«ΕΝΩΣΙΣ ΕΠΙ ΤΗι ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ»
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου
Οι επισήμως εκπροσωπούντες την Ορθόδοξη Εκκλησία στο Θεολογικό Διάλογο με τους Παπικούς επιδιώκουν, κατά τις δικές
τους δηλώσεις, μία ένωση με τους Παπικούς που θα στηριχτεί στην κοινή παράδοση της αδιαίρετης Εκκλησίας προ της εποχής του Σχίσματος του 1054. Την προοπτική αυτή επαναβεβαίωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά την εορτή της Αγίας Κυριακής μιλώντας στον ομώνυμο ναό στο Κοντοσκάλι, όπου μεταξύ άλλων είπε: «Εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι πάνω στο έδαφος της αδιαιρέτου Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας ημπορούμε κατά τρόπο ασφαλή να επανασυναντηθούμε και να ενωθούμε (ενν. με τους Ρωμαιοκαθολικούς)».
Ένας Διάλογος ωστόσο με τους Παπικούς που στηρίζεται μόνο στη θεολογία των προ του Σχίσματος Πατέρων παραβλέπει την αναπτυχθείσα μέσα στη β΄ χιλιετία ορθόδοξη πατερική θεολογία......
Η εμμονή των Παπικών στην κακοδοξία και η πλήρης αποκοπή τους από την Εκκλησία με το Σχίσμα του 1054 οδήγησε τους Αγίους Πατέρες στην συγγραφή και εκφώνηση λόγων ανατρεπτικών της παπικής κακοδοξίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι «Περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος» και λοιποί κατά Λατίνων λόγοι του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά με τους οποίους ξεκάθαρα διατυπώθηκε η ορθόδοξη διδασκαλία περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και η θεολογία των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Με τους κατά των Παπικών λόγους των αγίων Πατέρων που γράφτηκαν μετά το Σχίσμα αποκαλύφθηκαν σε όλο τους το μέγεθος οι πλάνες του filioque, της κτιστής χάριτος, του παπικού πρωτείου και αλαθήτου και τόσες άλλες κακοδοξίες.
Τα ορθόδοξα μέλη της Μικτής Επιτροπής Διαλόγου δεν μπορούν να προσέρχονται σε Διάλογο με τους Παπικούς θέτοντας στο περιθώριο την εκτενή αγιοπατερική παράδοση και διδασκαλία περί των Παπικών που δημιουργήθηκε μετά την πρώτη χιλιετία. Όταν δηλαδή θα έρθει προς συζήτηση το ζήτημα του filioque – που κανονικά έπρεπε να είναι το πρώτο από τα θέματα του Διαλόγου – οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι δεν θα συζητήσουν επί τη βάσει της Θεολογίας του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ή του αγίου Μάρκου Ευγενικού αλλά θα στηριχτούν μόνο στη θεολογία Πατέρων «της αδιαιρέτου Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας»;. Μπορεί αλήθεια να υπάρξει ενότητα με τους Παπικούς χωρίς την από μέρους τους αποδοχή της θεολογίας των μεγάλων Ορθοδόξων Πατέρων της μετά το Σχίσμα εποχής;
Η επιστροφή των Παπικών στη Μία, Αγία, Ορθόδοξη Εκκλησία δεν επιτυγχάνεται με την αναζήτηση της «κοινής πορείας της πρώτης χιλιετίας» αλλά με την μετάνοια των παπικών και την αποδοχή εκ μέρους τους σύνολης της ορθοδόξου Θεολογίας και των δύο χιλιετιών ζωής της Εκκλησίας.
Οι επισήμως εκπροσωπούντες την Ορθόδοξη Εκκλησία στο Θεολογικό Διάλογο με τους Παπικούς επιδιώκουν, κατά τις δικές
τους δηλώσεις, μία ένωση με τους Παπικούς που θα στηριχτεί στην κοινή παράδοση της αδιαίρετης Εκκλησίας προ της εποχής του Σχίσματος του 1054. Την προοπτική αυτή επαναβεβαίωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά την εορτή της Αγίας Κυριακής μιλώντας στον ομώνυμο ναό στο Κοντοσκάλι, όπου μεταξύ άλλων είπε: «Εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι πάνω στο έδαφος της αδιαιρέτου Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας ημπορούμε κατά τρόπο ασφαλή να επανασυναντηθούμε και να ενωθούμε (ενν. με τους Ρωμαιοκαθολικούς)».Ένας Διάλογος ωστόσο με τους Παπικούς που στηρίζεται μόνο στη θεολογία των προ του Σχίσματος Πατέρων παραβλέπει την αναπτυχθείσα μέσα στη β΄ χιλιετία ορθόδοξη πατερική θεολογία......
Η εμμονή των Παπικών στην κακοδοξία και η πλήρης αποκοπή τους από την Εκκλησία με το Σχίσμα του 1054 οδήγησε τους Αγίους Πατέρες στην συγγραφή και εκφώνηση λόγων ανατρεπτικών της παπικής κακοδοξίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι «Περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος» και λοιποί κατά Λατίνων λόγοι του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά με τους οποίους ξεκάθαρα διατυπώθηκε η ορθόδοξη διδασκαλία περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και η θεολογία των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Με τους κατά των Παπικών λόγους των αγίων Πατέρων που γράφτηκαν μετά το Σχίσμα αποκαλύφθηκαν σε όλο τους το μέγεθος οι πλάνες του filioque, της κτιστής χάριτος, του παπικού πρωτείου και αλαθήτου και τόσες άλλες κακοδοξίες.
Τα ορθόδοξα μέλη της Μικτής Επιτροπής Διαλόγου δεν μπορούν να προσέρχονται σε Διάλογο με τους Παπικούς θέτοντας στο περιθώριο την εκτενή αγιοπατερική παράδοση και διδασκαλία περί των Παπικών που δημιουργήθηκε μετά την πρώτη χιλιετία. Όταν δηλαδή θα έρθει προς συζήτηση το ζήτημα του filioque – που κανονικά έπρεπε να είναι το πρώτο από τα θέματα του Διαλόγου – οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι δεν θα συζητήσουν επί τη βάσει της Θεολογίας του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ή του αγίου Μάρκου Ευγενικού αλλά θα στηριχτούν μόνο στη θεολογία Πατέρων «της αδιαιρέτου Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας»;. Μπορεί αλήθεια να υπάρξει ενότητα με τους Παπικούς χωρίς την από μέρους τους αποδοχή της θεολογίας των μεγάλων Ορθοδόξων Πατέρων της μετά το Σχίσμα εποχής;
Η επιστροφή των Παπικών στη Μία, Αγία, Ορθόδοξη Εκκλησία δεν επιτυγχάνεται με την αναζήτηση της «κοινής πορείας της πρώτης χιλιετίας» αλλά με την μετάνοια των παπικών και την αποδοχή εκ μέρους τους σύνολης της ορθοδόξου Θεολογίας και των δύο χιλιετιών ζωής της Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου