πηγή: Sigma Live, 2/9/2011
Η εξομολόγηση στα σχολεία, ένας αντίλογος
Θεολόγος-εκπαιδευτικός, Εφημέριος ιερού ναού Παναγίας Φανερωμένης
Έχω διαβάσει άρθρο στην εφημερίδα «Πολίτης», ημερομηνίας 15 Αυγούστου 2011, ανήμερα την εορτή της κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, με τίτλο «Για την εξομολόγηση στα Σχολεία». Από τη στιγμή εκείνη άρχισα να προβληματίζομαι έντονα, κατά πόσο έπρεπε να δώσω σημασία στα γραφόμενα ή να τα προσπεράσω, όπως και τόσα άλλα προσπερνούμε καθημερινά, τα οποία καταγράφονται από ανθρώπους οι οποίοι είτε έχουν άγνοια πάνω σε σοβαρά ζητήματα είτε κατέχονται από εμπάθεια, εθελοτυφλία και αθεράπευτες ιδεοληψίες, παρωχημένες και νεκρωμένες. Στο τέλος της ημέρας αποφάσισα να απαντήσω, για να βοηθήσω τους καλούς και συνετούς αναγνώστες να πάρουν τη σωστή πληροφορία για τα συγκεκριμένα θέματα, τα οποία θίγονται με σαφή την πρόθεση του αποπροσανατολισμού...
Ο κάθε λαός στο χώρο που διαμένει αναπτύσσει και καλλιεργεί ήθη και έθιμα, και βιώνει αιώνιες αξίες, που απορρέουν μέσα από το υπόβαθρο της θρησκευτικής και πολιτισμικής του παραδόσεως, και κοινωνικής ζωής του. Αυτά διατηρούνται αναλλοίωτα μέσα στο χρόνο και διαφυλάττονται ως κόρη οφθαλμού, διότι και διαμορφώνουν την εθνική ταυτότητα των λαών, για την οποία αγωνίστηκαν και η Ευρώπη, αλλά και οι βαλκανικοί λαοί ενάντια στον οθωμανικό ισλαμικό επεκτατισμό. Ίσως εκούσια ή ακούσια συγχύζεται το εθνικό με το εθνικιστικό, στο όνομα δήθεν μιας απρόσωπης παγκοσμιοποίησης.
Έχω την πεποίθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει σκοπό να καταργήσει τις ιδιαιτερότητες του κάθε λαού, για να ενθαρρύνει το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Οι ιδιαιτερότητες υπάρχουν και θα υπάρχουν για κάθε λαό. Είναι εκείνο το κομμάτι της ζωής του που τον κάνουν να αισθάνεται περήφανος και άξιος σεβασμού από όποιονδήποτε. Το χρώμα (λευκοί-έχρωμοι), η γλώσσα (Αγγλικά, Ελληνικά, Τουρκικά), η θρησκεία (χριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές), τα ήθη και έθιμα δεν αποτελούν εμπόδιο για αδελφική συνύπαρξη των λαών.
Αλλού πρέπει να στρέψουμε τα βέλη μας, ώστε να αλλάξουμε τα μυαλά των ανθρώπων, για να έχουν σωστή προσέγγιση του θέματος. Ασφαλώς αναφέρομαι στον άκριτο εθνικισμό, ο οποίος δηλητηριάζει με μίσος, κακία, εχθρότητα, αδικία, βία και άλλα ψυχοκτόνα πάθη. Συνεπώς η Ιερά Εξομολόγηση, και κατ’ επέκτασιν το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά και ο εκκλησιασμός, ο Αγιασμός και η προσευχή που πραγματοποιούνται στα σχολεία μας, αποσκοπώντας στην ψυχική κάθαρση του ανθρώπου, προσβλέπουν και στη θεραπεία από τη φοβερή ασθένεια της μισαλλοδοξίας.
Μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών προσφέρεται στα παιδιά χριστιανική αγωγή (αγάπη, ανεκτικότητα, ταπείνωση, δικαιοσύνη, ανεξικακία, συγγνώμη, σεβασμός, αποδοχή, ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια). Πώς είναι δυνατόν, αγαπητοί μου, να έχετε άγνοια αυτών των δεδομένων και να παρουσιάζετε τα πράγματα εντελώς αντίθετα; Δεν θα ήθελα να περάσει από το μυαλό μου πονηρός λογισμός για το σκοπό της συγγραφής των σκέψεών σας, γι’ αυτό σας πιστώνω με άγνοια.
Αγαπητοί μου, είμαι εκπαιδευτικός (θεολόγος) εδώ και δεκαέξι χρόνια, και η εμπειρία μου θεωρώ ότι είναι σεβαστή. Σ’ αυτά τα χρόνια είχα στην αίθουσα διδασκαλίας παιδιά άλλων θρησκειών (μουσουλμάνοι), τα οποία ενώ είχαν το δικαίωμα να πάρουν απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, εντούτοις σ’ όλες τις περιπτώσεις με ιδιαίτερη χαρά παρακολουθούσαν, και διακρίνονταν για την επίδοση και το ήθος τους. Ο αρχηγός της πίστεώς μας Ιησούς Χριστός προσφέρει άπειρη αγάπη προς τους πάντες, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας και κοινωνικής τάξεως. Αυτήν την αλήθεια προσφέρει και η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία και κανείς δεν μπορεί να της αφαιρέσει αυτήν την επουράνια αποστολή.
Με ειρωνική διάθεση, που υποβαθμίζει τις επιστημονικές περγαμηνές, γράφετε ότι έχουμε την εντύπωση πως είμαστε σε ορθόδοξο κράτος, και ότι πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό. Κύριοι, δεν έχουμε απλώς την εντύπωση, αλλά είμαστε ορθόδοξο κράτος. Εάν κάποιοι θέλουν να ισχυρίζονται ότι δεν πιστεύουν στον Θεό, γιατί έτσι βολεύουν τις προσωπικές τους αδυναμίες και τις ιδεοληψίες ενός ξεπερασμένου, ανεπιστρεπτί, ολοκληρωτισμού, αυτό είναι δικαίωμά τους. Δεν είναι όμως δικαίωμά τους να θέλουν να επιβάλουν, αυθαίρετα, τις αντιλήψεις τους στο λαό μας, ο οποίος πιστεύει στον Θεό της αγάπης και της καλοσύνης. Εφόσον παρουσιάζεστε ως ειδήμονες για το ακραιφνές πνεύμα του Χριστιανισμού, που έχει ως άξονα την αγάπη, την ανεκτικότητα, την οποία ειρωνεύεστε με εκείνο το «αγαπάτε αλλήλους», άραγε είστε και ειδήμονες του μουσουλμανικού πνεύματος και του τρόπου διάδοσής του;
Η ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας και μια ενδοσκόπηση σ’ αυτή θα σας κάνει καλό!.. Και μια παρατήρηση: Φαίνεστε αμύντορες του ελεύθερου πνεύματος, κι όμως, ενώ αναφέρεστε, σε κάποιο σημείο, στην πτώση του φασισμού, «δειλιάζετε» εσείς οι «παγκοσμιοποιημένοι» να αναφέρετε, να συλλαβίσετε την πτώση του σταλινικού, δικτατορικού σοβινιστικού καθεστώτος, και μιλάτε αόριστα για πτώση των «άλλων δικτατορικών καθεστώτων στην Ευρώπη». Μήπως τούτο υποδηλώνει θρασυδειλία και αλλότριες σκέψεις και ιδεοληψίες, σε καταδικασμένα από την ανθρωπότητα ιδεολογικά συστήματα;
Ως κατακλείδα των πιο πάνω, αναφέρω ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτελεί έργο επουράνιο. Ιδρυτής της δεν είναι άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Η διαφορετικότητα, η οποία πιο έντονα παρατηρείται στις κοινωνίες του σήμερα και αναπόφευκτα και στα σχολεία, δεν αποτελεί εμπόδιο στο κήρυγμά Του. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Μέσα από τη διαφορετικότητα φαίνονται τα θαυμαστά αποτελέσματα του κηρύγματός Του, όπου όλοι οι άνθρωποι, απ’ όπου και αν προέρχονται, θεωρούνται και είναι παιδιά ενός Θεού, άρα αδέλφια μεταξύ τους. Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν καλλιεργεί το ρατσισμό, όπως λανθασμένα διατυπώνετε, αλλά το αντίθετο, τον καταργεί και προάγει την αγάπη, την ισότητα, και τη δικαιοσύνη!
Ο κάθε λαός στο χώρο που διαμένει αναπτύσσει και καλλιεργεί ήθη και έθιμα, και βιώνει αιώνιες αξίες, που απορρέουν μέσα από το υπόβαθρο της θρησκευτικής και πολιτισμικής του παραδόσεως, και κοινωνικής ζωής του. Αυτά διατηρούνται αναλλοίωτα μέσα στο χρόνο και διαφυλάττονται ως κόρη οφθαλμού, διότι και διαμορφώνουν την εθνική ταυτότητα των λαών, για την οποία αγωνίστηκαν και η Ευρώπη, αλλά και οι βαλκανικοί λαοί ενάντια στον οθωμανικό ισλαμικό επεκτατισμό. Ίσως εκούσια ή ακούσια συγχύζεται το εθνικό με το εθνικιστικό, στο όνομα δήθεν μιας απρόσωπης παγκοσμιοποίησης.
Έχω την πεποίθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει σκοπό να καταργήσει τις ιδιαιτερότητες του κάθε λαού, για να ενθαρρύνει το ρατσισμό και τον εθνικισμό. Οι ιδιαιτερότητες υπάρχουν και θα υπάρχουν για κάθε λαό. Είναι εκείνο το κομμάτι της ζωής του που τον κάνουν να αισθάνεται περήφανος και άξιος σεβασμού από όποιονδήποτε. Το χρώμα (λευκοί-έχρωμοι), η γλώσσα (Αγγλικά, Ελληνικά, Τουρκικά), η θρησκεία (χριστιανοί, μουσουλμάνοι, βουδιστές), τα ήθη και έθιμα δεν αποτελούν εμπόδιο για αδελφική συνύπαρξη των λαών.
Αλλού πρέπει να στρέψουμε τα βέλη μας, ώστε να αλλάξουμε τα μυαλά των ανθρώπων, για να έχουν σωστή προσέγγιση του θέματος. Ασφαλώς αναφέρομαι στον άκριτο εθνικισμό, ο οποίος δηλητηριάζει με μίσος, κακία, εχθρότητα, αδικία, βία και άλλα ψυχοκτόνα πάθη. Συνεπώς η Ιερά Εξομολόγηση, και κατ’ επέκτασιν το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά και ο εκκλησιασμός, ο Αγιασμός και η προσευχή που πραγματοποιούνται στα σχολεία μας, αποσκοπώντας στην ψυχική κάθαρση του ανθρώπου, προσβλέπουν και στη θεραπεία από τη φοβερή ασθένεια της μισαλλοδοξίας.
Μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών προσφέρεται στα παιδιά χριστιανική αγωγή (αγάπη, ανεκτικότητα, ταπείνωση, δικαιοσύνη, ανεξικακία, συγγνώμη, σεβασμός, αποδοχή, ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια). Πώς είναι δυνατόν, αγαπητοί μου, να έχετε άγνοια αυτών των δεδομένων και να παρουσιάζετε τα πράγματα εντελώς αντίθετα; Δεν θα ήθελα να περάσει από το μυαλό μου πονηρός λογισμός για το σκοπό της συγγραφής των σκέψεών σας, γι’ αυτό σας πιστώνω με άγνοια.
Αγαπητοί μου, είμαι εκπαιδευτικός (θεολόγος) εδώ και δεκαέξι χρόνια, και η εμπειρία μου θεωρώ ότι είναι σεβαστή. Σ’ αυτά τα χρόνια είχα στην αίθουσα διδασκαλίας παιδιά άλλων θρησκειών (μουσουλμάνοι), τα οποία ενώ είχαν το δικαίωμα να πάρουν απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, εντούτοις σ’ όλες τις περιπτώσεις με ιδιαίτερη χαρά παρακολουθούσαν, και διακρίνονταν για την επίδοση και το ήθος τους. Ο αρχηγός της πίστεώς μας Ιησούς Χριστός προσφέρει άπειρη αγάπη προς τους πάντες, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκείας και κοινωνικής τάξεως. Αυτήν την αλήθεια προσφέρει και η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία και κανείς δεν μπορεί να της αφαιρέσει αυτήν την επουράνια αποστολή.
Με ειρωνική διάθεση, που υποβαθμίζει τις επιστημονικές περγαμηνές, γράφετε ότι έχουμε την εντύπωση πως είμαστε σε ορθόδοξο κράτος, και ότι πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό. Κύριοι, δεν έχουμε απλώς την εντύπωση, αλλά είμαστε ορθόδοξο κράτος. Εάν κάποιοι θέλουν να ισχυρίζονται ότι δεν πιστεύουν στον Θεό, γιατί έτσι βολεύουν τις προσωπικές τους αδυναμίες και τις ιδεοληψίες ενός ξεπερασμένου, ανεπιστρεπτί, ολοκληρωτισμού, αυτό είναι δικαίωμά τους. Δεν είναι όμως δικαίωμά τους να θέλουν να επιβάλουν, αυθαίρετα, τις αντιλήψεις τους στο λαό μας, ο οποίος πιστεύει στον Θεό της αγάπης και της καλοσύνης. Εφόσον παρουσιάζεστε ως ειδήμονες για το ακραιφνές πνεύμα του Χριστιανισμού, που έχει ως άξονα την αγάπη, την ανεκτικότητα, την οποία ειρωνεύεστε με εκείνο το «αγαπάτε αλλήλους», άραγε είστε και ειδήμονες του μουσουλμανικού πνεύματος και του τρόπου διάδοσής του;
Η ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυρας και μια ενδοσκόπηση σ’ αυτή θα σας κάνει καλό!.. Και μια παρατήρηση: Φαίνεστε αμύντορες του ελεύθερου πνεύματος, κι όμως, ενώ αναφέρεστε, σε κάποιο σημείο, στην πτώση του φασισμού, «δειλιάζετε» εσείς οι «παγκοσμιοποιημένοι» να αναφέρετε, να συλλαβίσετε την πτώση του σταλινικού, δικτατορικού σοβινιστικού καθεστώτος, και μιλάτε αόριστα για πτώση των «άλλων δικτατορικών καθεστώτων στην Ευρώπη». Μήπως τούτο υποδηλώνει θρασυδειλία και αλλότριες σκέψεις και ιδεοληψίες, σε καταδικασμένα από την ανθρωπότητα ιδεολογικά συστήματα;
Ως κατακλείδα των πιο πάνω, αναφέρω ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτελεί έργο επουράνιο. Ιδρυτής της δεν είναι άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Η διαφορετικότητα, η οποία πιο έντονα παρατηρείται στις κοινωνίες του σήμερα και αναπόφευκτα και στα σχολεία, δεν αποτελεί εμπόδιο στο κήρυγμά Του. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Μέσα από τη διαφορετικότητα φαίνονται τα θαυμαστά αποτελέσματα του κηρύγματός Του, όπου όλοι οι άνθρωποι, απ’ όπου και αν προέρχονται, θεωρούνται και είναι παιδιά ενός Θεού, άρα αδέλφια μεταξύ τους. Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν καλλιεργεί το ρατσισμό, όπως λανθασμένα διατυπώνετε, αλλά το αντίθετο, τον καταργεί και προάγει την αγάπη, την ισότητα, και τη δικαιοσύνη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου