Μητροπολίτης Αιτωλίας Κοσμάς, Ηγέρθη ο Κύριος όντως

Προς τον ιερόν κλήρον,
τις μοναστικές αδελφότητες

και τον ευσεβή λαό της καθ’ ημάς

θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως

«Ηγέρθη ο Κύριος όντως…» (Λουκ. κδ, 34)

Τα λόγια αυτά δεν είναι μια απλή φράσις την οποία είπαν οι συγκεντρωμένοι στο Υπερώον της Ιερουσαλήμ Απόστολοι του Κυρίου στους επιστρέψαντας μαθητάς από τους Εμμαούς.

Είναι η πίστις και το φρόνημα της Εκκλησίας μας η οποία επί είκοσι αιώνας, δεν παύει να διακηρύσση και να ζη την μεγάλη αλήθεια ότι ο Χριστός ανέστη τριήμερος εκ του τάφου και ότι είναι ο αρχηγός της ζωής.

Ναι, αγαπητοί, σήμερα Κυριακή του Πάσχα ας στερεώσουμε την ακράδαντο πίστι στην καρδιά μας, την πίστι στην εκ νεκρών Ανάστασι του Κυρίου και ας ομολογήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις: «Ηγέρθη ο Κύριος όντως…».

Ανέστη αφού προηγουμένως δια του θανάτου Του, συνέτριψε το κράτος της αμαρτίας και του θανάτου.

Τα αγιογραφικά κείμενα αποδεικνύουν και επιβεβαιώνουν, την Ανάστασι του Χριστού μας.

«Μετά το πάθος του και το θάνατό του παρουσιάσθηκε σε αυτούς τους ίδιους τους Αποστόλους ζωντανός», γράφει στο βιβλίο των Πράξεων ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Και συνεχίζει: «Και με πολλές αποδείξεις ο Αναστημένος Κύριος τους βεβαίωσε, ότι πραγματικά ήταν ζωντανός. Και επί σαράντα ημέρες εμφανιζόταν σε αυτούς κατά διαστήματα και τους μιλούσε για τις αλήθειες και τα μυστήρια, που αναφερόταν στη βασιλεία του Θεού» (Πραξ. α , 3).

Κατά τις αυθεντικές πληροφορίες των ιερών ευαγγελίων, οι αυτόπτες μάρτυρες, οι Απόστολοι, δεν πίστευσαν εύκολα και αβασάνιστα, στο ιστορικό γεγονός της Αναστάσεως.

Μαρτυρούν οι άγγελοι ότι Χριστός ανέστη, μαρτυρούν οι μυροφόρες ότι είδαν τον Αναστάντα, συμμαρτυρούν οι δύο προς Εμμαούς μαθηταί, συνεπιμαρτυρεί ο Απ. Πέτρος και όμως όταν ο Χριστός μετά εμφανίζεται στο Υπερώο κεκλεισμένων των θυρών και προσφωνεί τους Αποστόλους λέγοντας: «Ειρήνη υμίν», αυτοί καταπτοούνται και νομίζουν ότι βλέπουν φάντασμα.

Ταπεινώνεται ο Αναστάς Κύριος, δείχνει τις πληγές των χεριών και των ποδιών του, καταδέχεται να ψηλαφίση την λογχευθείσα πλευρά του, ο Απ. Θωμάς, για να πιστεύσουν. Και για να άρη την παραμικρή αμφιβολία από τις ψυχές τους, ζητεί και τρώει, αναστημένος πλέον, «ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου» (Λουκ. κδ , 42).

Γράφει ο Απ. Παύλος προς Κορινθίους: «Ανέστη ο Κύριος κατά τας Γραφάς και εμφανίσθηκε μετά την Αναστασί του στον Κηφά (Πέτρο) κι έπειτα στους δώδεκα Αποστόλους. Έπειτα εμφανίσθηκε για μια φορά συγχρόνως σε περισσότερους από πεντακοσίους αδελφούς , από τους οποίους βέβαια μερικοί πέθαναν, οι περισσότεροι όμως ζουν έως τώρα.

Έπειτα εμφανίσθηκε στον Ιάκωβο και ύστερα σε όλους τους Αποστόλους. Και τελευταία από όλους, εμφανίσθηκε και σε μένα, σαν σε έκτρωμα» (Α Κορ. ιε , 5-7).

Κανένα άλλο γεγονός της παγκοσμίου ιστορίας δεν στηρίζεται σε τόσες αδιάσειστες μαρτυρίες όσο το μοναδικό γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου μας.

Παρ’ ότι έδειξαν δυσπιστία σαν άνθρωποι οι Απόστολοι, εφ’ όσον έζησαν την Ανάστασι, είδαν τον Αναστάντα Κύριο εμπρός τους, ανάμεσά τους, συνέφαγαν μαζί Του μετά την ανάστασι Του, παραδόθηκαν στην υπακοή Του, έζησαν με απόλυτη υπακοή και συνέπεια το θέλημά Του, έγιναν μάρτυρες της Αναστάσεώς Του «εν Ιερουσαλήμ εν πάση Ιουδαία και Σαμαρεία, αλλά και έως εσχάτων της γης» (Πραξ. α , 8). «Ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν …απαγγέλομεν υμίν» (Α’ Ιω. α , 1-2), ομολογεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Και δεν έγιναν μόνο με τα λόγια τους μάρτυρες της Αναστάσεως οι Άγιοι Απόστολοι. Έγιναν και με το φρικτό μαρτύριό τους. Αλήθεια, ήταν δυνατόν οι Απόστολοι του Κυρίου, αν δεν ήταν βέβαιοι για την Ανάστασι του Χριστού μας, να υποστούν τόσους κόπους για την διάδοσι του Ευαγγελίου, αλλά και να χύσουν το αίμα τους δια του μαρτυρίου για ένα ψεύδος;

Ένας φανατικός Φαρισαίος πριν, ένας φοβερός διώκτης των χριστιανών, ο Απ. Παύλος, ήταν ποτέ δυνατόν να προσφέρη τόσα για το Χριστό και να πεθάνη μαρτυρικά για το Χριστό, αν δεν ήταν βέβαιος για την Ανάστασι;

«Ηγέρθη ο Κύριος όντως», αγαπητοί, για να μας χαρίση ζωή, αφθαρσία, αθανασία, αιώνια ζωή στην ανέσπερο παραδείσια δόξα.

«Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή…» (Ιω. ια , 26) διακηρύσσει ο Αναστάς Χριστός. Αυτός είναι «ο διδούς πάσι ζωήν και πνοήν και τα πάντα…» (Πραξ. ζ , 25) φωνάζει από την Πνύκα ο Απ. Παύλος.

Ως δημιουργός προσφέρει ζωή επίγειο, ανατέλει τον ήλιο, βρέχει επί δικαίους και αδίκους, ανοίγει τα πατρικά του χέρια και μας προσφέρει κάθε ευλογία.

Μας προσφέρει και την πνευματική ζωή, τη ζωή την αληθινή και συνειδητή της ψυχής. Μας δίνει την δυνατότητα να ζούμε εν πνεύματι αγίω μέσα στην ορθόδοξο Εκκλησία μας, να ζούμε τις άγιες εντολές Του, να ελευθερώνουμε τον εαυτό μας από τα πάθη μας με τη θεία χάρι Του, να καλλιεργούμε αρετές, να γινώμαστε σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού με το πανάχραντο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, να ενωνόμαστε μαζί Του, να γινώμαστε κατά χάριν Θεοί.

Μας προσφέρει, όμως, με την Ανάστασί Του ο Αναστάς Κύριος και την δυνατότητα της πρσωπικής μας αναστάσεως και την αιώνια ζωή της ενδόξου βασιλείας Του. «…Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο…» (Α Κορ. ιε , 20) διαλαλεί ο Απ. Παύλος.

«Ο Χριστός αναστήθηκε πρώτος από τους άλλους και βεβαιώνει με την Ανάστασί Του ότι θα ακολουθήση έπειτα η ανάστασι και των άλλων νεκρών». «Ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλι, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. ιγ 14), γράφει προς Εβραίους πάλι ο Απ. Παύλος. Δεν έχουμε εδώ μόνιμη και διαρκή πατρίδα και πόλι, αλλά με πόθο ζητούμε την μελλοντική, την ουράνια πατρίδα.

Αυτή την ουρανία ζωή μας χαρίζει ο Κύριός μας, δυνάμει της Αναστάσεώς του, για να ζήσουμε αιωνίως με την Παναγία μας, τους αγίους αποστόλους, τους πανενδόξους μάρτυρας, τους θεοφωτίστους πατέρας και προμάχους της ορθοδόξίας μας, τους οσίους, τους ασκητάς, τους Νεομάρτυρας, με όλους όσους ευαρέστησαν στον Κύριο.

«Ηγέρθη ο Κύριος όντως»!

Αγαπητοί, τα πάντα σήμερα «πεπλήρωνται φωτός» και μιλάνε για την Ανάστασι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Παρά ταύτα υπάρχουν και πολλοί που έμειναν ξένοι προς την Ανάστασι. Και σήμερα, η Ανάστασι του Χριστού μας πολεμείται με πάθος. Άνθρωποι με εγωισμό, έπαρσι και θόλωσι, σκοτισμένοι και μικρόψυχοι, δεν μπορούν να πλησιάσουν, να πιστέψουν το ιστορικό γεγονός και θαύμα της Αναστάσεως.

Δεν βλέπουν ότι στον κόσμο, ανά τους αιώνας, μόνο ένας τάφος είναι κενός, ο του Χριστού, ούτε το άγιο φως, που μόνο αυτό ανάβει μόνο του κάθε Πάσχα στον κενό τάφο του Κυρίου.

Μη μας φοβίζει ο μανιακός πόλεμος των εχθρών του Χριστού μας και της Αναστάσεώς του. Αλήθεια, που είναι για παράδειγμα ο Νέρων, ο Διοκλητιανός, ο Μαξιμιανός, ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και τόσοι άλλοι, που πολέμησαν τον Αναστάντα;

Εμείς, ας δυναμώσουμε, ας στερεώσουμε μέσα μας την πίστι στον Αναστάντα και την Ανάστασί Του. Ας κρατούμε καθαρή την καρδιά μας από τα αμαρτήματα και τα πάθη μας, για να μπορεί να αναπαύεται μέσα μας ο Χριστός.

Ας ζούμε γνήσια εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή για να ενώνουμε αξίως τον εαυτό μας με τον αναστημένο Κύριό μας. Για να μας χαρίζη πλουσία την ευλογία Του στην επίγειο αυτή ζωή, να μας ενισχύη με την χάρι Του στον πνευματικό μας αγώνα. Για να μας αναστήση και εμάς κατά την ένδοξο Δευτέρα παρουσία Του, για να μας χαρίση την αιώνιο αναστημένη και ένδοξο ζωή.

Το εύχομαι με όλη μου την πατρική αγάπη.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