Διαβάστε και το Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Το θρησκευτικό συναίσθημα (μέρος Α΄)ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ (Γιούρι Γκαγκάριν)
Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Συνεχίζουμε και σήμερα φίλοι μου με το «θρησκευτικό συναίσθημα». Κλείσαμε το πρώτο μέρος, όπως θα θυμάστε, με την ιστορία της Ρωσίδας φοιτήτριας, η οποία αρίστευσε στο μάθημα της «αθεΐας», αφού όμως πρώτα πέρασε και άναψε ένα κεράκι στη μισοκατεστραμμένη τους Εκκλησία!
Θα δώσουμε και πάλι σήμερα τον λόγο σε μια όντως μεγάλη Ρωσική μορφή, από τον χώρο της αστροναυτικής και του διαστήματος, ο οποίος, εντελώς αντίθετα τώρα από την πιστή φοιτήτρια, μέσω της αρνήσεως και της απιστίας, απέδειξε το καθολικό πανανθρώπινο φαινόμενο του θρησκευτικού συναισθήματος.
Μόσχα 1961 «Τσάρος πασών των Ρωσιών» = (Γενικός Γραμματέας της Ε.Σ.Σ.Δ.),ήταν ο Ν.Κρουτσόφ......
Ας περάσουμε όμως πολύ διακριτικά και εμείς μαζί με τους «συντρόφους» στις μεγάλες αίθουσες του Κρεμλίνου, για να παρακολουθήσουμε την επίσημη δεξίωση που παρατίθεται προς τιμή του Γιούρι Γκαγκάριν. Ο Γκαγκάριν είναι ο πρώτος άνθρωπος που βγήκε στο διάστημα...
Γεμάτος συγκίνηση ο ίδιος (και δικαίως), δέχεται τις συγχαρητήριες «προλεταριακές» ευχές για το πρωτόγνωρο κατόρθωμα που πέτυχε. Μεταξύ αυτών των επισήμων, καθηκόντως, βρίσκεται και ο Πατριάρχης Μόσχας, Αλέξιος. Ο Γκαγκάριν, λες και περίμενε τη συγκεκριμένη στιγμή και μπροστά σε όλο τον κόσμο, μετά τις Αρχιερατικές ευχές, απευθύνει τον λόγο στον Πατριάρχη και μέσα σε απόλυτη σιγή του λέει: «Μακαριώτατε, πήγα στον ουρανό και δεν βρήκα τον Θεό»!
Την φράση δε αυτή, την πήρε η Πράβδα (η επίσημη και μοναδική βέβαια εφημερίδα της Ρωσίας «τον καιρόν εκείνον»), την έκανε πρωτοσέλιδο και την αναμετάδωσε μέσω της Ρωσίας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το τι έγινε ύστερα απ’ όλους όσους χτυπούσαν την πίστη και μάλιστα την Εκκλησία μας; Δεν περιγράφεται... Γράφτηκαν μάλιστα ακόμα και στην Ελλάδα από τα παραρτήματα της «μητέρας Ρωσίας» άρθρα ολόκληρα και δημοσιεύτηκαν σχόλια στον τύπο με τίτλο «Δεν συνάντησαν τον Θεόν πουθενά στο διάστημα».
Οπωσδήποτε, πίστευσαν τότε οι άθεοι μαρξιστές ότι με τον τρόπο αυτό επέφεραν καίριο πλήγμα στα θεμέλια της πίστεως και πως κλόνισαν το θρησκευτικό συναίσθημα με την περιβόητη αυτή φράση του Ρώσου κοσμοναύτη.
Αλλ’ εάν προσέξουμε καλύτερα φίλοι μου, εάν εμβαθύνουμε στο καθ’ αυτό γεγονός, μετά τις πρώτες εντυπώσεις της αφελούς δηλώσεως, θα παρατηρήσουμε ότι υφίσταται και η συγκινητική και όντως πολύτιμη πλευρά των λόγων του «αθέου» Γκαγκάριν. Και ποια είναι αυτή η πλευρά; Ότι το θρησκευτικό συναίσθημα , είναι όχι μόνο έμφυτο, αλλά και τόσο ισχυρό και βαθειά ριζωμένο στην ψυχή του ανθρώπου, ώστε ούτε τόσες δεκαετίες μαρξιστικής και κομμουνιστικής «διαφώτισης» (δηλ. «πλύσεως του εγκεφάλου»), που είχαν περάσει μέχρι της εποχής του Γκαγκάριν, δεν κατόρθωσε να το ξεριζώσει και να το αφανίσει όπως αγωνίζονταν και θα περίμεναν.
Και πράγματι φίλοι μου. Εάν ο Ρώσος κοσμοναύτης ήταν απολύτως βέβαιος για την ανυπαρξία του Θεού, δεν θα διανοείτο καν να ερευνήσει το Διάστημα προς συνάντηση του «ανύπαρκτου Θεού». Ο κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει πως κανένας δεν ερευνά για εκείνο το οποίο αδιστάκτως αρνείται ότι υφίσταται. Εάν επί παραδείγματι ανέβουμε με μια ορειβατική ομάδα στην κορυφή του Ολύμπου, κανένας μας φυσικά δεν θα ψάξει να βρει τον Δία και όλο τον συρφετό του δωδεκαθέου. Και αν κάνουμε ένα θαλάσσιο ταξίδι, ουδείς εξ ημών θα ερευνά στην θάλασσα να συναντήσει τον... Ποσειδώνα... Και τούτο είναι απολύτως λογικό.
Ε, λοιπόν, το ότι ο Γκαγκάριν έψαχνε τώρα μέσα στο αχανές Διάστημα να βρει το Θεό, που θεωρητικώς πίστευε (και μάλιστα απολύτως, για να κατέχει τέτοια θέση) , ότι δεν υπάρχει, το ότι η δίψα αυτή του Θεού τον κάνει να παραπονιέται τρόπον τινα στον ίδιο τον Πατριάρχη, για το ότι δεν βρήκε αυτό που έψαχνε (ουσιαστικώς ένα δραματικό παράπονο «εκ βαθέων» ήταν τα λόγια του και όχι μια ειρωνεία όπως αφελώς νόμισαν τα παραρτήματα της Μόσχας, όπου γης), και χωρίς να το συνειδητοποιήσει και ο ίδιος, κατεξευτελίζει ολόκληρη την αθεϊστική προπαγάνδα, τούτο τι είναι φίλοι μου;
Δεν είναι τρανότατη απόδειξη ότι και η «καλύτερη» μορφή αθεϊστικής προπαγάνδας είναι φύσει αδύνατον να κάνει το δημιούργημα του Θεού, να λησμονήσει αυτή την ανάγκη της επικοινωνίας με τον Ουράνιο Δημιουργό του;
Όντως ο Γκαγκάριν και φυσικά ο κάθε «Γκαγκάριν» σήμερα, δεν πιστεύει αταλάντευτα στην απιστία του. Διότι όπως εγράφη , τι είδους απιστία είναι η «λογική» , «Ναι, δεν υπάρχει μεν Θεός, τούτο είναι απολύτως βέβαιο, αλλά καλού κακού ας ρίξουμε και μια ματιά μήπως και τον συναντήσουμε Αυτόν!».
Τι αλήθεια να κάνει κανείς; Να γελάσει με την αφέλεια των αθέων, που τη φράση η οποία τους εξευτελίζει, την κάνουν παγκόσμιο ρεπορτάζ ή να δακρύσει με το δράμα του αστροναύτη, που, ενώ ζει μέσα σε μια χώρα, τυπικώς τουλάχιστον αθεϊστική, αυτός, μη έχοντας δυνατότητα να γνωρίσει το Θεό στη δεδιωγμένη Εκκλησία της πατρίδας του, ψάχνει να βρει την αγάπη Του Θεού στο αχανές σύμπαν;
Όμως, η ιστορία αυτή δεν κλείνει με την φράση αυτή, συνεχίζεται και μάλιστα με πολύ συγκινητικό τρόπο.
Αυτό που δεν έχει γίνει γνωστό, και επιμελώς τα όργανα του Κρούτσεφ προσπάθησαν να θάψουν (όμως ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον), ήταν η απάντηση του ίδιου του Πατριάρχη στον Γκαγκάριν. Αλλ’ ας συνεχίσουμε και πάλι στην αποκαλυπτική σκηνή, στην οποία και διακόψαμε, ακούγοντας το παράπονο του Γκαγκάριν «ότι δεν βρήκε τον Θεό».
Πατριάρχης: «Τον γνωρίζετε τον Θεό;»
Γκαγκάριν: (Αιφνιδιασμός και σιωπή)
Πατριάρχης: «Τον γνωρίζετε τον Θεό ώστε εάν τον βλέπατε να του μιλούσατε;»
Γκαγκάριν: (Και πάλι σιωπή)
Πατριάρχης: (Με πολλή στοργή και αγάπη προς τον τριαντάχρονο τότε Γκαγκάριν) «Ελάτε αγαπητέ μου να σας τον γνωρίσω τον Θεό, ώστε να τον βλέπετε, να επικοινωνείτε μαζί του όποτε θέλετε και να τον βρίσκετε μέσα στην ύπαρξή σας»!
Όντως πατρικά και αυθεντικά τα λόγια του Πατριάρχη! Έκαναν δε τόση εντύπωση στον Γκαγκάριν ώστε από κει και πέρα, τίποτε άλλο δεν τον ενδιέφερε.
Και πράγματι , ο Γιούρι Γκαγκάριν, μετά από επικοινωνία και σύνδεση με πνευματικά πρόσωπα, βρήκε αυτό που ζητούσε και έγινε μάλιστα κρυπτοχριστιανός!
Απίστευτο και όμως αληθινό.
Πόσοι, αλήθεια, γνωρίζουμε ότι ο Γκαγκάριν ζούσε την Ορθόδοξη πνευματικότητα και είχε τακτική επικοινωνία, εκτός άλλων πνευματικών προσώπων, με την Γερόντισσα, μεγαλόσχημη μοναχή Μακαρία, η οποία ζούσε στην πόλη Γκζατσκ 145 χλμ. Δυτικά της Μόσχας;
Η Γερόντισσα αυτή Μακαρία ήταν μια μεγάλη μορφή του δεδιωγμένου τότε Ορθοδόξου Ρωσικού Μοναχισμού. Μάλιστα, αυτή η ίδια Γερόντισσα είχε προβλέψει και τον τραγικό του θάνατο του Γιούρι ο οποίος επήλθε με την συντριβή του διθέσιου αεριωθούμενο, μαζί με τον συγκυβερνήτη του, κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης στην περιοχή Βλαδιμήρ, κοντά στη Μόσχα!
Ήταν μόλις τριαντατεσσάρων ετών!
Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού. Τώρα, ο Γιούρι, απολαμβάνει αυτό που ποθούσε και λαχταρούσε να βρει μέσα στο σύμπαν. Το πρόσωπο του Θεού!...
Υ.Γ. Φίλοι μου, ας το βάλουν καλά στο νου τους όσοι υπολογίζουν πως θα χτυπήσουν την πίστη του Θεού. Αν είναι ποτέ δυνατόν να πείσουν τους ανθρώπους ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς νερό, άλλο τόσο θα κάνουν και τις ψυχές να πιστεύσουν ότι θα μπορέσουν να λησμονήσουν την άσβεστη δίψα του Θεού.
Τα ιστορικά παραδείγματα τα οποία ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, ας ανοίξουν τους τυφλούς αθεϊστικούς οφθαλμούς, διότι επιτέλους «προς κέντρα λακτίζουν».
