Ομολογεί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ότι είναι οικουμενιστής; (και σε ρουμανική μετάφραση)

Η αναφορά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου σε όσους υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως» εκτός από τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς (τους ονομάζει "υπερ-Ορθόδοξους" και πράττοντας "απαράδεκτα πράγματα") και τις απειλές για «δέουσα απάντηση» περιέχει μια έμμεση ομολογία του Πατριάρχη ότι ο ίδιος ανήκει στους οικουμενιστές.
Ενώ οι συντάκτες της Ομολογίας Πίστεως απέφυγαν να αναφερθούν σε ονόματα οικουμενιστών, προφανώς για να μην υπάρξουν ακραίες αντιδράσεις, ωστόσο ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μόνος του αποφάσισε να ομολογήσει ότι ο ίδιος είναι ο πρώτος ανάμεσα στους οικουμενιστές. Είπε μεταξύ άλλων τα εξής: «Τελευταίως αυτοί οι αδελφοί μας, οι οποίοι διαπνέονται από υπερβάλλοντα ζήλον, εκυκλοφόρησαν μιαν «Ομολογίαν Πίστεως» στην Ελλάδα, εις την οποίαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, λένε ότι αυτοί που δεν υπογράφουν αυτήν την Ομολογίαν, αυτοί που έχουν διαλόγους και επικοινωνίαν με τους ετεροδόξους, αυτομάτως θέτουν εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Τους ευχαριστούμε πολύ διότι μας εξωεκκλησιάζουν».
Με την φράση του αυτή ο Πατριάρχης ομολογεί ότι η αναφορά της Ομολογίας στους διεξάγοντες απροϋπόθετα διαλόγους και καταπατώντας τους Ιερούς Κανόνες γίνεται για τον ίδιο και τους περί αυτόν.........

Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίο από τον ίδιο και τους φαναριώτες θα δοθεί η «δέουσα απάντηση».
Όταν ξεκίνησε η προσπάθεια της Ομολογίας Πίστεως κάποιοι αρνήθηκαν αρχικά να την υπογράψουν ζητώντας αυστηρότερα μέτρα εναντίον των οικουμενιστών και απαιτώντας την αναφορά προσώπων και ονομάτων που συμπεριφέρονται οικουμενιστικά. Και ενώ οι συντάκτες του κειμένου απέφυγαν την αναφορά ονομάτων, όμως οι ίδιοι οι οικουμενιστές μόνοι τους πλέον αυτοαποκαλύπτονται. Πρώτος ο Πατριάρχης ομολογεί ότι ανήκει σε αυτούς στους οποίους η Ομολογία καταλογίζει οικουμενιστική δράση. Αλλά και άλλοι πατριαρχικοί –κληρικοί, θεολόγοι και πολλοί άλλοι- σπεύδουν να εναντιωθούν σε όσους υπέγραψαν την Ομολογία με κείμενα και σκληρές εκφράσεις τασσόμενοι ξεκάθαρα στο πλευρό του Πατριάρχη και ακολουθώντας τον στα βήματα της οικουμενιστικής πορείας.
Οι οικουμενιστές εμφανίζονται λοιπόν ξεκάθαρα στο φως. Η παναίρεση του οικουμενισμού έχει ασφαλώς ανθρώπους που την υπηρετούν. Και η καταδίκη της παναιρέσεως σύντομα δεν θα πρέπει να είναι πλέον μόνο καταδίκη θεωρητικών διδασκαλιών αλλά να είναι καταδίκη με αναφορά σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Άλλωστε πάντοτε η Εκκλησία καταπολεμούσε τις αιρέσεις όχι μόνο απορρίπτοντας τις αιρετικές διδασκαλίες αλλά και αφορίζοντας τους αιρετικούς που αμετανόητοι παρέμεναν στην πλάνη τους. Αν οι οικουμενιστές επιμείνουν στην πλανεμένη διδασκαλία και πρακτική τους τότε σύντομα πρέπει να τεθούν εκτός της Εκκλησίας με επίσημες πλέον και ξεκάθαρες εκκλησιαστικές αποφάσεις.

Patriarhul Bartolomeu mărturiseşte că este ecumenist?

Referirea patriarhului Bartolomeu la toţi cei care au semnat „Mărturisirea de Credinţă împotriva ecumenismului” - în afara caracterizărilor peiorative (îi numeşte „hiper-ortodocşi” şi ca pe unii care fac „lucruri inadmisibile”) şi a ameninţărilor cu un „răspunsul corespunzător” - conţine şi o mărturisire indirectă a patriarhului că el însuşi aparţine ecumenismului.
Deşi redactorii „Mărturisirii de Credinţă” au evitat să menţioneze numele ecumeniştilor, evident pentru a nu provoca reacţii extreme, oricum patriarhul Bartolomeu a hotărât singur să mărturisească că el însuşi este primul între ecumenişti. A spus printre altele următoarele: „Recent, aceşti fraţi ai noştri care sunt însufleţiţi de o râvnă exagerată, au pus în circulaţie o „Mărturisire de Credinţă” în Grecia, în care, nici mai mult, nici mai puţin, spun că cei care nu semnează această Mărturisire, cei care întreţin un dialog şi au vreun contact cu eterodocşii automat se aşează pe ei înşişi în afara Bisericii. Le mulţumim mult că ne-au aşezat în afara Bisericii ”.
Prin această frază, patriarhul mărturiseşte că referinţa Mărturisirii la cei care întreţin dialoguri fără condiţii şi încălcând Sfintele Canoane se referă la el însuşi şi la cei din jurul său.
De altfel, acesta este motivul pentru care el însuşi şi cei din Fanar vor da un „răspuns corespunzător”.
Când s-a iniţiat încercarea „Mărturisirii de Credinţă” unii au refuzat la început să o semneze cerând măsuri mai severe împotriva ecumeniştilor şi pretinzând menţionarea persoanelor şi a numelor celor care se comportă ecumenist. Deşi redactorii textului au evitat menţionarea numelor, ecumeniştii însă se descoperă singuri deja. Primul, patriarhul mărturiseşte că aparţine acestora cărora Mărturisirea le condamnă activitatea ecumenistă. Dar şi alţi patriarhali – clerici, teologi şi mulţi alţii – se grăbesc să se împotrivească acelora care au semnat Mărturisirea cu texte şi expresii dure, aliniindu-se evident de partea patriarhului şi urmându-l în paşii demersului ecumenist.
Aşadar, ecumeniştii ies la lumină. Panerezia ecumenismului are într-adevăr oameni care o slujesc. Şi condamnarea panereziei în scurt timp nu va mai trebui să fie doar o condamnare a învăţăturilor teoretice, ci să fie o condamnare cu referire la anumite persoane. De altfel, întotdeauna Biserica s-a luptat cu ereziile nu doar respingând învăţăturile eretice, ci şi afurisindu-i pe ereticii care nepocăiţi stăruiau în rătăcirea lor. Dacă ecumeniştii se încăpăţânează în învăţătura şi practica lor rătăcite, atunci va trebui ca în scurt timp să fie aşezaţi în afara Bisericii prin hotărâri bisericeşti de acum oficiale şi fără echivoc.