
Από όλες τις εισηγήσεις δημοσιεύουμε εδώ εκείνη του καθηγητή κ. Τσελεγγίδη που θέτει το ζήτημα των σχέσεων παπικών – Ορθοδόξων στη σωστή του βάση. Τις περιλήψεις των υπολοίπων εισηγήσεων μπορείτε να διαβάσετε πατώντας ΕΔΩ
Καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης
Ο καθηγητής Δ. Τσελεγγίδης με έντονη κριτική διάθεση σημείωσε πως στο κοινό Κείμενο η Ορθόδοξη Εκκλησιολογία επεκτείνεται και εφαρμόζεται ανεπίτρεπτα και στους ετεροδόξους. Αυτό γίνεται απροϋπόθετα, χωρίς δηλαδή να λαμβάνονται υπόψη οι υφιστάμενες δογματικές διαφορές, πράγμα που νομιμοποιεί εκκλησιολογικά την ετεροδοξία και την εξισώνει με την Ορθοδοξία.
Ο εκκλησιολογικός αυτός νεωτερισμός διαποτίζει όλο το κοινό Κείμενο και εκβάλλει σε επιμέρους εκκλησιολογικές παραδοξότητες, οι οποίες αλλοιώνουν την έως τώρα αυτοσυνειδησία της Ορθοδοξίας. Το κοινό Κείμενο δηλαδή φαίνεται να προϋποθέτει σαφώς, ότι Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί ανήκουν στη «Μία Εκκλησία»
και ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν κοινή με τους Ορθοδόξους αποστολική πίστη, παρά την ταύτιση ουσίας και ενέργειας στο Θεό, παρά το Filioque, παρά την εσφαλμένη δογματική διδασκαλία τους για τον κτιστό χαρακτήρα της άκτιστης και θεοποιού Χάριτος. Όλα τα παραπάνω, στα οποία παραμένουν σταθερά μέχρι σήμερα οι Ρωμαιοκαθολικοί, ακυρώνουν στην πράξη το χαρακτήρα της Εκκλησίας ως «κοινωνίας θεώσεως», με την οντολογική σημασία του όρου, πραγματική δηλαδή και όχι συμβολική μετοχή του ανθρώπου στη θεία ζωή. Ακυρώνουν όμως ταυτόχρονα και τον ουσιαστικό χαρακτήρα των μυστηρίων της.
Ως εκ τούτου και με βάση πάντα τη διατύπωση του κειμένου της Ραβέννας, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η βάση του διαλόγου, θεολογικώς κρινόμενη, είναι δυστυχώς, τελείως εσφαλμένη. Και τούτο, γιατί παραμερίστηκαν θεμελιώδεις βιβλικές και πατερικές προδιαγραφές-προϋποθέσεις. Γι’ αυτό και η ουσιαστική αποτυχία του πραγματικού Θεολογικού Διαλόγου είναι προδικασμένη. Ο Θεολογικός Διάλογος οδήγησε ήδη τη Μικτή Διεθνή Επιτροπή σε κατάθεση 10 κοινών Κειμένων χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις, αφού σε κανένα κοινό Κείμενο δεν γίνεται λόγος για σαφή καταδίκη των καινοφανών δογμάτων του Ρωμαιοκαθολικισμού, όπως λ.χ. του Filioque. Την πρακτική αυτή βλέποντας με έκδηλη πνευματική ανησυχία ο μακαριστός Γέροντας π. Παΐσιος ο Αγιορείτης, παρατήρησε εύστοχα και προφητικά: «Για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού πηγαίνουμε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όταν δεν ακολουθούμε τα χνάρια των Αγίων Πατέρων».
Από τις αρχές του 20ου αιώνα, με τη γνωστή Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920, άρχισε να παραμερίζεται ουσιαστικά η σύσταση του αγίου Γρηγορίου Παλαμά προς τους Ρωμαιοκαθολικούς και να υιοθετούνται άλλες προϋποθέσεις για το Θεολογικό Διάλογο με τους ετεροδόξους. Έτσι, εγκαινιάστηκε μια άλλη μη Πατερική πορεία, με αναπόφευκτη συνέπεια τώρα «να πηγαίνουμε αλλού, χωρίς (ίσως) να το καταλαβαίνουμε». Το Κείμενο της Ραβέννας, με τη θεολογική κριτική του οποίου ασχολήθηκε ο κ. Τσελεγγίδης, παρουσιάζει εύγλωττα τις αρνητικές συνέπειες των εσφαλμένων προϋποθέσεων του Θεολογικού Διαλόγου και προδιαγράφει το ποιόν και του επόμενου κοινού Κειμένου τον Οκτώβριο στην Κύπρο, εκτός και αν στο μεταξύ αλλάξουν οι προϋποθέσεις του Διαλόγου.
Ο καθηγητής Δ. Τσελεγγίδης με έντονη κριτική διάθεση σημείωσε πως στο κοινό Κείμενο η Ορθόδοξη Εκκλησιολογία επεκτείνεται και εφαρμόζεται ανεπίτρεπτα και στους ετεροδόξους. Αυτό γίνεται απροϋπόθετα, χωρίς δηλαδή να λαμβάνονται υπόψη οι υφιστάμενες δογματικές διαφορές, πράγμα που νομιμοποιεί εκκλησιολογικά την ετεροδοξία και την εξισώνει με την Ορθοδοξία.
Ο εκκλησιολογικός αυτός νεωτερισμός διαποτίζει όλο το κοινό Κείμενο και εκβάλλει σε επιμέρους εκκλησιολογικές παραδοξότητες, οι οποίες αλλοιώνουν την έως τώρα αυτοσυνειδησία της Ορθοδοξίας. Το κοινό Κείμενο δηλαδή φαίνεται να προϋποθέτει σαφώς, ότι Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί ανήκουν στη «Μία Εκκλησία»

Ως εκ τούτου και με βάση πάντα τη διατύπωση του κειμένου της Ραβέννας, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η βάση του διαλόγου, θεολογικώς κρινόμενη, είναι δυστυχώς, τελείως εσφαλμένη. Και τούτο, γιατί παραμερίστηκαν θεμελιώδεις βιβλικές και πατερικές προδιαγραφές-προϋποθέσεις. Γι’ αυτό και η ουσιαστική αποτυχία του πραγματικού Θεολογικού Διαλόγου είναι προδικασμένη. Ο Θεολογικός Διάλογος οδήγησε ήδη τη Μικτή Διεθνή Επιτροπή σε κατάθεση 10 κοινών Κειμένων χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις, αφού σε κανένα κοινό Κείμενο δεν γίνεται λόγος για σαφή καταδίκη των καινοφανών δογμάτων του Ρωμαιοκαθολικισμού, όπως λ.χ. του Filioque. Την πρακτική αυτή βλέποντας με έκδηλη πνευματική ανησυχία ο μακαριστός Γέροντας π. Παΐσιος ο Αγιορείτης, παρατήρησε εύστοχα και προφητικά: «Για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού πηγαίνουμε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όταν δεν ακολουθούμε τα χνάρια των Αγίων Πατέρων».
Από τις αρχές του 20ου αιώνα, με τη γνωστή Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920, άρχισε να παραμερίζεται ουσιαστικά η σύσταση του αγίου Γρηγορίου Παλαμά προς τους Ρωμαιοκαθολικούς και να υιοθετούνται άλλες προϋποθέσεις για το Θεολογικό Διάλογο με τους ετεροδόξους. Έτσι, εγκαινιάστηκε μια άλλη μη Πατερική πορεία, με αναπόφευκτη συνέπεια τώρα «να πηγαίνουμε αλλού, χωρίς (ίσως) να το καταλαβαίνουμε». Το Κείμενο της Ραβέννας, με τη θεολογική κριτική του οποίου ασχολήθηκε ο κ. Τσελεγγίδης, παρουσιάζει εύγλωττα τις αρνητικές συνέπειες των εσφαλμένων προϋποθέσεων του Θεολογικού Διαλόγου και προδιαγράφει το ποιόν και του επόμενου κοινού Κειμένου τον Οκτώβριο στην Κύπρο, εκτός και αν στο μεταξύ αλλάξουν οι προϋποθέσεις του Διαλόγου.
3 σχόλια:
AΞΙΟΤΙΜΕ ΚΥΡΙΕ ΚΑΘΗΓΗΤΑ...
1) Γιατί δεν περιορίζεσαι στη (ανα-) δημοσίευση των (δημοσιευμένων στο blog του Ανδρεόπουλου) κειμένων του Τμήματος Θεολογίας και μας αραδιάζεις τους πικρόχολους σχολιασμούς σου;
2) Γιατί δεν αφήνεις εμάς να κρίνουμε τα κείμενα; Γιατί νομίζεις ότι χρησιμοποιώντας (το εντελώς ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟ!!!) ύφος χιλίων καρδιναλίων μπορείς να πείσεις για τις απόψεις σου;
3) Τι σε κάνει να νομίζεις ότι μόνο ΕΣΥ πρεσβεύεις και εκφράζεις την αλήθεια; (ενώ όλοι οι άλλοι, π.χ. οι καθηγητές της Θεολογικής, κλπ, είναι "οικουμενιστές" και "αιρετικοί")
(ΥΓ: Για ρώτα τον πνευματικό σου: επιτρέπεται σε ορθόδοξο να "καρδιναλίζει";)
Το blog αποτελεί χώρο ενημέρωσης αλλά και σχολιασμού. Οι διαχειριστές ενός blog μπορούν να σχολιάζουν τις ειδήσεις που δημοσιεύουν. Αν κάποια άλλα blog δημοσιεύουν ασχολίαστα τα κείμενα είναι δικό τους ζήτημα.
Κανείς δεν είπε ότι εμείς μόνο εκφράζουμε την αλήθεια. Αλλά όπως και εμείς έτσι και οι κ. καθηγητές (πολύ δε περισσότερο οι αιρετικοί παπικοί) μπορούν να πέφτουν σε λάθη. Καθένας κρίνεται από όσα λέει ή γράφει.
Την ύπαρξη πάντως οικουμενιστών καθηγητών στις Σχολές (που δεν εκφράζουν ορθα-ορθόδοξα την Πίστη) έχουν καταγγείλει πολύ πριν από εμάς και με καλύτερο τρόπο οι συναχθέντες κληρικοί και λαϊκοί που υπέγραψαν την Ομολογία Πίστεως (διαβάστε τη σχετική ανάρτηση). Ή μήπως διαφωνείτε και με εκείνους; Αν κάτι τέτοιο ισχύει, λυπόύμαστε αλλά εμείς ως blog συμμεριζόμαστε απόλυτα όσα αναφέρονται στην Ομολογία αυτή.
Σε πείραξε ανώνυμε η ξεκάθαρη και ευλογημένη παρρησία που χαρακτηρίζει τα σχόλια του διαχειριστή του παρόντος blog; ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ!
Πολύ περισσότερο πειράζουν τους δαίμονες που βάζουν τα όργανά τους να εκφράζουν τις δαιμονικές οχλήσεις τους!
Τί να κάνουμε! Αυτά έχει η ζωή! Θα τρώει ο διάβολος το κεφάλι του με την αλήθεια του Χριστού όσο πικρή και να είναι αυτή για κάποιους!
Δημοσίευση σχολίου