πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 2/4/2010H «προσφορά» της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις το «Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών»
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Στην επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Κύπρου δημοσιεύτηκε κείμενο του Μητροπολίτου Κωνσταντίας-Αμμοχώστου κ. Βασιλείου, εκπροσώπου της Εκκλησίας Κύπρου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, με τίτλο «Η φυσιογνωμία του χριστιανισμού σήμερα και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και ημερομηνία 10/3/2010. Το κείμενο αποτελεί ένα είδος έκθεσης που καταγράφει τα αποτελέσματα της συμμετοχής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Μεταξύ των άλλων ο Μητροπολίτης αναφέρεται σε «περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες μὴ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ Ὁμολογίες υἱοθέτησαν στοιχεῖα διδασκαλίας καὶ πνευματικότητας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» για να μας παρουσιάσει τους καρπούς της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ. Πιο κάτω μάλιστα ο Μητροπολίτης αναφέρει:......
«ἕνεκα τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στοὺς διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς θεολογικοὺς διαλόγους, κατόρθωσαν νὰ πείσουν π.χ. τοὺς Ἀγγλικανοὺς καὶ ἄλλους νὰ ἀφαιρέσουν τὸ Filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, νὰ ἀναπτύξουν τὴν Πνευματολογία ποὺ ἔλειπε μέχρι τὸν 19ο αἰῶνα καὶ νὰ εἰσαγάγουν τὴν Ἐπίκληση στὴν εὐχαριστιακή τους Ἀναφορά, νὰ ἀναπτύξουν τὴ θεολογία τῆς εἰκόνας καὶ νὰ ἀρχίσουν δειλά δειλὰ νὰ χρησιμοποιοῦν τὴν εἰκόνα στὴ λατρεία τους, νὰ θεωροῦν ἀπαραίτητη τὴν τιμὴ πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων κ.λπ.»
Είναι όμως πράγματι τόσο σημαντικές οι «επιτυχίες» των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ; Ποια αξία έχει αν οι Αγγλικανοί αφαίρεσαν το filioque από το Σύμβολο της Πίστεως αλλά αρνούνται να δεχθούν την Ορθόδοξη περί Αγίου Πνεύματος διδασκαλία; Και πολλοί Ουνίτες αποφεύγουν να λένε το filioque κατά την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως αλλά ουδόλως υιοθετούν την ορθόδοξη περί Αγίου Πνεύματος θεολογία. Τι κι αν οι Αγγλικανοί εισήγαγαν την Επίκληση στην Αγία Αναφορά, τη στιγμή που στερούνται της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος και τα μυστήρια τους, με ή χωρίς την επίκληση, είναι άκυρα και ανύπαρκτα; Τι κι αν άρχισαν να χρησιμοποιούν εικόνες στη λατρεία τους όταν προσκυνούν τα εικονιζόμενα πρόσωπα για τα οποία λανθασμένα θεολογούν και πιστεύουν;
Δυστυχώς τα αποτελέσματα της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ είναι ψευδεπίγραφα (ΠΣΕυδεπίγραφα). Αντίθετα η αποδοχή από μέρους των Ορθοδόξων που συμμετέχουν στο ΠΣΕ της εκκλησιαστικής υπόστασης των ετεροδόξων αιρετικών, τους οποίους ονομάζουν «εκκλησίες» και τιμούν ως «αδελφούς Χριστιανούς» απομακρύνει οριστικά την «καλή ανησυχία» των αιρετικών για την Αλήθεια της Ορθοδοξίας. Κανείς αιρετικός δεν εγκατέλειψε την αίρεση για να επιστρέψει στην Ορθόδοξη Εκκλησία εξαιτίας της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ. Και αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι η παρουσία των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά και βλάπτει τους αιρετικούς. Χρέος των Ορθοδόξων είναι να επισημάνουν με αγάπη στους αιρετικούς τα λάθη τους και να τους υποδείξουν την οδό της μετάνοιας μέσω της οποίας θα οδηγηθούν στη σώζουσα αλήθεια της Μίας, Αγίας Εκκλησίας.
Είναι επίσης αξιοπρόσεκτη η προσπάθεια του Μητροπολίτου Κωνσταντίας να μας πείσει ότι η συμμετοχή των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ είναι αποδεκτή από το σύνολο σχεδόν των Ορθοδόξων. Σημειώνει ο Μητροπολίτης: «Τὸ ΠΣΕ ἱδρύθηκε καὶ μὲ τὴν πρωτοβουλία καὶ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Σήμερα δύο μόνον Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν συμμετέχουν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἐγκατέλειψαν τὸ Συμβούλιο ἕνεκα ἐσωτερικῶν τους προβλημάτων». Δυστυχώς ο Μητροπολίτης δεν αποδίδει την αποχώρηση των Εκκλησιών της Βουλγαρίας και Γεωργίας από το ΠΣΕ στην ορθόδοξη πατερική γραμμή των επισκόπων και των πιστών των Εκκλησιών αυτών αλλά την παρουσιάζει ως αποτέλεσμα «εσωτερικών προβλημάτων». Εκτός κι αν για το Μητροπολίτη Κωνσταντίας αποτελεί «πρόβλημα» το να αφουγκράζονται οι επίσκοποι τις εναγώνιες ορθόδοξες φωνές κατώτερων κληρικών, μοναχών και λαϊκών των Εκκλησιών τους.
Είναι δε παράδοξη η αποσιώπηση εκ μέρους του Μητροπολίτου του γεγονότος ότι σε πολλές από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, που συνεχίζουν να μετέχουν στο ΠΣΕ, υπάρχουν πολλές φωνές, επισκοπικές και όχι μόνο, που ζητούν επιτακτικά την αποχώρηση των Εκκλησιών τους από το Συμβούλιο του ΠΣΕύδους. Για να φανεί ξεκάθαρα το μέγεθος της αντίδρασης των Ορθοδόξων στη συμμετοχή στο ΠΣΕ αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής:
1.Εκτός από τις Εκκλησίες Βουλγαρίας και Γεωργίας που αποχώρησαν από το ΠΣΕ και η Εκκλησία της Σερβίας είχε αποφασίσει σε συνεδρία της Ιεράς Συνόδου κατά το Μάιο-Ιούνιο του 1997 να αποχωρήσει από το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», απόφαση που δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε στη συνέχεια[1].
2.Αλλά και η Εκκλησία της Κύπρου, στην οποία ανήκει ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας, παλαιότερα σε συνεδρία της Ιεράς Συνόδου διχάσθηκε. Ισοψήφισαν τα μέλη της κατά την σχετική συνεδρία, και μόνον το βάρος της ψήφου του αρχιεπισκόπου έσωσε την απόφαση της παραμονής στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ώστε να αποφευχθούν αρνητικές συνέπειες στο εθνικό θέμα της νήσου[2]
3.Στην Εκκλησία της Ελλάδος εξάλλου, πρόσφατα (Μάιος 2008) ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ με Επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο, με αφορμή την εκλογή νέου «Επισκόπου» των εν Ελλάδι ουνιτών με απόφαση του Πάπα, ζητούσε «όπως επανεκτιμήσωμεν την μετοχήν ημών εις το συμπίλημα των αιρετικών παραφυάδων του παγκοσμίου Συμβουλίου των λεγομένων «Εκκλησιών» ως και το λυσιτελές ή μη της μετοχής ημών εις τους λοιπούς μετά των ετεροδόξων διαλόγους»
4.Τέλος 20.000 και πλέον πιστοί, μεταξύ των οποίων πλήθος ηγουμένων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών αλλά και οκτώ Ορθόδοξοι επίσκοποι (οι τρεις της Εκκλησίας της Ελλάδος) διακήρυξαν κατά το τρέχον έτος με την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» ότι «η συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», αυτή καθ' εαυτή, ως πράξη, σημαίνει απόρριψη της εκκλησιολογικής της αυτοσυνειδησίας, ως της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και υιοθέτηση της νέας εκκλησιολογίας του Οικουμενισμού».
Είναι περισσότερο από φανερό πως η συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο ΠΣΕ όχι μόνο δεν φέρει τον επιθυμητό καρπό της μετάνοιας των αιρετικών αλλά βλάπτει και την ίδια την Ορθόδοξη Εκκλησία που δείχνει να χάνει την εκκλησιολογική της αυτοσυνειδησία. Είναι καιρός πλέον σοβαρά και σε επίπεδο Συνόδων να μελετηθεί η πλήρης αποχώρηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών από το Συμβούλιο του ΠΣΕύδους.
Οι αιρετικές χριστιανικές ψευδοεκκλησίες καθημερινά απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την Αλήθεια του Χριστού. Τελευταίες συνέπειες της απομάκρυνσης αυτής είναι η έκρηξη σκανδάλων παιδοφιλίας κληρικών της παπικής ψευδεκκλησίας και οι προτεσταντικές χειροτονίες γυναικών και ομοφυλοφίλων. Και μόνη η απλή λογική οδηγεί τους πιστούς των αιρετικών αυτών ομάδων στην αναζήτηση της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού. Η ίδια όμως απλή λογική τους λέει ότι αυτή η αληθινή Εκκλησία δεν μπορεί να είναι «αδελφή» της πλάνης, της οποίας βιώνουν γύρω τους τις συνέπειες.
Τώρα που οι ετερόδοξοι προκόβουν «επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι»[3], οι Ορθόδοξοι οφείλουμε να βιώσουμε εντονότερα την Αλήθεια της Χάριτος του Θεού που κατέχουμε και να την προσφέρουμε ανόθευτη στους ετεροδόξους, όχι μέσα στη σύγχυση των πλανών του ΠΣΕ αλλά ως Μία και μοναδική Αλήθεια, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τις πλάνες των ψευδοχριστιανών (ΠΣΕυδοχριστιανών).
Η αποχώρηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το ΠΣΕ και την ίδια θα καθαρίσει από το επικίνδυνο μικρόβιο του οικουμενισμού και στους ετερόδοξους θα προσφέρει τη διέξοδο και το φως που αναζητούν χαμένοι στο σκοτάδι και τα αδιέξοδα, όπου τους οδήγησαν οι πλανεμένοι ψευδοχριστιανοί ηγέτες των ομολογιών τους.
__________________________________
Παραπομπές
1.Πορίσματα Διορθόδοξου Θεολογικού Συνεδρίου με θέμα «Οικουμενισμός: Γένεση –Προσδοκίες – Διαψεύσεις», «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», έτος Στ΄, τεύχος 4, Οκτώβριος -Δεκέμβριος 2004
2.Αυτόθι
3. Β΄Τιμ. γ΄, 13
Στην επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Κύπρου δημοσιεύτηκε κείμενο του Μητροπολίτου Κωνσταντίας-Αμμοχώστου κ. Βασιλείου, εκπροσώπου της Εκκλησίας Κύπρου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, με τίτλο «Η φυσιογνωμία του χριστιανισμού σήμερα και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και ημερομηνία 10/3/2010. Το κείμενο αποτελεί ένα είδος έκθεσης που καταγράφει τα αποτελέσματα της συμμετοχής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Μεταξύ των άλλων ο Μητροπολίτης αναφέρεται σε «περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες μὴ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ Ὁμολογίες υἱοθέτησαν στοιχεῖα διδασκαλίας καὶ πνευματικότητας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» για να μας παρουσιάσει τους καρπούς της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ. Πιο κάτω μάλιστα ο Μητροπολίτης αναφέρει:......
«ἕνεκα τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στοὺς διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς θεολογικοὺς διαλόγους, κατόρθωσαν νὰ πείσουν π.χ. τοὺς Ἀγγλικανοὺς καὶ ἄλλους νὰ ἀφαιρέσουν τὸ Filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, νὰ ἀναπτύξουν τὴν Πνευματολογία ποὺ ἔλειπε μέχρι τὸν 19ο αἰῶνα καὶ νὰ εἰσαγάγουν τὴν Ἐπίκληση στὴν εὐχαριστιακή τους Ἀναφορά, νὰ ἀναπτύξουν τὴ θεολογία τῆς εἰκόνας καὶ νὰ ἀρχίσουν δειλά δειλὰ νὰ χρησιμοποιοῦν τὴν εἰκόνα στὴ λατρεία τους, νὰ θεωροῦν ἀπαραίτητη τὴν τιμὴ πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων κ.λπ.»
Είναι όμως πράγματι τόσο σημαντικές οι «επιτυχίες» των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ; Ποια αξία έχει αν οι Αγγλικανοί αφαίρεσαν το filioque από το Σύμβολο της Πίστεως αλλά αρνούνται να δεχθούν την Ορθόδοξη περί Αγίου Πνεύματος διδασκαλία; Και πολλοί Ουνίτες αποφεύγουν να λένε το filioque κατά την απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως αλλά ουδόλως υιοθετούν την ορθόδοξη περί Αγίου Πνεύματος θεολογία. Τι κι αν οι Αγγλικανοί εισήγαγαν την Επίκληση στην Αγία Αναφορά, τη στιγμή που στερούνται της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος και τα μυστήρια τους, με ή χωρίς την επίκληση, είναι άκυρα και ανύπαρκτα; Τι κι αν άρχισαν να χρησιμοποιούν εικόνες στη λατρεία τους όταν προσκυνούν τα εικονιζόμενα πρόσωπα για τα οποία λανθασμένα θεολογούν και πιστεύουν;
Δυστυχώς τα αποτελέσματα της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ είναι ψευδεπίγραφα (ΠΣΕυδεπίγραφα). Αντίθετα η αποδοχή από μέρους των Ορθοδόξων που συμμετέχουν στο ΠΣΕ της εκκλησιαστικής υπόστασης των ετεροδόξων αιρετικών, τους οποίους ονομάζουν «εκκλησίες» και τιμούν ως «αδελφούς Χριστιανούς» απομακρύνει οριστικά την «καλή ανησυχία» των αιρετικών για την Αλήθεια της Ορθοδοξίας. Κανείς αιρετικός δεν εγκατέλειψε την αίρεση για να επιστρέψει στην Ορθόδοξη Εκκλησία εξαιτίας της συμμετοχής των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ. Και αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα αποκαλύπτει ότι η παρουσία των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά και βλάπτει τους αιρετικούς. Χρέος των Ορθοδόξων είναι να επισημάνουν με αγάπη στους αιρετικούς τα λάθη τους και να τους υποδείξουν την οδό της μετάνοιας μέσω της οποίας θα οδηγηθούν στη σώζουσα αλήθεια της Μίας, Αγίας Εκκλησίας.
Είναι επίσης αξιοπρόσεκτη η προσπάθεια του Μητροπολίτου Κωνσταντίας να μας πείσει ότι η συμμετοχή των Ορθοδόξων στο ΠΣΕ είναι αποδεκτή από το σύνολο σχεδόν των Ορθοδόξων. Σημειώνει ο Μητροπολίτης: «Τὸ ΠΣΕ ἱδρύθηκε καὶ μὲ τὴν πρωτοβουλία καὶ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Σήμερα δύο μόνον Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν συμμετέχουν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἐγκατέλειψαν τὸ Συμβούλιο ἕνεκα ἐσωτερικῶν τους προβλημάτων». Δυστυχώς ο Μητροπολίτης δεν αποδίδει την αποχώρηση των Εκκλησιών της Βουλγαρίας και Γεωργίας από το ΠΣΕ στην ορθόδοξη πατερική γραμμή των επισκόπων και των πιστών των Εκκλησιών αυτών αλλά την παρουσιάζει ως αποτέλεσμα «εσωτερικών προβλημάτων». Εκτός κι αν για το Μητροπολίτη Κωνσταντίας αποτελεί «πρόβλημα» το να αφουγκράζονται οι επίσκοποι τις εναγώνιες ορθόδοξες φωνές κατώτερων κληρικών, μοναχών και λαϊκών των Εκκλησιών τους.
Είναι δε παράδοξη η αποσιώπηση εκ μέρους του Μητροπολίτου του γεγονότος ότι σε πολλές από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, που συνεχίζουν να μετέχουν στο ΠΣΕ, υπάρχουν πολλές φωνές, επισκοπικές και όχι μόνο, που ζητούν επιτακτικά την αποχώρηση των Εκκλησιών τους από το Συμβούλιο του ΠΣΕύδους. Για να φανεί ξεκάθαρα το μέγεθος της αντίδρασης των Ορθοδόξων στη συμμετοχή στο ΠΣΕ αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής:
1.Εκτός από τις Εκκλησίες Βουλγαρίας και Γεωργίας που αποχώρησαν από το ΠΣΕ και η Εκκλησία της Σερβίας είχε αποφασίσει σε συνεδρία της Ιεράς Συνόδου κατά το Μάιο-Ιούνιο του 1997 να αποχωρήσει από το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», απόφαση που δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε στη συνέχεια[1].
2.Αλλά και η Εκκλησία της Κύπρου, στην οποία ανήκει ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας, παλαιότερα σε συνεδρία της Ιεράς Συνόδου διχάσθηκε. Ισοψήφισαν τα μέλη της κατά την σχετική συνεδρία, και μόνον το βάρος της ψήφου του αρχιεπισκόπου έσωσε την απόφαση της παραμονής στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», ώστε να αποφευχθούν αρνητικές συνέπειες στο εθνικό θέμα της νήσου[2]
3.Στην Εκκλησία της Ελλάδος εξάλλου, πρόσφατα (Μάιος 2008) ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ με Επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο, με αφορμή την εκλογή νέου «Επισκόπου» των εν Ελλάδι ουνιτών με απόφαση του Πάπα, ζητούσε «όπως επανεκτιμήσωμεν την μετοχήν ημών εις το συμπίλημα των αιρετικών παραφυάδων του παγκοσμίου Συμβουλίου των λεγομένων «Εκκλησιών» ως και το λυσιτελές ή μη της μετοχής ημών εις τους λοιπούς μετά των ετεροδόξων διαλόγους»
4.Τέλος 20.000 και πλέον πιστοί, μεταξύ των οποίων πλήθος ηγουμένων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών αλλά και οκτώ Ορθόδοξοι επίσκοποι (οι τρεις της Εκκλησίας της Ελλάδος) διακήρυξαν κατά το τρέχον έτος με την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» ότι «η συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», αυτή καθ' εαυτή, ως πράξη, σημαίνει απόρριψη της εκκλησιολογικής της αυτοσυνειδησίας, ως της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και υιοθέτηση της νέας εκκλησιολογίας του Οικουμενισμού».
Είναι περισσότερο από φανερό πως η συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο ΠΣΕ όχι μόνο δεν φέρει τον επιθυμητό καρπό της μετάνοιας των αιρετικών αλλά βλάπτει και την ίδια την Ορθόδοξη Εκκλησία που δείχνει να χάνει την εκκλησιολογική της αυτοσυνειδησία. Είναι καιρός πλέον σοβαρά και σε επίπεδο Συνόδων να μελετηθεί η πλήρης αποχώρηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών από το Συμβούλιο του ΠΣΕύδους.
Οι αιρετικές χριστιανικές ψευδοεκκλησίες καθημερινά απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την Αλήθεια του Χριστού. Τελευταίες συνέπειες της απομάκρυνσης αυτής είναι η έκρηξη σκανδάλων παιδοφιλίας κληρικών της παπικής ψευδεκκλησίας και οι προτεσταντικές χειροτονίες γυναικών και ομοφυλοφίλων. Και μόνη η απλή λογική οδηγεί τους πιστούς των αιρετικών αυτών ομάδων στην αναζήτηση της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού. Η ίδια όμως απλή λογική τους λέει ότι αυτή η αληθινή Εκκλησία δεν μπορεί να είναι «αδελφή» της πλάνης, της οποίας βιώνουν γύρω τους τις συνέπειες.
Τώρα που οι ετερόδοξοι προκόβουν «επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι»[3], οι Ορθόδοξοι οφείλουμε να βιώσουμε εντονότερα την Αλήθεια της Χάριτος του Θεού που κατέχουμε και να την προσφέρουμε ανόθευτη στους ετεροδόξους, όχι μέσα στη σύγχυση των πλανών του ΠΣΕ αλλά ως Μία και μοναδική Αλήθεια, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τις πλάνες των ψευδοχριστιανών (ΠΣΕυδοχριστιανών).
Η αποχώρηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το ΠΣΕ και την ίδια θα καθαρίσει από το επικίνδυνο μικρόβιο του οικουμενισμού και στους ετερόδοξους θα προσφέρει τη διέξοδο και το φως που αναζητούν χαμένοι στο σκοτάδι και τα αδιέξοδα, όπου τους οδήγησαν οι πλανεμένοι ψευδοχριστιανοί ηγέτες των ομολογιών τους.
__________________________________
Παραπομπές
1.Πορίσματα Διορθόδοξου Θεολογικού Συνεδρίου με θέμα «Οικουμενισμός: Γένεση –Προσδοκίες – Διαψεύσεις», «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», έτος Στ΄, τεύχος 4, Οκτώβριος -Δεκέμβριος 2004
2.Αυτόθι
3. Β΄Τιμ. γ΄, 13
1 σχόλιο:
Ο Σεβ. Βασιλειος προσπαθει να δικαιολογησει τα αδικαιολογητα αλλα, καλον ειναι να μετανοησουν οι περι αυτον ομονοουντες διοτι, Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ.
Δημοσίευση σχολίου