Παναγιώτης Τελεβάντος, Δύο οικουμενιστικά βήματα μπροστά και ένα πίσω

“ΔΥΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΙΣΩ”

Υπό του Παναγιώτη Τελεβάντου, Φιλόλογου - Θεολόγου

Οι Οικουμενιστές υιοθέτησαν, για πολλές δεκαετίες τώρα, την τακτική: “Δύο βήματα μπροστά και δύο πίσω”. Ο Παναγιότατος εξαπέλυσε ατομική μεγατόνων, διά του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, στη συνάντηση της μικτής επιτροπής Ορθοδόξων και Παπικών, στη Θεσσαλονίκη. Μας διαμήνυσε ότι, με τη νέα φάση του διαλόγου, πρέπει να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση της εκκλησιαστικής και μυστηριακής υπόστασης με τους Παπικούς (σε απλά Ελληνικά ο Μακαριότατος μας είπε να γίνουμε Ουνίτες!!!). Ενα οικουμενιστικό βήμα (για να ακριβολογούμε ένα τεράστιο άλμα) μπροστά! Μόλις, όμως, διαπιστώθηκε το εύρος της αντίδρασης (“Ομολογία”, κτλ.), οι Οικουμενιστές άρχισαν την τακτική υποχώρηση...................

Η ΜΕΤΑ ΤΗΝ “ΟΜΟΛΟΓΙΑ” ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
Τώρα παριστάνουν τους παραδοσιακούς! Εκπρόσωποι του Πατριαρχείου, πρόσφατα, στη θρονική εορτή του Βατικανού στη Ρώμη, έδωσαν το παρόν τους χωρίς να συμπροσευχηθούν με τους Παπικούς! “Ιματισμένοι και σωφρονούντες”. Παράλληλα ο Παναγιότατος κάνει εμπνευσμένα κηρύγματα για το μεγαλείο της Ορθοδοξίας σε προσκυνητές στο Φανάρι. Δύο βήματα πίσω, αυτή τη φορά! Η ίδια χιλιοδοκιμασμένη τακτική: “Στο ίδιο έργο θεατές”. Οι πιο απρόβλεπτες μεταμορφώσεις είναι οι “Ομηρικού” τύπου. Οι Οβιδιακές μεταμορφώσεις συντελούνται μία φορά και δεν απογίνονται. Οι μεταμορφώσεις στα ομηρικά έπη, όμως, είναι περιστασιακές: Γινόμενες και απογινόμενες ανάλογα με τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούν. Τις Ομηρικές μεταμορφώσεις υιοθέτησαν οι Οικουμενιστές. Μόλις διαπιστώσουν έντονη αντίδραση γυρίζουν την πλάκα, κερδίζουν χρόνο και επανέρχονται δριμύτεροι.

“ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΗΜΩΝ ΗΜΑΡΤΗΣΑΝ”
- “Γιατί αναφέρατε ότι οι Πατέρες ημών ημάρτησαν και οδηγήθηκαμε στο σχίσμα;” τον ρώτησαν οι Αγιορείτες. Για να απαντήσει : “Ο Οικουμενικός Πατριάρχης πρέπει να πιστωθεί με την καλή θέληση ότι δεν εννοεί τους Ορθόδοξους αλλά τους Παπικούς!!!” Αλλά τότε γιατί “ημών” αντί “υμών” αφού η αναφορά απευθυνόταν μόνον στους Παπικούς και όχι και στους Ορθόδοξους;! “Ο Οικουμενικός Πατριάρχης άσχετα του τι λέγει ή τι γράφει δεν μπορεί παρά να διατυπώνει ορθόδοξες θέσεις!” Αλλά αν απλά και μόνον η ιδιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη, και όχι η ομολογία πίστεως και οι ενέργειές του, καθορίζουν το ορθόδοξο στίγμα του, γιατί ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριος καταδικάστηκε επί αιρέσει και αναθεματίστηκε από την Εκκλησία;

“ΑΔΕΛΦΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ”
Συνομολογούν την προδοτική συμφωνία του Μπαλαμάντ και όταν ξεσηκώνεται αντίδραση ο Παναγιότατος δηλώνει: “Μα εμείς, για μελέτη, στείλαμε τη συμφωνία”. Καταρχήν οι συμφωνίες δεν προσφέρονται για μελέτη, αλλά για αποδοχή ή απόρριψη. Αλλά έστω! Αφού απορρίφθηκε η συμφωνία, από τις πλείστες Ορθόδοξες Εκκλησίες, γιατί ο Πάπας συνεχίζει να γίνεται δεκτός ως αρχηγός Ορθόδοξης Εκκλησίας; Γιατί τον θυμιατίζουν, του ψάλλουν τροπάρια και ύμνους, ανταλλάσσουν μαζί του λειτουργικό ασπασμό και αποστέλλουν αντιπροσωπείες (πρόσφατα με τη συμμετοχή του ίδιου του Πατριάρχη) στις θρονικές εορτές αλλήλων; Γιατί ευλογούν τις όστιες; Γιατί ο Πάπας με αρχιερατική στολή συμπροσεύχεται με τον Παναγιότατο σε ορθόδοξο ναό; Γιατί Παπικός επίσκοπος διαβάζει το ευαγγέλιο, πατριαρχική κελεύσει; Δεν πιστοποιούν τα πιο πάνω ότι η συμφωνία περί “αδελφών Εκκλησιών” τίθεται σε εφαρμογή; Αφού η συμφωνία ήταν απλά για μελέτη και απερρίφθη, γιατί συμπεριφέρονται στον Πάπα λες και είναι επίσκοπος αδελφής και μάλιστα πρωτόθρονης Εκκλησίας!!! και όχι αιρεσιάρχης;

“ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ”
“Ο Οικουμενικός Πατριάρχης γνωρίζει και το γράμμα και το πνεύμα των κανόνων και εφαρμόζει το πνεύμα”, δήλωσε ο Παναγιότατος κατά την πρόσφατή του επίσκεψη στο Αγιον Ορος! Τότε γιατί ο Βαρθολομαίος Αρχοντώνης στη διατριβή του “Περί την κωδικοποίηση των Ιερών κανόνων” ζητά να καταργήσει ή να τροποποιήσει τους Κανόνες, που αφορούν τη συμπροσευχή με τους αιρετικούς, από Οικουμενική σύνοδο; Γιατί συνέταξε διατριβή για την “κωδικοποίηση” των κανόνων και όχι διατριβή στην οποία να εκθέτει ποια είναι, κατά την άποψή του, η “κατά πνεύμα” ερμηνεία των κανόνων που αφορούν τη συμπροσευχή με τους αιρετικούς; Γιατί το Πατριαρχείο το 1952 εξαπέλυσε εγκύκλιο που απαγορεύει τη συμπροσευχή με αιρετικούς κάτι που επανέλαβε ακόμη πιο εμφαντικά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην απαντητική του επιστολή προς τους Αγιορείτες το 1999; Για ακόμη μία φορά η ίδια τακτική: Δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω!

“ΛΑΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ”
Οι πιο πάνω κραυγαλέες αντιφάσεις εντάσσονται στη στρατηγική του “λαικού οικουμενισμού” ο οποίος επιδιώκει την ένωση εκ των κάτω με τον σταδιακό εξουνιτισμό των Ορθοδόξων. Οταν οι Οικουμενιστές διαπιστώσουν ότι υπάρχει αντίδραση στα σχέδια τους “το παίζουν” παραδοσιακοί. Και αφού κατακαθήσει ο κουνιαρχτός της αντίδρασης, για την αποστασία τους, επανέρχονται και κάνουν ένα βήμα μπροστά. Προβαίνουν σε νέες παράτολμες ενέργειες με τη βάσιμη ελπίδα ότι, αν αυτή η πρακτική συνεχισθεί, θα φέρει το ποθητό για τους Οικουμενιστές αποτέλεσμα. Και θα το φέρει, δυστυχώς! Εκτός αν οι πιστοί αντιδράσουν δυναμικά.