Αντι-οικουμενιστικός αγώνας με διάκριση

Η Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού που υπέγραψαν επίσκοποι, κληρικοί και πλήθος πιστών δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις. Δεν θα ασχοληθούμε με τις αντιδράσεις από την πλευρά των οικουμενιστών, που ασφαλώς θορυβήθηκαν από την υγιή αντίδραση του πιστού λαού. Με αφορμή την «Ομολογία Πίστεως» διατυπώθηκαν και συνεχίζονται να διατυπώνονται πολλές θέσεις αγωνιστών κληρικών και λαϊκών για το τι πρέπει να γίνει μετά από την «Ομολογία Πίστεως», ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στους οικουμενιστές.
Δεν θα αναφερθούμε στις θέσεις των παλαιοημερολογιτών οι οποίοι έχουν προ πολλού αποκοπεί από την εκκλησιαστική κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία και έχουν μεταξύ τους πολλές φορές διασπαστεί και κατακερματιστεί. Γι’ αυτούς ευστόχως επισημαίνει ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ ότι «o ἄκριτος ζηλωτισμός ὅσον και ὁ συγκρητιστικός Οἰκουμενισμός ἀποτελοῦν ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος τῆς πλάνης καί ἀποκόπτουν ἀπό τήν κοινωνίαν μέ Τόν Τρισάγιον Θεόν τῆς ἀληθείας και τῆς δικαιοσύνης».
Υπάρχουν όμως και φωνές αγωνίας κληρικών και λαϊκών της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι οποίοι ζητούν μια πιο σθεναρή αντίσταση στις δράσεις των οικουμενιστών. Κάποιοι έμμεσα ή άμεσα ζητούν τη διακοπή του μνημοσύνου των οικουμενιστών, άλλοι προτείνουν την αποτείχιση και οι πιο πολλοί πιστοί, αγωνιούντες, με διάκριση αναμένουν «καθοδήγηση» από ορθοδόξως φρονούντες κληρικούς για το τι πρέπει να πράξουν.

Δύο κληρικοί από τους υπογράφοντες την Ομολογία Πίστεως θέτουν με διάκριση τα όρια του αντι-οικουμενιστικού αγώνα στην παρούσα φάση. Μεταφέρουμε τις απόψεις τους εδώ:

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε Επιστολή του πρός τόν κ. Δημήτριον Χατζηνικολάου, Ἀναπληρωτήν Καθηγητήν Οἰκονομικῶν Ἐπιστημῶν στό Πανεπιστήμιον Ἰωαννίνων επισημαίνει μεταξύ άλλων:
«Ἐπιτραπείτω μοι, ὅπως εἴπω ὅτι τόσον ὁ ἄκριτος ζηλωτισμός ὅσον και ὁ συγκρητιστικός Οἰκουμενισμός ἀποτελοῦν ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος τῆς πλάνης καί ἀποκόπτουν ἀπό τήν κοινωνίαν μέ Τόν Τρισάγιον Θεόν τῆς ἀληθείας και τῆς δικαιοσύνης. Μέ αἰτιᾶσθε, διατί δέν παύω τό μνημόσυνον τῶν κατά καιρούς δηλούντων συγκρητιστικάς οἰκουμενιστικάς θέσεις, ἀλλά ἀντιλαμβάνεσθε εὐελπιστῶ ὅτι μία τόσον σοβαρά ἐνέργεια προϋποθέτει κατά τό Κανονικόν Δίκαιον τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί δή κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας 13ον καί 15ον τῆς Α´καί Β´ λεγομένης Συνόδου, δημοσίᾳ κήρυξιν αἱρέσεως καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ ἐπ᾽ Ἐκκλησίας αἱρετικήν διδασκαλίαν, πού εἰς τάς ὡς ἄνω περιπτώσεις θα ὑλοποιεῖτο ὄχι μόνον μέ δηλώσεις ἐξ ἀνοησίας, κακῶς ἐννοουμένης ἁβροφροσύνης ἤ πολιτικῆς σκοπιμότητος γενομένας, ἀλλά μέ ἐνσυνείδητον μετοχήν εἰς τήν αἵρεσιν ἀποδεικνυομένην διά τῆς κοινωνίας εἰς τό κοινόν ποτήριον. Τοιοῦτον τί, ὅμως δέν ἔχει εὐτυχῶς ἐπισυμβεῖ καί ἑπομένως ἡ Ὑμετέρα αἰτίασις ἀποβαίνει ἀνεπέρειστος.
Δηλῶ μετά πάσης δέ δυνάμεως, ὅτι ἐν οἵα περιπτώσει πληροφορηθῶ καί διακριβώσω τοιαύτην τραγικήν ἔκπτωσιν οἱουδήτινος Κληρικοῦ ἀμέσως καί πρό Συνοδικῆς καταγνώσεως, θά ἀπαγορεύσω ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς κανονικῆς μου δικαιοδοσίας τό κανονικόν μνημόσυνον τοῦ εἰρημένου προσώπου»

Ο δε π. Θεόδωρος Ζήσης σε άρθρο του σχετικά με την Ομολογία Πίστεως αναφέρει:

"῾Η λύπη μας ἀπευθύνεται καί πρός ὅσους δέν ὑπέγραψαν τήν "῾Ομολογία Πίστεως", γιατί τήν θεώρησαν χλιαρή καί ἄτολμη, ὡς ἀκίνδυνο χαρτοπόλεμο πού δέν ἐνοχλεῖ τούς Οἰκουμενιστάς. ᾿Αντιλαμβάνονται τώρα ἀπό τίς ἀντιδράσεις ὅτι ἔχουν κάνει λάθος, ὅτι οἱ μέν ᾿Ορθόδοξοι ηὐφράνθησαν οἱ δέ κακόδοξοι ἐπικράνθησαν. Οὐσιαστικά μᾶς κατηγοροῦν, γιατί δέν ἀποτειχισθήκαμε, γιατί δέν διακόψαμε τό μνημόσυνο τῶν ἐπισκόπων. Δέν ἐπρόσεξαν ὅμως ὅτι τήν "῾Ομολογία" ὑπογράφουν καί ἀρκετοί ἐπίσκοποι, ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων μπορεῖ νά αὐξηθεῖ, καί ἑπομένως ὑπάρχουν καί ἐπίσκοποι πού ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Πῶς νά διακοπεῖ τό μνημόσυνο τοῦ Πειραιῶς, τοῦ Αἰτωλοακαρνανίας, τοῦ Κυθήρων, τοῦ Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, τοῦ ᾿Αντινόης, τοῦ Ράσκας καί Πριζρένης, καί ἄλλων, τῶν ὁποίων ἀναμένουμε θετική ἀνταπόκριση, ὅταν λάβουν καί μελετήσουν τό κείμενο τῆς ῾Ομολογίας
….
῎Αν ἐμᾶς μᾶς θεωροῦν δειλούς καί ἄτολμους οἱ αὐστηρότεροι, ἄς προχωρήσουν αὐτοί στήν ἀποτείχιση καί στήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου καί ἄς συντάξουν σχετικό κείμενο, γιά νά διαπιστώσουν πόση ἀπήχηση θά ἔχει τό τόλμημά τους σέ ἕνα λαό ἀδίδακτο καί ἀκατήχητο εἰς τά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ".

Οι δύο παραπάνω θέσεις με διάκριση οριοθετούν τον αντι-οικουμενιστικό αγώνα στην παρούσα συγκυρία.
1. Τόσο ο Μητροπολίτης Πειραιώς όσο και ο π. Θεόδωρος Zήσης θεωρούν στην παρούσα φάση ότι η αποτείχιση και η διακοπή του μνημοσύνου των επισκόπων δεν είναι η δέουσα εκκλησιαστική πράξη διότι:
Α) Δεν έχει –ευτυχώς- προς το παρόν επισυμβεί μετοχή σε Κοινό Ποτήριο με τους Παπικούς ή άλλους αιρετικούς, σοβαρότατος λόγος για τον οποίο ο Μητροπολίτης Πειραιώς δηλώνει έτοιμος να διακόψει το μνημόσυνο του προσώπου που θα προχωρήσει σε τέτοια πράξη.
Β) Πολλοί επίσκοποι συμμετέχουν στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα και άρα δεν μπορεί κανείς να διακόψει το μνημόσυνο αυτών των επισκόπων
Γ) Ο πιστός λαός είναι ακατήχητος σε θέματα οικουμενισμού.
2. Τόσο ο Μητροπολίτης Πειραιώς όσο και ο π. Θεόδωρος Ζήσης επισημαίνουν την ανάγκη διαρκούς επαγρύπνησης και αφήνουν ανοιχτά για το μέλλον όλα τα ενδεχόμενα σε περίπτωση που οι οικουμενιστές συνεχίσουν ή και κλιμακώσουν τη δράση τους. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς ξεκαθαρίζει ότι θα διακόψει το μνημόσυνο οποιουδήποτε προχωρήσει σε κοινό Ποτήριο με αιρετικούς. Και ο π. Θεόδωρος Ζήσης στο πιο πάνω άρθρο του σημειώνει: «Θά ἔλθει καί ἡ ὥρα τῶν μεγάλων ἀγώνων», αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν οι οικουμενιστές συνεχίσουν το έργο τους, προκόπτοντες επί τα χείρω, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Κλείνουμε ξεκαθαρίζοντας και τη δική μας στάση ως ιστολόγιο. Ο αντι-οικουμενιστικός αγώνας, όπως και κάθε πνευματικός αγώνας πρέπει να γίνεται με διάκριση και με πολλή προσευχή. Η επαγρύπνηση στα θέματα της Πίστεως πρέπει να είναι διαρκής μας φροντίδα με δεδομένο ότι οι καιροί είναι πονηροί. Δεν εφησυχάζουμε. Πιστεύουμε ότι κάθε πιστός οφείλει να συνταχθεί στην παρούσα φάση με την ομάδα των υπογραφόντων την Ομολογία Πίστεως, ακούγοντας με προσοχή και όσα άλλοι αγωνιστές πιστοί προτείνουν περί πιο αυστηρής στάσης απέναντι στους οικουμενιστές, αποφεύγοντας όμως και τα δύο άκρα, τόσο της παναίρεσης του οικουμενισμού όσο και του χωρίς διάκριση ζηλωτισμού. Μπορούμε να κατανοήσουμε τόσο την αγωνία εκείνων που προτείνουν πιο αυστηρή στάση απέναντι στους οικουμενιστές, όσο και τις με διάκριση κινήσεις των ορθοδόξων κληρικών μας.
Πρέπει όλοι να είμαστε προσεκτικοί ώστε:
α) Να μην διασπαστεί η ομάδα των αντι-οικουμενιστών που υπέγραψαν την Ομολογία Πίστεως και συνεχίζουν τον καλόν αγώνα κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού
και β) Να κατανοήσουν οι Οικουμενιστές ότι η υπογραφή της Ομολογίας Πίστεως αναμένουμε να «λειτουργήσει ὡς ἕνα μικρό ξυπνητήρι γιά τήν ἡγεσία τῆς Μεγάλης ὄντως ᾿Εκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως» (όπως σημειώνει ο π. Θεόδωρος Ζήσης). Η επίμονη παραμονή των οικουμενιστών στην ολισθηρή οδό των συμπροσευχών, των διαλόγων -με τον τρόπο που γίνονται- και η στάση απαξίωσης απέναντι στους αγωνιούντες πιστούς είναι σαφές πως θα οδηγήσει σε πιο «αυστηρή» στάση του πιστού λαού απέναντί τους. Ας αφουγκραστούν λοιπόν την αγωνία των πιστών κι ας ακολουθήσουν την γραμμή των Αγίων Πατέρων εγκαταλείποντας την οικουμενιστική δράση.