Αρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Υπαπαντή του Χριστού

Εν Πειραιεί τη 1^η Φεβρουαρίου 2018

YΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αρχ.  Παύλου Δημητρακοπούλου

Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

«Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε εκ σου γαρ ανέτειλε ο Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός ο Θεός ημών». Με τα χαρμόσυνα αυτά λόγια που ακούσαμε προηγουμένως στο απολυτίκιο της εορτής, ο ιερός υμνογράφος απευθύνεται προς την Παναγία μας και τον άγιο και δίκαιο Συμεών τον Θεοδόχο και δι’ αυτών προς όλους εμάς, τα μέλη της εκκλησίας του Χριστού, και μας προτρέπει να σκιρτήσομε από ευφροσύνη, χαρά και αγαλλίαση με αφορμή την παρούσα δεσποτική εορτή και πανήγυρη.

Το νόημα και το περιεχόμενο της εορτής αυτής μας διηγείται ο ευαγγελιστής Λουκάς στο 2^ο κεφάλαιο του ευαγγελίου του. Σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του Κυρίου, η Παναγία μητέρα του με τον Ιωσήφ και το νεογέννητο βρέφος στην αγκαλιά της προσέρχονται στον ναό του Σολομώντος στα Ιεροσόλυμα. Έρχονται για να εκπληρώσουν κάποια εντολή του μωσαϊκού νόμου. Αφ’ ενός μεν να προσφέρουν θυσία στο ναό και αφ’ ετέρου να παρουσιάσουν τον Ιησού ενώπιον του Θεού ως αφιερωμένο σ’ Αυτόν. Σύμφωνα με τον Μωσαϊκό νόμο κάθε γυναίκα λεχόνα επί 40 ημέρες μετά την γέννηση αρσενικού παιδιού θεωρείται ακάθαρτη. Δεν επιτρέπεται σ’ αυτήν στο διάστημα των  ημερών αυτών να εισέλθη μέσα στο ναό. Μετά την συμπλήρωση των 40 ημερών, έπρεπε να προσέλθη για να προσφέρει ως θυσία για τον καθαρισμό της ένα αμνό και ένα νεαρό περιστέρι, ή ένα τρυγόνι. Εάν δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να προσφέρει ως θυσία τον αμνό, θα έπρεπε να προσφέρει αντί του αμνού ένα ζευγάρι τρυγόνια, ή δύο νεαρά περιστέρια. Η Παναγία όμως αποτελούσε μοναδική εξαίρεση στην εντολή αυτή του νόμου. Δεν είχε ανάγκη καθαρισμού και προσφοράς θυσίας, διότι με υπερφυσικό τρόπο, με τη δύναμη του αγίου Πνεύματος, συνέλαβε και γέννησε τον Χριστόν, χωρίς να καταστραφεί η παρθενία της και επομένως δεν είχε ποτέ περίοδο λοχείας. Απεναντίας μάλιστα ο Θεός Λόγος, που ήρθε και εσκήνωσε μέσα της αγίασε την παρθενική μήτρα της και ολόκληρη την ψυχή και το σώμα της.

Σύμφωνα πάλι με τον μωσαϊκό νόμο, κάθε πρωτότοκο αρσενικό παιδί, που γεννιέται, ανήκει στον Θεόν και πρέπει να αφιερώνεται σ’ αυτόν. Οι γονείς του παιδιού θα έπρεπε να καταβάλλουν ένα μικρό χρηματικό ποσό στο ναό για την εξαγορά του. Ο Ιησούς όμως αποτελούσε μοναδική εξαίρεση στην εντολή αυτή του νόμου. Δεν είχε ανάγκη να προσφερθεί σαν αφιέρωμα προς τον Θεόν, σαν να ήταν κάποιος ξένος προς τον Θεόν, αφού αυτός ο ίδιος είναι ο αγαπημένος Υιός του Θεού ο σαρκωθείς Θεός. Ούτε είχε ανάγκη να εξαγοραστεί από την Παναγία και τον Ιωσήφ, αφού Αυτός ήρθε στον κόσμο, για να μας εξαγοράσει από τη δουλεία της αμαρτίας. Παρ’ όλα αυτά όμως τόσον ο Ιησούς όσον και η μητέρα του δέχονται να υπακούσουν, σ’ όσα ο νόμος διέτασσε. Αυτός που νομοθέτησε το νόμο, υποτάσσεται και υπακούει σε κάθε εντολή του και εκπληρώνει όλη τη δικαιοσύνη του, για να αποδείξει, ότι δεν είναι αντίθετος προς αυτόν και για να δώσει και σε μας το παράδειγμα της υπακοής σε κάθε εντολή του Θεού. Γίνεται υπήκοος προς τον Πατέρα του μέχρι θανάτου, τηρώντας με ακρίβεια το θέλημά του, για να θεραπεύσει το τραύμα της ιδικής μας παρακοής.

Τότε λοιπόν που η Παναγία ήρθε στο ναό, για να εκπληρώσει, όσα διέτασσε ο νόμος, εκείνη ακριβώς την ώρα ήρθε επίσης στο ναό, οδηγημένος από το Πνεύμα το άγιο, κάποιος γέρων πρεσβύτης, ονόματι Συμεών. Αυτός ήταν άνθρωπος δίκαιος και ευλαβής, αφοσιωμένος στον Θεόν και το θέλημά του. Είχε μέσα του το άγιο Πνεύμα, το οποίο του αποκάλυψε, ότι δεν θα απέθνησκε, προτού να δεί με τα μάτια του τον Μεσσία Χριστόν. Πλησίασε την Παναγία και πήρε από τα χέρια της στην αγκαλιά του με πολλή στοργή το πανάγιο βρέφος. Η καρδιά του είχε γεμίσει εκείνη την ώρα από βαθιά ειρήνη, άφατη χαρά και αγαλλίαση. Αισθάνεται ότι δεν πατάει στη γη, αλλά βρίσκεται στους ουρανούς μαζί με τους αγγέλους. Ο άγιος Συμεών αυτή την ώρα μιμείται τα χερουβίμ, διότι βαστάζει τον «επί θρόνου χερουβικού εποχούμενον», τον σαρκωθέντα Θεόν. Κατανοεί ότι το μικρό και αδύνατο αυτό βρέφος, τυλιγμένο μέσα στα σπάργανα είναι «ο παλαιός των ημερών», ο κτίστης και δημιουργός των απάντων, ο πλαστουργός του και Θεός και θαυμάζει του μυστηρίου την δύναμη. Θαυμάζει το μέγεθος της συγκαταβάσεως της φιλανθρωπίας και της αγάπης του Θεού. Η ώρα αυτή είναι για τον άγιο Συμεών ο πιο συγκλονιστικός σταθμός της ζωής του. Ευχαριστεί και δοξολογεί τον Θεόν για το μέγεθος της δωρεάς που αξιώθηκε. Σ’ ευχαριστώ, λέγει, Θεέ μου, γιατί εξεπλήρωσες σήμερα την  υπόσχεσή σου και μ’ αξίωσες όχι μόνον να σε δω με τα μάτια μου, αλλά και να σε ψηλαφίσω με τα χέρια μου. Τώρα πια μπορείς να με ελευθερώσεις από τα δεσμά του σώματος και να με απολύσεις από την παρούσα ζωή με ειρήνη. Έστειλες τον Υιόν σου που ήρθε στον κόσμο και εσαρκώθη για να γίνει πηγή σωτηρίας, όχι μόνον του λαού σου, του Ισραήλ, αλλά και όλων των λαών της γης. Χάρις σ’ αυτόν θα γνωρίσουν τα έθνη τον αληθινό Θεό και θα οδηγηθούν από το σκότος της ειδωλολατρίας στο φως της αληθινής θεογνωσίας. Τα λόγια αυτά του αγίου Συμεών καθώς και όσα είπε παρά κάτω προς την Παναγία, είναι λόγια προφητικά και πραγματοποιήθηκαν αργότερα μέχρι λεπτομέρειας.

Πόθος διακαής και προσδοκία του αγίου Συμεών, ήταν, πότε θα έρθει εκείνη η ώρα, που ο Θεός θα εκπληρώσει την υπόσχεσή του και θα δει με τα μάτια του τον Χριστό. Κέντρο της ζωής του είχε γίνει η προσδοκία της εκπληρώσεως αυτής της υποσχέσεως. Κάθε άλλη προσδοκία και επιθυμία είχε παραμεριστεί στο περιθώριο της ζωής του. Όλο το νόημα της ζωής του ήταν γι’ αυτόν να αξιωθεί να απολαύσει την εμπειρία της ζωντανής παρουσίας του. Όμως και η δική μας ζωή δεν θα πρέπει να έχει άλλο νόημα και άλλο σκοπό. Πόθος και αγώνας και προσδοκία διαρκής και ισόβιος πρέπει να γίνει και σε μας, το να αξιωθούμε να συναντηθούμε με τον Χριστόν, να τον δούμε με τα μάτια της ψυχής μας, να απολαύσουμε την ζωοποιό ενέργεια της θείας Χάριτός Του, να τον κρατήσουμε μέσα στα ενδότερα της ψυχής μας, ώστε να παραμείνει μονίμως μέσα μας. Έτσι η εμπειρία του αγίου Συμεών, που είναι καθολική εμπειρία όλων των αγίων θα γίνει και δική μας προσωπική εμπειρία. Αυτή την εμπειρία εύχομαι να αξιωθούμε όλοι μας, ήδη από την παρούσα ζωή, με τις πρεσβείες του αγίου Συμεών και όλων των αγίων. Αμήν.