πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 7/1/2011
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ χριστιανοὶ νιώθουν μέσα στὴν Ἐκκλησία παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἐκεῖ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ τροφοδοτήσουν τὴ ψυχή τους μὲ τὸ θεῖο λόγο, νὰ γίνουν μέτοχοι τῶν μυστηρίων καὶ νὰ ἀντλήσουν δύναμη γιὰ τὸν κατὰ τῆς ἁμαρτίας ἀγώνα τους. Ὅλα αὐτὰ πάντα μὲ τὴ βοήθεια τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἰκονόμοι τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἡ σχέση αὐτὴ μεταξὺ κληρικῶν καὶ λαϊκῶν εἶναι ἀποτελεσματικὴ ὑπὸ δύο προϋποθέσεις. Οἱ πρῶτοι νὰ εἶναι θεοφοβούμενοι καὶ ἐνάρετοι καὶ οἱ δεύτεροι καλοπροαίρετοι καὶ ἀποφασιστικοί. Ὅταν δὲν ὑπάρχουν αὐτὲς οἱ προϋποθέσεις, δημιουργοῦνται ποικίλα προβλήματα, τὰὁποῖα ἀκυρώνουν τὸ σωτηριῶδες ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδιαίτερα ὅταν οἱ κληρικοὶ δὲν ἔχουν τὴ συναίσθηση τῆς ἱερῆς τους ἀποστολῆς. Κάτι ποὺ συχνὰ συμβαίνει στὸν Ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας....
Μὲ δεδομένη αὐτὴ τὴν ἀρνητικὴ πραγματικότητα, πρέπει κάθε πιστὸς νὰ ἔχει τὴν εὐαισθησία γιὰ τὴ βελτίωσή της καὶ προπαντός, γιὰ τὴν πνευματικὴ πρόοδο τῶν κληρικῶν καὶ τὸν περιορισμὸ τῆς δράσης τῶν ἀναξίων. Ὁ Μέγας Βασίλειος συχνὰ ἀναφέρεται στὰ διάφορα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ δημιουργοῦσαν ἀνάξιοι κληρικοὶ καὶ πονοῦσε γιὰ τὰ ὅσα συνέβαιναν. Δυστυχῶς τὰ ἴδια περίπου συμβαίνουν καὶ σήμερα, παρόλο ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀντιμετωπίζει στοὺς κόλπους της μεγάλους αἱρετικούς, ὅπως ὑπῆρχαν στὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Στηριζόμενος σὲ μιὰ ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγίου "Πρὸς Ἰταλοὺς καὶ Γάλλους ἐπισκόπους", θὰ σχολιάσω τὴ σημερινὴ πραγματικότητα τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἢ γιὰ τὴν ἀκρίβεια τὰ προβλήματα, ποὺ δημιουργοῦν οἱ κληρικοί της καὶ τὸ σκανδαλισμό, ποὺ προκαλεῖται στοὺς πιστούς.
α´. Ἀποδοχὴ τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας συχνὰ διαστρεβλώνεται ἀπὸ μερικοὺς ἱεροκήρυκες, οἱ ὁποῖοι ὑπερτονίζουν τὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέτουν σὲ δεύτερη μοίρα τὸν ἐξαγιασμὸ τῶν πιστῶν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν ἀκούγονται κηρύγματα μὲ πνευματικὸ περιεχόμενο. Μόνο κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς γίνεται λόγος γιὰ τὴ μετάνοια καὶ τὴν προσευχή. Κάτι παρόμοιο παρατηροῦμε καὶ στὸ γραπτὸ λόγο. Στὴν πληθώρα τῶν περιοδικῶν καὶ τῶν βιβλίων λίγα ξεχωρίζουν γιὰ τὸ πνευματικό τους περιεχόμενο. Τὰ περισσότερα εἴτε ἠθικολογοῦν εἴτε κρίνουν τὸ τί συμβαίνει στὴν κοινωνία μας, ἡ ὁποία, πρέπει νὰ τὸ ὁμολογήσουμε, ποτὲ δὲν ὑπῆρξε χριστιανική, μὲ τὴν ἔννοια τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου.
β´. Πιστοὶ στοὺς θεσμοὺς
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πολλοὺς θεσμοὺς καὶ πλούσια παράδοση. Δὲν εἶναι ἕνας τυχαῖος ὀργανισμός, ποὺ ἐπιδέχεται συνεχεῖς ἀλλαγές, διορθώσεις καὶ συμπληρώσεις. Εἶναι θεοΐδρυτος ὀργανισμὸς καὶ γι᾽ αὐτὸ ὅσα καθιέρωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες πρέπει νὰ γίνονται σεβαστά. Οἱ καινοτομίες καὶ ἡ περιφρόνηση τῆς παράδοσης μόνο ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα ἔχουν. Ἀπόδειξη ἀληθινῆς εὐσέβειας σ᾽ ἕναν χριστιανὸ εἶναι ἡ διαφύλαξη τῆς παράδοσης καὶ τὸ συντηρητικὸ φρόνημα. Δὲν ἐννοῶ τὴν προσκόλληση σὲ νεκροὺς τύπους, ἀλλὰ τὴν παράδοση ποὺ ἐμπνέει καὶ καθοδηγεῖ ἀπλανῶς στὸν ἐξαγιασμὸ καὶ τὴ σωτηρία.
γ´. Τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα
Οἱ φιλόδοξοι κληρικοὶ πάντα ἐπιδιώκουν τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει τὸ μεγάλο βάρος τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῆς. Βλέπουν τὴν Ἀρχιερωσύνη ὡς ἀξίωμα κοσμικό, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μπορέσουν νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα πάθη τους. Ὁ Μέγας Βασίλειος περιγράφοντας τὴ δυσάρεστη κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας ἐξαιτίας τῆς δράσης τῶν ἀρειανῶν, ἀναφέρεται καὶ στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, ποὺ κατεῖχαν ἀκατάλληλοι ἄνθρωποι. Εἶναι συγκλονιστικὸς ὁ λόγος του: "Οἱ φιλόδοξοι καὶ μὴ φοβούμενοι τὸν Κύριον εἰσπηδοῦν στὰ ὑψηλὰ ἀξιώμτα καὶ τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα προτίθεται φανερὰ ὡς ἔπαθλο δυσσεβείας. Ὅποιος βλασφημεῖ χειρότερα, εἶναι προτιμότερος γιὰ τὴ διαποίμανση τοῦ λαοῦ". Μὲ ἄλλα λόγια, τότε γίνονταν Ἐπίσκοποι οἱ ἀθεόφοβοι, οἱ φιλόδοξοι καὶ οἱ βλάσφημοι, δηλαδὴ οἱ αἱρετικοί. Στὴν ἐποχή μας τὰ πράγματα ἔχουν ἀλλάξει μερικῶς. Οἱ βλάσφημοι δὲν ἀναδεικνύονται Ἐπίσκοποι. Ὅμως ἰσχύουν τὰ δύο πρῶτα. Ἔχουμε κληρικοὺς ἀθεόφοβους, οἱ ὁποῖοι μὲ κάθε μέσο ἐπιδιώκουν τὴν ἀνάδειξή τους στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, ὅπως καὶ φιλόδοξους, παρόλο ποὺ τὸ ἦθος τους δὲν εἶναι ἱεροπρεπές, γιὰ νὰ μὴ πῶ τίποτα χειρότερο, καὶ ὅμως ἀναλαμβάνουν τὸ ὑψηλό ἀξίωμα. Καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι τραγικά. Σκανδαλίζονται οἱ πιστοί, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ διορθώσουν κάτι. Ἡ εὐθύνη προφανῶς μοιράζεται καὶ στοὺς ἐκλέκτορες, οἱ ὁποῖοι χωρὶς πολλὴ σκέψη καὶ χωρὶς συναίσθηση τοῦ τί κάνουν, τοὺς ψηφίζουν, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ ὅσα μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια πρόκειται νὰ συμβοῦν.
δ´. Λείπει ἡ σεμνότητα
Τὸ κύριο ἔργο τῶν κληρικῶν εἶναι νὰ ποιμαίνουν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μεριμνοῦν, ὅσο αὐτὸ εἶναι δυνατό, γιὰ τὴν κάλυψη τῶν βασικῶν ἀναγκῶν τῶν φτωχῶν. Γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχουν ἦθος, γιὰ νὰ πείθουν καὶ νὰ διαχειρίζονται τὰ χρήματα, ποὺ τοὺς προσ - φέρονται μὲ προσοχὴ καὶ διαφάνεια, ἀποφεύγοντας δαπάνες, ποὺ ικανοποιοῦν τὶς προσωπικές τους φιλοδοξίες. Τὸ θέμα εἶναι σοβαρό, γιατὶ ὑπάρχουν ἀρκετοὶ κληρικοὶ μεγάλων καὶ πλούσιων ἐνοριῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν μὲ τρόπο ἀπαράδεκτο. Θεωροῦν τὰ ἔσοδα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ δικά τους καὶ τὰ δαπανοῦν αὐθαίρετα, ξεχνώντας ὅτι τὸ ἱερὸ χρῆμα, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τοὺς πιστούς, πρέπει νὰ ξοδεύεται μόνο γιὰ ἱεροὺς σκοποὺς καὶ ὄχι γιὰ κοσμικὲς δραστηριότητες ἄσχετες μὲ τὸ ποιμαντικὸ ἔργο. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἀναφέρεται στὸ θέμα ὡς ἑξῆς: "Ἔχει φύγει ἡ ἱερατικὴ σεμνότητα, ἔχουν λείψει οἱ ἄνθρωποι ποὺ ποιμαίνουν τὸ ποίμνιο τοῦ Κυρίου μὲ ἐπιστήμη, γιατὶ αὐτοὶ ποὺ κατέχονται ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ἐξουσίας δαπανοῦν τὶς χορηγίες γιὰ τοὺς φτωχοὺς γιὰ τὶς δικές τους ἀπολαύσεις καὶ γιὰ διανομὲς δώρων".
ε´. Προσοχὴ στὴν ἐκλογὴ Ἐπισκόπων
Ἡ ἀνάδειξη τῶν Ἐπισκόπων πρέπει νὰ γίνεται μὲ πνευματικὰ κριτήρια. Μόνο οἱ ἐνάρετοι καὶ ζηλωτὲς νὰ ἐκλέγονται, ἐνῶ οἱ φιλόδοξοι καὶ κοσμικοὶ καὶ ὅταν ἀκόμα ἔχουν πολλὰ χαρίσματα, πρέπει νὰ ἀποκλείονται, γιατὶ εἶναι σὲ θέση νὰ προκαλέσουν μεγάλα καὶ δυσεπίλυτα προβλήματα τόσο στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία ὅσο καὶ εὐρύτερα. Ἰδιαίτερα προσεκτικὴ πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας στὶς παρεμβάσεις τῶν ἀνθρώπων τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται νὰ ἐκλεγοῦν οἱ δικοί τους ἄνθρωποι, ἀνεξάρτητα ἂν εἶναι ἄξιοι. Γιὰ νὰ πετύχουν τὸ σκοπὸ αὐτό, δὲν διστάζουν νὰ συκοφαντήσουν τοὺς ἄλλους συνυποψήφιους καὶ ἂς εἶναι ἀποδεδειγμένα ἐνάρετοι καὶ ὄντως ἄξιοι. Ἔχουμε ἀρκετὰ παραδείγματα, ποὺ ἐκλέκτηκαν Ἐπίσκοποι οἱ συμπαθεῖς στοὺς πολιτικοὺς καὶ ἐνεργοῦν ὡς δοῦλοι καὶ φερέφωνά τους. Τὸ ἀρνητικὸ αὐτὸ φαινόμενο πρέπει νὰ ἐκλήψει, γιὰ νὰ μὴ ἔχει καμία ἐπικαιρότητα ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: "Πράγματι ἐκεῖνοι, ποὺ ἀνῆλθαν στὴν ἐξουσία ( κατέλαβαν τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα) μὲ ἀνθρώπινες σκευωρίες ἀνταποδίδουν τὴ χάρη γι᾽ αὐτὲς τὶς ἐξυπηρετήσεις μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέπουν στοὺς ἁμαρτάνοντες κάθε ἄνεση γιὰ τὶς ἀπολαύσεις".
στ´. Πορεία μὲ ὁδηγὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ
Οἱ κληρικοὶ πρωτίστως, ἀλλὰ καὶ οἱ λαϊκοί, δὲν πρέπει νὰ πορεύονται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τῆς καρδιᾶς τους. Ὁ πνευματικός τους ἀγώνας πρέπει νὰ στοχεύει στὸ νὰ γίνει τὸ θέλημά τους θεοφιλές, δηλαδὴ νὰ εἶναι σύμφωνο μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Μόνο τότε θὰ παύσουν οἱ ἀναταραχὲς στὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ σύγχυση στοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι συχνὰ παρακολουθοῦν τοὺς ἰδιόρρυθμους κληρικοὺς νὰ δημιουργοῦν ἐνοχλητικὲς καταστάσεις, ποὺ καταλήγουν στὸ σκανδαλισμό τους. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν παραπάνω ἀρνητικῶν φαινομένων ἐπηρεάζουν τοὺς πιστούς, ἐνῶ χαροποιοῦν τοὺς ἄθεους. Ἡ πίστη στὸ Χριστὸ μειώνεται, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται ἀναξιόπιστος καὶ γενικὰ διαμορφώνεται ἕνα κλίμα ἀντιχριστιανικό, ὅπου "τὰ στόματα τῶν εὐσεβῶν σιγοῦν, ἐνῶ κάθε βλάσφημη γλώσσα εἶναι ἀνοιχτή".
Οἱ ὑπεύθυνοι πρέπει νὰ ἀνησυχήσουν καὶ νὰ ἐργαστοῦν γιὰ τὴ βελτίωση ἢ καὶ ἐξάλειψη αὐτῶν τῶν φαινομένων, γιατὶ ἀπομακρύνονται οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία θεωροῦν κιβωτὸ σωτηρίας καὶ ἀπάνεμο λιμάνι, ὅπου ἐξασφαλίζουν τὴ γαλήνη τῆς ψυχῆς τους, μακριὰ ἀπὸ τὰ ἀπειλητικὰ κύματα τῆς καθημερινῆς σκληρῆς βιοπάλης.
Μὲ δεδομένη αὐτὴ τὴν ἀρνητικὴ πραγματικότητα, πρέπει κάθε πιστὸς νὰ ἔχει τὴν εὐαισθησία γιὰ τὴ βελτίωσή της καὶ προπαντός, γιὰ τὴν πνευματικὴ πρόοδο τῶν κληρικῶν καὶ τὸν περιορισμὸ τῆς δράσης τῶν ἀναξίων. Ὁ Μέγας Βασίλειος συχνὰ ἀναφέρεται στὰ διάφορα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ δημιουργοῦσαν ἀνάξιοι κληρικοὶ καὶ πονοῦσε γιὰ τὰ ὅσα συνέβαιναν. Δυστυχῶς τὰ ἴδια περίπου συμβαίνουν καὶ σήμερα, παρόλο ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀντιμετωπίζει στοὺς κόλπους της μεγάλους αἱρετικούς, ὅπως ὑπῆρχαν στὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Στηριζόμενος σὲ μιὰ ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγίου "Πρὸς Ἰταλοὺς καὶ Γάλλους ἐπισκόπους", θὰ σχολιάσω τὴ σημερινὴ πραγματικότητα τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἢ γιὰ τὴν ἀκρίβεια τὰ προβλήματα, ποὺ δημιουργοῦν οἱ κληρικοί της καὶ τὸ σκανδαλισμό, ποὺ προκαλεῖται στοὺς πιστούς.
α´. Ἀποδοχὴ τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας συχνὰ διαστρεβλώνεται ἀπὸ μερικοὺς ἱεροκήρυκες, οἱ ὁποῖοι ὑπερτονίζουν τὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέτουν σὲ δεύτερη μοίρα τὸν ἐξαγιασμὸ τῶν πιστῶν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν ἀκούγονται κηρύγματα μὲ πνευματικὸ περιεχόμενο. Μόνο κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς γίνεται λόγος γιὰ τὴ μετάνοια καὶ τὴν προσευχή. Κάτι παρόμοιο παρατηροῦμε καὶ στὸ γραπτὸ λόγο. Στὴν πληθώρα τῶν περιοδικῶν καὶ τῶν βιβλίων λίγα ξεχωρίζουν γιὰ τὸ πνευματικό τους περιεχόμενο. Τὰ περισσότερα εἴτε ἠθικολογοῦν εἴτε κρίνουν τὸ τί συμβαίνει στὴν κοινωνία μας, ἡ ὁποία, πρέπει νὰ τὸ ὁμολογήσουμε, ποτὲ δὲν ὑπῆρξε χριστιανική, μὲ τὴν ἔννοια τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου.
β´. Πιστοὶ στοὺς θεσμοὺς
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πολλοὺς θεσμοὺς καὶ πλούσια παράδοση. Δὲν εἶναι ἕνας τυχαῖος ὀργανισμός, ποὺ ἐπιδέχεται συνεχεῖς ἀλλαγές, διορθώσεις καὶ συμπληρώσεις. Εἶναι θεοΐδρυτος ὀργανισμὸς καὶ γι᾽ αὐτὸ ὅσα καθιέρωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες πρέπει νὰ γίνονται σεβαστά. Οἱ καινοτομίες καὶ ἡ περιφρόνηση τῆς παράδοσης μόνο ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα ἔχουν. Ἀπόδειξη ἀληθινῆς εὐσέβειας σ᾽ ἕναν χριστιανὸ εἶναι ἡ διαφύλαξη τῆς παράδοσης καὶ τὸ συντηρητικὸ φρόνημα. Δὲν ἐννοῶ τὴν προσκόλληση σὲ νεκροὺς τύπους, ἀλλὰ τὴν παράδοση ποὺ ἐμπνέει καὶ καθοδηγεῖ ἀπλανῶς στὸν ἐξαγιασμὸ καὶ τὴ σωτηρία.
γ´. Τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα
Οἱ φιλόδοξοι κληρικοὶ πάντα ἐπιδιώκουν τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει τὸ μεγάλο βάρος τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῆς. Βλέπουν τὴν Ἀρχιερωσύνη ὡς ἀξίωμα κοσμικό, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μπορέσουν νὰ ἱκανοποιήσουν τὸ πάθος τῆς φιλοδοξίας ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα πάθη τους. Ὁ Μέγας Βασίλειος περιγράφοντας τὴ δυσάρεστη κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας ἐξαιτίας τῆς δράσης τῶν ἀρειανῶν, ἀναφέρεται καὶ στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, ποὺ κατεῖχαν ἀκατάλληλοι ἄνθρωποι. Εἶναι συγκλονιστικὸς ὁ λόγος του: "Οἱ φιλόδοξοι καὶ μὴ φοβούμενοι τὸν Κύριον εἰσπηδοῦν στὰ ὑψηλὰ ἀξιώμτα καὶ τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα προτίθεται φανερὰ ὡς ἔπαθλο δυσσεβείας. Ὅποιος βλασφημεῖ χειρότερα, εἶναι προτιμότερος γιὰ τὴ διαποίμανση τοῦ λαοῦ". Μὲ ἄλλα λόγια, τότε γίνονταν Ἐπίσκοποι οἱ ἀθεόφοβοι, οἱ φιλόδοξοι καὶ οἱ βλάσφημοι, δηλαδὴ οἱ αἱρετικοί. Στὴν ἐποχή μας τὰ πράγματα ἔχουν ἀλλάξει μερικῶς. Οἱ βλάσφημοι δὲν ἀναδεικνύονται Ἐπίσκοποι. Ὅμως ἰσχύουν τὰ δύο πρῶτα. Ἔχουμε κληρικοὺς ἀθεόφοβους, οἱ ὁποῖοι μὲ κάθε μέσο ἐπιδιώκουν τὴν ἀνάδειξή τους στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα, ὅπως καὶ φιλόδοξους, παρόλο ποὺ τὸ ἦθος τους δὲν εἶναι ἱεροπρεπές, γιὰ νὰ μὴ πῶ τίποτα χειρότερο, καὶ ὅμως ἀναλαμβάνουν τὸ ὑψηλό ἀξίωμα. Καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι τραγικά. Σκανδαλίζονται οἱ πιστοί, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ διορθώσουν κάτι. Ἡ εὐθύνη προφανῶς μοιράζεται καὶ στοὺς ἐκλέκτορες, οἱ ὁποῖοι χωρὶς πολλὴ σκέψη καὶ χωρὶς συναίσθηση τοῦ τί κάνουν, τοὺς ψηφίζουν, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ ὅσα μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια πρόκειται νὰ συμβοῦν.
δ´. Λείπει ἡ σεμνότητα
Τὸ κύριο ἔργο τῶν κληρικῶν εἶναι νὰ ποιμαίνουν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μεριμνοῦν, ὅσο αὐτὸ εἶναι δυνατό, γιὰ τὴν κάλυψη τῶν βασικῶν ἀναγκῶν τῶν φτωχῶν. Γι᾽ αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχουν ἦθος, γιὰ νὰ πείθουν καὶ νὰ διαχειρίζονται τὰ χρήματα, ποὺ τοὺς προσ - φέρονται μὲ προσοχὴ καὶ διαφάνεια, ἀποφεύγοντας δαπάνες, ποὺ ικανοποιοῦν τὶς προσωπικές τους φιλοδοξίες. Τὸ θέμα εἶναι σοβαρό, γιατὶ ὑπάρχουν ἀρκετοὶ κληρικοὶ μεγάλων καὶ πλούσιων ἐνοριῶν, οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν μὲ τρόπο ἀπαράδεκτο. Θεωροῦν τὰ ἔσοδα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ δικά τους καὶ τὰ δαπανοῦν αὐθαίρετα, ξεχνώντας ὅτι τὸ ἱερὸ χρῆμα, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τοὺς πιστούς, πρέπει νὰ ξοδεύεται μόνο γιὰ ἱεροὺς σκοποὺς καὶ ὄχι γιὰ κοσμικὲς δραστηριότητες ἄσχετες μὲ τὸ ποιμαντικὸ ἔργο. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἀναφέρεται στὸ θέμα ὡς ἑξῆς: "Ἔχει φύγει ἡ ἱερατικὴ σεμνότητα, ἔχουν λείψει οἱ ἄνθρωποι ποὺ ποιμαίνουν τὸ ποίμνιο τοῦ Κυρίου μὲ ἐπιστήμη, γιατὶ αὐτοὶ ποὺ κατέχονται ἀπὸ τὸ πάθος τῆς ἐξουσίας δαπανοῦν τὶς χορηγίες γιὰ τοὺς φτωχοὺς γιὰ τὶς δικές τους ἀπολαύσεις καὶ γιὰ διανομὲς δώρων".
ε´. Προσοχὴ στὴν ἐκλογὴ Ἐπισκόπων
Ἡ ἀνάδειξη τῶν Ἐπισκόπων πρέπει νὰ γίνεται μὲ πνευματικὰ κριτήρια. Μόνο οἱ ἐνάρετοι καὶ ζηλωτὲς νὰ ἐκλέγονται, ἐνῶ οἱ φιλόδοξοι καὶ κοσμικοὶ καὶ ὅταν ἀκόμα ἔχουν πολλὰ χαρίσματα, πρέπει νὰ ἀποκλείονται, γιατὶ εἶναι σὲ θέση νὰ προκαλέσουν μεγάλα καὶ δυσεπίλυτα προβλήματα τόσο στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία ὅσο καὶ εὐρύτερα. Ἰδιαίτερα προσεκτικὴ πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας στὶς παρεμβάσεις τῶν ἀνθρώπων τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται νὰ ἐκλεγοῦν οἱ δικοί τους ἄνθρωποι, ἀνεξάρτητα ἂν εἶναι ἄξιοι. Γιὰ νὰ πετύχουν τὸ σκοπὸ αὐτό, δὲν διστάζουν νὰ συκοφαντήσουν τοὺς ἄλλους συνυποψήφιους καὶ ἂς εἶναι ἀποδεδειγμένα ἐνάρετοι καὶ ὄντως ἄξιοι. Ἔχουμε ἀρκετὰ παραδείγματα, ποὺ ἐκλέκτηκαν Ἐπίσκοποι οἱ συμπαθεῖς στοὺς πολιτικοὺς καὶ ἐνεργοῦν ὡς δοῦλοι καὶ φερέφωνά τους. Τὸ ἀρνητικὸ αὐτὸ φαινόμενο πρέπει νὰ ἐκλήψει, γιὰ νὰ μὴ ἔχει καμία ἐπικαιρότητα ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου: "Πράγματι ἐκεῖνοι, ποὺ ἀνῆλθαν στὴν ἐξουσία ( κατέλαβαν τὸ ἐπισκοπικὸν ἀξίωμα) μὲ ἀνθρώπινες σκευωρίες ἀνταποδίδουν τὴ χάρη γι᾽ αὐτὲς τὶς ἐξυπηρετήσεις μὲ τὸ νὰ ἐπιτρέπουν στοὺς ἁμαρτάνοντες κάθε ἄνεση γιὰ τὶς ἀπολαύσεις".
στ´. Πορεία μὲ ὁδηγὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ
Οἱ κληρικοὶ πρωτίστως, ἀλλὰ καὶ οἱ λαϊκοί, δὲν πρέπει νὰ πορεύονται σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τῆς καρδιᾶς τους. Ὁ πνευματικός τους ἀγώνας πρέπει νὰ στοχεύει στὸ νὰ γίνει τὸ θέλημά τους θεοφιλές, δηλαδὴ νὰ εἶναι σύμφωνο μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Μόνο τότε θὰ παύσουν οἱ ἀναταραχὲς στὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ σύγχυση στοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι συχνὰ παρακολουθοῦν τοὺς ἰδιόρρυθμους κληρικοὺς νὰ δημιουργοῦν ἐνοχλητικὲς καταστάσεις, ποὺ καταλήγουν στὸ σκανδαλισμό τους. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν παραπάνω ἀρνητικῶν φαινομένων ἐπηρεάζουν τοὺς πιστούς, ἐνῶ χαροποιοῦν τοὺς ἄθεους. Ἡ πίστη στὸ Χριστὸ μειώνεται, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται ἀναξιόπιστος καὶ γενικὰ διαμορφώνεται ἕνα κλίμα ἀντιχριστιανικό, ὅπου "τὰ στόματα τῶν εὐσεβῶν σιγοῦν, ἐνῶ κάθε βλάσφημη γλώσσα εἶναι ἀνοιχτή".
Οἱ ὑπεύθυνοι πρέπει νὰ ἀνησυχήσουν καὶ νὰ ἐργαστοῦν γιὰ τὴ βελτίωση ἢ καὶ ἐξάλειψη αὐτῶν τῶν φαινομένων, γιατὶ ἀπομακρύνονται οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία θεωροῦν κιβωτὸ σωτηρίας καὶ ἀπάνεμο λιμάνι, ὅπου ἐξασφαλίζουν τὴ γαλήνη τῆς ψυχῆς τους, μακριὰ ἀπὸ τὰ ἀπειλητικὰ κύματα τῆς καθημερινῆς σκληρῆς βιοπάλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου