Διαβάστε και Διδαχές Γέροντος Παϊσίου Α΄ και Διδαχές Γέροντος Παϊσίου Β΄ Εκείνος που αποβλέπει στην ανθρώπινη δικαιοσύνη, είναι ανόητος, και περισσότερο ανόητος εκείνος που δεν ξεχνάει τις αδικίες που του έκαναν οι άλλοι και τις καλοσύνες που έκανε ο ίδιος στους άλλους.
Περισσότερη ευγνωμοσύνη πρέπει να χρεωστούμε σε αυτούς που μας φέρθηκαν άσχημα, παρά σε εκείνους που μας ευγνωμονούν συνέχεια και μας εξοφλούν σ΄ετούτη τη μάταιη ζωή
Καλύτερη ευχή είναι όταν μας καταριούνται άδικα και το δεχόμαστε σιωπηλά με καλοσύνη. Φυσικά, όσοι είναι κοντά στο Θεό, ποτέ δεν καταριένται, διότι δεν έχουν κακότητα αλλά όλο καλοσύνη, και ό,τι κακό πετάξουν σε αυτούς τους αγιασμένους ανθρώπους, αγιάζεται και αισθάνονται μεγάλη κρυφή χαρά.
Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο Θεό ή Τον πιστεύουν λίγο και πολύ πιστεύουν στο «εγώ» τους, φέρνουν την καταστροφή στον κόσμο, αλλά δεν κατορθώνουν να πετύχουν το σατανικό τους σχέδιο. Διότι, κι αν ακόμη προλάβουν να συγκεντρωθούν οι κακοί αυτοί άνθρωποι, διαλύονται αμέσως από τους κακούς δαίμονες με αλληλοφαγωμάρα, γιατί ο διάβολος που τους συγκεντρώνει δεν έχει αγάπη για να τους μονοιάσει, ούτε ταπείνωση, για να ανεχθεί ο ένας τον άλλο, και έτσι διαλύεται το κακό, πριν προλάβη να κάνει το μεγάλο κακό.....
To κοσμικό πνεύμα συνέχεια, δυστυχώς, τροχάει το μυαλό στην πονηριά και το θεωρεί κατόρθωμα εκείνος που αδικεί το συνάνθρωπό του και παίρνει μάλιστα και τον τίτλο: «αυτός είναι διάβολος, τα καταφέρνει», ενώ εσωτερικά υποφέρει από τον έλεγχο της συνειδήσεως (την μικρή κόλαση).
Περισσότερη ευγνωμοσύνη πρέπει να χρεωστούμε σε αυτούς που μας φέρθηκαν άσχημα, παρά σε εκείνους που μας ευγνωμονούν συνέχεια και μας εξοφλούν σ΄ετούτη τη μάταιη ζωή
Καλύτερη ευχή είναι όταν μας καταριούνται άδικα και το δεχόμαστε σιωπηλά με καλοσύνη. Φυσικά, όσοι είναι κοντά στο Θεό, ποτέ δεν καταριένται, διότι δεν έχουν κακότητα αλλά όλο καλοσύνη, και ό,τι κακό πετάξουν σε αυτούς τους αγιασμένους ανθρώπους, αγιάζεται και αισθάνονται μεγάλη κρυφή χαρά.
Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στο Θεό ή Τον πιστεύουν λίγο και πολύ πιστεύουν στο «εγώ» τους, φέρνουν την καταστροφή στον κόσμο, αλλά δεν κατορθώνουν να πετύχουν το σατανικό τους σχέδιο. Διότι, κι αν ακόμη προλάβουν να συγκεντρωθούν οι κακοί αυτοί άνθρωποι, διαλύονται αμέσως από τους κακούς δαίμονες με αλληλοφαγωμάρα, γιατί ο διάβολος που τους συγκεντρώνει δεν έχει αγάπη για να τους μονοιάσει, ούτε ταπείνωση, για να ανεχθεί ο ένας τον άλλο, και έτσι διαλύεται το κακό, πριν προλάβη να κάνει το μεγάλο κακό.....
To κοσμικό πνεύμα συνέχεια, δυστυχώς, τροχάει το μυαλό στην πονηριά και το θεωρεί κατόρθωμα εκείνος που αδικεί το συνάνθρωπό του και παίρνει μάλιστα και τον τίτλο: «αυτός είναι διάβολος, τα καταφέρνει», ενώ εσωτερικά υποφέρει από τον έλεγχο της συνειδήσεως (την μικρή κόλαση).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου