Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211
Ἀμαρούσιον, 7-7-2011
Ἀριθ.πρωτ. 18
Πρός τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχ/τηνκ. Ἀντίπαν Νικηταρᾶν
(καθηγούμενον καί πατριαρχικόν Ἔξαρχον Πάτμου)
Πανοσιολογιώτατε,
εὐλογεῖτε.
Ἀπό τή διαφήμιση στούς ἐκκλησιαστικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς καί τά ΜΜΕ πληροφορηθήκαμε ὅτι στό Ἱερό Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως θά γίνει «θεατρική μεταφορά τῆς ʺἈποκάλυψηςʺ» (Ἐφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 13-4-2011). Μέ σεβασμό καί αἴσθημα εὐθύνης, καθώς καί ἐμεῖς εἴμαστε κληρικοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, θά θέλαμε νά σᾶς καταθέσουμε τίς σκέψεις καί τίς ἀνησυχίες μας...
Α) Νομίζουμε ὅτι ἡ ἱερότητα τοῦ θείου Σπηλαίου, τό δέος κατά τήν εἴσοδο σ΄αὐτό, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ζῶσα ἀνάμνηση τῆς Ἐκκλησίας καί διαρκῆ ὑπόμνηση πρός ἕνα ἕκαστον ὅτι μέσα ἐκεῖ ἐδέχθη ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος τό ὕψιστο Ὅραμα τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως, τήν Ἀποκάλυψη τῶν ἐσχάτων ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν ἀλλά καί ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, δέν ἐπιτρέπει τίποτε ἄλλο ἀπό δάκρυα, προσευχή, κατάνυξη καί μνήμη θανάτου. Αὐτό ζοῦν οἱ προσκυνητές. Ἀκόμη καί οἱ ἁπλοί ἐπισκέπτες δέν μποροῦν νά φύγουν ἀπό τό Σπήλαιο ἀδιάφοροι. Τί ἄλλο μποροῦμε νά κάνουμε ἐκεῖ ἀπό τό νά περιφρουροῦμε, ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη καί ἱερό σέβασμα, τό θεῖο Σπήλαιο;
Τό μόνο πού μποροῦμε ἐπιπλέον νά κάνουμε εἶναι νά διακηρύττουμε στούς προσερχομένους ἀλλά καί παντοῦ, urbi et orbi, τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί νά τούς παρακινοῦμε σέ μετάνοια, καθώς βλέπουμε ὁλοένα προοδεύουσα τήν ἀποστασία ἀπό τήν ὀρθή πίστη, μέ τήν ἀδιαφορία, τήν ἀντίχριστη προπαγάνδα καί τόν Οἰκουμενισμό· καθώς βλέπουμε τήν ἀνομία καί τήν πρωτοφανῆ ἐξαχρείωση πολλῶν καί τἠν ἀγάπη νά ψύχεται καί τούς ʺἐκλεκτούςʺ - ἐπισκόπους, ἄλλους κληρικούς καί μοναχούς νά πλανῶνται · καθώς ξετυλίγεται ραγδαῖα ἡ ἀντίχριστη διαδικασία τῆς παγκοσμιοποιήσεως πού συσφίγγει πολιτικο-οικονομικά πρόσωπα καί ἔθνη καί ἐξαπλώνει τό σημεῖο τοῦ θηρίου, περί τοῦ ὁποίου μέ τόση σαφήνεια γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης.
Β) Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων ἀπετέλεσε γιά μᾶς καί γιά ὅλους τούς συνειδητούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας μας δυσάρεστη ἔκπληξη, ἕνα πικρό ξάφνιασμα ἡ ἀναγγελία γιά τή θεατροποίηση τοῦ ὁράματος τῆς Ἀποκαλύψεως. Καί μόνο τό γεγονός ὅτι θεατροποιεῖται τό ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν θεῖο ὅραμα εἶναι τοὐλάχιστον ἕνας χονδροειδής εὐτελισμός τῶν θείων μυστηρίων! Καί βέβαια ὁ εὐτελισμός μετατρέπεται σέ ἱεροσυλία μέ τή θεατροποίηση αὐτοῦ τούτου τοῦ Ἱεροῦ Σπηλαίου.
Ποῦ ἄραγε στοχεύει αὐτή ἡ θεατροποίηση; Ἄν γίνεται γιά τήν προβολή τῶν συντελεστῶν τῆς παραστάσεως θά ἔπρεπε νά βροῦν ἄλλο θέμα καί ἀσφαλῶς ἕνα ἄλλο τόπο. Ἄν πρόκειται γιά μιά τουριστική ʺἀτραξιόνʺ πού θά γεμίσει τά ταμεῖα τοῦ Δήμου καί θά αὐξήσει τόν τουρισμό τοῦ νησιοῦ, τότε κρῖμα πού χρησιμοιοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἱερώτερο γιά νά γεμίσουμε τόν κορβανᾶ μας. Καθώς ὅμως γιά κάθε θεατρικό ἔργο ἰσχύουν τά ἀνωτέρω εἶναι προφανές ὅτι δυστυχῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τή θεατροποίηση τῆς Ἀποκαλύψεως. Μήπως ὅμως ὑπάρχει καί τό ἐνδεχόμενο, ὅπως ὑπονοεῖ ἡ σκηνοθέτις, νά θέλει μέ τή θεατρική παράσταση νά δώσει μηνύματα στόν κόσμο; Καί ποιά θά εἶναι αὐτά; Διαβάζουμε στόν Τύπο ὅτι ἡ θεατρική ὁμάδα α) θά παρουσιάσει στό Σπήλαιο «τόν ἀέναο πόλεμο καλοῦ - κακοῦ». Ἄραγε, αὐτό μηνύει ἡ Ἀποκάλυψη; Ἕναν πόλεμο ἀορίστου καλοῦ-κακοῦ ἤ τήν πάλη τῶν Χριστιανῶν μέ τό Θηρίο, δηλ. τόν Ἀντίχριστο; β) θά κάμει προσπάθεια «ἑρμηνείας κοινωνικῶν καί φυσικῶν φαινομένων μέσα ἀπό τόν προφητικό λόγο τοῦ εὐαγγελιστῆ». Ἀσφαλῶς γιά νά ἐντυπωσιάσουν, μέ αὐθαίρετες ἑρμηνεῖες τῶν ποικίλων φαινομένων καί μέ οἰκολογικές προεκτάσεις θά ἐπιφέρουν σύγχυση στό νοῦ τῶν θεατῶν, ἀμυήτων ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ὡς πρός τό ἀληθινό νόημα καί μήνυμα τῆς Ἀποκαλύψεως. γ) Ὁ σκηνογράφος «στό χῶρο τῆς σκηνῆς προορίζεται νά τοποθετήσει τούς θεατές μοιρασμένους σέ ἑπτά ὁμάδες, ὑπηρετώντας ἔτσι μιά συμβολική ἀντιστοιχία μέ τίς ἑπτά ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας». Ὅλα γιά τόν ἐντυπωσιασμό! Οἱ ποικίλοι θεατές, πάσης θρησκείας καί αἱρέσεως, τοποθετημένοι φίρδην μίγδην θά συμβολίζουν τίς ἑπτά ἐκκλησίες!
Α) Νομίζουμε ὅτι ἡ ἱερότητα τοῦ θείου Σπηλαίου, τό δέος κατά τήν εἴσοδο σ΄αὐτό, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ζῶσα ἀνάμνηση τῆς Ἐκκλησίας καί διαρκῆ ὑπόμνηση πρός ἕνα ἕκαστον ὅτι μέσα ἐκεῖ ἐδέχθη ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος τό ὕψιστο Ὅραμα τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως, τήν Ἀποκάλυψη τῶν ἐσχάτων ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν ἀλλά καί ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, δέν ἐπιτρέπει τίποτε ἄλλο ἀπό δάκρυα, προσευχή, κατάνυξη καί μνήμη θανάτου. Αὐτό ζοῦν οἱ προσκυνητές. Ἀκόμη καί οἱ ἁπλοί ἐπισκέπτες δέν μποροῦν νά φύγουν ἀπό τό Σπήλαιο ἀδιάφοροι. Τί ἄλλο μποροῦμε νά κάνουμε ἐκεῖ ἀπό τό νά περιφρουροῦμε, ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη καί ἱερό σέβασμα, τό θεῖο Σπήλαιο;
Τό μόνο πού μποροῦμε ἐπιπλέον νά κάνουμε εἶναι νά διακηρύττουμε στούς προσερχομένους ἀλλά καί παντοῦ, urbi et orbi, τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί νά τούς παρακινοῦμε σέ μετάνοια, καθώς βλέπουμε ὁλοένα προοδεύουσα τήν ἀποστασία ἀπό τήν ὀρθή πίστη, μέ τήν ἀδιαφορία, τήν ἀντίχριστη προπαγάνδα καί τόν Οἰκουμενισμό· καθώς βλέπουμε τήν ἀνομία καί τήν πρωτοφανῆ ἐξαχρείωση πολλῶν καί τἠν ἀγάπη νά ψύχεται καί τούς ʺἐκλεκτούςʺ - ἐπισκόπους, ἄλλους κληρικούς καί μοναχούς νά πλανῶνται · καθώς ξετυλίγεται ραγδαῖα ἡ ἀντίχριστη διαδικασία τῆς παγκοσμιοποιήσεως πού συσφίγγει πολιτικο-οικονομικά πρόσωπα καί ἔθνη καί ἐξαπλώνει τό σημεῖο τοῦ θηρίου, περί τοῦ ὁποίου μέ τόση σαφήνεια γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης.
Β) Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων ἀπετέλεσε γιά μᾶς καί γιά ὅλους τούς συνειδητούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας μας δυσάρεστη ἔκπληξη, ἕνα πικρό ξάφνιασμα ἡ ἀναγγελία γιά τή θεατροποίηση τοῦ ὁράματος τῆς Ἀποκαλύψεως. Καί μόνο τό γεγονός ὅτι θεατροποιεῖται τό ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν θεῖο ὅραμα εἶναι τοὐλάχιστον ἕνας χονδροειδής εὐτελισμός τῶν θείων μυστηρίων! Καί βέβαια ὁ εὐτελισμός μετατρέπεται σέ ἱεροσυλία μέ τή θεατροποίηση αὐτοῦ τούτου τοῦ Ἱεροῦ Σπηλαίου.
Ποῦ ἄραγε στοχεύει αὐτή ἡ θεατροποίηση; Ἄν γίνεται γιά τήν προβολή τῶν συντελεστῶν τῆς παραστάσεως θά ἔπρεπε νά βροῦν ἄλλο θέμα καί ἀσφαλῶς ἕνα ἄλλο τόπο. Ἄν πρόκειται γιά μιά τουριστική ʺἀτραξιόνʺ πού θά γεμίσει τά ταμεῖα τοῦ Δήμου καί θά αὐξήσει τόν τουρισμό τοῦ νησιοῦ, τότε κρῖμα πού χρησιμοιοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἱερώτερο γιά νά γεμίσουμε τόν κορβανᾶ μας. Καθώς ὅμως γιά κάθε θεατρικό ἔργο ἰσχύουν τά ἀνωτέρω εἶναι προφανές ὅτι δυστυχῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τή θεατροποίηση τῆς Ἀποκαλύψεως. Μήπως ὅμως ὑπάρχει καί τό ἐνδεχόμενο, ὅπως ὑπονοεῖ ἡ σκηνοθέτις, νά θέλει μέ τή θεατρική παράσταση νά δώσει μηνύματα στόν κόσμο; Καί ποιά θά εἶναι αὐτά; Διαβάζουμε στόν Τύπο ὅτι ἡ θεατρική ὁμάδα α) θά παρουσιάσει στό Σπήλαιο «τόν ἀέναο πόλεμο καλοῦ - κακοῦ». Ἄραγε, αὐτό μηνύει ἡ Ἀποκάλυψη; Ἕναν πόλεμο ἀορίστου καλοῦ-κακοῦ ἤ τήν πάλη τῶν Χριστιανῶν μέ τό Θηρίο, δηλ. τόν Ἀντίχριστο; β) θά κάμει προσπάθεια «ἑρμηνείας κοινωνικῶν καί φυσικῶν φαινομένων μέσα ἀπό τόν προφητικό λόγο τοῦ εὐαγγελιστῆ». Ἀσφαλῶς γιά νά ἐντυπωσιάσουν, μέ αὐθαίρετες ἑρμηνεῖες τῶν ποικίλων φαινομένων καί μέ οἰκολογικές προεκτάσεις θά ἐπιφέρουν σύγχυση στό νοῦ τῶν θεατῶν, ἀμυήτων ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ὡς πρός τό ἀληθινό νόημα καί μήνυμα τῆς Ἀποκαλύψεως. γ) Ὁ σκηνογράφος «στό χῶρο τῆς σκηνῆς προορίζεται νά τοποθετήσει τούς θεατές μοιρασμένους σέ ἑπτά ὁμάδες, ὑπηρετώντας ἔτσι μιά συμβολική ἀντιστοιχία μέ τίς ἑπτά ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας». Ὅλα γιά τόν ἐντυπωσιασμό! Οἱ ποικίλοι θεατές, πάσης θρησκείας καί αἱρέσεως, τοποθετημένοι φίρδην μίγδην θά συμβολίζουν τίς ἑπτά ἐκκλησίες!
Καί πῶς θά μεταφέρει ἡ σκηνοθέτις στό κοινό τή «μυστηριακή ἀτμόσφαιρα» πού ὀνειρεύεται; Ἀσφαλῶς μέ τή νέα τεχνολογία. Διαβάζουμε : «Προκειμένου ὁ χῶρος τοῦ σπηλαίου νά μετατραπεῖ σέ θέατρο πού θά μπορεῖ νά φιλοξενήσει τό κοινό, μεγάλος ἠλεκτρονικός ἐξοπλισμός θά ὑποστηρίξει τίς σκηνοθετικές ἀνάγκες. Γεννήτριες, κομπρεσέρ, προτζέκτορες καί σχεδιασμός εἰδικῶν ἐφέ θά χρησιμοποιηθοῦν προκειμένου ἡ ʺἈποκάλυψηʺ νά μεταφερθεῖ στόν...φυσικό της χῶρο, ἐνῷ παράλληλα θά γίνει μελέτη φωτισμοῦ καί ἤχου».
Νομίζετε, Πανοσιολογιώτατε, ὅτι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός ὅλων αὐτῶν τῶν μελλόντων νά συμβοῦν εἰς τό ἱερό Σπήλαιο ἀνοσίων; Ἐμεῖς ταπεινῶς φρονοῦμε πώς, ὄχι. Ἀληθεύει ὄντως τό δημοσίευμα ὅτι «ἡ παραχώρηση τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ χώρου ἔγινε μέ τήν ὑποστήριξη τῆς πνευματικῆς ἠγεσίας τοῦ νησιοῦ, ἡ ὁποία ἔδωσε τή σχετική ἄδεια προκειμένου νά παρουσιαστεῖ τό σημαντικό αὐτό ἔργο»;
Μετά τίς παραπάνω παρατηρήσεις μας, πρέπει νά σᾶς ἐπισημάνουμε τά κάτωθι :
* Πιστεύουμε ὅτι ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι τό Ἱερό Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως δέν ἀποτελεῖ κανενός ἰδιοκτησία γιά νά τό μεταχειρίζεται καθείς κατά τό δοκοῦν. Πέραν τῆς ὑπαγωγῆς του στήν τοπική κανονική δικαιοδοσία ἀνήκει στήν Καθόλου Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἄρα σέ σχέση μέ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο νά τηροῦνται ὁ αὐτονόητος σεβασμός, ὁ καθαρτικός φόβος πρός τά ἱερά μας καί τά σεβάσματά μας καί οἱ θεῖοι καί ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας.
* Εἶναι ἐντυπωσιακό γιά τό ἦθος τοῦ ἕλληνα νομοθέτη τό γεγονός ὅτι ἀπαγορεύει μέ τό ἄρθρο 1 τοῦ νόμου 2946/2001 τήν «προβολή ὑπαίθριας διαφήμισης... σέ ἀρχαιολογικούς χώρους, ἱστορικούς τόπους καί στή ζώνη προστασίας γύρω ἀπό αὐτούς...σέ μνημεῖα στόν περιβάλλοντα χῶρο τους...σέ κοιμητήρια, κτίρια ἱερῶν ναῶν κάθε θρησκείας καί δόγματος καθώς καί στόν περιβάλλοντα χῶρο τους...». Ἄν ὁ κοσμικός νομοθέτης διατηρεῖ αὐτή τή συστολή καί τό σεβασμό γιά κάθε, κατά τήν ἐκτίμησή του ἱερό τόπο, ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων καί δή τῶν κληρικῶν ἀπέναντι σ’αὐτό τό μοναδικό μνημεῖο καί ἱερό τῆς πίστεώς μας; Φαίνεται πώς μᾶς θάμπωσαν καί μᾶς φόρτωσαν μέ μειονεκτικό θαυμασμό οἱ συντελεστές γιά τό θεατρικό τους τερατούργημα καί λησμονήσαμε τά αὐτονόητα.
* Αὐτά τά αὐτονόητα πού συνέχουν τήν ψυχή κάθε ὀρθοδόξου περιφρουροῦν καί οἱ θεῖοι καί ἱεροί Κανόνες, ὅταν ἐμποδίζουν νά γίνονται συμπόσια («ἀγάπες» τῶν χριστιανῶν) μέσα στούς ναούς (ΟΔ΄τῆς ΣΤ΄ Οἰκ.Συν.), ὅταν ἀπαγορεύουν σέ ὁποιουσδήποτε ἀνθρώπους νά μένουν «ἀδιακρίτως» στούς «ἱερούς τόπους» πού βρίσκονται πλησίον τῶν ναῶν καί ἐπιτάσσουν νά «ἐξωθοῦνται» (94ος τῆς ΣΤ’), ὅταν ἀπαγορεύουν στούς ἱερούς περιβόλους τῶν ναῶν νά γίνεται ἐμπόριο (ΟΣΤ’τῆς ΣΤ΄). Ὅταν λοιπόν οἱ θειότατοι Πατέρες προστατεύουν μέ τούς ἱερούς Κανόνες τόν περιβάλλοντα χῶρο τῶν ναῶν, τί θά λέγουν βλέποντας ἱερεῖς καί ἐπισκόπους νά κάμουν θέατρο τό ἱερό Σπήλαιο ἀλλοιώνοντας τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας ;
* Γνωρίζετε, τέλος, τόν σκανδαλισμό τῶν χριστιανῶν ἀπό τή βεβήλωση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἀχαρνῶν μέ μιά ἄλλη ʺθεατροποίησηʺ, ὅπου πλήν τῆς μετατροπῆς τοῦ Ἱ. Ναοῦ σέ μουσική θεατρική σκηνή, τό Ἅγιο Βῆμα κατάντησε χῶρος γιά καμαρίνια τῶν τραγουδιστῶν, ὅπου ἄνδρες καί γυναῖκες ἄλλαζαν ροῦχα!
Σᾶς παρακαλοῦμε, ἅγιε Καθηγούμενε, μή συνεχίζετε αὐτόν τόν κατήφορο φέροντας τό «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως... ἐν τόπο ἁγίῳ». Τό ἀποτέλεσμα τέτοιων ἐνεργειῶν θά εἶναι, πλήν τῶν οἰκονομικῶν ὠφελημάτων τοῦ νησιοῦ σας καί τῆς συμπορεύσεως τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας μέ τό κοσμικό φρόνημα, ἡ μεθοδευμένη ἀποϊεροποίηση τῶν πάντων, ἡ μεγαλύτερη ἀποστασία τῶν ἀστηρίκτων ἀνθρώπων πού θά ʺβολευτοῦνʺ μέ τίς γερμανικές ἑρμηνεῖες τῆς Ἀποκαλυπτικῆς Ἀλήθειας καί ἡ βαθιά ἀπογοήτευση τῶν πιστῶν ἀπό τήν πνευματική του ἡγεσία.
Γι’ αὐτό κάνετε, ἔστω καί τήν τελευταία στιγμή, μιά προσπάθεια γιά νά ἀποτρέψετε τήν ἱεροσυλία στόν ἱερό Τόπο τοῦ Ἁγίου Σπηλαίου προβάλλοντας τήν ἀλήθεια τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως, προτάσσοντας τήν Ἱερά ὀρθόδοξη Παράδοση καί ἐνθυμούμενος ὅτι ὁ Ἠγαπημένος Μαθητής τοῦ Κυρίου ἐπ’οὐδενί θά μποροῦσε νά παρευρεθεῖ στό ἑτοιμαζόμενο θεατρικό ἀνοσιούργημα καί νά εὐλογήσει τή βεβήλωση τοῦ Σπηλαίου του.
Εὐλογεῖτε,
Μετά τιμῆς
Νομίζετε, Πανοσιολογιώτατε, ὅτι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός ὅλων αὐτῶν τῶν μελλόντων νά συμβοῦν εἰς τό ἱερό Σπήλαιο ἀνοσίων; Ἐμεῖς ταπεινῶς φρονοῦμε πώς, ὄχι. Ἀληθεύει ὄντως τό δημοσίευμα ὅτι «ἡ παραχώρηση τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ χώρου ἔγινε μέ τήν ὑποστήριξη τῆς πνευματικῆς ἠγεσίας τοῦ νησιοῦ, ἡ ὁποία ἔδωσε τή σχετική ἄδεια προκειμένου νά παρουσιαστεῖ τό σημαντικό αὐτό ἔργο»;
Μετά τίς παραπάνω παρατηρήσεις μας, πρέπει νά σᾶς ἐπισημάνουμε τά κάτωθι :
* Πιστεύουμε ὅτι ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι τό Ἱερό Σπήλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως δέν ἀποτελεῖ κανενός ἰδιοκτησία γιά νά τό μεταχειρίζεται καθείς κατά τό δοκοῦν. Πέραν τῆς ὑπαγωγῆς του στήν τοπική κανονική δικαιοδοσία ἀνήκει στήν Καθόλου Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἄρα σέ σχέση μέ αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο νά τηροῦνται ὁ αὐτονόητος σεβασμός, ὁ καθαρτικός φόβος πρός τά ἱερά μας καί τά σεβάσματά μας καί οἱ θεῖοι καί ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας.
* Εἶναι ἐντυπωσιακό γιά τό ἦθος τοῦ ἕλληνα νομοθέτη τό γεγονός ὅτι ἀπαγορεύει μέ τό ἄρθρο 1 τοῦ νόμου 2946/2001 τήν «προβολή ὑπαίθριας διαφήμισης... σέ ἀρχαιολογικούς χώρους, ἱστορικούς τόπους καί στή ζώνη προστασίας γύρω ἀπό αὐτούς...σέ μνημεῖα στόν περιβάλλοντα χῶρο τους...σέ κοιμητήρια, κτίρια ἱερῶν ναῶν κάθε θρησκείας καί δόγματος καθώς καί στόν περιβάλλοντα χῶρο τους...». Ἄν ὁ κοσμικός νομοθέτης διατηρεῖ αὐτή τή συστολή καί τό σεβασμό γιά κάθε, κατά τήν ἐκτίμησή του ἱερό τόπο, ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ στάση ἡμῶν τῶν ὀρθοδόξων καί δή τῶν κληρικῶν ἀπέναντι σ’αὐτό τό μοναδικό μνημεῖο καί ἱερό τῆς πίστεώς μας; Φαίνεται πώς μᾶς θάμπωσαν καί μᾶς φόρτωσαν μέ μειονεκτικό θαυμασμό οἱ συντελεστές γιά τό θεατρικό τους τερατούργημα καί λησμονήσαμε τά αὐτονόητα.
* Αὐτά τά αὐτονόητα πού συνέχουν τήν ψυχή κάθε ὀρθοδόξου περιφρουροῦν καί οἱ θεῖοι καί ἱεροί Κανόνες, ὅταν ἐμποδίζουν νά γίνονται συμπόσια («ἀγάπες» τῶν χριστιανῶν) μέσα στούς ναούς (ΟΔ΄τῆς ΣΤ΄ Οἰκ.Συν.), ὅταν ἀπαγορεύουν σέ ὁποιουσδήποτε ἀνθρώπους νά μένουν «ἀδιακρίτως» στούς «ἱερούς τόπους» πού βρίσκονται πλησίον τῶν ναῶν καί ἐπιτάσσουν νά «ἐξωθοῦνται» (94ος τῆς ΣΤ’), ὅταν ἀπαγορεύουν στούς ἱερούς περιβόλους τῶν ναῶν νά γίνεται ἐμπόριο (ΟΣΤ’τῆς ΣΤ΄). Ὅταν λοιπόν οἱ θειότατοι Πατέρες προστατεύουν μέ τούς ἱερούς Κανόνες τόν περιβάλλοντα χῶρο τῶν ναῶν, τί θά λέγουν βλέποντας ἱερεῖς καί ἐπισκόπους νά κάμουν θέατρο τό ἱερό Σπήλαιο ἀλλοιώνοντας τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας ;
* Γνωρίζετε, τέλος, τόν σκανδαλισμό τῶν χριστιανῶν ἀπό τή βεβήλωση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Ἀχαρνῶν μέ μιά ἄλλη ʺθεατροποίησηʺ, ὅπου πλήν τῆς μετατροπῆς τοῦ Ἱ. Ναοῦ σέ μουσική θεατρική σκηνή, τό Ἅγιο Βῆμα κατάντησε χῶρος γιά καμαρίνια τῶν τραγουδιστῶν, ὅπου ἄνδρες καί γυναῖκες ἄλλαζαν ροῦχα!
Σᾶς παρακαλοῦμε, ἅγιε Καθηγούμενε, μή συνεχίζετε αὐτόν τόν κατήφορο φέροντας τό «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως... ἐν τόπο ἁγίῳ». Τό ἀποτέλεσμα τέτοιων ἐνεργειῶν θά εἶναι, πλήν τῶν οἰκονομικῶν ὠφελημάτων τοῦ νησιοῦ σας καί τῆς συμπορεύσεως τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας μέ τό κοσμικό φρόνημα, ἡ μεθοδευμένη ἀποϊεροποίηση τῶν πάντων, ἡ μεγαλύτερη ἀποστασία τῶν ἀστηρίκτων ἀνθρώπων πού θά ʺβολευτοῦνʺ μέ τίς γερμανικές ἑρμηνεῖες τῆς Ἀποκαλυπτικῆς Ἀλήθειας καί ἡ βαθιά ἀπογοήτευση τῶν πιστῶν ἀπό τήν πνευματική του ἡγεσία.
Γι’ αὐτό κάνετε, ἔστω καί τήν τελευταία στιγμή, μιά προσπάθεια γιά νά ἀποτρέψετε τήν ἱεροσυλία στόν ἱερό Τόπο τοῦ Ἁγίου Σπηλαίου προβάλλοντας τήν ἀλήθεια τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως, προτάσσοντας τήν Ἱερά ὀρθόδοξη Παράδοση καί ἐνθυμούμενος ὅτι ὁ Ἠγαπημένος Μαθητής τοῦ Κυρίου ἐπ’οὐδενί θά μποροῦσε νά παρευρεθεῖ στό ἑτοιμαζόμενο θεατρικό ἀνοσιούργημα καί νά εὐλογήσει τή βεβήλωση τοῦ Σπηλαίου του.
Εὐλογεῖτε,
Μετά τιμῆς
Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν μελετῶν
ὁ Δικηγόρος παρ’Ἀρείῳ Πάγῳ
Χρῆστος Παπασωτηρίου
Κοινοποίηση:
τήν Α.Θ.Π. τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.Βαρθολομαῖον
Ἀρχιγραμματείαν Ἱ. Συνόδου ( Ἀρχιμ.Μάρκον Βασιλάκην)
Δήμαρχον Πάτμου, κ. Στόικον Γρηγόριον
Ραδιοφωνικόν Σταθμόν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ραδιοφωνικόν Σταθμόν «Πειραϊκή Ἐκκλησία»
Χρῆστος Παπασωτηρίου
Κοινοποίηση:
τήν Α.Θ.Π. τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.Βαρθολομαῖον
Ἀρχιγραμματείαν Ἱ. Συνόδου ( Ἀρχιμ.Μάρκον Βασιλάκην)
Δήμαρχον Πάτμου, κ. Στόικον Γρηγόριον
Ραδιοφωνικόν Σταθμόν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ραδιοφωνικόν Σταθμόν «Πειραϊκή Ἐκκλησία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου