Έλεγε ο Γέροντας Ιερώνυμος: «Το δεμένο πουλί δεν μπορεί να φύγει. Και ο νους που είναι δεμένος στα ουράνια, προσεύχεται αδιάλειπτα, λησμονώντας τα επίγεια και τον κόπο του σώματος».
.
.
Άλλες φορές τόνιζε: «Αν στο μαγκάλι δεν προσθέσουμε κάρβουνα, η φωτιά θα σβήσει. Προσοχή να μην σβήσει η φωτιά. Και δεν θα σβήσει όταν προσευχόμαστε».
.
«Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και όταν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά, γιατί είναι θείο δώρο και μπορεί να το χάσετε».
«Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και όταν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά, γιατί είναι θείο δώρο και μπορεί να το χάσετε».
Ο Γέροντας Ιερώνυμος ήταν άνθρωπος της προσευχής. Πολλές φορές διέκοπτε την προσευχή του και δεχόταν επισκέπτες... Όταν η συζήτηση διαρκούσε περισσότερο από μία ώρα, σταματούσε και ζητούσε από τους επισκέπτες να βγουν έξω από το κελί του, με την πρόφαση ότι θέλει να ξεκουραστεί. Στην πραγματικότητα ήθελε λίγα λεπτά να προσευχηθεί και πάλι συνέχιζε τη συζήτηση.
Από το βιβλίο του Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση, ΝΕΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, Ήτοι θαυμαστά γεγονότα και αποφθέγματα συγχρόνων Γερόντων.
Από το βιβλίο του Πρωτοπρ. Διονυσίου Τάτση, ΝΕΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ, Ήτοι θαυμαστά γεγονότα και αποφθέγματα συγχρόνων Γερόντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου