Διαβάστε και το πρώτο μέρος εδώ: Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, «Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική» και όχι βαρβαρική...
«Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική» και όχι βαρβαρική...(Πρώην «μάρτυρας του Ιεχωβά»)
2ο μέρος
Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Κλείνοντας το περασμένο μας άρθρο, είπαμε πως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ονομάζεται Λόγος, κι ακόμα τονίσαμε ότι οι αυτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» αρνούνται πεισματικώς την Θεότητα του Λόγου. Αρνούνται και απορρίπτουν την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ταυτοχρόνως καταστρέφουν τον Ελληνικό λόγο στον οποίον πρωτοτύπως εγράφει η Καινή Διαθήκη και μεταφράστηκε η Παλαιά. Δεν χρειάζεται φυσικά ιδιαίτερη προσπάθεια για να παραδεχθεί κανείς ότι το ίδιο έγκλημα με αυτό που συντελείται στην Ελληνική γλώσσα, συντελείται και σε όλες τις άλλες που μεταφέρουν μεταφραστικώς τις πλάνες και τις αιρετικές τους διδασκαλίες.......
Επόμενο άλλωστε είναι αυτό. Μετά την κακοποίηση της «μητέρας» (γλώσσας), να συνακολουθούν στην ίδια και σε ακόμα χειρότερη από αυτή και οι «θυγατέρες» και έτσι όλες μαζί (οι γλώσσες), συνθλιβόμενες και «βιαζόμενες» μέσα στον πύργο της Σκοπιάς, να κυοφορούν στο «φως του αγωγού» την τερατογέννηση των «Μεταφράσεων του Νέου Κόσμου» (ΜΝΚ).
Το θέμα γενικώς της γλώσσας του Ιερού Ευαγγελίου και ειδικώς των μεταφράσεων, ερμηνειών, παραφράσεων και παραθέσεων των ΜΝΚ, αποτελεί ένα βασικότατο ζήτημα, που είναι ανάγκη να προσεχθεί ιδιαιτέρως απ’ όσους ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό. Αν μάλιστα είναι αληθινός ο λόγος του Λένιν (και είναι αληθινός), ότι «όποιος θέλει να καταστρέψει ένα λαό, ας ξεκινήσει από την καταστροφή της γλώσσας του», τότε ο καθένας αισθάνεται σε τι καταστροφή οδηγούν τους εαυτούς των και τους ταλαίπωρους οπαδούς της Σκοπιάς, τα θύματα της Αμερικανικής αυτής πολυεθνικής εταιρείας.
Οπωσδήποτε φίλοι μου, δεν θα πρέπει να παραμείνει απαρατήρητο το γεγονός ότι από τις τάξεις των ΜτΙ, απουσιάζουν άνθρωποι με κλασσική παιδεία. Και επίσης είναι αξιοπρόσεκτο το ότι, αν μεταξύ αυτών των «μαρτύρων» κάνουν την εμφάνιση τους, ελάχιστες φορές και κάποια πρόσωπα με επίφαση γνώσεων σε ορισμένους τομείς, προερχόμενοι από διαφορετικές μαθησιακές δέσμες και εκπαιδευτικές κατευθύνσεις από αυτή της θεωρητικής ή άλλως κλασσικής παιδείας, και πάλι τότε παρατηρούμε ότι επιμελώς αποφεύγουν να προσεγγίσουν αυτό το αυθεντικό κείμενο. Ο λόγος είναι προφανής. Ο συνειδησιακός φόβος που ελοχεύει μέσα τους, στο να αποκαλυφθεί η διαστροφή η οποία έχει συντελεστεί στο λόγο του Θεού.
Το να μην διαθέτει κανείς κάποιο μορφωτικό επίπεδο ή να κατέχει ελάχιστες γραμματικές γνώσεις (όπως υποστηρίζει μεγάλο μέρος των ΜτΙ – περίεργο πάντως για την εποχή μας), τούτο δεν μπορεί να του χρεωθεί ως επιλήψιμο, όταν μάλιστα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγάλωσε , δεν του επέτρεψαν την γραμματική πρόοδο... Μάλλον θα λέγαμε ότι στις περιπτώσεις αυτές, η σκληρή πραγματικότητα μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση με σύνεση και με την αγαθή δικαιολογία των προσώπων και των πραγμάτων. (Τόσα ξέρει, τόσα λέει ή μάλλον, ακριβώς επειδή δεν γνωρίζει, εκφέρει «άρρητα ρήματα»). Όμως, το να έρχεται και να αυτοπροβάλλεται ένας ΜτΙ με «τίτλους και περγαμηνές», και που άρα, θα πρέπει εκ των πραγμάτων να γνωρίζει, αν όχι τέλεια τη μητρική του γλώσσα, τουλάχιστον τους βασικούς της κανόνες, και επιτέλους επιβάλλεται να μπορεί, τουλάχιστον να διαβάζει το κείμενο της Καινής Διαθήκης, και παρ’ όλα ταύτα να αρνείται, φέροντας ως «ατράνταχτο» επιχείρημα το ότι και οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι, ε λοιπόν αγαπητοί μου, αυτό είναι τόσο για τον ίδιο όσο και την εταιρεία που εκπροσωπεί, το ολιγότερον εξευτελιστικό, που σου δίνει τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι αυτοί, όντως, μαζί με την πίστη τους έχουν χάσει και κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.
Η φράση «οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι» που ως «άνοστη καραμέλα» πιπιλίζουν στο στόμα τους, όπως ήδη έχουμε τονίσει, δεν ισχύει. Και δεν ισχύει, κυρίως για το μετά το γεγονός της Πεντηκοστής χρονικό διάστημα. Το «ανέκδοτο» αυτό, είναι το βολικό άλλοθι των αδαών αλλά και πονηρών θα λέγαμε ανθρώπων, που «ευνούχισαν» την ελευθερία τους και επιπλέον αποδεικνύουν δια του παραλόγου τούτου, πλην της αγραμματοσύνης και την «κεκαυτηριασμένη τους ιδίαν συνείδησιν».( Α΄ Τιμ. Δ΄ 2).
Πόσο δίκαιο,πράγματι, είχε ένας στοχαστής όταν υποστήριξε ότι: «Από μόνος σου όταν καταντάς σκουλήκι, δεν θα πρέπει να διαμαρτύρεσαι για το ότι οι άλλοι σε ποδοπατούν»!
Και όταν ο άνθρωπος και εν προκειμένω «ο μάρτυρας της Σκοπιάς» και δη ο Έλληνας (;) ρίχνει τόσο πολύ το κύρος του και αρνείται ακόμα και αυτή την γλώσσα του, και κατ’ επέκτασιν ο,τιδήποτε συνδέεται με αυτόν τον Ελληνικό λόγο και άρα την αυτοσυνειδησία του Έλληνα, και επιμένει ο ίδιος σε παράλογες μεταφράσεις και σε αυθαίρετες ερμηνείες, τότε δεν του επιτρέπεται να διαμαρτύρεται όταν λέγονται και διατυπώνονται τόσα και τόσα, που αποτελούν, δυστυχώς γι’ αυτόν, αυταπόδεικτες αλήθειες.
Με κάθε βεβαιότητα, όλες αυτές οι κρίσεις, απηχούν πολύ λιγότερα από αυτή την ζοφερή πραγματικότητα.
Η αλήθεια δυστυχώς είναι περισσότερο τραγική και το «θέατρο του παραλόγου» που παίζεται αρχικώς στο Μπρούκλιν και που στη συνέχεια ανεβάζει τις «παραστάσεις» στα θεατρικά του παραρτήματα, όπου γης, ομολογουμένως, κάνει τους πιστούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, να θλίβονται με όλη τους την καρδιά για το πού κατάντησαν οι αδελφοί τους, εγκαταλείποντας την Εκκλησία μας. Την Κιβωτό της Σωτηρίας.
Όμως είναι ανάγκη να συνεχίσουμε με το ίδιο θέμα.
Υ.Γ. «Ούσα η «μητρική» διοίκησις του «αγωγού» εις USA
κατήντησε η daughter της ανέστιος, θρηνούσα».
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Κλείνοντας το περασμένο μας άρθρο, είπαμε πως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ονομάζεται Λόγος, κι ακόμα τονίσαμε ότι οι αυτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» αρνούνται πεισματικώς την Θεότητα του Λόγου. Αρνούνται και απορρίπτουν την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ταυτοχρόνως καταστρέφουν τον Ελληνικό λόγο στον οποίον πρωτοτύπως εγράφει η Καινή Διαθήκη και μεταφράστηκε η Παλαιά. Δεν χρειάζεται φυσικά ιδιαίτερη προσπάθεια για να παραδεχθεί κανείς ότι το ίδιο έγκλημα με αυτό που συντελείται στην Ελληνική γλώσσα, συντελείται και σε όλες τις άλλες που μεταφέρουν μεταφραστικώς τις πλάνες και τις αιρετικές τους διδασκαλίες.......
Επόμενο άλλωστε είναι αυτό. Μετά την κακοποίηση της «μητέρας» (γλώσσας), να συνακολουθούν στην ίδια και σε ακόμα χειρότερη από αυτή και οι «θυγατέρες» και έτσι όλες μαζί (οι γλώσσες), συνθλιβόμενες και «βιαζόμενες» μέσα στον πύργο της Σκοπιάς, να κυοφορούν στο «φως του αγωγού» την τερατογέννηση των «Μεταφράσεων του Νέου Κόσμου» (ΜΝΚ).
Το θέμα γενικώς της γλώσσας του Ιερού Ευαγγελίου και ειδικώς των μεταφράσεων, ερμηνειών, παραφράσεων και παραθέσεων των ΜΝΚ, αποτελεί ένα βασικότατο ζήτημα, που είναι ανάγκη να προσεχθεί ιδιαιτέρως απ’ όσους ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό. Αν μάλιστα είναι αληθινός ο λόγος του Λένιν (και είναι αληθινός), ότι «όποιος θέλει να καταστρέψει ένα λαό, ας ξεκινήσει από την καταστροφή της γλώσσας του», τότε ο καθένας αισθάνεται σε τι καταστροφή οδηγούν τους εαυτούς των και τους ταλαίπωρους οπαδούς της Σκοπιάς, τα θύματα της Αμερικανικής αυτής πολυεθνικής εταιρείας.
Οπωσδήποτε φίλοι μου, δεν θα πρέπει να παραμείνει απαρατήρητο το γεγονός ότι από τις τάξεις των ΜτΙ, απουσιάζουν άνθρωποι με κλασσική παιδεία. Και επίσης είναι αξιοπρόσεκτο το ότι, αν μεταξύ αυτών των «μαρτύρων» κάνουν την εμφάνιση τους, ελάχιστες φορές και κάποια πρόσωπα με επίφαση γνώσεων σε ορισμένους τομείς, προερχόμενοι από διαφορετικές μαθησιακές δέσμες και εκπαιδευτικές κατευθύνσεις από αυτή της θεωρητικής ή άλλως κλασσικής παιδείας, και πάλι τότε παρατηρούμε ότι επιμελώς αποφεύγουν να προσεγγίσουν αυτό το αυθεντικό κείμενο. Ο λόγος είναι προφανής. Ο συνειδησιακός φόβος που ελοχεύει μέσα τους, στο να αποκαλυφθεί η διαστροφή η οποία έχει συντελεστεί στο λόγο του Θεού.
Το να μην διαθέτει κανείς κάποιο μορφωτικό επίπεδο ή να κατέχει ελάχιστες γραμματικές γνώσεις (όπως υποστηρίζει μεγάλο μέρος των ΜτΙ – περίεργο πάντως για την εποχή μας), τούτο δεν μπορεί να του χρεωθεί ως επιλήψιμο, όταν μάλιστα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγάλωσε , δεν του επέτρεψαν την γραμματική πρόοδο... Μάλλον θα λέγαμε ότι στις περιπτώσεις αυτές, η σκληρή πραγματικότητα μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση με σύνεση και με την αγαθή δικαιολογία των προσώπων και των πραγμάτων. (Τόσα ξέρει, τόσα λέει ή μάλλον, ακριβώς επειδή δεν γνωρίζει, εκφέρει «άρρητα ρήματα»). Όμως, το να έρχεται και να αυτοπροβάλλεται ένας ΜτΙ με «τίτλους και περγαμηνές», και που άρα, θα πρέπει εκ των πραγμάτων να γνωρίζει, αν όχι τέλεια τη μητρική του γλώσσα, τουλάχιστον τους βασικούς της κανόνες, και επιτέλους επιβάλλεται να μπορεί, τουλάχιστον να διαβάζει το κείμενο της Καινής Διαθήκης, και παρ’ όλα ταύτα να αρνείται, φέροντας ως «ατράνταχτο» επιχείρημα το ότι και οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι, ε λοιπόν αγαπητοί μου, αυτό είναι τόσο για τον ίδιο όσο και την εταιρεία που εκπροσωπεί, το ολιγότερον εξευτελιστικό, που σου δίνει τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι αυτοί, όντως, μαζί με την πίστη τους έχουν χάσει και κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.
Η φράση «οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι» που ως «άνοστη καραμέλα» πιπιλίζουν στο στόμα τους, όπως ήδη έχουμε τονίσει, δεν ισχύει. Και δεν ισχύει, κυρίως για το μετά το γεγονός της Πεντηκοστής χρονικό διάστημα. Το «ανέκδοτο» αυτό, είναι το βολικό άλλοθι των αδαών αλλά και πονηρών θα λέγαμε ανθρώπων, που «ευνούχισαν» την ελευθερία τους και επιπλέον αποδεικνύουν δια του παραλόγου τούτου, πλην της αγραμματοσύνης και την «κεκαυτηριασμένη τους ιδίαν συνείδησιν».( Α΄ Τιμ. Δ΄ 2).
Πόσο δίκαιο,πράγματι, είχε ένας στοχαστής όταν υποστήριξε ότι: «Από μόνος σου όταν καταντάς σκουλήκι, δεν θα πρέπει να διαμαρτύρεσαι για το ότι οι άλλοι σε ποδοπατούν»!
Και όταν ο άνθρωπος και εν προκειμένω «ο μάρτυρας της Σκοπιάς» και δη ο Έλληνας (;) ρίχνει τόσο πολύ το κύρος του και αρνείται ακόμα και αυτή την γλώσσα του, και κατ’ επέκτασιν ο,τιδήποτε συνδέεται με αυτόν τον Ελληνικό λόγο και άρα την αυτοσυνειδησία του Έλληνα, και επιμένει ο ίδιος σε παράλογες μεταφράσεις και σε αυθαίρετες ερμηνείες, τότε δεν του επιτρέπεται να διαμαρτύρεται όταν λέγονται και διατυπώνονται τόσα και τόσα, που αποτελούν, δυστυχώς γι’ αυτόν, αυταπόδεικτες αλήθειες.
Με κάθε βεβαιότητα, όλες αυτές οι κρίσεις, απηχούν πολύ λιγότερα από αυτή την ζοφερή πραγματικότητα.
Η αλήθεια δυστυχώς είναι περισσότερο τραγική και το «θέατρο του παραλόγου» που παίζεται αρχικώς στο Μπρούκλιν και που στη συνέχεια ανεβάζει τις «παραστάσεις» στα θεατρικά του παραρτήματα, όπου γης, ομολογουμένως, κάνει τους πιστούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, να θλίβονται με όλη τους την καρδιά για το πού κατάντησαν οι αδελφοί τους, εγκαταλείποντας την Εκκλησία μας. Την Κιβωτό της Σωτηρίας.
Όμως είναι ανάγκη να συνεχίσουμε με το ίδιο θέμα.
Υ.Γ. «Ούσα η «μητρική» διοίκησις του «αγωγού» εις USA
κατήντησε η daughter της ανέστιος, θρηνούσα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου