ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Ως μία από τις ωραιότερες Ευαγγελικές περικοπές έχει χαρακτηριστεί από τα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας μας η παραβολή του Σπορέως.
Με τρόπο μοναδικό ο Κύριός μας, κάνει λόγο για τη σπορά του λόγου του Θεού από τους εργάτες της Εκκλησίας του.
Ο σπόρος πέφτει σε τέσσερα διαφορετικά τμήματα, αλλά κατά τρόπον άξιον προσοχής, μόνο σε ένα, στο τελευταίο, στο τέταρτο κομμάτι γης καρποφορεί. Στο πρώτο, δεύτερο και τρίτο, παρά τον κόπο του Σποριά δεν υπάρχουν τα αποτελέσματα
Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Ιησούς, στην συνέχεια, ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Τα τέσσερα διαφορετικά μέρη του εδάφους, συμβολίζουν τις καρδιές και την διάθεση των ακροατών του θείου λόγου...
Το ένα μέρος του κηρύγματος, χάνεται εξ’ αρχής από τις ραδιουργίες του διαβόλου. Το δεύτερο τμήμα, εξατμίζεται με τις πρώτες δυσκολίες και τους πειρασμούς που θα εμφανιστούν. Στο τρίτο μέρος ο λόγος του Θεού, παρά την βλάστηση, τελικώς καταπνίγεται μέσα στις κοσμικές μέριμνες, τα πλούτη και τις δήθεν απολαύσεις της ζωής, και τελικώς το ένα τέταρτο του σπόρου που έπεσε στην γη καρποφορεί.
Το μέρος αυτό της σποράς πέφτει στην γη την αγαθή, δηλ. στις αγαθές και δεκτικές καρδιές, οι οποίες κρατούν και καλλιεργούν τον σπόρο με υπομονή και αποδίδουν καρπό πολύ, γλυκύ κι ευλογημένο.
Σε πολλά σημεία της παραβολής θα μπορούσε κανείς να εμβαθύνει και να εξάγει συμπεράσματα για το θέμα του λόγου του Θεού.
Θα επισημάνουμε ένα πολύ βασικό και πάντοτε επίκαιρο.
Το να καρποφορήσει ο σπόρος, τούτο εξαρτάται από δύο παράγοντες:
α) Από την ποιότητα του ίδιου του σπόρου και,
β) από την σύσταση και καλλιέργεια του εδάφους.
Και για μεν το πρώτο, δεν τίθεται καν θέμα, αφού ο σπόρος είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να υπάρξει. Είναι όχι η ανακάλυψις, αλλά η αποκάλυψις του ίδιου του Θεού στους ανθρώπους. Όσο κι αν προσπαθούσε ο άνθρωπος, ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε να παρασκευάσει έναν τέτοιο σπόρο. Ποτέ μα ποτέ, δεν θα μπορούσε η γη από μόνη της να καρποφορήσει τέτοιας θεϊκής ποιότητας στάχυ και τόσο δυνατό σπόρο. Όχι, η γη από μόνη της, βλαστάνει αγκάθια και τριβόλια… Ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε να ανακαλύψει ο άνθρωπος από μόνος του τον Θεό. Ο θεϊκός σπόρος-λόγος του Θεού, δεν ανακαλύπτεται, πολύ δε περισσότερο δεν παρασκευάζεται στα εργαστήρια της ανθρώπινης λογικής και του υποκειμενισμού. Ο σπόρος του λόγου του Θεού, σπείρεται δαψιλώς σε όλες τις καρδιές, δεκτικές και μη, γόνιμες και άγονες, σκληρές και αγαθές.
Έτσι και από την άποψη αυτή, κανένας απολύτως δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Μεγάλο Σποριά, τον Ουράνιο Πατέρα, ότι κάνει διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Αν όμως για την ποιότητα του σπόρου δεν υφίσταται αμφιβολία, το μεγάλο πρόβλημα προκύπτει στην ποιότητα της γης.
Οι φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί κ.α., προσπαθούν, ανεπιτυχώς εν πολλοίς, να κατατάξουν την κοινωνία σε διάφορες ομάδες και καταστάσεις.
Το Ευαγγέλιο όμως μέσω αυτής της Ευαγγελικής περικοπής, με τρόπο απλό και μοναδικό παρουσιάζει τον διαχωρισμό. Διαχωρισμό όχι φυσικά κοινωνικό, αλλά ελεύθερης και συνειδητής επιλογής του ίδιου του ανθρώπου.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, παρέχει την δυνατότητα στον καλοπροαίρετο πάντοτε άνθρωπο, να αντικατοπτρίσει την διάθεσή του, στην Ευαγγελική Αλήθεια και να αντιληφθεί σε ποια κατάσταση αντικειμενικά βρίσκεται, και σε ποια πρέπει να καλλιεργηθεί.
Δεν αρκεί απλά, να πέφτει ο σπόρος. Αυτό γίνεται στις τρεις πρώτες περιπτώσεις του χωραφιού.
Για να καρποφορήσει μέσα στο χωράφι της καρδιάς μας η αλήθεια, χρειάζεται να κάνουμε αυτό που εξαρτάται από εμάς και μόνο.
Τι; Μα, να αγωνιζόμαστε με οποιοδήποτε κόστος να διατηρούμε προαίρεση ελεύθερη, και διάθεση αγαθή. Τότε μόνο ο σπόρος θα πέφτει, θα βλαστάνει και θα καρποφορεί, αναλόγως την ιδιοσυγκρασία και την χάρη, τριάκοντα, εξήκοντα, εκατό.
Ως εκ περισσού δε, να επισημάνουμε ότι σε καμμία περίπτωση δεν παίζει ρόλο, επί της ουσίας, η προσωπικότητα του σπορέως. Έστω και λεπρός να είναι ο γεωργός ( ο κήρυκας του Ευαγγελίου), τούτο δεν έχει να κάνει ούτε με την ποιότητα του σπόρου, ούτε με την καλλιέργεια και λιπαρότητα της γης.
Επομένως, ευχή και προσευχή μας: Κύριε, δως μας δύναμη και χάρη, ώστε να καλλιεργήσουμε καρδιά που θα είναι δεκτική του λόγου σου και των δωρεών σου. Αμήν
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Ιησούς, στην συνέχεια, ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Τα τέσσερα διαφορετικά μέρη του εδάφους, συμβολίζουν τις καρδιές και την διάθεση των ακροατών του θείου λόγου...
Το ένα μέρος του κηρύγματος, χάνεται εξ’ αρχής από τις ραδιουργίες του διαβόλου. Το δεύτερο τμήμα, εξατμίζεται με τις πρώτες δυσκολίες και τους πειρασμούς που θα εμφανιστούν. Στο τρίτο μέρος ο λόγος του Θεού, παρά την βλάστηση, τελικώς καταπνίγεται μέσα στις κοσμικές μέριμνες, τα πλούτη και τις δήθεν απολαύσεις της ζωής, και τελικώς το ένα τέταρτο του σπόρου που έπεσε στην γη καρποφορεί.
Το μέρος αυτό της σποράς πέφτει στην γη την αγαθή, δηλ. στις αγαθές και δεκτικές καρδιές, οι οποίες κρατούν και καλλιεργούν τον σπόρο με υπομονή και αποδίδουν καρπό πολύ, γλυκύ κι ευλογημένο.
Σε πολλά σημεία της παραβολής θα μπορούσε κανείς να εμβαθύνει και να εξάγει συμπεράσματα για το θέμα του λόγου του Θεού.
Θα επισημάνουμε ένα πολύ βασικό και πάντοτε επίκαιρο.
Το να καρποφορήσει ο σπόρος, τούτο εξαρτάται από δύο παράγοντες:
α) Από την ποιότητα του ίδιου του σπόρου και,
β) από την σύσταση και καλλιέργεια του εδάφους.
Και για μεν το πρώτο, δεν τίθεται καν θέμα, αφού ο σπόρος είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να υπάρξει. Είναι όχι η ανακάλυψις, αλλά η αποκάλυψις του ίδιου του Θεού στους ανθρώπους. Όσο κι αν προσπαθούσε ο άνθρωπος, ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε να παρασκευάσει έναν τέτοιο σπόρο. Ποτέ μα ποτέ, δεν θα μπορούσε η γη από μόνη της να καρποφορήσει τέτοιας θεϊκής ποιότητας στάχυ και τόσο δυνατό σπόρο. Όχι, η γη από μόνη της, βλαστάνει αγκάθια και τριβόλια… Ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε να ανακαλύψει ο άνθρωπος από μόνος του τον Θεό. Ο θεϊκός σπόρος-λόγος του Θεού, δεν ανακαλύπτεται, πολύ δε περισσότερο δεν παρασκευάζεται στα εργαστήρια της ανθρώπινης λογικής και του υποκειμενισμού. Ο σπόρος του λόγου του Θεού, σπείρεται δαψιλώς σε όλες τις καρδιές, δεκτικές και μη, γόνιμες και άγονες, σκληρές και αγαθές.
Έτσι και από την άποψη αυτή, κανένας απολύτως δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Μεγάλο Σποριά, τον Ουράνιο Πατέρα, ότι κάνει διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Αν όμως για την ποιότητα του σπόρου δεν υφίσταται αμφιβολία, το μεγάλο πρόβλημα προκύπτει στην ποιότητα της γης.
Οι φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί κ.α., προσπαθούν, ανεπιτυχώς εν πολλοίς, να κατατάξουν την κοινωνία σε διάφορες ομάδες και καταστάσεις.
Το Ευαγγέλιο όμως μέσω αυτής της Ευαγγελικής περικοπής, με τρόπο απλό και μοναδικό παρουσιάζει τον διαχωρισμό. Διαχωρισμό όχι φυσικά κοινωνικό, αλλά ελεύθερης και συνειδητής επιλογής του ίδιου του ανθρώπου.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, παρέχει την δυνατότητα στον καλοπροαίρετο πάντοτε άνθρωπο, να αντικατοπτρίσει την διάθεσή του, στην Ευαγγελική Αλήθεια και να αντιληφθεί σε ποια κατάσταση αντικειμενικά βρίσκεται, και σε ποια πρέπει να καλλιεργηθεί.
Δεν αρκεί απλά, να πέφτει ο σπόρος. Αυτό γίνεται στις τρεις πρώτες περιπτώσεις του χωραφιού.
Για να καρποφορήσει μέσα στο χωράφι της καρδιάς μας η αλήθεια, χρειάζεται να κάνουμε αυτό που εξαρτάται από εμάς και μόνο.
Τι; Μα, να αγωνιζόμαστε με οποιοδήποτε κόστος να διατηρούμε προαίρεση ελεύθερη, και διάθεση αγαθή. Τότε μόνο ο σπόρος θα πέφτει, θα βλαστάνει και θα καρποφορεί, αναλόγως την ιδιοσυγκρασία και την χάρη, τριάκοντα, εξήκοντα, εκατό.
Ως εκ περισσού δε, να επισημάνουμε ότι σε καμμία περίπτωση δεν παίζει ρόλο, επί της ουσίας, η προσωπικότητα του σπορέως. Έστω και λεπρός να είναι ο γεωργός ( ο κήρυκας του Ευαγγελίου), τούτο δεν έχει να κάνει ούτε με την ποιότητα του σπόρου, ούτε με την καλλιέργεια και λιπαρότητα της γης.
Επομένως, ευχή και προσευχή μας: Κύριε, δως μας δύναμη και χάρη, ώστε να καλλιεργήσουμε καρδιά που θα είναι δεκτική του λόγου σου και των δωρεών σου. Αμήν
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου