Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Η ζωή δεν είναι εμπορεύσιμο προϊόν

Η ζωή δεν είναι εμπορεύσιμο προϊόν

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Η ζωή είναι υπέρτατο αγαθό του ανθρώπου και ταυτόχρονα ένα μυστήριο, μπρος στο οποίο οφείλεται τιμή και σεβασμός.
Τα τελευταία χρόνια η «φιλελευθεροποίηση» της αγοράς επεκτείνεται στη ζωή του ανθρώπου. Στο όνομα της ιδεολογίας του  «προοδευτισμού», στον οποίο συγκλίνουν οι νεοφιλελεύθεροι με τους νεοκομμουνιστές, εμπορευματοποιείται η ζωή, καταργούνται αιώνιες ηθικές αρχές και αξίες και παραβιάζονται φυσικοί νόμοι. Οι νοοτροπίες και οι κανόνες της  αγοράς επιδιώκεται να ρυθμίζουν και το πώς ένα παιδί θα γεννηθεί και το πώς και με ποιους ενήλικους θα ζήσει και θα παιδαγωγηθεί.   

          Οι συγκεκριμένες ιδεολογίες της παγκοσμιοποίησης καταργούν τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις έναντι των αγέννητων και νεογέννητων ανθρώπων και ευνοούν την νοοτροπία των ομοφυλόφιλων. Αυτοί επιβάλλουν, ως δικαίωμά τους, το να αποκτήσουν παιδί με οποιοδήποτε τρόπο, που τους προσφέρεται τεχνολογικά και δικονομικά. Αντίθετα ουδείς υπερασπίζεται το φυσικό και ζωτικό δικαίωμα του  απροστάτευτου παιδιού, να μεγαλώσει με τους φυσικούς γονείς του, με πατέρα και μητέρα και το επίσης φυσικό του δικαίωμα να γνωρίζει  «από πού κρατάει η σκούφια του».

 Όταν έρευνες και ποσά εκατομμυρίων διατίθενται, για να πληροφορηθεί η ανθρωπότητα αν κατάγεται ή όχι από τον πίθηκο (και ο πίθηκος από ποιόν;...) είναι παράλογο και ανήθικο να αποκλείεται το παιδί - προϊόν των μεθόδων της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και των συνεπακόλουθών της - να γνωρίσει τον άμεσο και όχι τον υποθετικό – εξ υιοθεσίας – πρόγονό του. Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει να κάνει όλους τους ανθρώπους, όπως τα μπλου τζιν, αγνώστου προελεύσεως. Όλοι να αποτελούν μέρος του ανθρωποειδούς χυλού.       

          Τα όσα γράφονται ξεκίνησαν από την είδηση, ότι το Ανώτατο Αναθεωρητικό Δικαστήριο της Γαλλίας, την περασμένη εβδομάδα,    αποφάσισε ότι ζεύγος ομόφυλων ανδρών μπορεί να υιοθετήσει παιδί, που θα γεννηθεί στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό της χώρας από παρένθετη μητέρα, δηλαδή από γυναίκα, που φιλοξενεί στη μήτρα της έμβρυο μέσω της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ΙΥΑ). Το έμβρυο μπορεί να είναι ανώνυμου πατέρα και ανώνυμης μητέρας και  θα μεγαλώνει έχοντας τρεις πατέρες (δύο γνωστούς, που το υιοθέτησαν, και τον άγνωστο  φυσικό του πατέρα) και μια «μητέρα», που θα είναι άγνωστο αν το έμβρυο που φιλοξένησε στη μήτρα της προέρχεται από δικό της ωάριο και γνωστού της σπερματοζωάριο, ή είναι και τα δύο άγνωστα, προερχόμενα από την σχετική τράπεζα που προέβη στην ΙΥΑ.

          Όλα όσα υποστηρίζουν αυτοί που επιδιώκουν να προωθήσουν παγκοσμίως το νέο μοντέλο «οικογένειας» ξεκινούν από σαθρή και αναπόδεικτη λογική και φυσική βάση. Από κει και πέρα, εν ονόματι της ισότητας και της ισότιμης μεταχείρισης, που δέχονται σταδιακά τα κράτη, και με τη μέθοδο του σαλαμιού, που πρώτος ο Ούγγρος σταλινικός κομμουνιστής ηγέτης Ματίας Ράκοσι περιέγραψε, στην αρχή νομιμοποιείται το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφύλων, στη συνέχεια ο «γάμος» τους…

Mετά την αναγνώριση ως νόμιμης και φυσιολογικής της ομοφυλοφιλικής «οικογένειας» έρχεται η απόκτηση και η ανατροφή παιδιών από τα ομόφυλα ζευγάρια, μετά προωθείται στο σχολείο να διδάσκεται η συμπεριφορά των ομοφυλόφιλων... Και αφού το «τρίτο φύλο» επιβάλλεται από το κράτος ότι αποτελεί φυσιολογική κατάσταση στις διάφορες μορφές του,  στο ληξιαρχείο του Καναδά και στη δήλωση της γεννήσεως, στο φύλο του νεογέννητου προστέθηκε και τρίτη στήλη, στην οποία ο κηδεμόνας μπορεί να  σημειώσει πέραν του Μ (Μale – Αρσενικό)  και F (Female - Θηλυκό) το U (Unknown - «άγνωστο»), με την έννοια ότι το φύλο δεν είναι συγκεκριμένο και απόλυτο, υπό τη φυσιολογική και επιστημονική έννοια, αλλά όταν θα γίνει ενήλικο άτομο, τότε θα επιλέξει το φύλο του... Και υπάρχει και άλλη συνέχεια. Επιβάλλεται από το κράτος με Νόμο η υποχρέωση στους Δημάρχους να τελούν «γάμο» ομοφύλων, έστω και αν αυτοί έχουν πρόβλημα συνειδήσεως. Τελευταίως η Σουηδική κυβέρνηση ψήφισε Νόμο, με τον οποίο απολύεται από τη θέση του ο πάστορας της επικρατούσας Λουθηρανικής «Εκκλησίας», που δεν θα θελήσει, για λόγους συνειδήσεως, να τελέσει  θρησκευτικό σε ομόφυλους.

Και κάτι, τελευταίο, που μας αφορά. Σε εξέλιξη είναι ο θεολογικός διάλογος με τους Λουθηρανούς. Η λογική του Φαναρίου και των «προοδευτικών» οπαδών του είναι πως οι διάλογοι οδηγούν τους ετεροδόξους στην κατανόηση της Ορθοδόξου πίστεως...Την περασμένη εβδομάδα γράφτηκε στη μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» (Le Monde, 9-10 Juillet 2017, p. 8) ολοσέλιδο άρθρο της πάστορα (ή παστόρισσας) Μαρίας Ίσμπεργκ, 45 ετών. Σ’ αυτό γράφει πως όταν  ανακοίνωσε στους ενορίτες της ότι την προηγούμενη ημέρα είχε πάει στον κινηματογράφο «με τη γυναίκα της» αυτοί (οι ενορίτες) «ήσαν ευτυχισμένοι για το γεγονός και γι’ αυτές». Στο συγκεκριμένο άρθρο η Μαρία Ίσμπεργκ σημειώνει ότι οι συνθήκες στη Σουηδία μπορούν να γίνουν ακόμη καλύτερες για τους ομοφυλόφιλους. Και αναφέρει το εξής παράδειγμα: «Όταν γεννήθηκαν τα παιδιά μας δεν αναγνωρίστηκα ως μητέρα τους, επειδή η γυναίκα μου έκαμε την Υποβοηθούμενη Ιατρική Αναπαραγωγή στη Δανία, όπου επιλέξαμε να πάμε, διότι η σειρά αναμονής στη Σουηδία είναι πολύ μεγάλη. Έτσι υποχρεώθηκα να τα υιοθετήσω, κάτι που είναι μια μακρά διαδικασία, πολύ ιδιότροπη». Θα τα ήθελε φυσιολογικά παιδιά της, αγνώστου πατρός...Έτσι πάλι θα ήσαν ευτυχισμένοι οι ενορίτες της...Το αποτέλεσμα του επί δεκαετίες θεολογικού διαλόγου με τους Ορθοδόξους είναι η κυρία Ίσμπεργκ, η ομοφυλόφιλη Λουθηρανή παστόρισσα....