Το μάθημα των θρησκευτικών και η εκκλησιαστική κατήχηση
του Ιωάννη Τάτση, θεολόγου
Η κατήχηση είναι ένα από τα κυριότερα έργα της Εκκλησίας. Με αυτήν η Εκκλησία κάνει γνωστή την αλήθεια της Πίστης τόσο στα μέλη της, όσο και στους έξω από αυτήν και τους οδηγεί στην ουράνια Βασιλεία μέσω της μυστηριακής ζωής και της άσκησης των αρετών.
Δυστυχώς στη σύγχρονη Ελλάδα τα παιδιά, οι μαθητές των σχολείων μας, στο μεγαλύτερο μέρος τους απέχουν από κάθε κατηχητική προσπάθεια που διοργανώνουν οι ενορίες και οι μητροπόλεις. Η δραματική μείωση των μαθητών των κατηχητικών σχολείων αποτελεί σοβαρή πνευματική ασθένεια της εποχής μας με πολλά αίτια (πνευματική αδιαφορία γονέων, έλλειψη οργάνωσης του κατηχητικού έργου των ενοριών κ.α.) και σοβαρότατες πνευματικές επιπτώσεις (αποχή των νέων από τη μυστηριακή ζωή, γενική ηθική κατάπτωση, κλονισμός της οικογένειας, εκτρώσεις κ.α.).
Σε αντίθεση με τα κατηχητικά σχολεία τα δημόσια σχολεία είναι χώρος όπου όλοι οι μαθητές έρχονται σε επαφή με τη χριστιανική πίστη μέσω του μαθήματος των θρησκευτικών. Όσα παιδιά θα ήθελε να έχει μπροστά του ο ιερέας της ενορίας και δεν τα έχει, αυτά τα έχει ενώπιόν του ο θεολόγος του σχολείου. Έχοντας αυτό το μεγάλο προνόμιο ο θεολόγος πρέπει να κινηθεί ως αληθινός παιδαγωγός. Θα τολμούσα να τον ονομάσω παιδαγωγό εις Χριστόν. Ο θεολόγος καλείται να δώσει στους μαθητές όχι μόνο γνώσεις θεολογικές ή τις διηγήσεις απλώς της Αγίας Γραφής. Καλείται να φανερώσει κυρίως στους μαθητές ότι το έργο της Θείας Οικονομίας αφορά τον καθένα από αυτούς προσωπικά. Χριστός ανέστη. Με τον ίδιο τρόπο θα αναστηθούμε και εμείς μετά τη Δευτέρα του Παρουσία. Οι Απόστολοι κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων στον Μυστικό Δείπνο. Το ίδιο δώρο χαρίζει και σε μας ο Θεός μέσα από τη Θεία Ευχαριστία. Ο Πέτρος δάκρυσε και μετανόησε. Στην ίδια μετάνοια καλεί και εμάς ο Θεός κ.ο.κ.
Ο θεολόγος πάνω από όλα πρέπει να οδηγεί τους μαθητές του εις Χριστόν. Αυτή η παιδαγωγία προς το Χριστό δεν αφορά μόνο τους Ορθόδοξους μαθητές. Στους αλλόθρησκους ή τους ετερόδοξους ένας ορθόδοξος θεολόγος μπορεί να προσφέρει την αλήθεια του Χριστού και με ωραίο τρόπο να τους ελκύσει στην ορθή πίστη αποσπώντας τους από την κακοδοξία. Αν πάλι οι σαρκικοί γονείς των μαθητών αυτών αρνούνται το δώρο της αληθούς Πίστης καθένας εκπαιδευτικός (και ο θεολόγος) πρέπει να σεβαστεί το δικαίωμα απαλλαγής τους από το μάθημα.
Το προτέρημα των θεολόγων είναι ότι στα χέρια τους βρίσκονται δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες μαθητές κάθε χρόνο. Αν θέλουν μπορούν να ωφελήσουν τους μαθητές όχι χορηγώντας απλώς γνώσεις αλλά παιδαγωγώντας τους (όλοι οι εκπαιδευτικοί καλούνται στο έργο αυτό) και κατευθύνοντάς τους στον αγώνα για την αγιότητα με οδηγούς τις μορφές των αγίων. Μέσα σε μια τέτοια προοπτική το μάθημα των θρησκευτικών μπορεί να οδηγήσει τους μαθητές και στην εκκλησιαστική κατήχηση και στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
Ο ιερέας της ενορίας είναι ο «ιατρός» του πνευματικού νοσοκομείου (Εκκλησία). Ο θεολόγος καθηγητής μπορεί να γίνει ο «αγροτικός ιατρός» του Κέντρου Υγείας (σχολείο) που θα παραπέμπει τους μαθητές στο νοσοκομείο (Εκκλησία) για καλύτερη νοσηλεία και πνευματική ίαση. Και ασφαλώς ανάμεσα στους κυρίως ιατρούς (ιερείς) και στους αγροτικούς γιατρούς (θεολόγους) θα πρέπει να υπάρχει στενή σχέση και επικοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου