Μια διαρκής υποβάθμιση...
Τέτοιες μέρες... τέτοια λόγια!
Του Δημήτρη Χ. Σάββα
Δεν θέλω να ξύσω παλιές πληγές, όμως αναγκάζομαι να σταθώ σε κάποια πράγματα, σε κάποιες καταστάσεις, ν’αναφερθώ σε κάποιες περίεργες κινήσεις του υπουργείου Παιδείας... Ισως του ποδαριού. Έχουν περάσει από τότε σαράντα πέντε περίπου χρόνια. Ολόκληρη ζωή θα λέγαμε και ο τότε Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Δευτέρου Γυμνασίου Αρρένων είχε κάποιες ανησυχίες για το μάθημα των Θρησκευτικών και την ενδεχόμενη κατάργησή του. “Σιγά τα λάχανα” θα μου έλεγε κανείς, εδώ ο κόσμος χάνεται και εσύ ασχολείσαι με θέματα παιδείας και ιδιαίτερα με το μάθημα των Θρησκευτικών. Ας δούμε όμως το κείμενο του συλλόγου τις ανησυχίες της οποίες εκφράζει και την απάντηση του τότε Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Παιδείας....
“Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών του Β’ Γυμνασίου Αρρένων Ηρακλείου απέστειλε το κάτωθι τηλεγράφημα εν σχέσει με το μάθημα των Θρησκευτικών και την λειτουργίαν των Μέσων και Ανωτέρων Κατηχητικών Σχολείων:
Εξοχώτατον
Υφυπουργόν Εθνικής Παιδείας Λουκήν Ακρίταν
ΑΘΗΝΑΣ
Θρυλουμένη κατάργησις μαθήματος Θρησκευτικών και μησυμπαράστασις Υπουργείου εις λειτουργίαν Μέσων και Ανωτέρων Κατηχητικών Σχολείων εμπνέει ημίν ανησυχίας. Γαλουχηθείσαι προγενέστεραι γενεαί νάματα θρησκείας εμεγαλούργησαν. Χριστιανική και Ελληνοπρεπής αγωγή σχολείου σφυρηλατεί ωλοκληρωμένον χαρακτήρα Ελληνος πολίτου. Από μέρους υπερχιλίων γονέων παρακαλούμεν κατοχυρωθή και εξυψωθή μάθημα Θρησκευτικών πρόγραμμα Μέσης Εκπαιδεύσεως και εγκυκλίως εκδηλωθή ενδιαφέρον υμών υπέρ λειτουργίας Κατηχητικών Σχολείων συστηθή δε στενή συνεργασία Σχολείων Εκκλησίας.
Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων Β’ Γυμνασίου Αρρένων Ηρακλείου Κρήτης.
Πρόεδρος
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΜΠΕΛΗΣ
Ο Γεν. Γραμματεύς
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΙΚΡΑΚΗΣ
Παρά του Υπουργείου ελήφθη η ακόλουθος απάντησις:
Νικόλαον Καμπέλην.
Πρόεδρον Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων Β’ Γυμνασίου Αρρένων.
Ηράκλειον-Κρήτης
Επί τηλεγραφήματός σας παρακαλούμεν διαβεβαιώση τε κατηγορηματικώς μέλη Συλλόγου σας ότι τα περί καταργήσεως ή υποτιμήσεως μαθήματος θρησκευτικών θρυλούμενα είναι κακόβουλοι σπερμολογίαι των ενδιαφερομένων να δημιουργήσουν σύγχυσιν. Νομοθετηθείσα εκπαιδευτική μεταρρύθμισις ουδόλως μεταβάλλει ανέκαθεν ισχύοσυαν θέσιν μαθήματος θρησκευτικώς εις Ελληνικά Σχολεία συμφώνως προς το Σύνταγμα και την βούλησιν του Εθνους.
Γεν. Γραμματεύς
ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ”
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η στάση αυτών των ανθρώπων για τα σημερινά προτεινόμενα του υπουργείου Παιδείας (έτσι θα το λέω εγώ και ας με συγχωρέσει η κα υπουργός). Ενα πραγματικό σχέδιο δράσης για την εκ βάθρων αναστήλωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, σύμφωνα με παλιότερες εξαγγελίες της κυρίας υπουργού, που κύριο χαρακτηριστικό έχει την προχειρότητα και την αβεβαιότητα. Αφηνω τα Θρησκευτικά με τα οποία ξεκίνησα το άρθρο μου και έρχομαι στο “υπ’ ατμόν και υποβάθμιση μάθημα της Ιστορίας. Ιστορία δεν είναι μόνο αφήγηση κάποιων γεγονότων, έχει μεγάλη συμβολή στην εθνική μας αυτογνωσία, διαμορφώνει την κοινωνική μας ταυτότητα, είναι μια συνεχής ανθρώπινη δραστηριότητα. Και το κυριότερο είμαστε μια χώρα, ένα εθνος που είναι τόσο, όσο κανένα άλλο εξαρτημένο και θεμελιωμένο με την ιστορία και τα ιστορικά μνημεία του. Σκέφτηκαν οι αρμόδιοι πού και πώς θα βαδίσουμε; Σκέφτηκαν πού θα βρεθούν τόσα κονδύλια σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο επιτήρησης και καθοδήγησης των πάντων για να πατάξουν την παπαγαλία ως τρόπο μάθησης; Σκέφτηκαν πώς θα επιμορφωθούν τόσοι εκπαιδευτικοί, ποιοι θα διδάξουν εικαστικά, φωτογραφία, θέατρο, κινηματογράφο, τη στιγμή που το ίδιο το υπουργείο δυσκολεύεται να στηρίξει το θεσμό της πρόσθετης ενισχυτικής διδασκαλίας; Και όταν μιλάμε για θέατρο ως επιλογή μαθήματος, δεν είναι απαραίτητο να προχωρήσει ανεξάρτητα αν υπάρχει μεγάλος αριθμός θεατρίνων. Φυσικά δεν μιλάω για την υποχρεωτική θέσπιση της αγγλικής γλώσσας και για το μάθημα του χορού.
Απλώς τα έχω χαμένα και σ’αυτό μ’έχουν βοηθήσει αρκετά δύο δηλώσεις των κορυφαίων στελεχών του υπουργείου, τη χρονιά που πέρασε: “Στόχος του υπουργείου μας είναι η αναβάθμιση της διδασκαλίας της ιστορίας μας” και “είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας και γι’αυτό θα παραμείνει κεντρικό αντικείμενο στην εκπαίδευση των Ελλήνων μαθητών”.
Αυτά είπαν οι δύο υφυπουργοί Παιδείας κα Εύη Χριστοφιλοπούλου και κ. Γιάννης Πανάρετος, αντίστοιχα. Η παιδεία είναι υπόθεση όλων μας. Επιτέλους ας το εννοήσουμε. Ας μη μαθαίνει τέχνη όπως κανείς θέλει και έτσι όπως τη θέλει “στου Κασίδη το κεφάλι”. Η ίδια μας η ιστορία που σήμερα πάει να υποβαθμιστεί έχει να μας διδάξει πολλά. Σήμερα θα σταθούμε σε μια φωτεινή μορφή της παιδείας μας. Τέτοιες μέρες περίπου, αρχές του Φλεβάρη του 1965, έφυγε από κοντά μας, ο σεμνός και αθόρυβος εργάτης της ανθρώπινης σκέψης Λουκής Ακρίτας. Ενας πραγματικός αγωνιστής χωρίς τυμπανοκρουσίες και αλαλάζοντα κύμβαλα γύρω του. Φύλακας του σύγχρονου πνεύματος και οραματιστής. Μαχητής στις ιδέες, εθελοντής με τη συνείδηση της ευθύνης του. Εκείνος! που αγνόησε του δεσμοφύλακες της μάθησης και υπηρέτες του σκοταδισμού και θέσπισε την προσφορά μόρφωσης στα Ελληνόπουλα. Για τον αείμνηστο Λουκή Ακρίτα δεν υπήρξαν συμφέροντα, εμπόδια κάποιων γνωστών αγνώστων υποδιεέστερων φυσικά στοιχείων. Εκείνος! τα προσπέρασε, τα αγνόησε τα πάταξε όπως ήξερε και πέτυχε πολλά!
Έσβησε με τον καλύτερο τρόπο τη φράση: “Φραγμός στη μόρφωση”. Σήμερα τον ακολουθούμε, τον τιμούμε όπως η ίδια η ιστορία που τον έχει συμπεριλάβει στην αγκαλιά της. Αυτή την ιστορία που κάποιοι θέλουν να την υποβαθμίσουν αλλά και να την εξαφανίσουν...
Όμως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι εξαφανίζοντας την ιστορία είναι σαν να εξαφανίζουν το χθες... σαν να εξαφανίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό... εμάς τους ίδιους... Αυτό θέλουν να πετύχουν; Αν ναι με γεια τους, με χαρά τους...
“Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων των μαθητών του Β’ Γυμνασίου Αρρένων Ηρακλείου απέστειλε το κάτωθι τηλεγράφημα εν σχέσει με το μάθημα των Θρησκευτικών και την λειτουργίαν των Μέσων και Ανωτέρων Κατηχητικών Σχολείων:
Εξοχώτατον
Υφυπουργόν Εθνικής Παιδείας Λουκήν Ακρίταν
ΑΘΗΝΑΣ
Θρυλουμένη κατάργησις μαθήματος Θρησκευτικών και μησυμπαράστασις Υπουργείου εις λειτουργίαν Μέσων και Ανωτέρων Κατηχητικών Σχολείων εμπνέει ημίν ανησυχίας. Γαλουχηθείσαι προγενέστεραι γενεαί νάματα θρησκείας εμεγαλούργησαν. Χριστιανική και Ελληνοπρεπής αγωγή σχολείου σφυρηλατεί ωλοκληρωμένον χαρακτήρα Ελληνος πολίτου. Από μέρους υπερχιλίων γονέων παρακαλούμεν κατοχυρωθή και εξυψωθή μάθημα Θρησκευτικών πρόγραμμα Μέσης Εκπαιδεύσεως και εγκυκλίως εκδηλωθή ενδιαφέρον υμών υπέρ λειτουργίας Κατηχητικών Σχολείων συστηθή δε στενή συνεργασία Σχολείων Εκκλησίας.
Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων Β’ Γυμνασίου Αρρένων Ηρακλείου Κρήτης.
Πρόεδρος
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΜΠΕΛΗΣ
Ο Γεν. Γραμματεύς
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΙΚΡΑΚΗΣ
Παρά του Υπουργείου ελήφθη η ακόλουθος απάντησις:
Νικόλαον Καμπέλην.
Πρόεδρον Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων Β’ Γυμνασίου Αρρένων.
Ηράκλειον-Κρήτης
Επί τηλεγραφήματός σας παρακαλούμεν διαβεβαιώση τε κατηγορηματικώς μέλη Συλλόγου σας ότι τα περί καταργήσεως ή υποτιμήσεως μαθήματος θρησκευτικών θρυλούμενα είναι κακόβουλοι σπερμολογίαι των ενδιαφερομένων να δημιουργήσουν σύγχυσιν. Νομοθετηθείσα εκπαιδευτική μεταρρύθμισις ουδόλως μεταβάλλει ανέκαθεν ισχύοσυαν θέσιν μαθήματος θρησκευτικώς εις Ελληνικά Σχολεία συμφώνως προς το Σύνταγμα και την βούλησιν του Εθνους.
Γεν. Γραμματεύς
ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ”
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η στάση αυτών των ανθρώπων για τα σημερινά προτεινόμενα του υπουργείου Παιδείας (έτσι θα το λέω εγώ και ας με συγχωρέσει η κα υπουργός). Ενα πραγματικό σχέδιο δράσης για την εκ βάθρων αναστήλωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος, σύμφωνα με παλιότερες εξαγγελίες της κυρίας υπουργού, που κύριο χαρακτηριστικό έχει την προχειρότητα και την αβεβαιότητα. Αφηνω τα Θρησκευτικά με τα οποία ξεκίνησα το άρθρο μου και έρχομαι στο “υπ’ ατμόν και υποβάθμιση μάθημα της Ιστορίας. Ιστορία δεν είναι μόνο αφήγηση κάποιων γεγονότων, έχει μεγάλη συμβολή στην εθνική μας αυτογνωσία, διαμορφώνει την κοινωνική μας ταυτότητα, είναι μια συνεχής ανθρώπινη δραστηριότητα. Και το κυριότερο είμαστε μια χώρα, ένα εθνος που είναι τόσο, όσο κανένα άλλο εξαρτημένο και θεμελιωμένο με την ιστορία και τα ιστορικά μνημεία του. Σκέφτηκαν οι αρμόδιοι πού και πώς θα βαδίσουμε; Σκέφτηκαν πού θα βρεθούν τόσα κονδύλια σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο επιτήρησης και καθοδήγησης των πάντων για να πατάξουν την παπαγαλία ως τρόπο μάθησης; Σκέφτηκαν πώς θα επιμορφωθούν τόσοι εκπαιδευτικοί, ποιοι θα διδάξουν εικαστικά, φωτογραφία, θέατρο, κινηματογράφο, τη στιγμή που το ίδιο το υπουργείο δυσκολεύεται να στηρίξει το θεσμό της πρόσθετης ενισχυτικής διδασκαλίας; Και όταν μιλάμε για θέατρο ως επιλογή μαθήματος, δεν είναι απαραίτητο να προχωρήσει ανεξάρτητα αν υπάρχει μεγάλος αριθμός θεατρίνων. Φυσικά δεν μιλάω για την υποχρεωτική θέσπιση της αγγλικής γλώσσας και για το μάθημα του χορού.
Απλώς τα έχω χαμένα και σ’αυτό μ’έχουν βοηθήσει αρκετά δύο δηλώσεις των κορυφαίων στελεχών του υπουργείου, τη χρονιά που πέρασε: “Στόχος του υπουργείου μας είναι η αναβάθμιση της διδασκαλίας της ιστορίας μας” και “είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας και γι’αυτό θα παραμείνει κεντρικό αντικείμενο στην εκπαίδευση των Ελλήνων μαθητών”.
Αυτά είπαν οι δύο υφυπουργοί Παιδείας κα Εύη Χριστοφιλοπούλου και κ. Γιάννης Πανάρετος, αντίστοιχα. Η παιδεία είναι υπόθεση όλων μας. Επιτέλους ας το εννοήσουμε. Ας μη μαθαίνει τέχνη όπως κανείς θέλει και έτσι όπως τη θέλει “στου Κασίδη το κεφάλι”. Η ίδια μας η ιστορία που σήμερα πάει να υποβαθμιστεί έχει να μας διδάξει πολλά. Σήμερα θα σταθούμε σε μια φωτεινή μορφή της παιδείας μας. Τέτοιες μέρες περίπου, αρχές του Φλεβάρη του 1965, έφυγε από κοντά μας, ο σεμνός και αθόρυβος εργάτης της ανθρώπινης σκέψης Λουκής Ακρίτας. Ενας πραγματικός αγωνιστής χωρίς τυμπανοκρουσίες και αλαλάζοντα κύμβαλα γύρω του. Φύλακας του σύγχρονου πνεύματος και οραματιστής. Μαχητής στις ιδέες, εθελοντής με τη συνείδηση της ευθύνης του. Εκείνος! που αγνόησε του δεσμοφύλακες της μάθησης και υπηρέτες του σκοταδισμού και θέσπισε την προσφορά μόρφωσης στα Ελληνόπουλα. Για τον αείμνηστο Λουκή Ακρίτα δεν υπήρξαν συμφέροντα, εμπόδια κάποιων γνωστών αγνώστων υποδιεέστερων φυσικά στοιχείων. Εκείνος! τα προσπέρασε, τα αγνόησε τα πάταξε όπως ήξερε και πέτυχε πολλά!
Έσβησε με τον καλύτερο τρόπο τη φράση: “Φραγμός στη μόρφωση”. Σήμερα τον ακολουθούμε, τον τιμούμε όπως η ίδια η ιστορία που τον έχει συμπεριλάβει στην αγκαλιά της. Αυτή την ιστορία που κάποιοι θέλουν να την υποβαθμίσουν αλλά και να την εξαφανίσουν...
Όμως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι εξαφανίζοντας την ιστορία είναι σαν να εξαφανίζουν το χθες... σαν να εξαφανίζουν τον ίδιο τους τον εαυτό... εμάς τους ίδιους... Αυτό θέλουν να πετύχουν; Αν ναι με γεια τους, με χαρά τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου