Δάσκαλος δίχως αρετή, μοιάζει με σβησμένο λυχνάρι. Όση προσπάθεια και να καταβάλλει ένας τέτοιος δάσκαλος, όση ικανότητα κι αν έχει στο να μιλάει και να διατυπώνει τις σκέψεις του, δεν πρόκειται να έχει τ’ αποτελέσματα της διδασκαλίας του ενάρετου δασκάλου. Η αρετή είναι το φως που σκορπίζεται στους άλλους. Ο δάσκαλος μεταδίδει αυτό το φως, όπως ο ιερέας το βράδυ της ανάστασης με το «Δεύτε λάβετε φως». Απ’ τη λαμπάδα του παίρνουν όλοι φως, φωτίζεται ο ναός, το προαύλιό του, τα πρόσωπα και οι ψυχές των ανθρώπων. Διδασκαλία που δεν δίνει φως και δεν καταλήγει στο Φως, δεν είναι έργο του αληθινού δασκάλου...
Η πνευματική ζωή, δηλαδή η ζωή σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, διδάσκεται από το δάσκαλο που έχει τη σχετική εμπειρία. Διαφορετικά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να οδηγηθεί ο δάσκαλος σε πλάνη και να διδάξει άλλα αντ’ άλλων. Μόνο η προσωπική εμπειρία του δασκάλου μπορεί να κατευθύνει τη διδασκαλία και ν’ αναδείξει το κάλλος της πνευματικής ζωής. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει ότι «εκείνος που φιλοσοφεί μόνο με λόγια και όχι με έργα, δεν προσφέρει τίποτε σπουδαίο στον ακροατή, ενώ εκείνος που εφαρμόζει πρώτος αυτά που συμβουλεύει τους άλλους πείθει περισσότερο τον ακροατή».
Από το βιβλίο του Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση, «Θέλω πέντε λόγους λαλήσαι», σελ. 215-216.
Η πνευματική ζωή, δηλαδή η ζωή σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, διδάσκεται από το δάσκαλο που έχει τη σχετική εμπειρία. Διαφορετικά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να οδηγηθεί ο δάσκαλος σε πλάνη και να διδάξει άλλα αντ’ άλλων. Μόνο η προσωπική εμπειρία του δασκάλου μπορεί να κατευθύνει τη διδασκαλία και ν’ αναδείξει το κάλλος της πνευματικής ζωής. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει ότι «εκείνος που φιλοσοφεί μόνο με λόγια και όχι με έργα, δεν προσφέρει τίποτε σπουδαίο στον ακροατή, ενώ εκείνος που εφαρμόζει πρώτος αυτά που συμβουλεύει τους άλλους πείθει περισσότερο τον ακροατή».
Από το βιβλίο του Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση, «Θέλω πέντε λόγους λαλήσαι», σελ. 215-216.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου