Διδαχές Γέροντος Παϊσίου Κ΄

Εκείνοι που ταλαιπωρούνται άδικα, μιμούνται το Χριστό, και όσοι ταλαιπωρούνται για τις αμαρτίες τους, είναι μακάριοι, διότι εξοφλούν τις αμαρτίες τους σ’αυτήν τη ζωή.

Όσοι δεν συμπάσχουν με τους πονεμένους, αυτοί πάσχουν από θανάσιμη πνευματική αρρώστια, την ασπλαχνία. Εκείνοι πάλι που ενοχλούνται από τα βογκητά των αρρώστων και αγανακτούν, επειδή δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, πάσχουν από πολλές πνευματικές αρρώστιες.

Εκείνοι που αγαπούν αληθινά και αγωνίζονται σωστά, ανέχονται με αγάπη, θυσιάζονται, στερούνται και αναπαύουν τον πλησίον τους, που είναι ο Χριστός....
Όσοι δεν έρχονται στη θέση των πονεμένων συναθρώπων τους, εγκαταλείπονται από τον Θεό, και πέφτουν τότε άσχημα και μαθαίνουν να πονάνε. Ενώ εκείνοι που πονάνε και ενδιαφέρονται όλο για τους άλλους και αδιαφορούν για τον εαυτό τους, προστατεύονται από τον Θεό και φροντίζονται από τον Θεό και τους ανθρώπους.

Όταν δώσει κανείς την καρδιά του στο Θεό, τότε και τα μυαλά του ανθρώπου είναι παρμένα από την αγάπη του Θεού, και αδιαφορεί πια για όλα τα του κόσμου και σκέπτεται συνέχεια τον ουράνιο Πατέρα, ερωτευμένος πια θεϊκά, και δοξολογεί σαν Άγγελος μέρα-νύχτα τον Πλάστη του.

Είναι αρκετό και μόνον οι ευεργεσίες του Θεού, εάν τις σκεφθεί κανείς, να τινάξουν στον αέρα μια φιλότιμη καρδιά. Πόσο μάλλον εάν σκεφθεί και τις πολλές του αμαρτίες και την πολλή ευσπλαχνία του Θεού!