ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΛΥΤΡΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗΓράφει ο Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος,
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Όσο μελετά κανείς τα θέματα αυτά, δηλαδή την παγκόσμια προσδοκία του Λυτρωτού στα έθνη, την προσδοκία που ταυτίζεται και με τη γλυκιά ανάμνηση του απολεσθέντος παραδείσου, τόσο και περισσότερο εκπλήσσεται από αυτό το ίδιο το γεγονός. Παρά τις όποιες μικρές ή μεγάλες διαφορές των λαών, μια κοινή ρίζα και μια κοινή προσδοκία, όπως είδαμε, τους ενώνει και ουσιαστικά ανεβάζει τον άνθρωπο στα υψηλά επίπεδα που θα πρέπει να βρίσκεται, λόγω της καταγωγής του.
Ναι, το τελειότερο αυτό δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος, είναι ο ξεπεσμένος Βασιλεύς, ο οποίος ελπίζει και πάλι στην αποκατάστασή του!.....
Τα δε ουσιαστικότερα και αρχαιότερα στοιχεία της πολιτισμικής κουλτούρας και του βαθυτέρου πιστεύω του κάθε λαού, αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα αναδεικνύουν και ολοένα και περισσότερο επαυξάνουν. Αρκεί κανείς να διαπιστώσει το δράμα αυτό του ανθρώπου, αλλά και την ελπίδα της αποκαταστάσεως.
Ήδη διαπιστώσαμε την μεγάλη αυτή αλήθεια, τόσο στους προγόνους μας Έλληνες, όσο και στους λαούς που κατοικούσαν στην περιοχή της Αμερικής.
Ας περάσουμε τώρα να δούμε τί γίνεται με την Άπω Ανατολή.
Οι Ιάπωνες μιλούσαν για ένα χονδρό δένδρο που το τύλιγε ένα φίδι τρομερό. Ήταν ο όφις που τα έβαλε με τον δημιουργό!
Ενώ οι Κινέζοι κάνουν λόγο για έναν «μαύρο δράκοντα» που έχει σώμα ερπετού και πρόσωπο ανθρώπου, και που είναι ο δράκοντας αυτός «ο αρχιτέκτων του κακού». Το όνομά του δε είναι «Κούγγ – Κούγγ». Σε άλλη μάλιστα παράδοσή τους οι Κινέζοι λένε πως η αρχή του κακού είναι ο «Τσι – Ιερού», ο υπερήφανος δράκος, ο οποίος υπό μορφήν όφεως επαναστάτησε κατά του Θεού.
Εκπληκτικά επίσης είναι τα όσα γράφουν τα ιερά βιβλία των Κίγγων – Κίνα, ότι «στην πρώτη κατάσταση του ουρανού ο άνθρωπος εσωτερικά ήταν ενωμένος με τον κυριαρχικό λόγο, ενώ εξωτερικά ασκούσε όλα τα έργα της δικαιοσύνης. Η καρδιά του ευφραινόταν με την αλήθεια και δεν έβρισκες κανένα ψεύδος επάνω του. Οι εποχές εναλλάσσονταν κανονικά και τίποτε δεν έβλαπτε τον άνθρωπο, αλλ’ ούτε και ο άνθρωπος έβλαπτε τίποτα. Σε όλη δε την φύση βασίλευε η αρμονία...
Όταν όμως ο άνθρωπος επαναστάτησε, οι στύλοι του ουρανού συνετρίβησαν και η γη σαλεύτηκε συθέμελα και σείστηκαν τα σύμπαντα και ταράχτηκε η αρμονία και γέμισαν το πρόσωπο της γης δεινά και κακουργήματα».
Και ενώ αυτά τα εκπληκτικά περιέχουν οι παραδόσεις της Άπω Ανατολής για το «αρχαίον κάλλος», και την τραγική κατάσταση μετά την παράβαση και την πτώση, συγκλονιστικά είναι τα όσα αναφέρουν οι ίδιες παραδόσεις για την προσδοκία του Λυτρωτού.
Και πάλι στην Κίνα ο Κομφούκιος ανέμενε τον «Άγιον», τον «Θεάνθρωπον», ο οποίος θα είχε την γνώση που λυτρώνει και θα έσωζε και θα κυβερνούσε τον κόσμο.
Γενικώς όλες οι κινεζικές παραδόσεις αναμένουν τον «Κιούν – Τσαού» (= «ποιμένα» και «άρχοντα»), ο οποίος χαρακτηρίζεται αγιότατος, παγκόσμιος διδάσκαλος και κυρίαρχος αλήθεια.
«Ο Άγιος αυτός υπήρχε προ του ουρανού και της γης. Είναι ο ποιητής, δημιουργός και συντηρητής των πάντων. Όσο μέγας κι αν είναι, έχει και ανθρώπινη φύση. Αυτός και μόνο είναι άξιος να θυσιαστεί στον υπέρτατο δεσπότη και άρχοντα του κόσμου. Αυτός θα συνδιαλλάξει τον ουρανό με τη γη. Ο προσδοκώμενος Άγιος είναι ενωμένος με τον Ουρανό (= Υψίστου Θεού). Γι’ αυτό καλείται «Ουρανάνθρωπος» (= Θεάνθρωπος). Θα είναι αυτός στον κόσμο και όμως ο κόσμος δε θα γνωρίσει αυτόν. Θα πληγεί, θα μαστιγωθεί, και αντ’ αυτού θα αφεθούν ελεύθεροι κακοποιοί. Παρά ταύτα δεν θα χάσει τίποτε από τις ιδιότητές του. Η ασφάλεια και η κοινή ειρήνη θα επανακάμψουν... Όλοι θα προσκυνήσουν αυτόν... Δεν θα υπάρξει χώρα, ούτε ακτή, ούτε τόπος ο οποίος να μην ευλογεί και τιμά το όνομά του. Οι λαοί προσδοκούν αυτόν όπως τα μαραμένα φυτά την πρωινή δροσιά»!
Θα κλείσουμε με ένα βασικότατο ερώτημα που απευθύνεται σε όσους εμφανίζονται ως θιασώτες και θαυμαστές των Ανατολικών δοξασιών και της ανατολικής εν γένει κουλτούρας.
Άραγε, «γινώσκουν α αναγινώσκουν»; (Πραξ. Απ. Η΄, 30). Γνωρίζουν επί της ουσίας τι είναι αυτά που μελετούν; Ή εντελώς επιφανειακά ρίχνουν το βλέμμα τους, με αποτέλεσμα, εντελώς επιπόλαια να απεμπολούν τον πολύτιμο θησαυρό της Ορθοδόξου Χριστιανικής μας Πίστεως;
Ευχή και προσευχή μας είναι, τα «ανήσυχα» πνεύματα, που ισχυρίζονται ότι δεν ικανοποιούνται και τόσο εύκολα, να διαθέτουν το γνήσιο ερευνητικό πνεύμα και την διάκριση, μαζί βεβαίως με την αγαθή προαίρεση, ούτως ώστε, μέσω αυτών ακριβώς των παραδόσεων που φαίνεται να αποζητούν, τελικώς να βρουν αυτό που ζητά η διψασμένη τους ψυχή, και που τελικώς βρίσκεται μέσα στο σπίτι τους.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Όσο μελετά κανείς τα θέματα αυτά, δηλαδή την παγκόσμια προσδοκία του Λυτρωτού στα έθνη, την προσδοκία που ταυτίζεται και με τη γλυκιά ανάμνηση του απολεσθέντος παραδείσου, τόσο και περισσότερο εκπλήσσεται από αυτό το ίδιο το γεγονός. Παρά τις όποιες μικρές ή μεγάλες διαφορές των λαών, μια κοινή ρίζα και μια κοινή προσδοκία, όπως είδαμε, τους ενώνει και ουσιαστικά ανεβάζει τον άνθρωπο στα υψηλά επίπεδα που θα πρέπει να βρίσκεται, λόγω της καταγωγής του.
Ναι, το τελειότερο αυτό δημιούργημα του Θεού, ο άνθρωπος, είναι ο ξεπεσμένος Βασιλεύς, ο οποίος ελπίζει και πάλι στην αποκατάστασή του!.....
Τα δε ουσιαστικότερα και αρχαιότερα στοιχεία της πολιτισμικής κουλτούρας και του βαθυτέρου πιστεύω του κάθε λαού, αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα αναδεικνύουν και ολοένα και περισσότερο επαυξάνουν. Αρκεί κανείς να διαπιστώσει το δράμα αυτό του ανθρώπου, αλλά και την ελπίδα της αποκαταστάσεως.
Ήδη διαπιστώσαμε την μεγάλη αυτή αλήθεια, τόσο στους προγόνους μας Έλληνες, όσο και στους λαούς που κατοικούσαν στην περιοχή της Αμερικής.
Ας περάσουμε τώρα να δούμε τί γίνεται με την Άπω Ανατολή.
Οι Ιάπωνες μιλούσαν για ένα χονδρό δένδρο που το τύλιγε ένα φίδι τρομερό. Ήταν ο όφις που τα έβαλε με τον δημιουργό!
Ενώ οι Κινέζοι κάνουν λόγο για έναν «μαύρο δράκοντα» που έχει σώμα ερπετού και πρόσωπο ανθρώπου, και που είναι ο δράκοντας αυτός «ο αρχιτέκτων του κακού». Το όνομά του δε είναι «Κούγγ – Κούγγ». Σε άλλη μάλιστα παράδοσή τους οι Κινέζοι λένε πως η αρχή του κακού είναι ο «Τσι – Ιερού», ο υπερήφανος δράκος, ο οποίος υπό μορφήν όφεως επαναστάτησε κατά του Θεού.
Εκπληκτικά επίσης είναι τα όσα γράφουν τα ιερά βιβλία των Κίγγων – Κίνα, ότι «στην πρώτη κατάσταση του ουρανού ο άνθρωπος εσωτερικά ήταν ενωμένος με τον κυριαρχικό λόγο, ενώ εξωτερικά ασκούσε όλα τα έργα της δικαιοσύνης. Η καρδιά του ευφραινόταν με την αλήθεια και δεν έβρισκες κανένα ψεύδος επάνω του. Οι εποχές εναλλάσσονταν κανονικά και τίποτε δεν έβλαπτε τον άνθρωπο, αλλ’ ούτε και ο άνθρωπος έβλαπτε τίποτα. Σε όλη δε την φύση βασίλευε η αρμονία...
Όταν όμως ο άνθρωπος επαναστάτησε, οι στύλοι του ουρανού συνετρίβησαν και η γη σαλεύτηκε συθέμελα και σείστηκαν τα σύμπαντα και ταράχτηκε η αρμονία και γέμισαν το πρόσωπο της γης δεινά και κακουργήματα».
Και ενώ αυτά τα εκπληκτικά περιέχουν οι παραδόσεις της Άπω Ανατολής για το «αρχαίον κάλλος», και την τραγική κατάσταση μετά την παράβαση και την πτώση, συγκλονιστικά είναι τα όσα αναφέρουν οι ίδιες παραδόσεις για την προσδοκία του Λυτρωτού.
Και πάλι στην Κίνα ο Κομφούκιος ανέμενε τον «Άγιον», τον «Θεάνθρωπον», ο οποίος θα είχε την γνώση που λυτρώνει και θα έσωζε και θα κυβερνούσε τον κόσμο.
Γενικώς όλες οι κινεζικές παραδόσεις αναμένουν τον «Κιούν – Τσαού» (= «ποιμένα» και «άρχοντα»), ο οποίος χαρακτηρίζεται αγιότατος, παγκόσμιος διδάσκαλος και κυρίαρχος αλήθεια.
«Ο Άγιος αυτός υπήρχε προ του ουρανού και της γης. Είναι ο ποιητής, δημιουργός και συντηρητής των πάντων. Όσο μέγας κι αν είναι, έχει και ανθρώπινη φύση. Αυτός και μόνο είναι άξιος να θυσιαστεί στον υπέρτατο δεσπότη και άρχοντα του κόσμου. Αυτός θα συνδιαλλάξει τον ουρανό με τη γη. Ο προσδοκώμενος Άγιος είναι ενωμένος με τον Ουρανό (= Υψίστου Θεού). Γι’ αυτό καλείται «Ουρανάνθρωπος» (= Θεάνθρωπος). Θα είναι αυτός στον κόσμο και όμως ο κόσμος δε θα γνωρίσει αυτόν. Θα πληγεί, θα μαστιγωθεί, και αντ’ αυτού θα αφεθούν ελεύθεροι κακοποιοί. Παρά ταύτα δεν θα χάσει τίποτε από τις ιδιότητές του. Η ασφάλεια και η κοινή ειρήνη θα επανακάμψουν... Όλοι θα προσκυνήσουν αυτόν... Δεν θα υπάρξει χώρα, ούτε ακτή, ούτε τόπος ο οποίος να μην ευλογεί και τιμά το όνομά του. Οι λαοί προσδοκούν αυτόν όπως τα μαραμένα φυτά την πρωινή δροσιά»!
Θα κλείσουμε με ένα βασικότατο ερώτημα που απευθύνεται σε όσους εμφανίζονται ως θιασώτες και θαυμαστές των Ανατολικών δοξασιών και της ανατολικής εν γένει κουλτούρας.
Άραγε, «γινώσκουν α αναγινώσκουν»; (Πραξ. Απ. Η΄, 30). Γνωρίζουν επί της ουσίας τι είναι αυτά που μελετούν; Ή εντελώς επιφανειακά ρίχνουν το βλέμμα τους, με αποτέλεσμα, εντελώς επιπόλαια να απεμπολούν τον πολύτιμο θησαυρό της Ορθοδόξου Χριστιανικής μας Πίστεως;
Ευχή και προσευχή μας είναι, τα «ανήσυχα» πνεύματα, που ισχυρίζονται ότι δεν ικανοποιούνται και τόσο εύκολα, να διαθέτουν το γνήσιο ερευνητικό πνεύμα και την διάκριση, μαζί βεβαίως με την αγαθή προαίρεση, ούτως ώστε, μέσω αυτών ακριβώς των παραδόσεων που φαίνεται να αποζητούν, τελικώς να βρουν αυτό που ζητά η διψασμένη τους ψυχή, και που τελικώς βρίσκεται μέσα στο σπίτι τους.
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου