17/5/15

π. Δημήτριος Μπόκος, Ποιον έχεις δάσκαλο;

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ
ΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΟ;
­γιος Πορ­φύ­ριος (1906-1991) φα­νέ­ρω­σε στν ­πο­χή μας μ πο­λ δυ­να­μι­κ τρό­πο τ γνή­σια μορ­φ το ­λη­θι­νο ν­θρώ­που. Δί­δα­ξε μ ρ­γο κα λό­γο. Μ τ δι­α­κρι­τι­κή του συμ­πε­ρι­φο­ρά, τήν ­ρε­μη δι­δα­σκα­λί­α κα τ ­να­ρίθ­μη­τα θαύ­μα­τά του ­γι­νε ­δη­γς πο­λύ­τι­μος στ δύ­σκο­λα μο­νο­πά­τια τς ­πο­χς μας.

Συ­νέ­βη κά­πο­τε ν τα­ξι­δεύ­ει ­π Θεσ­σα­λο­νί­κη γι ­γιον ­ρος. ­φτα­σε ­μως στν σταθ­μ λε­ω­φο­ρεί­ων κα­θυ­στε­ρη­μέ­να. Δ βρ­κε ε­σι­τή­ριο κα ­ναγ­κά­στη­κε ν τα­ξι­δέ­ψει ρ­θιος. Δί­πλα του κα­θόν­του­σαν κά­ποι­οι νε­α­ρο πο ­στε­ϊ­ζόν­του­σαν με­τα­ξύ τους κα γε­λο­σαν. συμ­πε­ρι­φο­ρά τους ­ξόρ­γι­σε ­ναν ­πι­βά­τη, πο δν κρα­τή­θη­κε κα ­πέ­πλη­ξε τος νε­α­ρούς, ­πει­δ ­βλε­παν ρ­θιο μπρο­στά τους ­να γέ­ρον­τα ­ε­ρέ­α κα ν τού­τοις συ­νέ­χι­ζαν ν κά­θον­ται ­δι­ά­φο­ροι. Πα­ρ τν ­πί­πλη­ξη ­μως ο νε­α­ρο πα­ρέ­μει­ναν ­συγ­κί­νη­τοι κα κα­νέ­νας δν ση­κώ­θη­κε ν δώ­σει τ θέ­ση του.
Τό­τε ρ­γι­σμέ­νος ­πι­βά­της ση­κώ­θη­κε κα πα­ρα­χώ­ρη­σε τ δι­κή του θέ­ση στν γέ­ρον­τα Πορ­φύ­ριο. ­κε­νος τν ε­χα­ρί­στη­σε, λ­λ δν δέ­χτη­κε ν κα­θί­σει. Τα­ξί­δε­ψε ρ­θιος μέ­χρι τν ­ε­ρισ­σό (δύ­ο ­ρες πε­ρί­που). ­ταν κα­τέ­βη­καν, ­πι­βά­της τν ρώ­τη­σε για­τί δν δέ­χτη­κε τ θέ­ση πο το πρό­σφε­ρε.
­κα­μα μι θυ­σί­α γι τ παι­διά, ­πάν­τη­σε  γέ­ρον­τας.
ν­θρω­πος δν κα­τά­λα­βε τ α­νιγ­μα­τι­κά του λόγια. ­γιος τό­τε το ­ξή­γη­σε:
-  Δν ­κα­νες κα­λ πο μά­λω­σες τ παι­διά. ­κα­μαν βέ­βαι­α μι κα­κ πρά­ξη: ­φη­σαν ρ­θιο ­ναν ­λι­κι­ω­μέ­νο κα δν το πα­ρα­χώ­ρη­σαν ­π μό­να τους τ θέ­ση, ­πως θά ’­πρε­πε. ν λοι­πν ση­κώ­νον­ταν ­ταν τ κα­τσά­δια­σες κα κα­θό­μουν ­γ στ θέ­ση τους, ν δε­χό­μουν τ θέ­ση πο μο πρό­σφε­ρες ­σύ, τ παι­δι δν θ κα­τα­λά­βαι­ναν τν κα­κ πρά­ξη τους. ν­τί­θε­τα θ ­νοι­ω­θαν δι­και­ω­μέ­να, φο, ετε τσι ετε λλις, θ εχε τακτοποιηθε τ θέμα. Τώ­ρα ­μως πο ­μει­να ρ­θιος κα μ’ ­βλε­παν μπρο­στά τους τό­σες ­ρες, ση­κώ­θη­κε ­δια συ­νεί­δη­σή τους ­π μέ­σα τους κα σι­ω­πη­λ τ κα­τη­γό­ρη­σε γι τν πρά­ξη τους. Μό­νο ­τσι μπο­ρε ν­θρω­πος ν σω­θε: ­ταν δι­ορ­θώ­νε­ται, ­πει­δ τν κα­τη­γο­ρε, ­χι λ­λος ­π’ ­ξω, λ­λ συ­νεί­δη­σή του ­π μέ­σα.
κα­λύ­τε­ρος ­δη­γς δη­λα­δ ε­ναι συ­νεί­δη­ση. ­νας δά­σκα­λος πο τν ­βα­λε στν καρ­δι το ν­θρώ­που Θε­ός.
ς λ­θου­με τώ­ρα κα σ σέ­να…  
Βρί­σκε­σαι πρ τν ­ξε­τά­σε­ων. Δι­ά­βα­σες, κα­ταρ­τί­στη­κες, ­τοι­μά­στη­κες. ­π μι­κρ παι­δ δν κά­νεις λ­λη δου­λειά, ­π’ τ ν τρέ­χεις ­π δά­σκα­λο σ δά­σκα­λο γι ν δι­δα­χτες. Πέ­ρα­σες ­π πολ­λος δα­σκά­λους. Π­ρες μα­θή­μα­τα πολ­λά.
­νά­με­σα στος τό­σους δα­σκά­λους πο ­πέ­λε­ξες ν σ μορ­φώ­σουν, συγ­κα­τα­λέ­γε­ται ­ρα­γε κα δά­σκα­λος πο ­βα­λε μέ­σα σου Θε­ός; Τί μα­θή­μα­τα σο ­δω­σαν ο δά­σκα­λοί σου ­π’ τ νη­πι­α­γω­γε­ο μέ­χρι τώ­ρα; Σί­γου­ρα π­ρες γνώ­σεις πολ­λές. ­λα­βες ­μως κα μα­θή­μα­τα ν­θρω­πις;
Κα­λς ο γνώ­σεις. ­πα­ραί­τη­τες. Μ πι ­πα­ραί­τη­τα ε­ναι τ μα­θή­μα­τα ν­θρω­πις. Πο σ κά­νουν ν­τως ν­θρω­πο. Ο γνώ­σεις μό­νο, χω­ρς μα­θή­μα­τα ν­θρω­πις, μπο­ρε ν σ κά­νουν ­κό­μα κα ­πάν­θρω­πο. Μη­χα­νή. Ρομ­πότ. ­λο­θρευ­τή.
Γι’ α­τ χρει­ά­ζε­ται κα δά­σκα­λος πο δι­ο­ρί­ζε­ται ­π’ τν Θε­ στ σχο­λε­ο τς ψυ­χς σου. συ­νεί­δη­ση. Γι ν σ δι­δά­ξει κα κα­λ μα­θή­μα­τα. Ν σο δώ­σει κα μι λ­λη παι­δεί­α. Ν σ ­δη­γή­σει στα­δια­κά κα στος λ­λους δα­σκά­λους πο ­φη­σε στ πό­δι του Χρι­στός: «Τος ­σφα­λες κα θε­ο­φθόγ­γους κή­ρυ­κας», τος σο­φος ­πε­σταλ­μέ­νους το Θε­ο κά­θε ­πο­χς, πο μ­φο­ρού­με­νοι ­π θε­ϊ­κ πνε­μα, ­λή­θεια κα ­γά­πη, με­τα­φέ­ρουν μέ­χρι ­σέ­να κα μέ­να τ «γράμ­μα­τα» κα τ «πράγ­μα­τα» το Θε­ο, τν τρό­πο δη­λα­δ γι ν γί­νου­με ο ­λη­θι­νο ν­θρω­ποι πο ­νει­ρευ­ό­ταν Θε­ός, ­ταν μς ­πλα­θε. Σν τν ­γιο Πορ­φύ­ριο. Κα φο Θες διορίζει δασκάλους, ρίζει κα ξετάσεις.
Κά­πο­τε λοι­πν θ μς ξετάσει κα Θε­ός. Δν θά ’θε­λες ν πε­ρά­σεις κα τότε; Ο τω­ρι­νές σου ­ξε­τά­σεις, μπρο­στ σ’ ­κε­νες το Θε­ο, ε­ναι μι λε­πτο­μέ­ρεια. Δν ­ξί­ζει ν ­πι­κεν­τρώ­νε­σαι μό­νο σ’ α­τές. Κιν­δυ­νεύ­εις γι ­να δέν­τρο ν χά­σεις τ δά­σος. Δν θά ’­ναι κρί­μα;
Στς ­ξε­τά­σεις το Θε­ο, μ κα σ το­τες τώ­ρα τς ­ξε­τά­σεις σου κα σ κά­θε καλ γ­χεί­ρη­μα στ ζω­ή σου, ε­χο­μαι νά ’­χεις πάν­τα μι πο­λ με­γά­λη κα
Κ Α Λ Η   Ε Π Ι Τ Υ Χ Ι Α !
π. Δημήτριος Μπόκος

Μάιος 2015 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες δημοσιεύσεις του ιστολογίου μας πατώντας το Παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε δεξιά)