ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ, ΟΧΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑΙ
ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ θαυμάζουν τούς Ἁγίους, παλαιούς καί νεώτερους καί μέ ἐνδιαφέρον διαβάζουν τούς βίους τους. Θά ἔλεγε κανείς ὅτι ὑπάρχει πνευματική δίψα καί αὐτό εἶναι καλό, γιατί ἔχουν ὡς πρότυπά τους τούς ἀνθρώπους, πού τήρησαν στή ζωή τους τις ἐντολές τοῦ Χριστοῦ.
Μακάρι νά συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι διαφορετική καί δέν ἐπιτρέπει νά αἰσιοδοξοῦμε. Τήν περιγράφω με μία μόνο φράση: Θαυμάζουμε χωρίς νά ἀγωνιζόμαστε! Καί αὐτό δεν εἶναι πράξη μιᾶς ἡμέρας ἤ μιᾶς ἑβδομάδας. Εἶναι σταθερή τακτική. Ἐπιπλέον προσπαθοῦμε μέ πολλούς καί ποικίλους τρόπους νά φέρουμε στά μέτρα μας τούς Ἁγίους. Εὔκολα βγάζουμε τό συμπέρασμα ὅτι ἄν ζοῦσαν οἱ ἅγιοι στίς ἡμέρες μας, πού εἶναι γεμάτες προβλήματα καί ἀγωνίες, θά ἦταν μετριοπαθέστεροι καί δέν θά θεωροῦσαν το μερικό συμβιβασμό μέ τόν κόσμο, ἁμαρτία.
Μέ ἄλλα λόγια θά ἔριχναν νερό στό κρασί τους. Μέ τήν παράλογη αὐτή σκέψη θέλουμε ἐμεῖς να γίνουμε ἀνώτεροί τους!
Τό φαινόμενο τῆς ἀπροθυμίας γιά πνευματικό ἀγώνα παρατηρεῖται καί στούς κληρικούς καί θεολόγους, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν τους ἄλλους, ἀλλά οἱ ἴδιοι δέν τηροῦν τίς ἐντολές! Γι᾽ αὐτό καί ὁ λαός δεν τούς ἔχει σέ μεγάλη ὑπόληψη.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ἐπικοινώντας καθημερινά μέ πολλούς ἀνθρώπους καί ἀντιμετωπίζοντας τά πνευματικά τους προβλήματα, εἶχε διαπιστώσει ὅτι οἱ περισσότεροι χριστιανοί δέν ἦταν ἀγωνιστές, γι᾽ αὐτό καί ζητοῦσε νά ἀλλάξουν τακτική. Ἔλεγε: «Πρέπει νά εἴμαστε ἀγωνιστές καί ὄχι μόνο θαυμαστές. Δέν ὠφελεῖ νά θαυμάζουμε μόνο τους Ἁγίους, χρειάζεται νά μποῦμε στό στάδιο, νά ἀνασκουμπωθοῦμε και νά παλαίψουμε. Πολλοί συνηθίζουν νά κάθονται ἀναπαυτικά στίς πολυθρόνες, νά τρῶνε πασατέμπο καί νά χειροκροτοῦν, χωρίς νά ἀγωνίζονται. Ἔτσι ὅμως δέν γίνεται προκοπή». Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ ἴδιος ὁ π. Παΐσιος ἦταν ἀγωνιστής καί δέν συμβιβαζόταν μέ τόν κόσμο. Δεν ἦταν ὁ θεωρητικός οὔτε ὁ λόγιος, ἀλλά ὁ πρακτικός μοναχός, πού ὅ,τι γνώριζε καί ἔλεγε στούς ἐπισκέπτες του στηριζόταν στήν ἀσκητική του ἐμπειρία. Γι᾽ αὐτό καί ἦταν πειστικός. Οἱ ἄνθρωποι ζητοῦσαν την κατά Θεόν σοφία του, ὄντας ὁ ἴδιος ἀπόφοιτος τοῦ δημοτικοῦ σχολείου. Τό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τῆς Παναγούδας ἦταν τό μεγάλο σχολεῖο τῆς εὐσέβειας. Καί εἶχαν περάσει ἀπό ἐκεῖ χιλιάδες ἄνθρωποι!
Πρέπει ὅλοι ἀπό τόν εὔκολο θαυμασμό τῶν Ἁγίων νά προχωροῦμε στή μίμησή τους, δηλαδή νά ἀγωνιζόμαστε μέ ἀποφασιστικότητα και σταθερότητα, γιά νά μποροῦμε νά ἐλπίζουμε. Ἰδιαίτερα πρέπει να εἴμαστε προσεκτικοί στά ὅσα διδάσκουν οἱ στοχαστικοί κληρικοί και θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς εἶναι ἄγευστοι πνευματικῆς ζωῆς. Οἱ κρίσεις τους δέν παρακινοῦν στόν κατά Θεόν ἀγώνα, ἀλλά στόν συμβιβασμό μέ τόν κόσμο καί τήν ὀλέθρια ἐκκοσμίκευση.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 18/5/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου