Η εφετινή τακτική Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ασχολήθηκε με το θέμα «Η σύγχρονη κρίσις από εκκλησιαστικής πλευράς». Μελέτησε «τα αίτια της συγχρόνου ποικιλομόρφου κρίσεως» και προβληματίσθηκε σχετικά με τις δυνατότητες συμβολής στην αντιμετώπισή της με αφετηρία το δεδομένο - και ταυτοχρόνως ζητούμενο - «Η Εκκλησία ως ελπίδα και ενότητα της κοινωνίας και ως νοηματοδότηση της ζωής του ανθρώπου»......Οι εισηγήσεις και οι τοποθετήσεις των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων βοήθησαν ουσιαστικά να κατανοηθεί ότι οι ποικιλόμορφες αποτυχίες και τα προβλήματα που μαστίζουν την παγκόσμια και την ελληνική κοινωνία, η κρίση των θεσμών και των αξιών και η απουσία του νοήματος ζωής, είναι απότοκα της αλαζονικής διαχειρίσεως του βίου και της καταχρήσεως της κτίσεως ως δημιουργίας του Θεού, καθώς και της απλήστου επιθυμίας αποκτήσεως κοινωνικών αγαθών εις βάρος των πτωχών και των αδυνάτων.
Η οικονομική κρίση είναι το ορατό αποτέλεσμα της γενικής ηθικής και πνευματικής κρίσεως. Ταυτοχρόνως, έγινε φανερό, ότι η Εκκλησία έχει το χρέος και τη δυνατότητα να στηρίξει τον λαό μας στα προβλήματά του, να καλλιεργήσει την ελπίδα και να σταθεί άμεσα και ουσιαστικά στο πλευρό κάθε εμπερίστατου και δοκιμαζόμενου αδελφού μας, ανεξαρτήτως χρώματος, γλώσσης, θρησκείας και πολιτισμού.
Η κρίση κατέστησε φανερό, ότι η συγκρότηση του σύγχρονου κοινωνικού βίου με γνώμονα τον ατομισμό και την άρνηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή μας οδήγησε στην καταράκωση της αξίας του ανθρώπου και την επικράτηση της
αναξιοκρατίας και της αδιαφορίας για τον πόνο του διπλανού μας.
Αυτή η κατάσταση, για την δημιουργία της οποίας όλοι έχουμε μικρό η μεγάλο μερίδιο ευθύνης, είναι αταίριαστη με την παράδοση του τόπου μας. Η μόνη έξοδος από το αδιέξοδο είναι η αλλαγή αυτής της νοοτροπίας. Είναι καιρός μετανοίας για όλους μας. Ο λαός μας ζούσε και ζει, εμπνεόταν και θα εμπνέεται από την πίστη του στον Χριστό και διδάχθηκε από την Εκκλησία πως να μετακινείται από την δουλεία του εγωκεντρισμού στην ελευθερία του «Εμείς», από τη σκλαβιά του καταναλωτισμού στη χαρά της δημιουργίας και της προσφοράς.
Αυτό το ήθος εκφράζει με λόγια και έργα η Εκκλησία και μέσα σε αυτά τα πλαίσια με ανύστακτο και στοργικό ενδιαφέρον μελετά με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ζητήματα που ενδέχεται να κρύβουν κινδύνους αλλοιώσεων και αλλοτριώσεων της πίστεως η της εθνικής και κοινωνικής μας ζωής, όπως η κάρτα του πολίτη, θέματα που αφορούν την διδασκαλία των Θρησκευτικών, της Ιστορίας και της Γλώσσης στα Σχολεία, το Μεταναστευτικό και άλλα, προκειμένου συντόμως να καταθέσει τις απόψεις Της στα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και να ενημερώσει τον Λαό του Θεού.
Η Εκκλησία του Χριστού, ως μόνη σωστική Κιβωτός, θεωρούσα τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα, καλεί όλους σε προσευχή και ομοψυχία, μέσα στην ενότητα της πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και διαβεβαιώνει τον Λαό του Θεού και ιδιαιτέρως τους νέους ανθρώπους, ότι θα συνεχίσει δι’ όλων Της των δυνάμεων, το σπουδαίο φιλανθρωπικό και προνοιακό Της έργο, παρ’ όλες τις οικονομικές δυσκολίες που και η ίδια αντιμετωπίζει.
Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας
της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου