Ἡ μασονική προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ
«Τόν
Δεκέμβριο τοῦ 1929 ὁ Νεώτερος ἔλαβε ἕνα ἐπεῖγον γράμμα ἀπό ἕναν ἀπό τούς πιό ἔμπιστούς
του ἀντιπροσώπους. Ὁ Τζόν Μόττ εἶχε μόλις ἐπιστρέψει ἀπό μία περιοδεία στίς
προτεσταντικές ἱεραποστολές στήν Ἀσία καί ἦταν ἀρκετά ἀνήσυχος. Ὁ Μόττ ἦταν ἕνας χιλιαστής πού ἔλπιζε νά ἐπιταχύνει
τή Δευτέρα Παρουσία, εὐαγγελιζόμενος τόν κόσμο “ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ”. Ἀλλά
δέν ἦταν φουνταμενταλιστής· πίστευε ὅτι ἡ
ἐπιστήμη ἦταν ἡ ἐξέταση τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ, καί ὁ ἔκφωνος προσηλυτισμός τοῦ ὁποίου
εἶχε γίνει μάρτυρας μεταξύ τῶν φουνταμενταλιστῶν μισσιοναρίων στήν Κίνα τόν ἀνησύχησε
βαθιά. Ἄν δέν ἐπιδεικνύονταν περισσότερη ἀνεκτικότητα καί κοινωνική μέριμνα ἀπό
τούς Ἀμερικανούς ἱεραποστόλους σέ ὅλο τόν Τρίτο Κόσμο, οἱ ἱεραπόστολοι θά εὑρίσκονταν
ἀντιμέτωποι μέ τήν ἴδια θυμώδη ἐθνικιστική ἀντίδραση τῆς ὁποίας μόλις εἶχε
γίνει μάρτυρας» [60].
Ἡ ἀνησυχία αὐτή
δραστηριοποίησε τόν Μόττ πρός τήν κατεύθυνση τῆς ἐξευρέσεως κονδυλίων γιά τήν ἐπένδυση
τῆς ἰεραποστολῆς μέ κοινωνική δραστηριότητα.
«Γιά νά ἐκπληρώσει τό ὅραμά του, ὁ Mott ἔγινε ἕνας
δαιμόνιος εὐρετής κονδυλίων μεταξύ πλουσίων ἀνθρώπων ὅπως οἱ Ροκφέλλερ. Ὑποστασίαζε
τήν ἱκανότητα πειθοῦς ἑνός χρηματιστῆ τῆς Wall Street [...] Αὐτή ἡ ἀντίληψη τῆς μετουσιώσεως τοῦ χρήματος σέ ἀθάνατη
ψυχή ἔφερε μιά χτυπητή ὁμοιότητα μέ τή λογική τῆς οἰκογένειας γιά ἕνα διηνεκές ἵδρυμα
Ροκφέλλερ· πράγματι, ἡ Standard Oil ἦταν τό ὀργανωτικό
μοντέλο τοῦ Mott. Ἐνσωμάτωνε τήν κουλτούρα καί τίς μεθόδους τῶν ἐμπορικῶν
σωματείων μέσα στήν ἱεραποστολική κίνηση. Μέ τά χρόνια, ἑκατομμύρια δολλαρίων ἔρρευσαν
στήν ἐπιδίωξη τοῦ Mott γιά ἕνα συνεχόμενης
ροῆς, ἀποτελεσματικό εὐαγγελισμό» [61].
Βεβαίως, ὁ Τζόν
Ροκφέλλερ ὁ Πρεσβύτερος, περισσότερο ἑλκύσθηκε ἀπό τήν ἰδέα τῆς ἐπιχειρηματικῆς
ἐπεκτάσεως:
«Γιά τόν Γκέητς, ἡ ἀναπτυσσόμενη πολιτιστική ἀνεξαρτησία τῆς
παγκοσμίου ἀγορᾶς καί ἡ παρομαρτοῦσα διάδοση τῶν “ἀγγλοφώνων” προτεσταντικῶν ἱεραποστολῶν,
ἦταν ἀπόδειξη “ἑνός σπουδαίου, προσυλληφθέντος σχεδίου”. Μιά “μελέτη τοῦ χάρτη
τοῦ κόσμου” ἀποκάλυψε στόν κληρικό ὅτι οἱ διάφορες ἀποστολές ἦταν πράγματι ἕνας
μόνος “στρατός εἰσβολῆς” τοῦ ὁποίου “ἡ δεξιότητα τῆς στρατηγικῆς καί τῶν τακτικῶν,
ἐλεγχόταν καί κατευθυνόταν ἀπό ἕναν ὐπερφυῆ νοῦ”, τόν Θεό [...] Μολονότι ὁ
[Ροκφέλλερ ὁ] Πρεσβύτερος ἀποστρεφόταν αὐτή τήν ἀμετάτρεπτη καλβινιστική
διδασκαλία τοῦ προορισμοῦ, ἡ ἔμφαση τοῦ Γκέητς στή σχέση μεταξύ ἱεραποστολικῶν
προσπαθειῶν καί ἐμπορικῆς κατακτήσεως εἶχε μιά περισσότερο πρακτική σωστική
χάρη ... » [62].
Ὅπως ἀποδεικνύεται, ἡ
χρηματοδότηση αὐτή δέν ἦταν αὐτόνομη ἀπό ἕναν εὐρύτερο πολιτικο-θρησκευτικό καί
οἰκονομικό σχεδιασμό, καθώς ὁ ἱδρυτής τοῦ ΠΣΕ Μόττ δέν εἶχε ἁπλῶς ἱεραποστολικό
σκοπό· «Ὁπωσδήποτε, δέν ἔχει ὑπάρξει
περισσότερο ἐλπιδοφόρα ἐξέλιξη πρός μιά πραγματικῶς πνευματική ἕνωση τῆς
Χριστιανοσύνης ἀπό τήν [...] Ὁμοσπονδία [σημ. τή World’s Student Christian
Federation], ἡ ὁποία ἑνώνει
σέ κοινό σκοπό καί ἔργο τούς ἑπομένους ἡγέτες τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Κράτους σέ ὅλους
τούς τόπους» [63].
Πολύτιμη πηγή
πληροφοριῶν γιά τή δράση τῆς ἀμερικανικῆς Μασονίας ἀποτελεῖ τό βιβλίο τοῦ Γουΐλλιαμ Ντένσλοου, «10,000 Διάσημοι Ἐλευθεροτέκτονες». Αὐτό
τό προλόγισε ὁ Πρόεδρος (1945-1953) τῶν ΗΠΑ Χάρρυ Τροῦμαν, Μασόνος 33ου
βαθμοῦ καί μέλος τοῦ Τάγματος τῶν Shriners[64], ὁ γνωστός προστάτης τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, τόν ὁποῖον
ὁ Τροῦμαν ἐνθρόνισε στήν Κωνσταντινούπολη μετά τήν ἐσπευσμένη ἀπομάκρυνση
(προφάσει ψυχασθενείας καί δῆθεν φιλο-ρωσισμοῦ) τοῦ ἀντι-οικουμενιστοῦ
Πατριάρχου Μαξίμου Ε΄ (1946-1948)
[65].
Ὅσον ἀφορᾷ εἰδικῶς στό
Π.Σ.Ε.ὑπάρχει ὁλόκληρη λίστα Μεθοδιστῶν καί Ἐπισκοπελιανῶν κυρίως Κληρικῶν οἱ ὁποῖοι
ἔπαιξαν ἀποφασιστικό ρόλο στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν, ἤδη ἀπό τήν ἵδρυσή
του, καί ἀναγράφονται ὡς Μασόνοι στήν παραπάνω ἔκδοση τῶν Denslow
καί Truman . Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι ὁ Μεθοδιστής
Ἐπίσκοπος G. Bromley Oxnam (1891-1963), μέλος τοῦ πρώτου προεδρείου τοῦ Π.Σ.Ε. καί πρόεδρος τῆς Οἰκονομικῆς
του Ἐπιτροπῆς[66]. Ἀλλά αὐτά θά
παρουσιασθοῦν σύν Θεῷ στό μέλλον.
Σώζεται στό διαδίκτυο φωτογραφία
ἀπό τήν ἀπονομή τοῦ Νόμπελ Εἰρήνης στόν Τζόν Μόττ (1946), ὅπου ἀπεικονίζονται ὅλοι
οἱ τότε προεξάρχοντες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ: ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὁ Τζόν Μόττ, ὁ
ὡς ἄνω Μασόνος Μπρόντλεϋ Ὄξναμ καί ὁ συνεργάτης τῶν Ροκφέλλερ Χάρρυ Φόσντικ.
5. Ἡ
σύμπτωση μασονικοῦ, ἰουδαϊκοῦ καί νεο-εποχικοῦ (New Age) μεσσιανισμοῦ
Δέν εἶναι σύμπτωση, ὅτι
οἱ μεσσιανικές προσδοκίες τοῦ συγχρόνου Ἰουδαϊσμοῦ συμπίπτουν μέ αὐτές τῆς
Μασονίας, ὅπως μέ ἰδιαίτερη σαφήνεια ἔγραψε ὁ ἐπιφανής Μασόνος ἱστορικός George
Oliver (1782-1867) θρυμματίζοντας οὐσιαστικῶς τούς
συνήθεις ἰσχυρισμούς τῆς Μασονίας. Ἔγραφε τό 1866 τά ἀκόλουθα: «Ἡ τελευταία Μεγάλη Στοά ἡ ὁποία
θά λάβει χώρα ἐπί γῆς, θά συγκληθεῖ στήν Κοιλάδα τοῦ Ἰωσαφάτ ἤ τῆς Κρίσεως· ὅταν
θά ἀνακληθοῦν οἱ αἰχμαλωσίες τοῦ Ἰούδα καί τῆς Ἱερουσαλήμ, καί ὅλα τά ἔθνη θά συναχθοῦν μαζί σέ μία
ποίμνη, κάτω ἀπό ἕνα ποιμένα» [67]. Ἐδῶ σημειώνουμε τά ἑξῆς: (α) Ἡ Μασονία ἀναμένει ἕνα ἐπί γῆς
«ποιμένα»· (β) πρέπει νά ἑνωθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα σέ ἕνα ποίμνιο γιά τόν «ποιμένα»
αὐτόν· (γ) ἡ ἕνωση τοῦ νέου «ποιμνίου» θά ἔχει κέντρο ἀναφορᾶς τά Ἰεροσόλυμα
καί προφανῶς τό Ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅπου καί ἡ Κοιλάδα Ἰωσαφάτ· (δ) ἡ μεσσιακή
αὐτή κατάσταση θά σημάνει τήν ὁλοκλήρωση τοῦ σκοποῦ τῆς Μασονίας («τελευταία Μεγάλη Στοά»), καί (ε) ὅλα αὐτά
θά γίνουν ἀφοῦ ἐπιστρέψει ἡ ἑβραϊκή διασπορά στή γῆ τοῦ Ἰσραήλ (ὅπως τελικῶς ἔγινε
τό 1948) καί ἀπελευθερωθεῖ ἠ Ἱερουσαλήμ. Βεβαίως, ὁ George Oliver
δέν ἦταν προφήτης· πῶς λοιπόν ἔγραψε τά παραπάνω τό 1866, πρίν δημιουργηθεῖ κἄν
ἡ σιωνιστική πατριωτική κίνηση, 14 ἔτη πρίν ἀρχίσουν οἱ πρῶτοι ἐπαναπατρισμοί Ἰουδαίων
στήν Ἁγία Γῆ (1882); Μήπως καί ἐδῶ ἡ τσαρική Ὀχράνα καθοδήγησε ... τά ἱστορικά
γεγονότα, ὥστε νά συμπίπτουν μέ τά πρό ἐτῶν προφητευμένα;
Εἶναι φανερό, ὅτι αὐτή
ἡ ἕνωση τῆς ἀνθρωπότητος σέ ἕνα ποίμνιο, ἡ ὁποία εἶναι ἀδύνατη χωρίς καί
τή θρησκευτική ἑνοποίηση τοῦ κόσμου, ἐπιτυγχάνεται μόνο μέ τήν υἱοθέτηση - ἐκ
μέρους τοῦ λεγομένου χριστιανικοῦ κόσμου - τῆς ἐπανερμηνείας τῶν θρησκειῶν, ὥστε τά δόγματα ὅλων νά θεωροῦνται διαφορετικές
ἐκφράσεις τῶν ἴδιων ἰδεῶν. Αὐτή εἶναι ἡ ἑρμηνευτική μέθοδος τῆς Μασονίας καί τῆς
Θεοσοφίας, αὐτή υἱοθετεῖται τώρα σταδιακῶς καί ἀπό τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν».
Εἶναι ἐνδεικτική ἡ «Δήλωση
τοῦ Χόνγκ Κόνγκ», τῆς Διαθρησκειακῆς Διασκέψεως πού διοργανώθηκε ἐκεῖ
τόν Αὔγουστο τοῦ 1990, ὡς προπαρασκευή γιά τήν 5η Γενική Συνέλευση
τοῦ Π.Σ.Ε. στήν Κανμπέρρα: «Πρέπει νά
μάθουμε νά ἀναγνωρίζουμε στούς γείτονές μας τήν παρουσία τοῦ θείου, περί τοῦ ὁποίου γίνεται λόγος μέ διαφορετικούς
τρόπους στίς διάφορες παραδόσεις: ἡ Σεχινά στήν ἰουδαϊκή παράδοση, τό Ἅγιον
Πνεῦμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στούς Χριστιανούς, τό Ἄτμαν στούς Ἰνδούς καί τούς
Σίχ, τό Ρούχ στούς Μουσουλμάνους»
[68].
Εἶναι τό ἴδιο φοβερά
καί ἀποτρόπαια ὅσα εἶχαν γραφεῖ νωρίτερα στόν ἔντυπο ἐπίσημο «ὁδηγό» τῆς ΣΤ΄ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. στό
Βανκοῦβερ τοῦ Καναδά (24 Ἰουλίου – 10 Αὐγούστου 1983): «Στό τέλος οἱ μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες δέν θά ἐξαφανισθοῦν.
Κανείς δέν θά ἔχει τό ἐπάνω χέρι. Οἱ Ἰουδαῖοι θά παραμείνουν Ἰουδαῖοι· οἱ
Μουσουλμᾶνοι θά παραμείνουν Μουσουλμᾶνοι· καί οἱ ἀνήκοντες στά μεγάλα Ἀνατολικά
θρησκεύματα θά παραμείνουν Ἰνδουϊστές, Βουδδιστές καί Ταοϊστές. Ἡ Ἀφρική θά ἐκφράζει
τήν ἀντίληψή της περί τοῦ κόσμου· ἡ Κίνα θά διατηρήσει τήν κληρονομιά της. Ὅπως
πρίν, οἱ ἄνθρωποι θά ἐξακολουθήσουν νά ταξιδεύουν ἀπό τήν Ἀνατολή πρός τή Δύση,
ἀπό τόν Βορρᾶ πρός τόν Νότο καί νά
διαμένουν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δίχως, συνεπῶς, νά ἔχουν πρωτίστως γίνει
Χριστιανοί, ὅπως καί ἐμεῖς» [69].
Δέν μπορεῖ κανείς νά
παραβλέψει τήν κοινή μέ τή Μασονία στοχοθεσία τῶν παραπάνω ὁραματισμῶν. Ὁ
«πατριάρχης» τῆς Μασονίας Albert Pike
ἔγραφε: «Ἡ Μασονία δέν προπαγανδίζει κανένα Σύμβολο
Πίστεως, ἐκτός ἀπό τό Δικό της, τό ἁπλούστατο καί Πάνσεπτο· ἐκείνη τήν
παγκόσμια θρησκεία πού τήν διδάσκει ἡ Φύση καί ἡ Λογική. Οἱ Στοές της δέν εἶναι
οὔτε Ἰουδαϊκοί, Μουσουλμανικοί, οὔτε Χριστιανικοί Ναοί. Ἐπαναλαμβάνει τά
θέσφατα τῆς ἠθικῆς ὅλων τῶν θρησκειῶν. Τιμᾷ τόν χαρακτῆρα καί ἐπαινεῖ τά
διδάγματα τῶν σπουδαίων καί καλῶν ἀπό ὅλες τίς ἐποχές καί ὅλες τίς χῶρες. Ἀποσπᾷ ἀπό ὅλες τίς ὁμολογίες τό καλό καί ὄχι
τό κακό, τήν ἀλήθεια καί ὄχι τό λάθος· καί παραδέχεται ὅτι σέ ὅλες ὑπάρχουν
πολύ καλό καί ἀλήθεια» [70].
Στό περιοδικό Freemason τῆς 13 Φεβρουαρίου
1926, στή στήλη “Masonic Notes”, ἀναγράφονται τά ἑξῆς:
«Ἡ Μασσωνία παράγει ἰδανικά καί
διαφέροντα ἀπό κοινοῦ μετά τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν σωμάτων. Θά ἠδύνατο αὕτη
νά δημιουργήσῃ ἁρμονικήν τινα παγκόσμιον θρησκείαν διά τήν πρόοδον καί ἀνάπτυξιν
τῆς προσωπικότητος» [71]. Ἡ ἐπιδιωκόμενη τεκτονική «ἁρμονική παγκόσμια θρησκεία» ὀνομάζεται
ἀπό τόν γνωστότατο ἠθικό φιλόσοφο Emmanuel Kant «ἐκκλησία» καί μάλιστα
«ἀόρατη». Σύμφωνα μέ κείμενο τοῦ Κάντ ἡ Μασονία εἰσηγεῖται «μία ἀόρατη Ἐκκλησία, τήν ἕνωση τῶν
ἠθικῶν κάτω ἀπό τήν θεϊκή παγκόσμια διακυβέρνηση» [72].
Αὐτή, λοιπόν, ἡ παγκόσμια
θρησκεία, ἡ διαθρησκειακή «ἀόρατη ἐκκλησία» τήν ὁποία ὀνειρεύεται
ἡ Θεοσοφία καί ἡ Νέα Ἑποχή, αὐτή ἡ εἰρήνη καί ἑνότητα πού ἐπιδιώκει τό Π.Σ.Ε.
μέ ἀναγνώριση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στίς «χριστιανικές» ὁμολογίες καί τίς ἄλλες
θρησκεῖες, θά ἱκανοποιήσει καί τόν Ἰουδαϊσμό, τόν «μέντορα» τῆς Μασονίας. Πάντως,
ἡ Ἀλίκη Μπέηλυ (Alice
Bailey), ἡ προφήτιδα τῆς New Age
καί ἐπαινέτιδα τῆς Μασονίας[73], ὁμολογεῖ ὅτι αὐτή ἡ «πορεία πρός τήν ἑνότητα» εἶναι ἔργο ἐσωτερικῶν «πρακτόρων», οἱ
ὁποῖοι δροῦν ἐντός τῶν θρησκειῶν γιά νά ὁδηγηθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα πρός τήν ἑνότητα
καί ὁμογενοποίηση.
Τό ἔτος 1948, ὅταν τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» ἄρχιζε
τό ἔργο του, ἡ Bailey στό κλασσικό
νεο-εποχίτικο σύγγραμμά της «Ἡ ἐπανεμφάνιση
τοῦ Χριστοῦ», δηλαδή τοῦ Ἀντιχρίστου, περιέγραφε τήν προοπτική τῆς ἐσωτερικῆς
ἀλλοιώσεως τῶν θεσμῶν τῆς παλαιᾶς τάξεως, συμπεριλαμβανομένων τῶν θρησκειῶν τοῦ
κόσμου, ὥστε νά γίνει δεκτός ὁ ἀναμενόμενος «μεσσίας» τῆς Νέας Ἐποχῆς:
«Οἱ ἐκκλησίες
σέ ὅλες τίς χῶρες ἔχουν ἐξοικειώσει τό κοινό μέ τή φράση “ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ”·
οἱ ἐσωτεριστές καί ἀποκρυφιστὲς παντοῦ ἔχουν δημοσιοποιήσει τό γεγονός τῆς Ἱεραρχίας
κατά τόν περασμένο αἰῶνα [...] Ὅλο αὐτό δημιουργεῖ μιά μοναδική ἑτοιμότητα πού
δωρίζει στόν Χριστό [σημ. τόν «ὑδροχοϊκό», ὄχι τόν Ἰησοῦ] μοναδικές εὐκαιρίες καί μοναδικά προβλήματα. Ὅλες αὐτές οἱ πνευματικές δυνάμεις καί πολλὲς
ἄλλες, ἐξίσου ἐντός καί ἐκτός τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου καί τῶν φιλοσοφικῶν καί ἀνθρωπιστικῶν
ὁμάδων, ἐργάζονται στόν παρόντα χρόνο ὑπό καθοδήγηση, συνδέονται στενῶς καί οἱ
δραστηριότητές τους συγχρονίζονται μέ μέγιστη ἐγγύτητα. Ὅλες ἐργάζονται μ α ζ ί (ἂν καί αὐτό δέν εἶναι αἰσθητῶς
ἐμφανές) ἐπειδή στήν ἀνθρώπινη οἰκογένεια ὑπάρχουν αὐτοί πού εὑρίσκονται σέ διάφορες
βαθμίδες ἀνταποκριτικότητος. Οἱ δυνάμεις τῆς ἀναδημιουργίας, τῆς ἀνακατασκευῆς,
τῆς ἀνακαινίσεως καί τῆς ἀναστάσεως κάνουν αἰσθητή τήν παρουσία τους σέ ὅλες τίς μεγάλες ὁμάδες πού προσπαθοῦν νά βοηθήσουν καί ἀνυψώσουν τήν ἀνθρωπότητα,
νά ξανακτίσουν τόν κόσμο» [74].
Κατανοοῦμε, τελικῶς, ποιόν
σπουδαῖο ρόλο στή θρησκευτική ἕνωση τῆς ἀνθρωπότητος συμφώνως πρός τίς ἐπιδιώξεις
τῆς Μασονίας καί τοῦ (παν)Σιωνισμοῦ διαδραματίζει τό Π.Σ.Ε. καί γενικῶς ὁ Οἰκουμενισμός,
δεδομένης καί τῆς σχέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέ τή Μασονία ;
Σύν
Θεῷ, σέ ἑπόμενο μέρος (τό Β΄ἤ Γ΄), θά ἀσχοληθοῦμε μέ τόν Πατριάρχη ΚΠόλεως Ἰωακείμ
Γ΄ (1878-1884 , 1901-1912), τόν ἱδρυτή τῆς Μεγάλης τοῦ Γένους Σχολῆς, τοῦ ὁποίου
τό Διάγγελμα τοῦ 1902 «Πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ»
ἄνοιξε τόν δρόμο πρός τόν σύγχρονο Οἰκουμενισμό, παρά τήν ἀρνητική ἀντιμετώπιση
πού συνάντησε τότε ἐκ μέρους τῶν λοιπῶν κατά τόπους ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Ἐνῷ μέχρι τοῦ Ἰωακείμ Γ΄ ἡ στάση τῶν τεσσάρων Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων
(ΚΠόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων), συνοδικῶς ἐκπεφρασμένη, ἦταν
συμπαγής καί σαφής ἔναντι τῶν αἱρετικῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, Προτεσταντῶν κ.λπ., ὁ (σχεδόν
κατά πᾶν τεκμήριον) Μασόνος Πατριάρχης
ΚΠόλεως Ἰωακείμ Γ΄ ἦταν ὁ πρῶτος πού ὀνόμασε τίς αἱρέσεις αὐτές «ἐκκλησίες», ἐνῷ
ταυτοχρόνως ἀπεπειρᾶτο νά ἐφαρμόσει καί εὐρύτερες ἐκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις·
αὐτές ἔμελλε ἀργότερα νά προωθήσει μέ μεγαλύτερη ἐπιμονή ὁ «ἀδελφός» ἐν τῇ Μασονίᾳ, Πατριάρχης Μελέτιος Β΄ ὁ Μεταξάκης.
___________________
[60] G. COLBY & CH. DENNETT, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 32· «In December 1929, [John D. Rockefeller, Jr.] Junior received an
urgent letter from one of his most trusted envoys. John Mott had just returned
from a tour of Protestant missions in Asia ,
and he was quite agitated. Mott was a millenarian who hoped to hasten the
Second Coming by evangelizing the world "in this generation." But he
was not a Fundamentalist; he believed that science was the probing of God's
mind, and the strident proselytizing he had witnessed among the Fundamentalist
missionaries in China
deeply worried him. Unless more tolerance and social concern were shown by
American missionaries throughout the Third World ,
the missionaries would find themselves facing the same kind of angry
nationalistic reaction he had just witnessed».
[61] Αὐτόθι, σελ. 33· «To realize his vision, Mott became a shrewd fund-raiser among rich men
like the Rockefellers. He incorporated the sales pitch of a Wall Street broker
[...] This concept of the transubstantiation of money into an immortal soul
bore a striking resemblance to the family's rationale for a perpetual
Rockefeller foundation; indeed, Standard Oil was Mott's organizational model.
He incorporated the culture and methods of corporations into the missionary
movement. Over the years, millions of dollars poured into Mott's pursuit of a
streamlined, efficient evangelism».
[62] Αὐτόθι, σελ. 33ἑ. «To Gates, the growing cultural independence of the global market and
the accompanying spread of "English-speaking" Protestant missions bore
evidence of "one great, preconceived plan." A "study of the map
of the world" disclosed to the cleric that the different missions were
really a single "invading army," whose "masterfulness of
strategy and tactics, [was] controlled and directed by one master mind,"
God [...] If Senior [Rockefeller] was put off by this unreconstructed Calvinist
doctrine of predestination, Gate's emphasis on the relationship between
missionary efforts and commercial conquest had a more practical saving
grace...».
[63] A History of the Ecumenical Movement, 1517-1968, ἐκδ. R. Rouse καί St.C. Neil, WCC, Geneva
1993[4], σελ. 341· «Surely there has been no more hopeful development towards a real
spiritual union of Christendom than the ... Federation, which unites in common
purpose and work the coming leaders of the Church and State in all lands». Βλ. ἐπίσης
FR. PETER A. HEERS, The Missionary Origins of
Modern Ecumenism; Milestones Leading up to 1920, Uncut Mountain Press,
Greece 2007, σελ. 21-25.
[64] http://www.muratshrine.org/bios/truman.php
Βλ. τήν online ἔκδοση
τοῦ
βιβλίου
τοῦ
Ντένσλοου, τό
ὁποῖο
προλόγισε
ὁ
ἴδιος
ὁ
Τροῦμαν, καί
συνεπῶς
δέν
μπορεῖ
νά
ὑφίσταται
ἀμφιβολία
γιά
τήν
τεκτονική
ἰδιότητα
τοῦ
Ἀμερικανοῦ
Προέδρου
καί
προστάτη
τοῦ
Ἀθηναγόρα.
[65] Ἀποκαλυπτικό μεταξύ ἄλλων τό ἄρθρο τῆς ἑλληνικῆς Βικιπαίδειας
«Πατριάρχης Μάξιμος Ε΄», Βικιπαίδεια,
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%AC%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%95%CE%84
[66] Περί τῆς τεκτονικῆς του ἰδιότητος βλ. W. DENSLOW & H.
TRUMAN, 10,000
Famous Freemasons, τόμ. 3, Kessinger Publishing, σελ. 299· «In 1948 he became the first American president of the World Council of
Churches serving until 1954 [...] He was raised in Temple Lodge No 47,
Greencastle, Ind. on Nov. 22, 1929; exalted in Greencastle Chapter No 22,
R.A.M. on Feb. 2, 1931; knighted in Greencastle Commandery No 11, K.T. June 2,
1931; received the 32o AASR on Dec. 5, 1929[sic]
and honorary 33o (NJ) on Sept. 28, 1949».
[67] G. OLIVER, The Theocratic
Philosophy of Freemasonry in Twelve Lectures, Masonic
Publishing and Manufacturing Co., New York 1866, σελ.
148· «The final Grand Lodge which shall be holden on earth will be convened
in the valley of Jehosaphat, or Judgement; when the captivities of Judah and
Jerusalem shall be restored, and all nations gathered together into one fold
under one shepherd».
[68] «Multifaith
Statement in Advance of WCC 7th Assembly» ἐν Ecumenical Press Service,
34 (October 1990) 41: «We have to learn to recognize in our neighbours the
presence of the divine spoken of in different ways in different traditions: the
Shekhinah in the Jewish tradition, the Holy Spirit of the Triune God to the
Christians, the Atman to the Hindus and Shikhs, the Ruh to the Muslims».
[69] Μετάφραση
ἀποσπάσματος
ἀπό
τήν
ἐφημερίδα
Christianity Today (April 1984), 12· ἐπίσης
στό
περιοδικό Orthodox Life 5 (September-October 1987) 31.
[70] AL. PIKE, Morals and Dogmas of the Ancient
and Accepted Scottish Rite of Freemasonry, Charleston A.M. 5641 (=1881), σελ. 718· «Masonry propagates no creed except its own most simple and Sublime
One; that universal religion, taught by Nature and by Reason. Its Lodges are
neither Jewish, Moslem, nor Christian Temples .
It reiterates the precepts of morality of all religions. It venerates the
character and commends the teachings of the great and good of all ages and of
all countries. It extracts the good and not the evil, the truth, and not the
error, from all creeds; and acknowledges that there is much which is good and
true in all».
[71] Π.Ν.
ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 115.
[72] Τό παράθεμα
τοῦ
Κάντ, μή
ἀνιχνεύσιμο
στά
γνωστά
ἔργα
του, λαμβάνεται
ἀπό
τό
E. LENNHOF- O. POSNER, ἔνθ’ ἀνωτ., στ. 1303· «Die Freimaurerei tritt für “eine unsichtliche Kirche, die Vereinigung
der sittlichen unter der göttlichen Weltregierung” (Kant) ein».
[73] Alice
A. Bailey,
The
Reappearance of the Christ, Lucis Publishing
Company, New York & Lucis Press Ltd.,
London 1948, σελ. 121: «Another thing that will happen will be that the ancient
Mysteries will be restored, the ancient landmarks will again be recognized -
those landmarks which Masonry has so earnestly preserved and which have been
hitherto securely embalmed in the Masonic rituals, waiting the day of
restoration and of resurrection».
[74] Αὐτόθι, σελ. 19ἑ. «The churches in all countries have familiarised the public with the
phrase "the Kingdom of God"; the esotericists and occultists
everywhere have publicised the fact of the Hierarchy during the past century;
[...] All this creates a unique preparedness which presents the Christ with
unique opportunities and unique problems. All these spiritual forces and many
others, both within and without the world religions and the philosophical and
humanitarian groups, are working at this time under direction, are closely
related and their activities most intimately synchronised. They are all working
together (even if this is not physically apparent) because in the human
family there are those at every stage of responsiveness. The forces of
regeneration, of reconstruction, of restoration and of resurrection are making
their presence felt in all the many groups which are seeking to aid and lift
humanity, to rebuild the world» κ.λπ.
Ορθόδοξος Τύπος, 7/2/2014
1 σχόλιο:
Υπαρχουν συμβολα που στο κεντρο εχουν το σχημα του διαβολου.Αυτα για εμας ειναι αποστροφη.π
Δημοσίευση σχολίου