεολαία μας. Αλήθεια, διαθέτουμε αυτή την δύναμη και αυτό τον ψυχισμό ή έχουμε πέσει στον ακόμα μεγαλύτερο πειρασμό του στρουθοκαμηλισμού, νομίζοντας πως όταν δεν ατενίζουμε κατάματα το πρόβλημα, τότε παύει αυτό να υφίσταται;
Αν όχι ολόκληρη η κοινωνία, διότι αυτό αποκλείεται, τουλάχιστον οι πιστοί Χριστιανοί, επιτιμούμε το κοινωνικό «πνεύμα πύθωνος» που καταθλίβει, εξευτελίζει και εξαθλιώνει μικρούς και μεγάλους ή μήπως ο επάρατος συμβιβασμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μας έχει κάνει να «συστεγάζουμε» «αποστολική ορμή» και «κοινωνικοθρησκευτική παραλυσία»;
Τα πράγματα μάλλον δείχνουν ότι το πνεύμα του θρησκευτικού λεγομένου συγκρητισμού , σε όλες του τις εκφάνσεις, τείνει να απονευρώσει την Εκκλησιαστική παρρησία και ο νεοεποχήτικος τρόπος ζωής που βιώνουμε, οπωσδήποτε έχει καθυποτάξει τις κοινωνικές δομές και, αλλοίμονο, τα πρόσωπα μέσα στην βυθιότητα του πύθωνος...
Βεβαίως, το μόνο που δεν μπορεί να κερδίσει χώρο σ’ αυτή την περίπτωση είναι η απογοήτευση. Ουδέποτε οι οπαδοί του «Λευκού Ιππέως» της Αποκαλύψεως θα επιτρέψουν το «όραμα» να συντριφτεί κάτω από το βάρος του πεσιμισμού.
Όχι απλώς , αδελφοί μου, δεν θα κυριαρχούν έως τέλους οι «κύριοι της παιδίσκης», αλλά οι αυθεντικοί συνεχιστές της Αποστολικής Διδαχής, «πατροπαραδότως» , όπως σε κάθε εποχή, έτσι και τώρα, θα επιτιμήσουν το «πνεύμα του κακού» , και συνάμα, θα λάβουν την χαρά και την ευλογία, μέσα στις φυλακές, προσευχόμενοι, να υμνούν το Θεό...
Να δώσει ο Λυτρωτής Κύριός μας Ιησούς Χριστός να αναδειχθούμε ασυμβίβαστοι με το πνεύμα του κόσμου και κυρίως με τον φοβερό πειρασμό του χρήματος, αφού, πλην των άλλων, νομοτελειακώς είναι φύσει αδύνατον, εσαεί να κυριαρχεί ο ξεπεσμένος άγγελος. Αμήν.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
_________________________________________
ARHIM. IOIL KONSTANTAROS:
Lectura apostolică din Duminica Orbului
(Faptele Apostolilor 16: 16-34)
(Faptele Apostolilor 16: 16-34)
Cât de diferită ar fi fost într-adevăr viaţa creştinilor, dacă aceştia ar fi luat exemplu din viaţa binecuvântată a Sfinţilor Apostoli? O mulţime de cazuri întâmpinate am fi putut să le înfruntăm în cel mai bun mod, exact aşa cum au făcut şi propovăduitorii lumii din lectura apostolică, pe care o vom asculta duminică în sfintele noastre biserici. Şi această pericopă este atât de mişcătoare, pentru că ne prezintă clar viclenia diavolului, înfruntarea corectă a curselor lui, dar şi răbdarea, pe care s-ar cuveni s-o avem când pătimim pentru dragostea şi slava lui Hristos.
Fireşte, este nevoie să ne aplecăm mai întâi asupra întregului text sfânt şi apoi să ne oprim asupra unui punct foarte important.
La ghicitoare - această făptură sărmană pe care a posedat-o vrăjmaşul neamului omenesc, diavolul. Şi ca şi cum nu i-ar fi ajuns aceasta, avea asupra ei şi tirania stăpânilor ei. Aceşti oameni ticăloşi profitau de starea groaznică a demonizării ei, ca să se îmbogăţească şi să adune pentru ei!
Să nu vi se pară ciudat următorul cuvânt: umilinţele şi chinurile pe care le-a suportat de la stăpânii ei, poate că erau mai mari decât cele pe care i le pricinuia urâtorul de oameni.
Şi cum să nu fie aşa, iubiţii mei? Când vedem cutremurătorul fapt, adică „duhul pitonicesc” fugind imediat la porunca Apostolului Pavel, dar observăm că, dimpotrivă, stăpânii ei persistă în ispita câştigului, iar filipenii îi calomniază şi-i izgonesc pe re-născătorii lumii. Cu adevărat, atunci când luăm aminte la lucrul acesta, ajungem inevitabil la concluzia că ispita – demon a banului este mai puternică decât legiuni întregi de demoni… „Profitabilul Hermes” este întotdeauna gata să-i înarmeze pe adoratorii lui cu cele mai puternice arme – a urii şi a calomniei – doar să nu piardă „libaţiile şi jertfele”, pe care victimele lui neghioabe i le oferă.
Să nu creadă cineva că aşa era atunci sau că aşa se întâmplă întotdeauna. Aşa se întâmpla odată, dar, din nefericire, astăzi mai ales se întâmplă din ce în ce mai mult. E suficient ca omul să fie realist şi să vadă realitatea în dimensiunea ei corectă.
Vânarea banului distruge nu doar persoane şi familii, ci şi societăţi şi popoare întregi. Iar situaţia de astăzi din Grecia şi, în general, din Europa (ca să ne limităm doar la „continentul civilizat”) ce altceva demonstrează, iubiţii mei, dacă nu faptul că gloata altor demoni, care provin din bezna şi „diferitele loje” ale iadului, se coalizează în a oferi libaţiuni oribilului mamona, fiind indiferentă cu totul la demnitatea persoanei umane.
Desigur, Marele Apostol al neamurilor a certat duhul de temut şi fata a fost eliberată de sub stăpânirea diavolului. Problema noastră astăzi este să avem dispoziţia de a ne împotrivi tuturor acestor înşelăciuni, care ticăloşesc şi sărăcesc nu numai „copilele” moderne, ci şi, în general, tineretul nostru. Într-adevăr, dispunem de această putere şi de această viaţă sufletească sau am căzut în ispita şi mai mare a struţo-cămilei, crezând că atunci când nu privim în ochi problema, atunci încetează să mai existe?
Dacă nu întreaga societate, pentru că asta este exclus, cel puţin noi, credincioşii creştini, să dojenim „duhul pitonicesc” social care întristează, umileşte şi ticăloşeşte pe cei mici şi pe cei mari sau oare blestematul compromis, cu tot ce implică el, ne-a făcut să „cazăm împreună”, „avântul apostolic” şi „paralizia social-religioasă”?!
Lucrurile arată mai degrabă că duhul aşa-zisului sincretism religios, în toate manifestările lui, tinde să dezamorseze curajul ecleziastic şi că modul new-age-istic de viaţă pe care îl trăim, a supus numaidecât structurile sociale interne şi, din păcate, şi persoane în adâncul pitonicesc…
Desigur, singurul lucru care nu poate să câştige teren este deznădăjduirea sau decepţia. Niciodată partizanii „calului alb” din Apocalipsă nu vor permite ca „visul” să se strivească sub greutatea pesimismului.
Fraţii mei! Nu doar că nu vor domina până la sfârşit „stăpânii tinerei”, ci autenticii continuatori ai Didahiei Apostolice, „primită de la strămoşi”; ca în toate timpurile, aşa şi acum vor certa „duhul răului”, şi în acelaşi timp vor primi bucuria şi binecuvântarea în închisori, rugându-se şi lăudându-L pe Dumnezeu…
Dea Izbăvitorul şi Domnul nostru Iisus Hristos să ne dovedim incompatibili cu duhul lumii şi, mai ales, cu groaznica ispită a banului, pentru că, printre altele, şi juridic şi din fire este imposibil să domine pentru totdeauna îngerul cel căzut. Amin.
(trad. M.L, sursa: autorul via mail)
Fireşte, este nevoie să ne aplecăm mai întâi asupra întregului text sfânt şi apoi să ne oprim asupra unui punct foarte important.
La ghicitoare - această făptură sărmană pe care a posedat-o vrăjmaşul neamului omenesc, diavolul. Şi ca şi cum nu i-ar fi ajuns aceasta, avea asupra ei şi tirania stăpânilor ei. Aceşti oameni ticăloşi profitau de starea groaznică a demonizării ei, ca să se îmbogăţească şi să adune pentru ei!
Să nu vi se pară ciudat următorul cuvânt: umilinţele şi chinurile pe care le-a suportat de la stăpânii ei, poate că erau mai mari decât cele pe care i le pricinuia urâtorul de oameni.
Şi cum să nu fie aşa, iubiţii mei? Când vedem cutremurătorul fapt, adică „duhul pitonicesc” fugind imediat la porunca Apostolului Pavel, dar observăm că, dimpotrivă, stăpânii ei persistă în ispita câştigului, iar filipenii îi calomniază şi-i izgonesc pe re-născătorii lumii. Cu adevărat, atunci când luăm aminte la lucrul acesta, ajungem inevitabil la concluzia că ispita – demon a banului este mai puternică decât legiuni întregi de demoni… „Profitabilul Hermes” este întotdeauna gata să-i înarmeze pe adoratorii lui cu cele mai puternice arme – a urii şi a calomniei – doar să nu piardă „libaţiile şi jertfele”, pe care victimele lui neghioabe i le oferă.
Să nu creadă cineva că aşa era atunci sau că aşa se întâmplă întotdeauna. Aşa se întâmpla odată, dar, din nefericire, astăzi mai ales se întâmplă din ce în ce mai mult. E suficient ca omul să fie realist şi să vadă realitatea în dimensiunea ei corectă.
Vânarea banului distruge nu doar persoane şi familii, ci şi societăţi şi popoare întregi. Iar situaţia de astăzi din Grecia şi, în general, din Europa (ca să ne limităm doar la „continentul civilizat”) ce altceva demonstrează, iubiţii mei, dacă nu faptul că gloata altor demoni, care provin din bezna şi „diferitele loje” ale iadului, se coalizează în a oferi libaţiuni oribilului mamona, fiind indiferentă cu totul la demnitatea persoanei umane.
Desigur, Marele Apostol al neamurilor a certat duhul de temut şi fata a fost eliberată de sub stăpânirea diavolului. Problema noastră astăzi este să avem dispoziţia de a ne împotrivi tuturor acestor înşelăciuni, care ticăloşesc şi sărăcesc nu numai „copilele” moderne, ci şi, în general, tineretul nostru. Într-adevăr, dispunem de această putere şi de această viaţă sufletească sau am căzut în ispita şi mai mare a struţo-cămilei, crezând că atunci când nu privim în ochi problema, atunci încetează să mai existe?
Dacă nu întreaga societate, pentru că asta este exclus, cel puţin noi, credincioşii creştini, să dojenim „duhul pitonicesc” social care întristează, umileşte şi ticăloşeşte pe cei mici şi pe cei mari sau oare blestematul compromis, cu tot ce implică el, ne-a făcut să „cazăm împreună”, „avântul apostolic” şi „paralizia social-religioasă”?!
Lucrurile arată mai degrabă că duhul aşa-zisului sincretism religios, în toate manifestările lui, tinde să dezamorseze curajul ecleziastic şi că modul new-age-istic de viaţă pe care îl trăim, a supus numaidecât structurile sociale interne şi, din păcate, şi persoane în adâncul pitonicesc…
Desigur, singurul lucru care nu poate să câştige teren este deznădăjduirea sau decepţia. Niciodată partizanii „calului alb” din Apocalipsă nu vor permite ca „visul” să se strivească sub greutatea pesimismului.
Fraţii mei! Nu doar că nu vor domina până la sfârşit „stăpânii tinerei”, ci autenticii continuatori ai Didahiei Apostolice, „primită de la strămoşi”; ca în toate timpurile, aşa şi acum vor certa „duhul răului”, şi în acelaşi timp vor primi bucuria şi binecuvântarea în închisori, rugându-se şi lăudându-L pe Dumnezeu…
Dea Izbăvitorul şi Domnul nostru Iisus Hristos să ne dovedim incompatibili cu duhul lumii şi, mai ales, cu groaznica ispită a banului, pentru că, printre altele, şi juridic şi din fire este imposibil să domine pentru totdeauna îngerul cel căzut. Amin.
(trad. M.L, sursa: autorul via mail)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου