Παναγιώτης Τελεβάντος, Εκκλησία της Κύπρου και Οικουμενισμός

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Γρἀφει ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος, Φιλόλογος - Θεολόγος

Στο σπουδαιότατο κείμενο της ομολογίας για τον Οικουμενισμό, γίνεται αναφορά σε ένα θέμα που σκανδαλίζει αφόρητα τους πιστούς και το οποίο προλειαίνει, με συστηματικές μεθοδεύσεις, την επέλαση του λεγόμενου “λαικού οικουμενισμού”. Eκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, ως μη όφειλαν, παρουσιάζονται σε συνέδρια, σε ορθόδοξους ναούς ή λατρευτικούς χώρους ετεροδόξων και αλλοθρήσκων και συμπροσεύχονται με αιρετικούς, ετερόθρησκους, μάγους, ιέρειες, σατανιστές και άλλο παρδαλό πλήθος. Αρχικά όσοι ασχημονούσαν με αυτό τον τρόπο ήταν ελάχιστοι κυρίως Πατριαρχικοί ή εκπρόσωποι των υπόδουλων στα κομμουνιστικά καθεστώτα Εκκλησιών..........

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Σήμερα, όμως, βλέπουμε πολλούς στο χορό της ανομίας. Η Εκκλησία της Κύπρου, λ.χ. τα τελευταία χρόνια έχει υπερβεί κυριολεκτικά κάθε μέτρο και όριο. Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία της Κύπρου έχει λίαν βεβαρυμένο μητρώο σε οικουμενιστικά θέματα. Πέντε τουλάχιστον Αρχιεπίσκοποι τον τελευταίο αιώνα και άλλοι Μητροπολίτες, εν οις και “ο Υιός της Γεέννης” του οικουμενισμού Μελέτιος Μεταξάκης, έδειξαν πλειστάκις αποφευκτέο οικουμενιστικό ζήλο. Ορισμένοι από εγγενές αιρετικό φρόνημα και άλλοι για να προωθήσουν το εθνικό μας θέμα: Κονγκορδάτο με το Βατικανό, συμμετοχή σε οικουμενιστικό εσπερινό με τους Αγγλικανούς, συμπροσευχές με τον Πάπα στο παρεκκλήσι του Λατερανού, πρόσκληση στον Πάπα να επισκεφθεί την Κύπρο, επισκέψεις στο Βατικανό, χειροφίλημα του Πάπα, συμμετοχή στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως Π.Σ.Ε., συμμετοχή και συμπροσευχή σε πανθρησκειακές συναντήσεις, κτλ. βρίσκονται ήδη καταχωρημένες με μαύρα γράμματα στις δέλτους της ιστορίας της Κυπριακής Εκκλησίας.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Β΄
Με την ανάρρηση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β΄, όμως, η Εκκλησία της Κύπρου, εντελώς απροσδόκητα, επιδίδεται σε άκρως αποκαρδιωτικά και ανεπίτρεπτα οικουμενιστικά άλματα. Εκτός του ότι ενετάθησαν οι διαχριστιανικές οικουμενιστικές ασχημίες προσετέθησαν και οι διαθρησκειακές καρναβαλίστικες εκδηλώσεις οι οποίες μάλιστα διαδέχονται η μία την άλλη. Ο Μακαριότατος κ. Χρυσόστομος Β΄ δεν είναι συνειδητός οικουμενιστής. Για να ακριβολογούμε ούτε που τον απασχολεί η θεολογική σκοπιά των διαλόγων με αλλόθρησκους και αιρετικούς. Είναι φανερόν ότι κάνει μεν ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΕΣ ΑΒΑΡΙΕΣ σε θέματα πίστεως, αλλά αποκλειστικός στόχος του είναι η προώθηση του εθνικού θέματος. Αυτό φυσικά δεν καθιστά την παρανομία λιγότερη προβληματική. Το κακό, έτσι και αλλιώς, συντελείται. Ο κόσμος βλέπει μουλλάδες, ραββίνους, φραγκοπαπάδες, πάστορες, παστορίνες, κτλ. σε Ορθόδοξες εκκλησίες και στην Αρχιεπισκοπή να συμπροσεύχονται με ορθόδοξους αρχιερείς και σχηματίζει την πεποίθηση, ότι η Ορθοδοξία είναι το ίδιο πράγμα με όλες τις αιρέσεις και θρησκείες.

ΔΕΝ ΑΓΡΥΠΝΟΥΝ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Τρέφαμε την ελπίδα, ότι ορισμένοι ιεράρχες λόγω εγγύτητας προς το Μακαριότατο, όπως ο λίαν σεβαστός και αγαπητός εις ημάς Μητροπολίτης Πάφου Χρυσόστομος και ο Χωρεπίσκοπος Χύτρων Λεόντιος (σεμνός και ταπεινός κληρικός) ότι θα συμβούλευαν το Μακαριότατο (κατ’ ιδίαν έστω) να απέχει από τις οικουμενιστικές ασχημίες. Δυστυχώς ο μέν Μητροπολίτης Πάφου, όχι μόνον συμμετέσχε στη Διαθρησκειακή της Λευκωσίας, αλλά και συμπροσευχήθηκε με τον αιρεσιάρχη της Ρώμης στο παρεκκλήσι του Λατερανού, ενώ ο Θεοφιλέστατος Χύτρων έδωσε το παρόν του στη Διαθρησκειακή της Λευκωσίας. Εκφράζουμε βαθύτατη οδύνη για τη στάση τους. Προσευχόμαστε θερμά να αποστασιοποιηθούν στο μέλλον από οικουμενιστικά παρατράγουδα και τους παρακαλούμε θερμά να βοηθήσουν το Μακαριότατο να αντιληφθεί ότι οι οικουμενιστικές ασχημίες βλάπτουν καίρια και την Εκκλησία και το εθνικό μας θέμα.

ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;
Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στη συνάντηση της Θεσσαλονίκης δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θέλει να επιβάλει ουνιτική ένωση με τους Παπικούς και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα χρησιμεύσει ως εφαλτήριο των οικουμενιστικού άλματος του Πατριάρχη. Οι Κύπριοι αρχιερείς πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αποτρέψουν τη δρομολόγηση των τραγικών εξελίξεων. Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δεν είναι συνειδητός οικουμενιστής. Οι ιεράρχες μας δεν θα ήθελαν να συνδέσουν το όνομά τους με την προδοσία της πίστης μας. Ας υπογράψουν την ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό ή ας εκδώσουν συνοδική εγκλύκλιο με παραπλήσιο περιεχόμενο! Είναι επίσης επιβεβλημένο η Εκκλησία της Κύπρου να αποφασίσει την έξοδο από το παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως Π.Σ.Ε.. Μια δυναμική στάση της Εκκλησίας της Κύπρου μπορεί να σφραγίσει την πορεία των εξελίξεων! “Είμαι ξύπνιος ή βλέπω όνειρο;” θα με ρωτήσουν οι “γνωστικοί”; Τους απαντώ με στίχο του ίδιου κορυφαίου ποιητή: Μήπως αντί συμφορά τα δεινά που επέρχονται μπορούν να μεταμορφωθούν σε “όραμα και προσκλητήριο για έγερση από τον ύπνο;”