Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Από το διαχριστιανικό στο διαθρησκειακό οικουμενισμό

Στο κήρυγμά του στον ιερό ναό Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης, σήμερα Κυριακή 16/1/2011, ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης τόνισε μεταξύ άλλων: «Είναι κοινή σχεδόν η διαπίστωσις ότι ζούμε σε μια πνευματικά δύσκολη εποχή. Μερικές μάλιστα φορές νιώθουμε ότι περπατούμε μέσα σε δρόμους αδιεξόδους. Και δεν ξέρω αν μέσα στα πνευματικά αυτά αδιέξοδα απομένει τουλάχιστον σε μας τους Χριστιανούς μία ελπίδα εξόδου. Μετά από 2000 χρόνια εμφανίσεως του Φωτός, διδασκαλίας της αληθούς Θεογνωσίας, ανακαινίσεως του ανθρώπου εν τω Προσώπω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αλλά και όλων των πιστών διά των Μυστηρίων της Εκκλησίας δεν ξέρω πως τα κατάφερε ο κόσμος να επανέλθει και πάλι σε μία εποχή συγκρητισμού, σε μία εποχή όπου το κήρυγμα του Σταυρού και η διδασκαλία του Ευαγγελίου σχετικοποιείται. Δεν θεωρείται ότι ο λόγος του Σταυρού είναι η Αλήθεια, ότι ο Χριστός είναι μόνον το Φως. Αλλά εμφανίζονται και πολλές άλλες διδασκαλίες, εμφανίζονται και πολλές άλλες θρησκείες, εμφανίζονται και άλλες φιλοσοφίες και γνώσεις (γνωστικισμός) οι οποίες προσπαθούν να πείσουν τους ανθρώπους ότι και σ’αυτούς τους δρόμους υπάρχει σωτηρία και διέξοδος. Υπάρχει μάλιστα τέτοια σύγχυση ώστε μερικές φορές και εκπρόσωποι της Εκκλησίας ενισχύουν αυτόν τον συγκρητισμό και αυτήν την σχετικοποίησιν της Αληθείας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία.... Σε αυτήν μόνον διαφυλάχθηκε η Αλήθεια και ότι Αλήθεια, πολύ ευρύτερα, είναι μόνον ο Χριστός. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει αλήθεια. «Κύριε προς τίνα απελευσόμεθα;». Που να πάμε, Χριστέ μου; Εσύ είσαι μόνον η Αλήθεια. Και εντούτοις ο συγκρητισμός, ο οικουμενισμός, αυτή η μεγάλη παναίρεσις, η οποία έπαυσε να είναι πλέον μόνο ένα διαχριστιανικόν φαινόμενο ισχυριζόμενο ότι και στις αιρέσεις υπάρχει αλήθεια και υπάρχει σωτηρία, ότι υπάρχει και στον Παπισμό και στον Προτεσταντισμό η δυνατότητα σωτηρίας, αλλά τώρα αυτός ο διαχριστιανικός οικουμενισμός και συγκρητισμός έχει πάρει και ευρύτερες διαστάσεις και έχει γίνει διαθρησκειακός συγκρητισμός. Σε όλες τις θρησκείες υπάρχει η αλήθεια. Παντού σώζεται ο άνθρωπος.
Ξεχάσαμε το Ευαγγέλιο; Ξεχάσαμε τους Αγίους Πατέρας; Πως συμβαίνει και έχει ατονήσει ο λόγος του Σταυρού, ο λόγος της Αληθείας, ο λόγος του Ευαγγελίου; Ευτυχώς που η Εκκλησία εξακολουθεί σε όλους μας να απηχεί το λόγο του Θεού και να μας ξυπνάει, να μας συνεφέρνει υπενθυμίζοντας ότι και στην ιστορία της Εκκλησίας και στην ιστορία του Ευαγγελίου υπήρξαν παρόμοιες καταστάσεις αλλά υπήρξαν άνδρες, υπήρξαν κήρυκες του Ευαγγελίου, Απόστολοι, Άγιοι Πατέρες που εβίωσαν το Ευαγγέλιο στη ριζοσπαστικότητά του, στην απολυτότητά του. Ο απόστολος Παύλος έστειλε στους Κολασσαείς Επιστολή. Και τους τονίζει: «Μην ακούτε αυτούς που σας διδάσκουν φιλοσοφίες και κενή απάτη και παραδόσεις ανθρώπων. Και μην ακούτε ότι δήθεν υπάρχουν και άλλες δυνάμεις, οι οποίες κυριαρχούν στον κόσμο. Υπάρχει μόνον Ένας δυνατός και Ένας ισχυρός».
Με το κήρυγμα του Ευαγγελίου είχε ημερέψει ο κόσμος και οι προγονοί μας ήταν άνθρωποι ήσυχοι και ειρηνικοί και ενάρετοι γιατί ζούσαν κατά πάντα και εν πάσι με το Χριστό. Τώρα δε ζούμε κατά πάντα και εν πάσι με το Χριστό, δεν έχουμε τη νοοτροπία των παππούδων και των γιαγιάδων μας, όλης αυτής της δισχιλιετούς χριστιανικής οικουμένης, της αληθινής παγκοσμιοποίησης. Σήμερα έρχεται η παγκοσμιοποίηση του Αντιχρίστου, η παγκοσμιοποίηση η διαθρησκειακή, η οικουμενιστική. Λένε: «Δεν είναι το Ευαγγέλιον μόνον. Δεν είναι ο Σταυρός μόνον. Δεν είναι ο Χριστός μόνον. Παντού υπάρχει η σωτηρία». Τίποτε όμως από αυτά δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο. Μόνον ο Χριστός είναι ο Σωτήρ του κόσμου και κοντά σε Αυτόν μόνον θα βρούμε και εμείς την σωτηρία και την ειρήνη.

Ακούστε όλο το κήρυγμα του π. Θεοδώρου Ζήση από την ιστοσελίδα της Ι. Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου πατώντας ΕΔΩ.