2/8/14

...Όχι διαζύγιον

Δέν θά εμεθα κτός πραγματικότητος, άν ποστηρίζαμε τι σήμερον τό ερόν Μυστήριον το Γάμου καί οκογένεια διέρχονται τήν μεγαλυτέραν κρίσιν πό λους τούς θεσμούς. Τοτο τό βλέπομε λοι καί πάρα πολλοί εναι κενοι πού εθύνονται γιά τό τραγικό ατό κατάντημα. μες μως, ς πιστοί ρθόδοξοι Χριστιανοί, θά πρέπ νά γνωρίζωμε τι:
α) Γάμος εναι ερόν Μυστήριον, τό ποον πόστολος Παλος Θεοπνεύστως τό συσχετίζει μέ τήν μυστηριακήν νωσιν το Χριστο καί τς κκλησίας: «Τό μυστριον τοτο μγα στν, γώ δ λγω ες Χριστόν καί ες τήν κκλησαν» (φεσ. ε´ 32).
  Δηλαδή, τό Μυστήριον τοτο εναι μεγάλο, καί γώ τό συσχετίζω μέ τόν Χριστόν καί τήν κκλησίαν. Τό μεγάλο ατό Μυστήριο ναφέρεται στήν πνευματική νωσι, δηλαδή στήν μυστική νωσι το Χριστο καί τς κκλησίας.  λλά καί: «τι νήρ στι κεφαλή τς γυναικός, ς καί Χριστός κεφαλή τς κκλησίας» (φεσ. ε 23). Διότι νδρας εναι κεφαλή τς γυναικός, πως καί Χριστός εναι κεφαλή τς κκλησίας.
πόστολος Παλος λέγει πίσης γιά τόν γάμο: «ντί τούτου καταλείψει νθρωπος τόν πατέρα ατο καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυνακα ατο, καί σονται ο δύο ες σάρκα μίαν» (φεσ. ε 31). Δηλαδή νεκα το γάμου θά γκαταλείψ νθρωπος τόν πατέρα του καί τήν μητέρα του καί θά προσκολληθ πρός τήν γυνακα του καί θά εναι ο δύο νωμένοι ες να σμα.
β) Γάμος εναι Θεοσύστατος, διότι διος ησος Χριστός ελόγησε διαιτέρως τό Μυστήριον ατό μέ τό νά κάμ τήν ναρξιν τν περφυν θαυμάτων Του ες τόν γάμον τς Καν τς Γαλιλαίας, ες τόν ποον παρευρέθη καί Πανάχραντος Μητέρα Του καί Μητέρα μας, καί κε τέλεσε τό πρτο Του θαμα ες τόν δημόσιον βίον Του (ωάν. β 1-11).
γ) Εναι Μυστήριον τς κκλησίας μας, διότι μέσ το Γάμου κανόνισεν πάνσοφος Θεός τήν συνέχισιν καί αξησιν το νθρωπίνου γένους. Διά το ερο ατο Μυστηρίου ο γονες ξιώνονται νά γίνωνται συνδημιουργοί το Θεο κι τσι, μέσ τς τεκνογονίας, νά συνεχίζεται ζωή.
δ) Εναι νάγκη νά πάρχη μοιβαία κατανόησις καί κυρίως γάπη μεταξύ τν συζύγων. πάνω ες τό σημαντικό ατό θέμα πόστολος Παλος γράφει: «Ο νδρες γαπτε τάς γυνακας αυτν, καθώς καί Χριστός γάπησε τήν κκλησίαν καί αυτόν παρέδωκεν πέρ ατς» (φεσ. ε 25). Δηλαδή, ο νδρες νά γαπτε τίς γυνακες σας καθώς καί Χριστός γάπησε τήν κκλησίαν καί παρέδωκε τόν αυτόν Του ες θάνατον πέρ Ατς.
πίσης, σημειώνει διος πόστολος: «Ο νδρες γαπν τάς αυτν γυνακας ς τά αυτν σώματα, γαπν τήν αυτο γυνακα αυτόν γαπ· οδείς γάρ ποτε τήν αυτο σάρκα μίσησεν, λλ κτρέφει καί θάλπει ατήν, καθώς καί Κύριος τήν κκλησίαν» (φεσ. ε 28-29). Δηλαδή, ο νδρες νά γαπον τίς γυνακες τους σάν τά δικά τους σώματα. κενος πού γαπ τήν γυνακα του γαπ τόν αυτόν του. Διότι κανείς ποτέ δέν μίσησε τήν σάρκα του, λλά τήν τρέφει καλά καί τήν περιθάλπει, πως καί Κύριος τρέφει καί περιθάλπει τήν κκλησίαν.
Φυσικά, τό διο σχύει καί γιά τίς γυνακες. Γι ατό καί πάλιν πόστολος συνιστ πρός ατές τήν πραγματική χριστιανική γάπη, τήν πομονή καί τήν καρτερία στίς δυσκολίες το συζυγικο βίου: «Α γυνακες τος δίοις νδράσιν ποτάσσεσθε ς τ Κυρί» (φεσ. ε 22). Δηλαδή, ο γυνακες νά ποτάσσεσθε ες τούς νδρες σας σάν νά κάνετε τήν ποταγή σας ατήν πρός τόν Κύριον. Καί συνεχίζει πόστολος: «τι νήρ στι κεφαλή τς γυναικός, ς καί Χριστός κεφαλή τς κκλησίας» (φεσ. ε 23). Δηλαδή, ζητε Κύριος τήν ποταγήν ατήν, διότι νδρας εναι κεφαλή τς γυναικός, πως καί Χριστός εναι κεφαλή τς κκλησίας.
Φυσικά, σα ζευγάρια ζον συνειδητά τήν ρθόδοξη χριστιανική ζωή γνωρίζουν τι πρέπει συνεχς νά γωνίζωνται, διότι πειρασμός βάζει πολλά μπόδια στήν πορεία το γάμου των. να δέ πό τά περισσότερο πικίνδυνα μπόδια εναι ψυχρότης πού δημιουργεται μεταξύ κάποιων συζύγων μέ τό πέρασμα το χρόνου. Πρέπει ο σύζυγοι νά μήν ποδέχωνται τυχόν μικροπαρεξηγήσεις, ο ποες γίνονται ατία νά ψυχρανθ «πρώτη γάπη». Ο μικρές παρεξηγήσεις κινδυνεύουν νά γίνουν μεγάλες καί κατόπιν νά κολουθήσουν σχημα καί δυνηρά ποτελέσματα.
Λέγει πόστολος Παλος ες τήν πρός Ρωμαίους πιστολήν του: «καστος μν τ πλησίον ρεσκέτω ες τό γαθόν πρός οκοδομήν» (Ρωμ. ιε 2). ς προσπαθήσ δηλαδή καθένας νά ρέσ νας ες τόν λλον μέ τήν καλωσύνη του καί νά οκοδομ ες τήν ρετήν. Πολύ περισσότερον ατό θά πρέπ νά σχύ διά τούς συζύγους.
συζυγική ζωή δέν εναι πάντοτε νέφελος. πως καί ορανός δέν εναι πάντοτε γαλανός καί ρχονται στιγμές πού μαζεύονται μαρα σύννεφα, θά λέγαμε, πως θάλασσα δέν εναι πάντοτε γαλήνια καί ρεμη λλά φουρτουνιάζει καί ταράσσεται, τσι καί μέσα ες τόν γάμον ρχονται κάποιες στιγμές καί κάποια γεγονότα πού φέρουν ταραχή καί σύγχυσι.
Τέτοιες περιπτώσεις εναι ο σθένειες, οκονομική νέχεια, ο διάφορες θλίψεις, λλά καί τόσα λλα ναπάντεχα καί πρόσμενα πού κάμνουν τό σκάφος το γάμου νά κλυδωνίζεται. Καί λλοίμονον άν τό πηδάλιον το σκάφους ξεφύγ πό τά χέρια τν συζύγων, καί δίως το νδρός, μέ κίνδυνον τό σκάφος νά πέσ πάνω σέ βράχους, σέ σκοπέλους καί σέ φάλους. Τρισαλλοίμονον δέ, άν νας καί ο δύο σύζυγοι φήσουν τόν πειρασμό νά τοποθετ τίς νάρκες του μέσα ες τά θεμέλια το σπιτιο. Καί ταν πάρχουν καί τέκνα, τά ποα εναι ελογημένος καρπός το Γάμου, ο νάρκες το Διαβόλου τραυματίζουν ατά τά θα τέκνα καί τά καθιστον νάπηρα καί πνευματικά καί ψυχοσωματικά.
Διάβολος, πειδή ποσκοπε ες τήν πνευματική νέκρωσι τν νθρώπων, τοτέστιν ες τόν αώνιον ψυχικόν θάνατον, μέ τίς παγίδες πού στήνει, πρτα πιφέρει τόν τραυματισμόν καί κατόπιν τόν θάνατον. πειρασμός θέλει τό σκάφος κυβέρνητο. Καί ν το δώσωμε καί τό πηδάλιον, μς περνάει πό χίλια μύρια κύματα μέ τελικό σκοπό τόν καταποντισμό καί καταβυθισμό το σκάφους.
Γιά διάφορες λλες περιπτώσεις, λλά καί γιά τίς δυσκολίες πού πέρχονται μέσα ες τόν γάμο, σχύει λόγος το Κυρίου μν ησο Χριστο: «ν τ πομον μν κτήσασθε τάς ψυχάς μν» (Λουκ. κα 19). Δηλαδή, μέ τήν πομονή σας θά οκοδομήσετε, θά κερδίσετε καί θά σώσετε τίς ψυχές σας πό τόν κίνδυνο τς πιστίας καί τς αωνίας πωλείας.
Μέσα λοιπόν ες ατό τό πλαίσιο τς ελογίας το Θεο, το γνος καί τς πομονς κ μέρους τν συζύγων, ποστολικός λόγος κηρύσσει: «Τίμιος γάμος ν πσι καί κοίτη μίαντος· πόρνους δέ καί μοιχούς κρινε Θεός» (βρ. ιγ 4). Δηλαδή, γάμος νά θεωρται πό λους ξιος τιμς καί συζυγική κλίνη νά εναι μόλυντος· γιατί Θεός θά καταδικάσ τούς πόρνους καί τούς μοιχούς.
τσι λοιπόν βλέπομε τι να πό τά πλέον σοβαρά καθήκοντα το συζύγου πέναντι τς γυναικός του καί τς συζύγου πέναντι το νδρός της εναι τιμία καί διάσπαστος συζυγία. Δηλαδή, τό νά μένουν διασπάστως καί σοβίως ες τήν ερή κείνη νότητα πού τό Μυστήριον δημιουργε. Καλεται σύζυγος νά ζήσ μέ τήν μίαν γυνακα καί σύζυγος μέ τόν ναν νδρα πού Θεός «ρμοσεν» καί νά συνεισφέρουν πό κοινο διά τήν πιτυχίαν το σκοπο το γάμου, ποος εναι γιασμός τν συζύγων.
Δέν θά πρέπ νά λησμονομε, τι ες τό ερόν Μυστήριον το γάμου χομε καί τόσα τελούμενα πού χουν τήν σημασία τους καί μς διδάσκουν τό διάλυτον το γάμου. χομε τά δακτυλίδια, τήν σύναψιν τν χειρν, τά στέφανα, τό κοινόν ποτήριον καί λες τίς καταπληκτικές εχές το Μυστηρίου το Γάμου.
ς καταλάβωμε πί τέλους τι γάμος εναι διάλυτος.
π ρχς, ταν Θεός δημιούργησε τό ζεγος τν πρωτοπλάστων, ρισε τήν σόβιον συζυγίαν καί τήν συμβίωσιν νός νδρός μέ μίαν γυνακα. συμβίωσις ατή διά τόν Χριστιανόν λύεται μόνον διά το θανάτου. Οδέποτε θά πρέπ νά διασπνται τά δεσμά το γάμου «παρ κτός λόγου πορνείας» (Ματθ. ιθ 32). λλά καί ταν ο Φαρισαοι επαν ες τόν Χριστόν «πτρεψε Μωϋσς βιβλον ποστασου γρψαι κα πολσαι» (Μαρκ. ι 4), δηλαδή Μωϋσς πέτρεψε στόν νδρα νά κάν να γγραφο πού νά βεβαιών τι δωσε διαζύγιο στήν γυνακα του καί τότε νά τήν χωρίσ, ησος τούς πάντησε: «Πρός τήν σκληροκαρδίαν μν γραψεν μν τήν ντολήν ταύτην· πό δέ ρχς κτίσεως ρσεν καί θλυ ποίησεν ατούς Θεός» (Μάρκ. ι 5-6). Δηλαδή   Μωϋσς γνώριζε τήν σκληρότητα τν καρδιν σας καί τήν ξεστη καί πολίτιστη φύσι σας καί γι ατό γραψε τήν ντολή γιά νά σς προφυλάξ πό μεγαλύτερα κακά. Διότι καί σέ φόνο κόμη θά ταν δυνατόν νά φθάσετε, γιά νά παλλαγτε πό τήν νεπιθύμητη γυνακα σας. π τήν ρχή μως τς δημιουργίας Θεός κανε τούς πρωτοπλάστους ναν νδρα καί μία γυνακα. Συνεπς, οτε νδρας μποροσε νά ποκτήσ δεύτερη σύζυγο, χωρίζοντας τήν πρώτη, οτε γυνακα μποροσε νά χωρίσ πό τόν πρτο σύζυγο της καί νά συνδεθ μέ λλον. άν Δημιουργός νομοθετοσε τότε καί τό διαζύγιο, δέν θά δημιουργοσε μία μόνο γυνακα γιά τόν νδρα, λλά περισσότερες.
Επε Γέρων: «Κάποιος πιστός Χριστιανός, νευ σκληροκαρδίας, μέ μυστηριακή ζωή, μέ πομονή καί προσευχή, το Θεο συνεργοντος, φερε τήν μοιχόν σύζυγόν του ες μετάνοιαν χωρίς καθόλου νά διανοηθ τόν χωρισμόν». Τί πνευματικόν μεγαλεον καρτερία το νθρώπου ατο!
διος Γέρων επε: «Σέ κάποιον νδρα εχε ψυχρανθ γάπη πρός τήν σύζυγόν του καί το διάφορος καί πόμακρος πέναντί της. νδρας ατός τ συνεργεί το Διαβόλου εχε λογισμούς πί λογισμν καί θελε νά χωρίσ τήν σύζυγόν του δίχως κείνη νά εχε πέσει σέ μοιχεία. Ες τήν περίπτωσιν ατήν μαρτία το το νδρός, ν γυνακα παιρνε τά στεφάνια καί μάλιστα διπλά. κτός πό τά δικά της στεφάνια, κείνη παιρνε καί τά στεφάνια το νδρός της. 
Διάβολος γιά νά μς χ σοβίως σκλάβους του μς παγορεύει νά κάνωμε ,τι κενος θέλει, ν Θεός ζητά πό μς νά κάνωμε ,τι πρέπει. ταν κάνωμε ,τι θέλομε, χομε τήν ψεύτικη καί χι τήν κατά Θεόν λευθερία, δηλαδή τήν δουλεία το Διαβόλου. Καί ταν κάνωμε ,τι πρέπει, τότε μόνον χομε τήν ληθινή κατά Θεόν λευθερία.
Τό νά θέλ σύζυγος νά χωρίσ τήν σύζυγόν του, χι διότι δέν εναι τιμία πέναντι το Θεο καί το συζύγου της λλά διότι πειρασμός τόν ξωθε ες τό θανάσιμον μάρτημα τς μοιχείας καί ες τό δρμα το χωρισμο, ατό εναι σατανικόν. άν σύζυγος ποχωρήσ ες τόν πειρασμόν, τό ποτέλεσμα θά εναι τραγικόν, διότι πειρασμός τόν θε νά νδώσ ες τά «πάθη τς τιμίας» καί νά διαλύσ τό ερόν Μυστήριον το Γάμου, στω καί ν θεος καί πιστος πολιτεία καλύπτ νομοθετικά τά θανάσιμα μαρτήματα ατά.
ταν νθρωπος φθάν ες τό κατάντημα ατό, πιτίθεται καί καταστρέφει τά ργα το Θεο καί καταλύει τά Μυστήρια, καί μάλιστα ατό τοτο τό Μυστήριο το Γάμου, πού συγκροτε τήν κοινωνίαν καί πού δηγε τήν οκογένεια ες τόν Θεον προορισμόν τς γιότητος. Τότε πλέον νθρωπος τίθεται ντιμέτωπος το δίου το Θεο ποος θά μς κρίν λους. Καί « Θεός μν πρ καταναλίσκον» (βρ. ιβ 29)  καί «φοβερόν τό μπεσεν ες χερας Θεο ζντος» (βρ. ι 31).
ποφυγή λοιπόν πό τίς ποικίλες παρεκτροπές καί διασφάλισις τς συζυγίας ες τήν σώφρονα γραμμήν τς ελογημένης συζυγικς πίστεως.
  γυνακα πρέπει νά σέβεται καί νά γαπ τόν Χριστόν ες τό πρόσωπο το νδρα της καί νδρας νά μήν τιμάζ τήν κκλησία ες τό πρόσωπο τς γυναίκας του. ννοεται, τι ατά γίνονται κατορθωτά μόνον μέσα ες τό πνεμα τς ρθοδόξου πνευματικς ζως τν συζύγων.
 Ο σύζυγοι πρέπει νά χουν μυστηριακή ζωή καί κοινό πνευματικό ες τόν ποον νά καταθέτουν λους τούς λογισμούς των καί νά κάνουν πακοή στε νά μήν φθάσουν ποτέ ες τό διαζύγιο. Διάβολος τρέμει τόν μπειρο πνευματικό καί φθονε τήν πακοή. σκοπός το Διαβόλου εναι νά σπέρν ζιζάνια, στε νά πιφέρ διάλυσι τν οκογενειν μέσα πό προστριβές, μοιχεες, κλπ. πνευματικός εναι εδικός  ατρός σέ κάθε περίπτωσι καί σωστή ξομολόγησις καί πακοή δηγον στήν θεραπεία.
Νά μήν φήνωμε τόν Διάβολο νά πυροβολ τό χέρι το Χριστο πού ελόγησε τόν γάμο, διότι ατή ψίστη ελογία θά καταλήξ σέ κατάρα. θανάσιμη μαρτία τς διαλύσεως το γάμου θά πιφέρ στόν νθρωπο δυνηρά, τραγικά, καί νεπανόρθωτα ποτελέσματα. λα ατά θά εναι καρποί το Διαβόλου, ποος ραιοποιε τά πράγματα στήν ρχή, στε νά νδώσωμε, καί μετά τά πάντα θά εναι "διαβολατακτοποημένα". Στήν πορεία, τό κατρακύλισμα καί δυστυχία θά εναι μέτρητα καί φόρητα, διότι τίποτε δέν θά εναι ελογημένο. λα θά εναι "διαβολογημένα". Ατό, εναι πόμενο καί φυσικό, φο διος νθρωπος θά χ πιλέξει γιά πνευματικό του τόν Διάβολο. τί συμφορά!
Επε Γέρων: Κάποιος ποτακτικός εδε σέ ραμα τόν Γέροντά του νά ερίσκεται μαζί μέ τόν Χριστό. ποτακτικός τοιμαζόταν νά βάλ μετάνοια στόν Χριστό καί κατόπιν στόν Γέροντά του. Τότε Χριστός το επε: «Πρτα νά βάλς μετάνοια στόν Γέροντά σου καί μετά σέ μένα. πακοή στόν Γέροντά σου σέ προστατεύει, σέ σκέπει, σέ χαριτώνει καί σέ δηγε σέ μένα».
πακοή στόν πνευματικό θωρακίζει τόν νθρωπο, τόν νδυναμώνει ες τήν πίστιν, τόν χαριτώνει καί διώχνει μακρυά τόν Διάβολο. Εναι διάσειστη λήθεια, τι μόνον χων πακοή σέ πνευματικό, πιστός ες τόν Χριστόν νθρωπος τς Χάριτος. θά εναι πιστός καί ες τόν γάμον του ως τέλους.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Υπακοή σε διακριτικό πνευματικο!
Συγχαρητήρια για την επιλογή

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)