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Συνεχίζουμε και σήμερα φίλοι μου με το «θρησκευτικό συναίσθημα». Κλείσαμε το πρώτο μέρος, όπως θα θυμάστε, με την ιστορία της Ρωσίδας φοιτήτριας, η οποία αρίστευσε στο μάθημα της «αθεΐας», αφού όμως πρώτα πέρασε και άναψε ένα κεράκι στη μισοκατεστραμμένη τους Εκκλησία!
Θα δώσουμε και πάλι σήμερα τον λόγο σε μια όντως μεγάλη Ρωσική μορφή, από τον χώρο της αστροναυτικής και του διαστήματος, ο οποίος, εντελώς αντίθετα τώρα από την πιστή φοιτήτρια, μέσω της αρνήσεως και της απιστίας, απέδειξε το καθολικό πανανθρώπινο φαινόμενο του θρησκευτικού συναισθήματος.
Μόσχα 1961 «Τσάρος πασών των Ρωσιών» = (Γενικός Γραμματέας της Ε.Σ.Σ.Δ.),ήταν ο Ν.Κρουτσόφ......
Ας περάσουμε όμως πολύ διακριτικά και εμείς μαζί με τους «συντρόφους» στις μεγάλες αίθουσες του Κρεμλίνου, για να παρακολουθήσουμε την επίσημη δεξίωση που παρατίθεται προς τιμή του Γιούρι Γκαγκάριν. Ο Γκαγκάριν είναι ο πρώτος άνθρωπος που βγήκε στο διάστημα...
Γεμάτος συγκίνηση ο ίδιος (και δικαίως), δέχεται τις συγχαρητήριες «προλεταριακές» ευχές για το πρωτόγνωρο κατόρθωμα που πέτυχε. Μεταξύ αυτών των επισήμων, καθηκόντως, βρίσκεται και ο Πατριάρχης Μόσχας, Αλέξιος. Ο Γκαγκάριν, λες και περίμενε τη συγκεκριμένη στιγμή και μπροστά σε όλο τον κόσμο, μετά τις Αρχιερατικές ευχές, απευθύνει τον λόγο στον Πατριάρχη και μέσα σε απόλυτη σιγή του λέει: «Μακαριώτατε, πήγα στον ουρανό και δεν βρήκα τον Θεό»!
Την φράση δε αυτή, την πήρε η Πράβδα (η επίσημη και μοναδική βέβαια εφημερίδα της Ρωσίας «τον καιρόν εκείνον»), την έκανε πρωτοσέλιδο και την αναμετάδωσε μέσω της Ρωσίας σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το τι έγινε ύστερα απ’ όλους όσους χτυπούσαν την πίστη και μάλιστα την Εκκλησία μας; Δεν περιγράφεται... Γράφτηκαν μάλιστα ακόμα και στην Ελλάδα από τα παραρτήματα της «μητέρας Ρωσίας» άρθρα ολόκληρα και δημοσιεύτηκαν σχόλια στον τύπο με τίτλο «Δεν συνάντησαν τον Θεόν πουθενά στο διάστημα».
Οπωσδήποτε, πίστευσαν τότε οι άθεοι μαρξιστές ότι με τον τρόπο αυτό επέφεραν καίριο πλήγμα στα θεμέλια της πίστεως και πως κλόνισαν το θρησκευτικό συναίσθημα με την περιβόητη αυτή φράση του Ρώσου κοσμοναύτη.
Αλλ’ εάν προσέξουμε καλύτερα φίλοι μου, εάν εμβαθύνουμε στο καθ’ αυτό γεγονός, μετά τις πρώτες εντυπώσεις της αφελούς δηλώσεως, θα παρατηρήσουμε ότι υφίσταται και η συγκινητική και όντως πολύτιμη πλευρά των λόγων του «αθέου» Γκαγκάριν. Και ποια είναι αυτή η πλευρά; Ότι το θρησκευτικό συναίσθημα , είναι όχι μόνο έμφυτο, αλλά και τόσο ισχυρό και βαθειά ριζωμένο στην ψυχή του ανθρώπου, ώστε ούτε τόσες δεκαετίες μαρξιστικής και κομμουνιστικής «διαφώτισης» (δηλ. «πλύσεως του εγκεφάλου»), που είχαν περάσει μέχρι της εποχής του Γκαγκάριν, δεν κατόρθωσε να το ξεριζώσει και να το αφανίσει όπως αγωνίζονταν και θα περίμεναν.
Και πράγματι φίλοι μου. Εάν ο Ρώσος κοσμοναύτης ήταν απολύτως βέβαιος για την ανυπαρξία του Θεού, δεν θα διανοείτο καν να ερευνήσει το Διάστημα προς συνάντηση του «ανύπαρκτου Θεού». Ο κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει πως κανένας δεν ερευνά για εκείνο το οποίο αδιστάκτως αρνείται ότι υφίσταται. Εάν επί παραδείγματι ανέβουμε με μια ορειβατική ομάδα στην κορυφή του Ολύμπου, κανένας μας φυσικά δεν θα ψάξει να βρει τον Δία και όλο τον συρφετό του δωδεκαθέου. Και αν κάνουμε ένα θαλάσσιο ταξίδι, ουδείς εξ ημών θα ερευνά στην θάλασσα να συναντήσει τον... Ποσειδώνα... Και τούτο είναι απολύτως λογικό.
Ε, λοιπόν, το ότι ο Γκαγκάριν έψαχνε τώρα μέσα στο αχανές Διάστημα να βρει το Θεό, που θεωρητικώς πίστευε (και μάλιστα απολύτως, για να κατέχει τέτοια θέση) , ότι δεν υπάρχει, το ότι η δίψα αυτή του Θεού τον κάνει να παραπονιέται τρόπον τινα στον ίδιο τον Πατριάρχη, για το ότι δεν βρήκε αυτό που έψαχνε (ουσιαστικώς ένα δραματικό παράπονο «εκ βαθέων» ήταν τα λόγια του και όχι μια ειρωνεία όπως αφελώς νόμισαν τα παραρτήματα της Μόσχας, όπου γης), και χωρίς να το συνειδητοποιήσει και ο ίδιος, κατεξευτελίζει ολόκληρη την αθεϊστική προπαγάνδα, τούτο τι είναι φίλοι μου;
Δεν είναι τρανότατη απόδειξη ότι και η «καλύτερη» μορφή αθεϊστικής προπαγάνδας είναι φύσει αδύνατον να κάνει το δημιούργημα του Θεού, να λησμονήσει αυτή την ανάγκη της επικοινωνίας με τον Ουράνιο Δημιουργό του;
Όντως ο Γκαγκάριν και φυσικά ο κάθε «Γκαγκάριν» σήμερα, δεν πιστεύει αταλάντευτα στην απιστία του. Διότι όπως εγράφη , τι είδους απιστία είναι η «λογική» , «Ναι, δεν υπάρχει μεν Θεός, τούτο είναι απολύτως βέβαιο, αλλά καλού κακού ας ρίξουμε και μια ματιά μήπως και τον συναντήσουμε Αυτόν!».
Τι αλήθεια να κάνει κανείς; Να γελάσει με την αφέλεια των αθέων, που τη φράση η οποία τους εξευτελίζει, την κάνουν παγκόσμιο ρεπορτάζ ή να δακρύσει με το δράμα του αστροναύτη, που, ενώ ζει μέσα σε μια χώρα, τυπικώς τουλάχιστον αθεϊστική, αυτός, μη έχοντας δυνατότητα να γνωρίσει το Θεό στη δεδιωγμένη Εκκλησία της πατρίδας του, ψάχνει να βρει την αγάπη Του Θεού στο αχανές σύμπαν;
Όμως, η ιστορία αυτή δεν κλείνει με την φράση αυτή, συνεχίζεται και μάλιστα με πολύ συγκινητικό τρόπο.
Αυτό που δεν έχει γίνει γνωστό, και επιμελώς τα όργανα του Κρούτσεφ προσπάθησαν να θάψουν (όμως ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον), ήταν η απάντηση του ίδιου του Πατριάρχη στον Γκαγκάριν. Αλλ’ ας συνεχίσουμε και πάλι στην αποκαλυπτική σκηνή, στην οποία και διακόψαμε, ακούγοντας το παράπονο του Γκαγκάριν «ότι δεν βρήκε τον Θεό».
Πατριάρχης: «Τον γνωρίζετε τον Θεό;»
Γκαγκάριν: (Αιφνιδιασμός και σιωπή)
Πατριάρχης: «Τον γνωρίζετε τον Θεό ώστε εάν τον βλέπατε να του μιλούσατε;»
Γκαγκάριν: (Και πάλι σιωπή)
Πατριάρχης: (Με πολλή στοργή και αγάπη προς τον τριαντάχρονο τότε Γκαγκάριν) «Ελάτε αγαπητέ μου να σας τον γνωρίσω τον Θεό, ώστε να τον βλέπετε, να επικοινωνείτε μαζί του όποτε θέλετε και να τον βρίσκετε μέσα στην ύπαρξή σας»!
Όντως πατρικά και αυθεντικά τα λόγια του Πατριάρχη! Έκαναν δε τόση εντύπωση στον Γκαγκάριν ώστε από κει και πέρα, τίποτε άλλο δεν τον ενδιέφερε.
Και πράγματι , ο Γιούρι Γκαγκάριν, μετά από επικοινωνία και σύνδεση με πνευματικά πρόσωπα, βρήκε αυτό που ζητούσε και έγινε μάλιστα κρυπτοχριστιανός!
Απίστευτο και όμως αληθινό.
Πόσοι, αλήθεια, γνωρίζουμε ότι ο Γκαγκάριν ζούσε την Ορθόδοξη πνευματικότητα και είχε τακτική επικοινωνία, εκτός άλλων πνευματικών προσώπων, με την Γερόντισσα, μεγαλόσχημη μοναχή Μακαρία, η οποία ζούσε στην πόλη Γκζατσκ 145 χλμ. Δυτικά της Μόσχας;
Η Γερόντισσα αυτή Μακαρία ήταν μια μεγάλη μορφή του δεδιωγμένου τότε Ορθοδόξου Ρωσικού Μοναχισμού. Μάλιστα, αυτή η ίδια Γερόντισσα είχε προβλέψει και τον τραγικό του θάνατο του Γιούρι ο οποίος επήλθε με την συντριβή του διθέσιου αεριωθούμενο, μαζί με τον συγκυβερνήτη του, κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης στην περιοχή Βλαδιμήρ, κοντά στη Μόσχα!
Ήταν μόλις τριαντατεσσάρων ετών!
Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού. Τώρα, ο Γιούρι, απολαμβάνει αυτό που ποθούσε και λαχταρούσε να βρει μέσα στο σύμπαν. Το πρόσωπο του Θεού!...
Υ.Γ. Φίλοι μου, ας το βάλουν καλά στο νου τους όσοι υπολογίζουν πως θα χτυπήσουν την πίστη του Θεού. Αν είναι ποτέ δυνατόν να πείσουν τους ανθρώπους ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς νερό, άλλο τόσο θα κάνουν και τις ψυχές να πιστεύσουν ότι θα μπορέσουν να λησμονήσουν την άσβεστη δίψα του Θεού.
Τα ιστορικά παραδείγματα τα οποία ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, ας ανοίξουν τους τυφλούς αθεϊστικούς οφθαλμούς, διότι επιτέλους «προς κέντρα λακτίζουν».
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου