Τό συνταγματικό δικαίωμα τῶν Ἑλλήνων γονέων γιά τή χριστιανική ἀγωγή τῶν Ἑλληνοπαίδων
[Εἰσήγησις Χρήστου Παπασωτηρίου, Δικηγόρου παρ᾽ Ἀρείῳ Πάγῳ, στήν ΗΜΕΡΙΔΑ: "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ"; ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 19-5-2012]
Σεβαστοί πατέρες,
Κυρίες καί κύριοι
Ἡ ἀπογύμνωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τίς παραδόσεις καί τά πολιτισμικά στοιχεῖα τοῦ ἔθνους, στό ὁποῖο ἀνήκει, ἔχει ὦς ἀποτέλεσμα τήν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως καί τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος σέ ἀτομικό καί κατ' ἐπέκτασιν σέ συλλογικό ἐπίπεδο...
Τοῦτο ἀποτελεῖ στρατηγική ἐπιδίωξη τῶν παραγόντων τῆς παγκοσμίου οἰκονομίας καί προλείανση τῆς ὁδοῦ, διά τῆς ὁποίας σκοπεῖται ἡ πνευματική ὑποταγή καί ἐν γένει ὑποδούλωση τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἡ λεγομένη «νέα ἐποχή» θά μποροῦσε νά παρομοιασθεῖ μέ ἕνα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα, τό ὁποῖο κατακλύζει ἔθνη ὁλόκληρα καί καταπίνει τίς κατά τόπους ἐθνικές παραδόσεις, ἀλλοτριώνοντας τό ἄτομο, τό ὁποῖο ἀποξενώνεται ἀπό τά ἐπί μέρους πολιτιστικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα συγκροτοῦν τήν ταυτότητά του ὦς μέλους τοῦ ἔθνους, στό ὁποῖο ἀνήκει.
Ὡστόσο, σήμερα στήν πατρίδα μας δέν χρειάζονται παρομοιώσεις γιά τόν τονισμό καί τήν ἐμπεριστατωμένη ἀπόδοση τῆς πραγματικότητος, στήν ὁποία ἤδη διαβιοῦμε.
Γιά τήν ἀκρίβεια τά χειρότερα σενάρια ἐπιστημονικῆς φαντασίας ἔχουν διέλθει ἀπό τό στάδιο τοῦ προγραμματισμοῦ στό στάδιο τῆς ἐκτελέσεως καί κρατικῆς ἐπιβολῆς διά μέσου ἀντισυνταγματικῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων καί διατάξεων, τά ὁποία ἀποσκοποῦν στόν ἐκμαυλισμό τῆς συλλογικῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων καί μάλιστα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἄγουν τήν παιδική ἡλικία.
Συγκεκριμένα ἀποτελεῖ γεγονός ἡ θέσπιση τῆς ὑπ' ἀριθ. 113714/Γ2
ὑπουργικῆς ἀποφάσεως τοῦ ὀνομαζομένου Ὑπουργείου Παιδείας, Διά βίου Μαθήσεως καί Θρησκευμάτων», τό ὁποῖο βέβαια δέν εἶναι πλέον «Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων».
Ἡ ἐν λόγῳ ὑπουργική ἀπόφαση τιτλοφορεῖται ὦς «Ἔγκριση Προγραμμάτων Σπουδῶν Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης γιά τήν Πιλοτική τους Ἐφαρμογή τοῦ διδακτικοῦ ἀντικειμένου Θρησκευτικά».
Ἀφορᾶ δηλαδή στό γνωστικό ἀντικείμενο τῶν Θρησκευτικῶν, ὦς διδασκομένου μαθήματος στά Δημοτικά Σχολεῖα καί στά Γυμνάσια.
Ἡ στόχευση δέν εἶναι τυχαῖα, καθώς οἱ ρυθμίσεις τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς ἀφοροῦν σ' ἐκεῖνα τά ἄτομα τοῦ Ἔθνους, τά ὁποία εὑρίσκονται στήν πλέον εὐαίσθητη ἡλικία, κατά τήν ὁποία δέν ἔχει ἀκόμη διαμορφωθεῖ ἡ προσωπικότητα τοῦ ἀτόμου.
Οἱ διατάξεις τῆς ἐν θέματι ὑπουργικῆς ἀποφάσεως εἰσάγουν πρόγραμμα διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τό ὁποῖο περιλαμβάνει πρωτοφανή ἐκμαυλιστικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἐν ὀλίγοις παραπέμπουν στίς διδαχές ξένων θρησκειῶν καί στίς πρακτικές της μαγείας καί τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν, τίς ὁποῖες τά παιδιά μας ἐπιτάσσονται ὑποχρεωτικῶς νά μαθαίνουν καί γιά τίς ὁποῖες ὁ κάθε εὐσυνείδητος Ἕλλην γονεύς δικαιοῦται, ἀλλά καί ὑποχρεοῦται νά ἀγανακτεῖ καί νά ἀντιδρᾶ.
Ἡ ἀδιανόητη ἐξίσωση τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ζωῆς καί Κυρίου Ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὦς «ἰδρυτοῦ» Θρησκείας καί ὄπως δῆθεν ὁ Μωάμεθ, ὁ Βούδας καί ὁ Κομφούκιος συνιστᾶ θρασύτατη περίπτωση προσβολῆς τοῦ Ἁγίου Προσώπου Του.
Ἐκτός ἀπό αὐτήν τήν κεντρική ἰδέα τῆς ὑπουργικῆς μεταρρυθμίσεως τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἡ ὁποία διαπνέει ὁλόκληρο τό νομοθέτημα καί προκειμένου νά καταστεῖ ἀντιληπτή ἡ ἀνεπανόρθωτη ζημία, ἡ ὁποία μετά βεβαιότητος θά ἐπέλθει στίς ψυχές τῶν νεοσσῶν τοῦ Ἔθνους, ἀναγκαία παρίσταται ἡ σταχυολόγηση ἐπί μέρους περιπτώσεων τῆς προδήλως σκοπουμένης διαμορφώσεως ἀλλοιωμένης θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν παιδιῶν, ἀπό τό ἐκ δεκάδων σελίδων ἀποτελούμενο καί ἐξαντλητικῶς ἀναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας τῆς ἐν λόγῳ ἀποφάσεως.
Συγκεκριμένα:
Τά ἑπτάχρονα καί ὀκτάχρονα παιδιά τῆς τρίτης καί τῆς τετάρτης Δημοτικοῦ ὑποχρεοῦνται πλέον νά ἀναγνωρίζουν τίς εἰδικές ἡμέρες τοῦ Ἰσλάμ καί τοῦ Ἰδουαϊσμοῦ καί τήν σημασιολογική δῆθεν ἐξίσωση τῆς Κυριακῆς μέ τήν Παρασκευή τῶν Μωαμεθανῶν καί τό Σάββατο τῶν Ἰουδαίων.
Ὁ πάλαι ἐκκλησιασμός στούς Ἱερούς Ναούς τῆς πίστεώς μας ὑποβιβάζεται σέ μουσειακοῦ καί ψυχαγωγικοῦ ἐκδρομή. Συνάμα ἐξισώνεται ἀπό ἀπόψεως παιδαγωγικῆς σημασίας μέ τήν ὑποχρεωτική ἐπίσκεψη στό μουσουλμανικό τέμενος καί στήν ἑβραϊκή συναγωγή.
Τό Ἱερό Σύμβολο τοῦ μαρτυρίου τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἀνθρωπίνου Γένους, ὁ Σταυρός, 'ρίπτεται' στό κεφάλαιο, «Σύμβολα θρησκειῶν τοῦ κόσμου» μαζί μέ τόν πέλεκυ, τήν μενορά, τήν ἡμισέληνο, τό ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ, τήν σβάστικα τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, τό γίν καί τό γιαν, τό ὤμ, ὁ βουδιστικός τροχός, τό τέλος τοῦ χειμώνα καί ἡ ἀρχή τῆς ἄνοιξης γιά τούς Ἰνδουϊστές πού ἑορτάζεται μέ φωτιές, χρωματιστά νερά καί κόκκινη σκόνη.
Στό κεφάλαιο μέ τίτλο «ποιός εἶναι ὁ Χριστός» ὦς προσδοκώμενο ἀπό τό Ὑπουργεῖο μαθησιακό ἀποτέλεσμα ἀναγράφεται ὅτι οἱ μαθητές «ἀρχίζουν νά ἀντιλαμβάνονται τίς ἀντιφάσεις γύρω ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ».
Στό κεφάλαιο μέ τίτλο «ὁ κόσμος μας ἕνα στολίδι» παραγνωρίζεται ἐμφανῶς ὁ ἰδιαίτερος ρόλος καί ἡ ἀξία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καί συγχέεται μέ τό μάθημα τῆς φυσικῆς ἱστορίας. Συγκεκριμένα συμπλέκεται ἡ ἔννοια τῆς λεγομένης «οἰκολογίας» μέ τήν πίστη κατά τρόπο αὐθαίρετο καί ἀντίθετο πρός τήν χριστιανική παράδοση, ἀφοῦ ἡ φύση, τά δένδρα, ἡ θάλασσα καί τά ζῶα παριστῶνται ὦς «θαύματα». Φύρδην μίγδην στό ἐν λόγῳ κεφάλαιο ἐνσωματώνεται ὁ λεγόμενος κύκλος τῆς ζωῆς, μέ τήν ἐπεξήγηση: «ἀπό τήν σύλληψη στήν γέννηση» καί μέ τήν προφανή παράλειψη τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς προσδοκίας τῆς αἰωνίου ζωῆς, πού συνοψίζει τό νόημα τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὤς προσδοκώμενο μαθησιακό ἀποτέλεσμα, μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀναγράφεται στό ἐν λόγῳ κεφάλαιο ἡ ἐκ μέρους τῶν μικρῶν μαθητῶν ἀναγνώριση τῶν στοιχείων τῆς φύσεως στόν Χριστιανισμό καί στίς ἄλλες θρησκεῖες».
Ὤς βασικό θέμα τοῦ ἐν λόγῳ μαθήματος καί ἀντί τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων ἐπισημαίνεται ἐπί λέξει: «Ὅλα τά πλάσματα ἀξίζει νά σωθοῦν». Στά πλάσματα αὐτά εἶναι ἀμφίβολο ἄν περιλαμβάνεται ὁ ἄνθρωπος.
Στό κεφάλαιο «ζοῦμε μαζί» ἀντί τῆς ἀναδείξεως τῆς σημασίας τῆς προσευχῆς στήν ζωή μας, εἰσάγονται μέθοδοι συλλογικῆς ψυχικῆς θεραπείας πού ἐφαρμόζονται σέ τοξικομανεῖς στίς Χῶρες τοῦ Δυτικοῦ Ἠμισφαιρίου καί ἐπί λέξει ἀναγράφεται στό πρόγραμμα: «Καθισμένοι σέ κύκλο ἐνθαρρύνονται νά συνεχίσουν κάποιες φράσεις δηλώσεις (λ.χ. κάποτε ἤμουν λυπημένος ὅταν ...», «κάτι πού μέ ἀνησυχεῖ εἶναι ...», «... ὅταν ἤμουν μικρότερος φοβόμουν...», «νιώθω θυμό, ὅταν ...», «... στήν συνέχεια συζητοῦν σέ ὁμάδες τῶν τεσσάρων γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς κάθε ἀνησυχίας».
Σέ ὅ, τί ἀφορᾶ τά ὀκτάχρονα παιδιά τῆς τετάρτης δημοτικοῦ, αὐτά καλοῦνται κατά τό πρόγραμμα διδασκαλίας τῶν Θρησκευτικῶν ἐπί λέξει: «νά προσεγγίσουν βασικά θέματα τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τῶν ἄλλων θρησκειῶν σχετικά μέ τήν προσευχή, τούς ἱερούς τόπους, τήν λατρεία καί τήν ἠθική στάση, νά ἀνακαλύψουν τήν σημασία τῶν ἱερῶν γραφῶν γιά τόν χριστιανισμό καί τίς ἄλλες θρησκεῖες.
Προσφυῶς ὦς βασικά θέματα χαρακτηρίζονται κατά τό πρόγραμμα πάντοτε ἐπί λέξει: «Προσευχές ἀπό ὅλο τόν κόσμο. Πῶς προσεύχονται οἱ μουσουλμάνοι. Προσευχές τῶν Ἑβραίων καί Παγκόσμιοι τόποι προσευχῆς».
Στό δέ κεφάλαιο μέ τίτλο «ὅλοι ἴσοι, ὅλοι διαφορετικοί» συγκρίνεται ἡ Βάπτιση μέ τό Βάπτισμα τῶν ἑτεροδόξων καθολικῶν καί προτεσταντῶν, ἀλλά καί μέ τίς τελετές ἐνηλικιώσεως τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου καί δή τῶν μουσουλμάνων καί τῶν ἰνδουϊστῶν.
Ἀντιστοίχως οἱ μαθητές τῆς τετάρτης δημοτικοῦ ὀφείλουν νά μαθαίνουν τούς τόπους τῶν προσκυνημάτων τῶν μουσουλμάνων στήν Μέκκα καί τῶν Ἰνδουϊστῶν στόν Γάγγη ποταμό.
Στό 7ο κεφάλαιο πού τιτλοφορεῖται ὦς «ἱερά βιβλία» περιέχονται οἱ πλέον ἐπικίνδυνες γιά τήν διαμόρφωση τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μικρῶν παιδιῶν προπαγανδισμοί τῶν λεγομένων ἱερῶν βιβλίων τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί δή τοῦ μωμεθανισμοῦ, πού συγκρίνονται ἀδίστακτα μέ τά Ἱερά κείμενα τῆς Ἁγίας μας Γραφῆς.
Ἔτσι ἐπί λέξει διακηρύσσεται ὅτι βασικό θέμα τοῦ μαθήματος ἀποτελεῖ ἡ διδασκαλία τοῦ κορανίου πού συνοψίζεται κατά λέξη: «Τό κοράνι (ἰσλάμ). Τό θέλημα τοῦ Ἀλλάχ, ὁδηγός γιά τήν ζωή τῶν μουσουλμάνων, ἱερό ἀντικείμενο, ἀγγίζεται μέ πλυμμένα χέρια, ἡ Τορά (Ἰουδαϊσμός), ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ στήν Συναγωγή, Βέδες, σοῦτρες, ταό, τά βιβλία τοῦ Κομφουκίου, τά ὀνόματα τοῦ Θεοῦ στά ἱερά βιβλία τοῦ ἰουδαϊσμοῦ καί τοῦ Ἰσλάμ, 99 ὀνόματα».
Ὤς δέ προσδοκωμένη ἐπάρκεια τῶν μαθητῶν νοεῖται κατά τό πρόγραμμα ἡ δυνατότητα τῶν μικρῶν μαθητῶν νά ἀναγνωρίζουν σύμβολα καί ἱερές πράξεις τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τῶν ἄλλων θρησκειῶν καί ἡ ἀνακάλυψη τοῦ νοήματός τους.
Στό δέ κεφάλαιο πού τιτλοφορεῖται «προχωροῦμε ἀλλάζοντας» καί ὦς βασικά θέματα προσδιορίζονται ἡ νηστεία στό Ἰσλάμ καί στόν Ἰουδαϊσμό, καθώς καί οἱ νηστεῖες καί ἡ ἄσκηση στόν ἰνδουϊσμό καί στόν βουδισμό μέ τήν γιόγκα καί τόν διαλογισμό.
Ἀνύπαρκτη ἡ νηστεία γιά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς κατά τό πρόγραμμα.
Στό δέ κεφάλαιο μέ τίτλο «Ἅγιοι Ἄνθρωποι στίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου»: ἐπισημαίνονται ἐπί λέξει οἱ: «Βούδας, Κομφούκιος, Μωάμεθ, Βισνού, Δαλάϊ Λάμα, Γκάντι καί πολλά ἄλλα πρόσωπα, ἱστορικά ἤ μυθικά».
Τά ἴδια καί χειρότερα περιλαμβάνει τό πρόγραμμα γιά τά παιδιά τοῦ Γυμνασίου.
Εἶναι προφανές ὅτι πρόκειται γιά ἕνα καταιγισμό γνώσεων, τίς ὁποῖες δέν ἐπιθυμοῦμε νά προσλαμβάνουν τά παιδιά μας κατά τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.
Τίθενται ἐν προκειμένῳ τά ἑξῆς ἐρωτήματα:
Δικαιοῦται ἕνα Ὑπουργεῖο πού φέρει τόν τίτλο «Παιδείας καί Θρησκευμάτων» νά ἐπιβάλλει στά παιδιά μας τέτοιου εἴδους γνώση καί νά θεσμοθετεῖ ἕνα τέτοιο πρόγραμμα διδασκαλίας;
Ποιά εἶναι τά δικά μας δικαιώματα ἔναντι τοῦ Κράτους σέ ὅ, τί ἀφορᾶ τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στά παιδιά μας;
Καί τί μποροῦμε νά κάνουμε ὦς γονεῖς, γιά νά προστατεύσουμε τά παιδιά μας ἀπό τήν πλύση τῶν ἐγκεφάλων τους μέ διδαχές καί δοξασίες, τίς ὁποῖες θεωροῦμε ἀσύμβατες μέ τόν σκοπό μας νά μεγαλώσουμε χριστιανόπουλα καί οἱ ὁποῖες ὦς ἐκ τούτου εἶναι παντελῶς ἀνεπιθύμητες καί ἀκατάλληλες κατά τήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν κατά τήν δική μας κοσμοθεωρία ὦς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν;
Κατ' ἀρχήν πρέπει νά ἐπισημανθεῖ ὅτι ἡ ἄσκηση τῆς γονικῆς μέριμνας, δηλαδῆ τῆς ἐν γένει φροντίδος τῶν παιδιῶν μας, στήν ὁποία πρωτίστως περιλαμβάνεται ἡ ἐκπαίδευσή τους καί ἡ διαμόρφωση τῆς θρησκευτικῆς τους συνειδήσεως δέν ἀποτελεῖ μόνον δικαίωμά μας, ἀλλά πρώτιστο καί θεμελιῶδες καθῆκον μας.
Τό καθῆκον αὐτό ἐπιβάλλεται ἀπό τόν Νόμο καί συγκεκριμένα ἀπό τίς διατάξεις περί γονικῆς μερίμνης τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος.
Τό δέ δικαίωμά μας γιά ἄμυνα μέ δικαστικά μέσα ἔναντι τῆς ὦς ἄνω ὑλοποιουμένης διαστρεβλώσεως τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν παιδιῶν μας, ὄπως καί τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν κατοχυρώνεται ἐπίσης ἀπό ἀρκετές καί σημαντικές διατάξεις τοῦ Συντάγματος.
Κατ' ἀρχήν τά ἄρθρα 13 καί 16 τοῦ Συντάγματος σέ συνδυασμό πρός τίς διατάξεις περί γονικῆς μερίμνης τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος καθιερώνουν τό δικαίωμά μας ἔναντι τοῦ Κράτους νά διδάσκονται τά παιδιά μας τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν μέ ἀποκλειστικό σκοπό τήν διαμόρφωση τῆς θρησκευτικῆς τους συνειδήσεως ὦς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Τό δικαίωμά μας αὐτό περιλαμβάνει τό αὐτονόητο μερικώτερο δικαίωμά μας νά μή διδάσκονται τά παιδιά μας στοιχεῖα τῆς διδασκαλίας καί τῆς λατρείας ἄλλων θρησκειῶν.
Ἡ δέ διδασκαλία αὐτή τῶν διδαχῶν ἄλλων θρησκειῶν προσβάλλει τό προσωπικό ἀτομικό μας δικαίωμα ὦς γονέων γιά παροχή στά παιδιά μας θρησκευτικῆς παιδείας ἀπό τό Σχολεῖο καί δή στίς τάξεις τῆς πρωτοβαθμίου καί δευτεροβαθμίου ἐκπαιδεύσεως.
Ἀκόμη πληρέστερα τό ἀτομικό μας δικαίωμα νά παρέχεται ἀπό τά Σχολεῖα θρησκευτική ἐκπαίδευση, προκειμένου νά διαμορφωθεῖ ἡ θρησκευτική τους συνείδηση ὦς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί σύμφωνα μέ τό δόγμα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας κατοχυρώνεται στό ἄρθρο 2 τοῦ Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου.
Κατά τήν ἐν λόγῳ διάταξη, ἡ ὁποία τυγχάνει ὑπερνομοθετικής ἰσχύος, ὄχι μόνο ἰσαξία, ἀλλά μεγαλυτέρας ἰσχύος ἐν σχέσει καί πρός τό ἴδιο τό Σύνταγμα καί ἡ ὁποία δέν δύναται νά τροποποιηθεῖ μέ κανένα τρόπο, ὁρίζεται ἐπί λέξει ὅτι:
«Οὐδείς δύναται νά στερηθῆ τοῦ δικαιώματός του ὄπως ἐκπαιδευθῆ. Πᾶν κράτος ἐν τῇ ἀσκήσει τῶν ἀναλαμβανομένων ὑπ' αὐτοῦ καθηκόντων ἐπί τοῦ πεδίου τῆς μορφώσεως καί τῆς ἐκπαιδεύσεως θά σέβεται τό δικαίωμα τῶν γονέων ὄπως ἐξασφαλίζωσιν ταύτην συμφώνως πρός τᾶς ἰδῖας αὐτῶν θρησκευτικᾶς καί φιλοσοφικᾶς πεποιθήσεις».
Ἀπό τό γράμμα τῆς διατάξεως καί μόνον δέν καταλείπεται οὔτε ἡ παραμικρά ἀμφιβολία γιά τό γεγονός ὅτι ἔχομε τό ἀπόλυτο καί ἀπαραβίαστο δικαίωμα ἔναντι τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας νά σέβεται τό δικαίωμά μας ὦς γονέων νά ἐξασφαλίζεται ἡ ἐν γένει μόρφωση καί ἡ ἐκπαίδευση καί ἡ θρησκευτική τῶν τέκνων μας ἐπί τῇ βάσει τῶν προσωπικῶν μας θρησκευτικῶν πεποιθήσεων.
Καί ὦς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί γονεῖς ἔχομε τό δικαίωμα νά ἀπαιτοῦμε ἀπό τό οὕτω καλούμενον Ὑπουργεῖον Παιδείας καί Θρησκευμάτων νά ἀπέχη ἀπό τῆς ἐκδόσεως διατάξεων Νόμων, Διαταγμάτων καί βεβαίως ὑπουργικῶν ἀποφάσεων, ὄπως ἡ προρρηθεῖσα, διά τῶν ὁποίων εἰσάγονται στήν διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν ἀλλότρια πρός τό Ὀρθόδοξο χριστιανικό δόγμα στοιχεῖα, σχετιζόμενα μέ τά ἱερά κείμενα, τίς διδαχές, τίς ἀρχές, τίς δοξασίες καί τήν λατρεία ἄλλων δογμάτων καί βεβαίως θρησκειῶν, ὄπως ἐνδεικτικῶς ἐπισημαίνεται ἀνωτέρω.
Πρακτικῶς οἱ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι μαθαίνουν σήμερα γιά τίς ἐν λόγῳ παραβιάσεις τοῦ δικαιώματός τους παροχῆς καί ἐξασφαλίσεως ἐν γένει μορφώσεως καί θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως στά παιδιά τούς συμφώνως πρός τίς δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις, δύνανται νά προσφύγουν ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καί νά προσβάλουν τήν ἐν λόγῳ ὑπουργική ἀπόφαση μέ αἴτησιν ἀκυρώσεως, ἀλλά καί, περιπτώσεως δοθείσης, ἐνώπιόν του Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου.
Ὡστόσο θά ἤθελα νά παρακαλέσω νά μοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἐπισημάνω ὅτι τό κυριώτερο πρόβλημα, τό ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν οἱ Ἕλληνες γονεῖς σήμερα εἶναι ἡ παντελῶς ἔλλειψη πάσης μερίμνης περί τήν διαμόρφωση τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν τέκνων τούς μέσω τῆς παρεχομένης ἀπό τά Σχολεῖα ἐκπαιδεύσεως.
Πιστεύω ὅτι στήν καλύτερη περίπτωση ἀγνοοῦν ἐντελῶς τό ζήτημα. Γιατί ἡ γενική ἀλλοτρίωση καί ἠθική ἀπαλλοτρίωση τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων ἔχει προχωρήσει σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε, ἀκόμη καί ἄν ἄκουαν γιά τό ζήτημα αὐτό θά ἐξακολουθοῦσαν νά καθεύδουν τόν ὕπνο τοῦ δικαίου.
Πάντως ἀκόμη καί ἄν ἀπέμεναν στόν τόπο αὐτόν μόνο πέντε οἰκογένειες Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, πάλι τό κράτος θά ὤφειλε νά σεβασθεῖ τό δικαίωμά τους γιά παροχή θρησκευτικῆς ἐκπαιδεύσεως στά τέκνα τούς κατά τό Ὀρθόδοξο Χριστιανικό δόγμα καί μέ τήν παράλειψη παροχῆς γνώσεων στοιχείων διδασκαλίας καί λατρείας ἄλλων δογμάτων καί θρησκειῶν. Καί τοῦτο διότι πρόκειται γιά ἀπόλυτο ἀτομικό δικαίωμα.
Εὔχομαι ὁ Κύριος νά ἐνδυναμώνει τήν πίστιν πάντων ἠμῶν διά τήν Ἀνάστασιν τῆς Πατρίδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου