Αθήνα 20 Δεκεμβρίου 2013
Αριθμ. Πρωτ.: 193
ΠροςΤον Υπουργό Παιδείας
και Θρησκευμάτων
κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο
Ανδρέα Παπανδρέου 37
151 80 Μαρούσι
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Ως γνωστόν η 30η Ιανουαρίου, ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών, ήδη από το 1842 έχει καθιερωθεί ως ημέρα των ελληνικών γραμμάτων και της Παιδείας.
Ατυχώς ασαφείς διατυπώσεις και παρερμηνείες εγκυκλίων των τελευταίων ετών, που έχουν εκδοθεί από το Υπουργείο Παιδείας και καθορίζουν τον τρόπο εορτασμού των Τριών μεγάλων Ιεραρχών, έχουν οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση της εορτής και μετατροπή της 30ης Ιανουαρίου σε ημέρα απλής σχολικής αργίας κατά την οποία η συντριπτική πλειονότητα εκπαιδευτικών και μαθητών, ιδιαίτερα μάλιστα στις μεγάλες πόλεις, παραμένουν στα σπίτια τους.
Το θέμα όπως γνωρίζετε έχει απασχολήσει και τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος η οποία ήδη από τον περασμένο Οκτώβριο έχει ζητήσει με την υπ. αριθμ. Πρωτ. 4337/15-10-2013 επιστολή που σας απέστειλε να προβείτε στις δέουσες ενέργειες «προς αποκατάσταση της σπουδαιότητος της Εορτής των Τριών Ιεραρχών».
Κύριε Υπουργέ,
παρακαλούμε για την άμεση παρέμβασή σας, ενόψει και του φετινού εορτασμού των Τριών Ιεραρχών, ώστε σαφώς να καθοριστεί: α) η ημέρα ως εορτή και όχι ως αργία και β) το πλαίσιο του εορτασμού της, το οποίο να προβλέπει εκκλησιασμό για όλους τους εκπαιδευτικούς και μαθητές, ομιλίες και άλλες εκδηλώσεις.
Για το ΔΣ της ΠΕΘ
Ο Πρόεδρος
Ηλίας Δ. Μπάκος
Δρ. Θεολογίας - Φιλόλογος
Ο Γεν. Γραμματέας
Κωνσταντίνος Σπαλιώρας
Θεολόγος – Υποψήφιος Δρ.
Δείτε και
6 σχόλια:
Καλή και ευλογημένη χρονιά! Έχουν αναρωτηθεί ποτέ τα μέλη της ΠΕΘ γιατί θα πρέπει οι όσοι άθεοι εκπαιδευτικοί να συνοδεύουν στον σχολικό εκκλησιασμό; Μήπως θα πρέπει να προτείνουν βιώσιμες λύσεις για τον εκκλησιασμό, π.χ. προαιρετικό για όλους; Μόνο τότε δεν θα ευτελίζεται το μυστήριο και θα υπάρχει ο πρέπων σεβασμός. Πίστη με το ζόρι δεν υπάρχει, το είπε και ο Χριστός: όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν...
Τα σχετικά με τον τρόπο συμμετοχής των μη ορθοδόξων εκπαιδευτικών και μαθητών στην πρωινή προσευχή και το σχολικό εκκλησιασμό ρυθμίζονται από εγκυκλίους του Υπ. Παιδείας.
Δείτε εδώ:
http://thriskeftika.blogspot.gr/2009/03/1.html
Αυτή την ώρα προβλέπεται ξεκάθαρα ο εκκλησιασμός μόνο στην Πρωτοβάθμια. Στη Δευτεροβάθμια επαφίεται στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών κάθε σχολείου. Εάν θεωρούν οι θεολόγοι ότι είναι εύκολη υπόθεση η έκδοση νέας εγκυκλίου που θα ανατρέψει το υφιστάμενο καθεστώς φοβάμαι ότι θα χάσουν και τα αυγά και τα πασχάλια. Το ίδιο ακριβώς έγινε με την εξομολόγηση στα σχολεία, για την οποία υπήρχε σχετική ανοχή. Όταν κάποιοι νόμισαν ότι θα την κατοχυρώσουν και νομικά και βομβάρδιζαν το Υπουργείο με υπομνήματα και διαμαρτυρίες, πολύ απλά το Υπουργείο, δοθείσης της ευκαιρίας, την κατήργησε.
Το κείμενο της ΠΕΘ βάζει το θέμα στη σωστή βάση. Η προτεινόμενη μετατροπή της αργίας σε εορτή (σε εργάσιμη ημέρα) διασώζει το εκκλησιαστικό νόημα της ημέρας και σέβεται απόλυτα την ελευθερία των μαθητών και των εκπαιδευτικών.
Η λογική του κειμένου δεν είναι άστοχη. Πάντως, το παρόν καθεστώς της αργίας, βάζει τους θεολόγους προ των ευθυνών τους. Εάν εργαστούν σωστά θα γίνει ο εκκλησιασμός. Εάν αφήσουν τα πράγματα στην τύχη ή αδιαφορήσουν δεν θα γίνει τίποτε. Η τωρινή ελευθερία, που είναι δίκοπο μαχαίρι, εμένα μου αρέσει. Το να μεταθέτουμε ευθύνες στο Διευθυντή του σχολείου, το σύλλογο ή το Υπουργείο δεν ακυρώνει τη δική μας ευθύνη.
Στο δικό μου το σχολείο (δημόσιο) πρότεινα στον διευθυντή να γίνει προαιρετικός εκκλησιασμός των μαθητών και όσοι θα έμεναν στο σχολείο θα έβλεπαν ταινία. Σας πληροφορώ ότι από τα 300 παιδιά γυμνασίου ήρθαν στην Εκκλησία τα 180 και κοινώνησαν σχεδόν όλα! Βέβαια είχε προηγηθεί τις προηγούμενες εβδομάδες επίπονη προσπάθεια για να τους εξηγώ τί είναι η θεία Λειτουργία και η θεία κοινωνία, με αποτέλεσμα τα παιδιά να συγκινηθούν και να σεβαστούν τον ιερό χώρο του Ναού. Τα παιδιά είχαν προετοιμαστεί να εκφωνήσουν το "πάτερ ημών" και το "πιστεύω", είχαμε μάθει πώς φτιάχνεται το πρόσφορο στο σχολείο, και τους είχα εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια το τυπικό της Λειουργίας με αποτέλεσμα να κατανοήσουν το σκεπτικό και τη λογική. Στη θεία κοινωνία, οι μαθητές είχαν προετοιμαστεί, τουλάχιστον με πρωινή νηστεία, κρατούσα το μάκτρο (κάτι που άρεσε πολύτ στα παιδιά) και στο τέλος κοινώνησα κι εγώ (εξάλλου πρέπει πρώτα εμείς να δίδουμε το παράδειγμα, κυρίως με τη βιοτή μας). Είχα συννενοηθεί με τον ιερέα να μιλήσει λίγο στα παιδιά καρδιακά (και όχι με τον συνηθισμένο ξύλινο λόγο) για την αγάπη του Χριστού κ.α. Όλα κύλισαν τόσο όμορφα και ήρεμα που ο ιερέας μου έλεγε ότι ούτε τις Κυριακές δεν έχει τόση ησυχία! Στο τέλος πήραμε αντίδωρα για όλους τους καθηγητές που έμειναν στο σχολείο και οι μαθητές που συμμετείχαν στον εκκλησιασμό τους τα προσέφεραν. Μόνο 2 συνάδελφοι συνόδευσαν και έμειναν ενθουσιασμένοι, και οι οποίοι έγιναν αργότερα οι πιο ένθερμοι υποστηριχτές και φίλοι του μαθήματος των θρησκευτικών! Πλέον έχω καταλάβει ότι μόνο έτσι μπορεί να γίνει ένας σοβαρός εκκλησιασμός χωρίς να γίνεται χαμός από μαθητές και κυρίως καθηγητές! Ακόμα και κάθε μέρα η ΠΕΘ να στέλνει εγκυκλίους και αναφορές στον υπουργό, αν ο θεολόγος στο σχολείο δεν πάρει την κατάσταση στα χέρια του ΤΙΠΟΤΑ δεν θα αλλάξει!
Δημοσίευση σχολίου