Οι συντάκτες της Απάντησης που ζούνε στον «μετα-ελληνικό κόσμο» αποδύονται σε προσπάθεια υπεράσπισης της «μετα-πατερικής θεολογίας» τους, ενώ κάνουν λόγο για «“ταλμουδική” προσέγγιση της πατερικής θεολογίας» από όσους δεν ερμηνεύουν «μετα-πατερικά» τους Πατέρες!
Υπεραμύνονται της προσέγγισης με τους ετερόδοξους και επιχαίρουν για τη συμμετοχή τους στην οικουμενική (=οικουμενιστική) κίνηση. Αναφέρονται μάλιστα σε «πλήθος δυτικών προσηλύτων που πύκνωσαν τις τάξεις της Ορθοδοξίας» λόγω του οικουμενικού διαλόγου! Που είναι άραγε όλοι αυτοί; Πως εμείς δεν τους βλέπουμε;.... Αποφαίνονται δε ότι «η ορθόδοξη θεολογία πριν τη συμμετοχή της στην οικουμενική κίνηση» ήταν «μια επαρχιακού τύπου απομίμηση του δυτικού σχολαστικισμού και πιετισμού, που δανειζόταν κατά περίπτωση την επιχειρηματολογία και τα θεολογικά σχήματα είτε του Ρωμαιοκαθολικισμού είτε του Προτεσταντισμού»! Προφανώς θεολογία που γεννιέται έξω από το πλαίσιο του οικουμενισμού δεν έχει για εκείνους σημασία και αξία. Μόνο η οικουμενιστική θεολογία των διαχριστιανικών προσεγγίσεων είναι αληθινή Θεολογία!
Παρουσιάζουν επιλεκτικά αποσπάσματα μεγάλων αντιπαπικών Πατέρων ως του αγίου Μάρκου του Ευγενικού ή του Γεννάδιου Σχολάριου σε μια ατυχή προσπάθεια δικαιολόγησης της τακτικής των συγχρόνων οικουμενιστών να συμπροσεύχονται με Παπικούς ή Προτεστάντες. Και έτσι γίνονται φανατικοί υποστηρικτές κάθε οικουμενιστικής πρωτοβουλίας και δράσης.
Τέλος δεν παραλείπουν να αναφερθούν και σε όσα γράφονται στο διαδίκτυο. Αναφέρουν σχετικά: «Προσπαθούμε με «παροξυσμόν αγάπης» (Εβρ. 10:24) να κατανοήσουμε τις βαθύτερες αιτίες για τις φωνασκίες, τις κραυγές και τις αγωνίες όσων αδελφών μας «εν τη πίστει» βλέπουν παντού και πάντα προδότες και προδοσίες της Ορθοδοξίας. Το πρόβλημα, όμως, αυτό χρήζει ποιμαντικής μέριμνας εκ μέρους της ποιμαίνουσας Εκκλησίας, και δεν είναι δυνατόν ούτε να μετατραπεί σε υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Εκκλησίας μας ούτε να καθορίσει την επίσημη θέση και στάση της σε παρόμοια ζητήματα. Αυτό, όμως, που θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκρουσθεί και να καταγγελθεί, είναι η εκμετάλλευση, για ίδιον όφελος, αυτών των φόβων από τους παντοδαπούς επιδέξιους σωτήρες και αμύντορες της «Ορθοδοξίας» που ψαρεύουν στα θολά νερά του διαδικτύου. Αυτούς που αντί για την ακαδημαϊκή έδρα και τη σοβαρή σπουδή η τον κανόνα της νήψης, της ησυχίας και της προσευχής, γινόμενοι πιο κοσμικοί και από τους κοσμικούς, παραδόθηκαν στην τύρβη και τις μέριμνες του αιώνος τούτου, «υπερασπιζόμενοι, υποτίθεται, την Ορθοδοξία», η που υπέκυψαν στο δέλεαρ της δημοσιογραφικής και πολεμικής γραφής». Δεν ξέρουμε αν συμπεριλαμβάνουν και το δικό μας ιστολόγιο στους ψαράδες των θολών νερών του διαδικτύου. Αν ναι, τότε γιατί αλήθεια μας απέστειλαν το κείμενό τους; Το ιστολόγιό μας (ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ) δημοσιεύει την Απάντηση της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών κυρίως για να λάβουν γνώση των νέων «μετα-πατερικών» και οικουμενιστικών θεωριών της οι παραδοσιακοί επίσκοποι, κληρικοί και θεολόγοι ώστε να υπάρξουν οι κατάλληλες απαντήσεις. Η κυκλοφορία αυτού του κειμένου κάνει επιτακτικότερη την ανάγκη συνοδικής απόφασης για τα όσα ακούγονται στην Ακαδημία του Βόλου, αίτημα άλλωστε που έχει διατυπωθεί επισήμως και από Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος. Απάντηση Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου