Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης, “Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λες την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»”

Κυκλοφόρησε από το Ιερό Ησυχαστήριο «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης ο έκτος τόμος των Λόγων του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου. Ο τόμος τιτλοφορείται «Περί Προσευχής». Μεταφέρουμε παρακάτω μικρό απόσπασμα του βιβλίου:

-Γέροντα ο καημός και ο πόνος μου είναι το θέμα της προσευχής. Βρίσκομαι πολύ πίσω. Τι να κάνω;

- Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, και να τους λες ό,τι θέλεις. «Χριστέ μου, να λες, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!». Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λες την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

…

-Γέροντα, πέφτω συχνά στην φλυαρία και μετά στεναχωριέμαι.

- Καλύτερα δεν είναι να μιλάς με τον Χριστό; Όποιος μιλάει με τον Χριστό, ποτέ δεν μετανοιώνει. Η φλυαρία είναι βέβαια πάθος,

αλλά, αν την αξιοποιήσης πνευματικά, μπορεί να γίνη προϋπόθεση για την προσευχή. Άλλοι βαριούνται και να μιλήσουν. Εσύ έχεις μια δύναμη μέσα σου και μια ορμή να μιλάς. Αν το αξιοποιήσης αυτό πνευματικά, θα αγιασθή η ψυχή σου. Προσπάθησε να λες μόνον τα απαραίτητα με τους ανθρώπους και να μιλάς συνέχεια με τον Χριστό. Όταν θα αρχίζης μια ταπεινή συζήτηση μαζί Του, δεν θα παίρνης είδηση τι γίνεται γύρω σου-τόσο ενδιαφέρον και τόση γλυκύτητα θα έχη. Εμένα, ακόμη και οι πνευματικές συζητήσεις με κουράζουν, ενώ στην προσευχή νιώθω μεγάλη ανάπαυση.

Η προσευχή είναι συνομιλία με τον Θεό. Μακαρίζω καμμιά φορά εκείνους που έζησαν στην εποχή του Χριστού, γιατί έβλεπαν και άκουγαν τον Ίδιο τον Χριστό και μπορούσαν να Του μιλήσουν. Αλλά σκέφτομαι ότι εμείς είμαστε σε καλύτερη θέση, γιατί εκείνοι δεν μπορούσαν να απασχολήσουν πολύ τον Χριστό, ενώ εμείς μπορούμε με την προσευχή να μιλάμε συνέχεια μαζί Του.

-Γέροντα πως πρέπει να προσεύχωμαι;

- Να αισθάνεσαι σαν μικρό παιδί, και τον Θεό να τον αισθάνεσαι Πατέρα σου και να Τον παρακαλάς για ό,τι έχεις ανάγκη. Μιλώντας έτσι με τον Θεό, δεν θα θέλης μετά να ξεκολλήσης από κοντά Του, γιατί μόνο στον Θεό βρίσκει κανείς την ασφάλεια, την παρηγοριά, την ανέκφραστη αγάπη με την θεία στοργή.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι, τομ ΣΤ΄, Περί Προσευχής, εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, Ιούλιος 2012, σελ. 22-24