Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Τα παιδιά αθώα θύματα των διαζυγίων

Τα παιδιά αθώα θύματα των διαζυγίων

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τα παιδιά είναι τα αθώα θύματα των διαζυγίων. Πρόσφατη επιστημονική έρευνα στις ΗΠΑ επισημαίνει την ανεπανόρθωτη ζημιά που μπορεί να υποστεί η ψυχή των παιδιών των διαζυγίων. Στην έρευνα σημειώνεται ότι πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά μένουν ψυχικά μετέωρα από το διαζύγιο των γονέων τους. Στην Ελλάδα και όσον αφορά στα διαζύγια η κατάσταση έχει επιδεινωθεί ανησυχητικά κατά τα τελευταία χρόνια...

Η τηλεοπτική εκστρατεία για τη διατήρηση καλών σχέσεων μεταξύ των διαζευγμένων γονέων, χάριν των παιδιών τους, είναι μια ένδειξη της σοβαρότητας του προβλήματος. Το 2008 στην Ελλάδα τα διαζύγια ήσαν περίπου 13.000, ενώ δέκα χρόνια πριν ήσαν τα μισά. Τον Φεβρουάριο του 2010 τα διαζύγια αυξήθηκαν κατά 11,4%, σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 2009!

Ένα από τα συμπεράσματα της έρευνας στις ΗΠΑ, που διεξήγαγε το Ερευνητικό Ινστιτούτο για το Γάμο και τη Θρησκεία, με τους ερευνητές του Πάτρικ Φάγκαν και Ααρών Τσόρτσιλ, είναι η διατάραξη της σχέσης των παιδιών με τους γονείς τους και η επίδραση που αυτή έχει στις ψυχές τους. Σοβαρότερο είναι το πρόβλημα για τα παιδιά αν η μητέρα εγκαταλείψει την οικογενειακή εστία, φεύγοντας με άλλον άνδρα. Σε ποσοστό 40% του δείγματος τα παιδιά δεν επιθυμούν να ξανασυναντήσουν τη μητέρα τους! Η πληγή στις ψυχές τους είναι σοβαρή και αυτό έχει επιπτώσεις στη ζωή τους και ιδιαίτερα στην περίοδο της εφηβείας και της νεανικής τους ηλικίας. Σε πρακτικό αποτέλεσμα, τα παιδιά μιας οικογένειας που διαλύεται δέχονται πλέον λιγότερη συναισθηματική υποστήριξη, και ελαττωμένο ενδιαφέρον εκ μέρους των γονέων τους και αυτό τους οδηγεί σε αδιαφορία στα μαθήματα τους, σε κλείσιμο στον εαυτό τους, και μειωμένη κοινωνική ωριμότητα. Σε ποσοστό πάντως περίπου 90% των διαζυγίων τα παιδιά μένουν με τη μητέρα τους, κάτι που συνήθως σημαίνει χαλάρωση του δεσμού τους με τον πατέρα τους. Στην εν λόγω έρευνα περίπου το 50% των παιδιών απάντησαν ότι τον τελευταίο χρόνο δεν είχαν καθόλου δει τον πατέρα τους, που φυσικά και αυτό προκαλεί πρόβλημα στις ψυχές τους.

Μια άλλη πλευρά, με την οποία ασχολήθηκαν οι αμερικανοί ερευνητές ήταν η επίπτωση που έχει το διαζύγιο στη σχέση των παιδιών με τον Θεό. Κατά την έρευνα τα παιδιά των χωρισμένων γονέων συνήθως εγκαταλείπουν την Εκκλησία, έστω κι αν οι γονείς τους εξακολουθούν να πηγαίνουν σ' αυτήν. Η απομάκρυνση τους από την Εκκλησία επιδρά αρνητικά στη ζωή τους και τις περισσότερες φορές χάνουν την πίστη τους στην ιερότητα και στη σταθερότητα του γάμου και καταλήγουν σε ελεύθερες σχέσεις. Οι ερευνητές εξέτασαν και τις επιδόσεις των παιδιών των χωρισμένων γονέων στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση έως και την τριτοβάθμια τα παιδιά των διαλυμένων οικογενειών κ.μ.ο υστερούν αυτών από τις κανονικές οικογένειες και από την ηλικία των 13 ετών και μετά κ.μ.ό. μένουν πίσω από τα άλλα παιδιά κατά ένα εξάμηνο περίπου στην αντίληψη της διδασκόμενης ύλης. Στην ίδια έρευνα οι Φάγκαν και Τσόρτσιλ αναφέρουν πως το 33% των παιδιών των διαζυγίων παίρνουν το πτυχίο τους από τα πανεπιστήμια, έναντι του 44% των παιδιών των κανονικών οικογενειών. Μια άλλη διάσταση, την οποία σημειώνουν οι αμερικανοί ερευνητές είναι ότι σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό τα παιδιά των χωρισμένων οικογενειών καταλήγουν στην παρανομία και στη χρήση ναρκωτικών. " Το διαζύγιο έχει διαλυτικές επιπτώσεις στις ψυχές των παιδιών και στους πέντε μείζονες θεσμούς της κοινωνίας, την οικογένεια, την εκκλησία, το σχολείο, την αγορά εργασίας και το κράτος", καταλήγουν στην έρευνα τους οι Φάγκαν και Τσόρτσιλ.

Το ζήτημα είναι πως οι δυτικές κοινωνίες ενώ έχουν υπόψη τους τις δυσμενείς επιπτώσεις που έχει γι' αυτές η διάλυση της οικογένειας εξακολουθούν να έχουν αυτοκτονικές τάσεις. Κάνουν το παν να μειώσουν την αξία και την ιερότητα του θεσμού της οικογένειας και να διευκολύνουν τις ελεύθερες σχέσεις. Ειδικότερα στην Ελλάδα οι διαχρονικές αξίες και αρχές του πολιτισμού μας τείνουν να αντικατασταθούν από τον πρακτικό υλισμό και τον ευδαιμονισμό και το σύστημα βάζει εμπόδια στην παραδοσιακή οικογένεια, με τη χαλάρωση των δεσμών της που προκαλεί και την αποξένωση της από τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας, που προωθεί. Παρά τις δύσκολες συνθήκες στις οποίες ζούμε όλοι και ο καθένας μας στο μέτρο των δυνατοτήτων του πρέπει να βοηθήσουμε να σωθεί η οικογένεια στην Ελλάδα, να σωθούν τα αθώα παιδιά μας από τον όλεθρο, στον οποίο τα οδηγεί ο εγωισμός των γονέων τους. Αυτά αποτελούν την ελπίδα μας. Μην την καταστρέψουμε.