Στην εφημερίδα «Τα Νέα» της 6ης-11ου-2010 δημοσιεύθηκε άρθρο της κας Άννας Φραγκουδάκη με τίτλο «για την ελευθερία της συνείδησης». Το άρθρο αφορά στο ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία. Επειδή όσα το άρθρο περιλαμβάνει, μαρτυρούν ότι η κα αρθρογράφος δεν έχει ενημερωθεί περί το θέμα, θέτουμε υπ΄ όψη της τα εξής: 1. Η διεθνής Σύμβαση της Ρώμης της 4ης Νοεμβρίου 1950 «περί προασπίσεως των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδων ελευθεριών», την οποία έχει επικυρώσει η Ελληνική Δημοκρατία διά του νόμου 2329/1953 και διά του Ν.Δ. 53/1974 κατοχυρώνει διά του 9ου άρθρου της το ατομικό δικαίωμα τῆς θρησκευτικής ἐλευθερίας.....
Στό δε άρθρο 2 του Α προσθέτου πρωτοκόλλου της ορίζει ότι: «ουδείς δύναται να στερηθεί του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ΄ αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται τό δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσιν την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις». Ερωτούμε: στην Ελλάδα του 21ου αιώνα οι ορθόδοξοι χριστιανοί μαθητές θα είναι οι μόνοι οι οποίοι δεν θα έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν ορθόδοξη χριστιανική μόρφωση και εκπαίδευση, διότι επιμένουν μερικοί νά τους επιβάλουν την θρησκειολογία;
2. Η «Σύμβαση γιά τά Δικαιώματα τοῦ Παιδιού» η οποία υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση τοῦ Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 20-11-1989 και επικυρώθηκε από την Ελληνική Δημοκρατία στις 2-12-1992 αναφέρει στο 14ο άρθρο της, παράγραφοι 1, 2: «Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται τό δικαίωμα του παιδιού γιά ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα και το καθήκον των γονέων ή, κατά περίπτωση, των νομίμων εκπροσώπων του παιδιού, νά τό καθοδηγήσουν στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος κατά τρόπο που νά ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του.» Η από μέρους του κράτους επιβολή στους ορθοδόξους χριστιανούς, τέκνα ορθοδόξων χριστιανών, θρησκειολογικού μαθήματος συνιστά παραβίαση της ως άνω συνθήκης, διότι οι ορθόδοξοι χριστιανοί γονείς θα καταντήσουν οι μόνοι γονείς οι οποίοι δεν θα έχουν στη χώρα μας τα από την συνθήκη προβλεπόμενα δικαιώματα.
3. Το ισχύον Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, άρθρο 16, παράγραφος 2, ορίζει: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.» Τό σύνταγμα είναι σαφέστατο, αναφέρει «ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης», δεν αναφέρει «δημιουργία», πολύ δε περισσότερο δεν αναφέρει και δεν είναι δυνατόν να αναφέρει «παραποίηση», «διαστρέβλωση» ή «βιασμό» της συνειδήσεως. Τόσο η εθνική, όσο και η θρησκευτική συνείδηση υπάρχουν ήδη στο παιδί, είναι ήδη Έλληνας και το γνωρίζει, είναι ήδη χριστιανός ορθόδοξος και το γνωρίζει και η βάσει του συντάγματος κρατική παιδεία, αποσκοπεί να αναπτύξει την συνείδησή του αυτή, δεν την δημιουργεί. Επομένως, δεν είναι δυνατόν ο Έλληνας να διαπαιδαγωγείται από το κράτος ώστε να αναπτύξει π.χ. βραζιλιανή ή ιαπωνική εθνική συνείδηση, την οποία δεν έχει. Δεν είναι δυνατόν ο χριστιανός ορθόδοξος να διαπαιδαγωγείται έτσι ώστε να αναπτύξει βουδδιστική ή ινδουιστική θρησκευτική συνείδηση, τήν οποίαν επίσης δεν έχει, ούτε να επιχειρείται νάρκωση της θρησκευτικής του συνειδήσεως μέσω απαγορεύσεως του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος και αντικαταστάσεώς του από θρησκειολογικό ή ὁποιοδήποτε άλλο άσχετο με την θρησκευτική του συνείδηση.
4. Η θεσμοθέτηση του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος θρησκευτικών ως επιλεγομένου μαθήματος συνιστά πράξη αντισυνταγματική. Η χορήγηση στους ορθοδόξους χριστιανούς της δυνατότητας επιλογής του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος θρησκευτικών μεταξύ άλλων μαθημάτων ασχέτων προς την ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητα των μαθητών συνιστά κρατική ἀπόπειρα κατευθύνσεως της συνειδήσεως των ανηλίκων μαθητών. Θα κατηγορηθεί το ελληνικό κράτος ότι αποπειράται να κατευθύνει ανηλίκους μαθητές να πράξουν παρά συνείδηση, ενώ έχουν τη συνείδηση ότι είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Τέτοιου είδους δυνατότητα επιλογής είναι πράξη αγωγής, στρεβλή και εσφαλμένη μεν, ἀλλά εἶναι. Κατ΄ ουσίαν το κράτος θα προτρέπει τον ανήλικο μαθητή: «ναι μεν έχεις τη συνείδηση ότι είσαι χριστιανός ορθόδοξος, αλλά εγώ σε προτρέπω να πράξεις παρά συνείδηση.» Εάν ο μαθητής και η οικογένειά του αποφασίσουν π.χ. να αλλάξουν θρησκευτική συνείδηση, δηλαδή να αλλαξοπιστήσουν, τότε πλέον το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών δεν θα τους αφορά. Όμως η απόφαση αυτή θα είναι δική τους, και κατά κανένα τρόπο δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Παιδείας να προτρέπει ορθοδόξους χριστιανούς να αποποιηθούν την θρησκευτική τους συνείδηση και ταυτότητα.
5. «Κατήχηση» ονομάζεται η χριστιανική παιδεία εδώ και δύο χιλιάδες (2.000) έτη. Ο όρος προέρχεται από τον απόστολο Παύλο και τον ευαγγελιστή Λουκά, οι οποίοι είναι οι εισηγητές του ρήματος «κατηχείν» στην χριστιανική θεολογία. Κανένας νομικός και κανένας θεολόγος δεν έχει αποδείξει μέχρι στιγμής, ότι δεν επιτρέπεται (από νόμο, ελληνικό ή διεθνή, ή νομολογία οποιουδήποτε δικαστηρίου) νά διδάσκεται η ορθόδοξη χριστιανική κατήχηση στα σχολεία του ελληνικού κράτους. Εάν ο ισχυρισμός αυτός υποστηριχθεί από νομικό, τότε θα συνιστά απόπειρα περιστολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών, οι οποίοι θα απαγορεύεται πλεόν να διαπαιδαγωγούνται ως ορθόδοξοι χριστιανοί. Εάν υποστηριχθεί από θεολόγο, τότε η ιδέα αυτή είναι δυνατόν νά οδηγήσει σε αιρετική δοξασία. Θά καταντήσουμε δηλαδή νά ακούσουμε να υποστηρίζεται, ότι εάν η ορθόδοξη χριστιανική κατήχηση διδαχθεί έξω από το κτήριο του ορθοδόξου χριστιανικού ναού, τότε θά είναι από άκυρη έως και επιβλαβής. Εν τέλει, από μάθημα το οποίο θα ήταν εχθρικό ή αδιάφορο προς την κατήχηση της ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας, θα είχαν πλήρες και απαραβίαστο δικαίωμα να απαλλαγούν όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί, διότι το μάθημα αυτό θα ήταν πλέον εχθρικό προς την πίστη τους.
6. Τί είναι το λεγόμενο θρησκειολογικό μάθημα: Παράθεση με ουδέτερο, στατιστικό, μη αξιολογικό κριτικό τρόπο πλήθους δοξασιών και τελετουργικών από όλες τις ιστορικές περιόδους ολόκληρης της υφηλίου. Το μάθημα αυτό θα παραθέτει με εντελώς ουδέτερο τρόπο ελάχιστα στοιχεία από την ορθόδοξη χριστιανική πίστη και ζωή. Τέτοιου είδους μάθημα δεν θα αναπτύσσει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών, θα είναι δηλαδή αντισυνταγματικό και θα καταργεί το ανθρώπινο δικαίωμα των εν λόγω μαθητών να απολαμβάνουν την ορθόδοξη χριστιανική παιδεία. Θα ενέχει εξ άλλου τον σοβαρό κίνδυνο δυσμενούς επηρεασμού και στρεβλώσεως της θρησκευτικής συνειδήσεως των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών.
7. Οι μαθητές μας θέλουν την ορθόδοξη χριστιανική παιδεία, την επίσης ονομαζόμενη και κατήχηση. Επί σειρά ετών διδάξαμε με κάθε δυνατή, παραδοσιακή ή εκσυγχρονιστική μέθοδο διδασκαλίας, τα θρησκειολογικά μαθήματα της Β΄ Λυκείου και αντιμετωπίζαμε πάντοτε το ίδιο αίτημα: «κύριε, πότε θα επιστρέψουμε στα δικά μας;» Με ποιό δικαίωμα θέλουν κάποιοι να επιβάλουν διά νόμου στους χριστιανούς μαθητές μας ό,τι τους καταργεί τα δικαιώματα και ό,τι αποδεδειγμένα δεν τους κινεί το ενδιαφέρον; Εάν, όπως λέγουν κάποιοι συνάδελφοι θεολόγοι, επιλέξει το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών στο λύκειο μόνο το 1/3 των μαθητών, θα συμβεί αυτό όχι λόγω αδιαφορίας, αλλά διότι το Υπουργείο Παιδείας θα τους έχει στερήσει τη δυνατότητα ωθώντας τους να επιλέξουν άλλο μάθημα πιεζόμενοι από την ανάγκη επαγγελματικής αποκαταστάσεως, παραμερίζοντας έτσι την ανάγκη της ψυχοπνευματικής τους τελειώσεως.
8. Αυτή τη στιγμή στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανικό μάθημα θρησκευτικών για μουσουλμανόπαιδα και στις Κυκλάδες ρωμαιοκαθολικό μάθημα θρησκευτικών για ρωμαιοκαθολικά παιδιά. Κανένας δεν αμφισβητεί την ύπαρξη και συνέχιση αυτών των δύο τύπων μαθήματος. Εάν επιχειρηθεί η απαγόρευση των δύο αυτών τύπων μαθήματος, θα ξεσπάσει διεθνής κατακραυγή από Βατικανό μέχρι Μέκκα. Το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών είναι το μόνο το οποίο αυτή τη στιγμή αμφισβητείται από μερικούς αρθρογράφους και ζητείται από τους ίδιους η απαγόρευση ή η μετατροπή του σε κάτι το αλλότριο. Ερωτούμε: οι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι οι μόνοι μαθητές στην Ελλάδα οι οποίοι δεν θα έχουν ανθρώπινα δικαιώματα; Θα αποστερηθούν το ανθρώπινο δικαίωμα να διαπαιδαγωγούνται σύμφωνα με την πίστη τους;
9. Ο αγώνας των θεολόγων για ένα μάθημα το οποίο θα προσφέρει στα χριστιανόπουλα τους θησαυρούς της ορθόδοξης χριστιανικής πνευματικότητας δεν είναι συντεχνιακός. Εάν οι θεολόγοι ενδιαφέρονταν απλώς και μόνο να διατηρήσουν τις εργασιακές τους θέσεις, τότε θα δέχονταν να διδάσκουν οτιδήποτε: ιστορία θρησκευμάτων, φαινομενολογία της θρησκείας, πολιτισμολογία, μέχρι και … συνταγές μαγειρικής! Όμως νοιάζονται για το σοβαρό έργο το οποίο τους έχει ανατεθεί και δεν θελουν να το στρεβλώσουν. Δεν διακατέχονται από δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, πιστεύουν ακράδαντα: «Αν μας απαγορευθεί να διδάσκουμε το «αγαπάτε αλλήλους» θα ζημιωθούν οι αθώες ψυχές των μαθητών μας».
10. Όσον αφορά εν τέλει στους βαθμούς, δεν γνωρίζω πώς η κα αρθρογράφος κατέληξε σε τέτοια παρεξήγηση; Ανέκαθεν εμείς οι θεολόγοι πιστεύαμε ότι ό βαθμός του μαθήματός μας δεν πρέπει να γίνεται άγχος στο μαθητή, γι΄ αυτό και δέν υπήρξαμε ποτέ φειδωλοί βαθμολογητές!
11. Καλούμε την αξιότιμη κυρία Άννα Φραγκουδάκη, αλλά και όλους τους πολιτικούς όλων των ελληνικών κομμάτων, να προασπίσουν το ανθρώπινο δικαίωμα των ορθοδόξων χριστιανών να διαπαιδαγωγούνται στα σχολεία του Ελληνικού Κράτους σύμφωνα με την πίστη τους. Εάν απαγορευθεί το ανθρώπινο δικαίωμα των ορθοδόξων χριστιανών να διαπαιδαγωγούνται στα σχολεία του Ελληνικού Κράτους σύμφωνα με την πίστη τους, τότε θα καταπατηθεί στην Ελλάδα η ελευθερία της συνειδήσεως τους για πρώτη φορά από το 1821 μέχρι σήμερα.
12. Εάν υπάρχουν οι οποιεσδήποτε απορίες ή αμφισβητήσεις γύρω από το θέμα, προσκαλούμε σε δημόσιο διάλογο τόσο την αξιότιμη κυρία αρθρογράφο, όσο και οποιονδήποτε αμφισβητεί τις αλήθειες τις οποίες μόλις εκθέσαμε. Ο διάλογος θα πραγματοποιηθεί σε οποιονδήποτε τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό εκείνοι επιλέξουν.
Μετά τιμής
Ευάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.
Καθηγητής Θεολόγος8-11-2010
Στό δε άρθρο 2 του Α προσθέτου πρωτοκόλλου της ορίζει ότι: «ουδείς δύναται να στερηθεί του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ΄ αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται τό δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσιν την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις». Ερωτούμε: στην Ελλάδα του 21ου αιώνα οι ορθόδοξοι χριστιανοί μαθητές θα είναι οι μόνοι οι οποίοι δεν θα έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν ορθόδοξη χριστιανική μόρφωση και εκπαίδευση, διότι επιμένουν μερικοί νά τους επιβάλουν την θρησκειολογία;
2. Η «Σύμβαση γιά τά Δικαιώματα τοῦ Παιδιού» η οποία υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση τοῦ Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 20-11-1989 και επικυρώθηκε από την Ελληνική Δημοκρατία στις 2-12-1992 αναφέρει στο 14ο άρθρο της, παράγραφοι 1, 2: «Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται τό δικαίωμα του παιδιού γιά ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη σέβονται το δικαίωμα και το καθήκον των γονέων ή, κατά περίπτωση, των νομίμων εκπροσώπων του παιδιού, νά τό καθοδηγήσουν στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος κατά τρόπο που νά ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του.» Η από μέρους του κράτους επιβολή στους ορθοδόξους χριστιανούς, τέκνα ορθοδόξων χριστιανών, θρησκειολογικού μαθήματος συνιστά παραβίαση της ως άνω συνθήκης, διότι οι ορθόδοξοι χριστιανοί γονείς θα καταντήσουν οι μόνοι γονείς οι οποίοι δεν θα έχουν στη χώρα μας τα από την συνθήκη προβλεπόμενα δικαιώματα.
3. Το ισχύον Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας, άρθρο 16, παράγραφος 2, ορίζει: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.» Τό σύνταγμα είναι σαφέστατο, αναφέρει «ανάπτυξη εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης», δεν αναφέρει «δημιουργία», πολύ δε περισσότερο δεν αναφέρει και δεν είναι δυνατόν να αναφέρει «παραποίηση», «διαστρέβλωση» ή «βιασμό» της συνειδήσεως. Τόσο η εθνική, όσο και η θρησκευτική συνείδηση υπάρχουν ήδη στο παιδί, είναι ήδη Έλληνας και το γνωρίζει, είναι ήδη χριστιανός ορθόδοξος και το γνωρίζει και η βάσει του συντάγματος κρατική παιδεία, αποσκοπεί να αναπτύξει την συνείδησή του αυτή, δεν την δημιουργεί. Επομένως, δεν είναι δυνατόν ο Έλληνας να διαπαιδαγωγείται από το κράτος ώστε να αναπτύξει π.χ. βραζιλιανή ή ιαπωνική εθνική συνείδηση, την οποία δεν έχει. Δεν είναι δυνατόν ο χριστιανός ορθόδοξος να διαπαιδαγωγείται έτσι ώστε να αναπτύξει βουδδιστική ή ινδουιστική θρησκευτική συνείδηση, τήν οποίαν επίσης δεν έχει, ούτε να επιχειρείται νάρκωση της θρησκευτικής του συνειδήσεως μέσω απαγορεύσεως του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος και αντικαταστάσεώς του από θρησκειολογικό ή ὁποιοδήποτε άλλο άσχετο με την θρησκευτική του συνείδηση.
4. Η θεσμοθέτηση του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος θρησκευτικών ως επιλεγομένου μαθήματος συνιστά πράξη αντισυνταγματική. Η χορήγηση στους ορθοδόξους χριστιανούς της δυνατότητας επιλογής του ορθοδόξου χριστιανικού μαθήματος θρησκευτικών μεταξύ άλλων μαθημάτων ασχέτων προς την ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητα των μαθητών συνιστά κρατική ἀπόπειρα κατευθύνσεως της συνειδήσεως των ανηλίκων μαθητών. Θα κατηγορηθεί το ελληνικό κράτος ότι αποπειράται να κατευθύνει ανηλίκους μαθητές να πράξουν παρά συνείδηση, ενώ έχουν τη συνείδηση ότι είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Τέτοιου είδους δυνατότητα επιλογής είναι πράξη αγωγής, στρεβλή και εσφαλμένη μεν, ἀλλά εἶναι. Κατ΄ ουσίαν το κράτος θα προτρέπει τον ανήλικο μαθητή: «ναι μεν έχεις τη συνείδηση ότι είσαι χριστιανός ορθόδοξος, αλλά εγώ σε προτρέπω να πράξεις παρά συνείδηση.» Εάν ο μαθητής και η οικογένειά του αποφασίσουν π.χ. να αλλάξουν θρησκευτική συνείδηση, δηλαδή να αλλαξοπιστήσουν, τότε πλέον το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών δεν θα τους αφορά. Όμως η απόφαση αυτή θα είναι δική τους, και κατά κανένα τρόπο δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Παιδείας να προτρέπει ορθοδόξους χριστιανούς να αποποιηθούν την θρησκευτική τους συνείδηση και ταυτότητα.
5. «Κατήχηση» ονομάζεται η χριστιανική παιδεία εδώ και δύο χιλιάδες (2.000) έτη. Ο όρος προέρχεται από τον απόστολο Παύλο και τον ευαγγελιστή Λουκά, οι οποίοι είναι οι εισηγητές του ρήματος «κατηχείν» στην χριστιανική θεολογία. Κανένας νομικός και κανένας θεολόγος δεν έχει αποδείξει μέχρι στιγμής, ότι δεν επιτρέπεται (από νόμο, ελληνικό ή διεθνή, ή νομολογία οποιουδήποτε δικαστηρίου) νά διδάσκεται η ορθόδοξη χριστιανική κατήχηση στα σχολεία του ελληνικού κράτους. Εάν ο ισχυρισμός αυτός υποστηριχθεί από νομικό, τότε θα συνιστά απόπειρα περιστολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών, οι οποίοι θα απαγορεύεται πλεόν να διαπαιδαγωγούνται ως ορθόδοξοι χριστιανοί. Εάν υποστηριχθεί από θεολόγο, τότε η ιδέα αυτή είναι δυνατόν νά οδηγήσει σε αιρετική δοξασία. Θά καταντήσουμε δηλαδή νά ακούσουμε να υποστηρίζεται, ότι εάν η ορθόδοξη χριστιανική κατήχηση διδαχθεί έξω από το κτήριο του ορθοδόξου χριστιανικού ναού, τότε θά είναι από άκυρη έως και επιβλαβής. Εν τέλει, από μάθημα το οποίο θα ήταν εχθρικό ή αδιάφορο προς την κατήχηση της ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας, θα είχαν πλήρες και απαραβίαστο δικαίωμα να απαλλαγούν όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί, διότι το μάθημα αυτό θα ήταν πλέον εχθρικό προς την πίστη τους.
6. Τί είναι το λεγόμενο θρησκειολογικό μάθημα: Παράθεση με ουδέτερο, στατιστικό, μη αξιολογικό κριτικό τρόπο πλήθους δοξασιών και τελετουργικών από όλες τις ιστορικές περιόδους ολόκληρης της υφηλίου. Το μάθημα αυτό θα παραθέτει με εντελώς ουδέτερο τρόπο ελάχιστα στοιχεία από την ορθόδοξη χριστιανική πίστη και ζωή. Τέτοιου είδους μάθημα δεν θα αναπτύσσει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών, θα είναι δηλαδή αντισυνταγματικό και θα καταργεί το ανθρώπινο δικαίωμα των εν λόγω μαθητών να απολαμβάνουν την ορθόδοξη χριστιανική παιδεία. Θα ενέχει εξ άλλου τον σοβαρό κίνδυνο δυσμενούς επηρεασμού και στρεβλώσεως της θρησκευτικής συνειδήσεως των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών.
7. Οι μαθητές μας θέλουν την ορθόδοξη χριστιανική παιδεία, την επίσης ονομαζόμενη και κατήχηση. Επί σειρά ετών διδάξαμε με κάθε δυνατή, παραδοσιακή ή εκσυγχρονιστική μέθοδο διδασκαλίας, τα θρησκειολογικά μαθήματα της Β΄ Λυκείου και αντιμετωπίζαμε πάντοτε το ίδιο αίτημα: «κύριε, πότε θα επιστρέψουμε στα δικά μας;» Με ποιό δικαίωμα θέλουν κάποιοι να επιβάλουν διά νόμου στους χριστιανούς μαθητές μας ό,τι τους καταργεί τα δικαιώματα και ό,τι αποδεδειγμένα δεν τους κινεί το ενδιαφέρον; Εάν, όπως λέγουν κάποιοι συνάδελφοι θεολόγοι, επιλέξει το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών στο λύκειο μόνο το 1/3 των μαθητών, θα συμβεί αυτό όχι λόγω αδιαφορίας, αλλά διότι το Υπουργείο Παιδείας θα τους έχει στερήσει τη δυνατότητα ωθώντας τους να επιλέξουν άλλο μάθημα πιεζόμενοι από την ανάγκη επαγγελματικής αποκαταστάσεως, παραμερίζοντας έτσι την ανάγκη της ψυχοπνευματικής τους τελειώσεως.
8. Αυτή τη στιγμή στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανικό μάθημα θρησκευτικών για μουσουλμανόπαιδα και στις Κυκλάδες ρωμαιοκαθολικό μάθημα θρησκευτικών για ρωμαιοκαθολικά παιδιά. Κανένας δεν αμφισβητεί την ύπαρξη και συνέχιση αυτών των δύο τύπων μαθήματος. Εάν επιχειρηθεί η απαγόρευση των δύο αυτών τύπων μαθήματος, θα ξεσπάσει διεθνής κατακραυγή από Βατικανό μέχρι Μέκκα. Το ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικών είναι το μόνο το οποίο αυτή τη στιγμή αμφισβητείται από μερικούς αρθρογράφους και ζητείται από τους ίδιους η απαγόρευση ή η μετατροπή του σε κάτι το αλλότριο. Ερωτούμε: οι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι οι μόνοι μαθητές στην Ελλάδα οι οποίοι δεν θα έχουν ανθρώπινα δικαιώματα; Θα αποστερηθούν το ανθρώπινο δικαίωμα να διαπαιδαγωγούνται σύμφωνα με την πίστη τους;
9. Ο αγώνας των θεολόγων για ένα μάθημα το οποίο θα προσφέρει στα χριστιανόπουλα τους θησαυρούς της ορθόδοξης χριστιανικής πνευματικότητας δεν είναι συντεχνιακός. Εάν οι θεολόγοι ενδιαφέρονταν απλώς και μόνο να διατηρήσουν τις εργασιακές τους θέσεις, τότε θα δέχονταν να διδάσκουν οτιδήποτε: ιστορία θρησκευμάτων, φαινομενολογία της θρησκείας, πολιτισμολογία, μέχρι και … συνταγές μαγειρικής! Όμως νοιάζονται για το σοβαρό έργο το οποίο τους έχει ανατεθεί και δεν θελουν να το στρεβλώσουν. Δεν διακατέχονται από δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, πιστεύουν ακράδαντα: «Αν μας απαγορευθεί να διδάσκουμε το «αγαπάτε αλλήλους» θα ζημιωθούν οι αθώες ψυχές των μαθητών μας».
10. Όσον αφορά εν τέλει στους βαθμούς, δεν γνωρίζω πώς η κα αρθρογράφος κατέληξε σε τέτοια παρεξήγηση; Ανέκαθεν εμείς οι θεολόγοι πιστεύαμε ότι ό βαθμός του μαθήματός μας δεν πρέπει να γίνεται άγχος στο μαθητή, γι΄ αυτό και δέν υπήρξαμε ποτέ φειδωλοί βαθμολογητές!
11. Καλούμε την αξιότιμη κυρία Άννα Φραγκουδάκη, αλλά και όλους τους πολιτικούς όλων των ελληνικών κομμάτων, να προασπίσουν το ανθρώπινο δικαίωμα των ορθοδόξων χριστιανών να διαπαιδαγωγούνται στα σχολεία του Ελληνικού Κράτους σύμφωνα με την πίστη τους. Εάν απαγορευθεί το ανθρώπινο δικαίωμα των ορθοδόξων χριστιανών να διαπαιδαγωγούνται στα σχολεία του Ελληνικού Κράτους σύμφωνα με την πίστη τους, τότε θα καταπατηθεί στην Ελλάδα η ελευθερία της συνειδήσεως τους για πρώτη φορά από το 1821 μέχρι σήμερα.
12. Εάν υπάρχουν οι οποιεσδήποτε απορίες ή αμφισβητήσεις γύρω από το θέμα, προσκαλούμε σε δημόσιο διάλογο τόσο την αξιότιμη κυρία αρθρογράφο, όσο και οποιονδήποτε αμφισβητεί τις αλήθειες τις οποίες μόλις εκθέσαμε. Ο διάλογος θα πραγματοποιηθεί σε οποιονδήποτε τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό σταθμό εκείνοι επιλέξουν.
Μετά τιμής
Ευάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.
Καθηγητής Θεολόγος8-11-2010
1 σχόλιο:
ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΣΑΝ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΝ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΗΝ ΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ Η ΤΙΣ ΠΕΝΙΧΡΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ
ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΧΗΤΗΣ.
Δ.Π ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΑΠΟ ΒΕΡΟΙΑ
Δημοσίευση σχολίου