Από το βιβλίο «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορειτική παράδοση»Είπε ο Γέροντας Παΐσιος:
Όποιος μιλά ή γράφει για τους Αγίους Πατέρες και δεν έχει καθαρισθή από τα πάθη, μοιάζει με τενεκέ που μέσα έχει μέλι, αλλά μυρίζει πετρέλαιο.
Οι Χριστιανοί παλαιά είχαν πιο πολλή ευλάβεια στο αντίδωρο, απ’ ό,τι πολλοί μοναχοί σήμερα στην θεία Κοινωνία.
Σήμερα (1976) δυστυχώς για πολλούς (Αγιορείτες) όλη η πνευματικότητα είναι πόσους πατέρες έχει το Μοναστήρι και κάθε πόσο κοινωνούν...
Όταν γλυκαθή κανείς στην ευχή, δεν θέλει να βγη από το κελλί του. Τότε η ευχή δεν κουράζει, αλλά ξεκουράζει. Όταν εμείς δεν θέλουμε να βγούμε από το Καλύβι μας, αλλά από αγάπη βγαίνουμε και θυσιάζουμε την ησυχία μας χάριν κάποιου αδελφού, τότε ο Θεός βλέπει την αγάπη μας και αναπληρώνει.
Για τους δρόμους στο Άγιον Όρος ο άγιος Νείλος είχε προφητέψει ότι θάρθη καιρός που το Άγιον Όρος θα ζωσθή όλο με μια κορδέλλα πανί (δρόμοι), και ότι το Άγιον Όρος θα μείνει από τον Άγιο Παύλο και πέρα. (Δηλαδή μέχρι την Βίγλα, διότι μόνο αυτό το κομμάτι έμεινε χωρίς δρόμους).
Λίγη μελέτη και πολλή ευχή. Στην προσευχή και στην λατρεία πρέπει να συμμετέχουμε με όλη μας την καρδιά.
Άκουσα ότι αυτές τις μέρες κουνιέται το καντήλι της Παναγίας στων Ιβήρων. Η Παναγία προσπαθεί να μας αφυπνίση για να μετανοήσουμε, αλλά οι σημερινοί άνθρωποι δεν κουνιούνται (συνέρχονται), όσο κι αν κουνιούνται τα καντήλια.
Βοηθά να προσεύχεται κανείς σε βουνά και όχι σε χαράδρες και κλεισούρες. Και ο Χριστός στα βουνά πήγαινε και προσευχόταν. Έτσι ανοίγει ο νους και τα αισθήματα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι της Ηπείρου και των βουνών έχουν μια λεβεντιά.
Η εποχή μας είναι πολύ δύσκολη. Και πρέπει σήμερα οι Χριστιανοί να κάνουν πολλή υπομονή, για να έχουν μεγάλο μισθό. Πολλοί Άγιοι θα επιθυμούσαν να ζούσαν στην σημερινή εποχή, για νάχουν μεγαλύτερο μισθό.
Το κακό έχει προχωρήσει πολύ και έχουν γίνει μεγάλες αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Υπάρχει όμως μια καλή μαγιά, που γι’ αυτήν ο Θεός ευσπλαχνίζεται και τον υπόλοιπο κόσμο. Να μην χαλάση κι αυτή, γιατί τότε αλλοίμονό μας.
Πρέπει με ταπείνωση να λέμε το λογισμό μας στους ανωτέρους, ίσως τους βοηθήσουμε να σκεφθούν πιο συνετά.
Ό,τι είναι για μια μηχανή η βενζίνη, έτσι είναι και η καρδιά για την πνευματική ζωή. Ό,τι κάνει ο άνθρωπος από την καρδιά του δεν κουράζει. Γι’ αυτό όσους ρωτάνε, τι να σπουδάσουν, τους λέω ό,τι αγαπάνε. Ιδίως μερικά επαγγέλματα, όπως γιατρός, δάσκαλος, θέλουν να τ’ αγαπά κανείς πολύ. Και στην πνευματική ζωή, στην προσευχή πρέπει να συμμετέχει η καρδιά.
Η ταπείνωση και η αγάπη, να, αυτό είναι το παν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου