Σωτήριος Μουντζούρης, Αχάριστοι προς την Εκκλησία;

πηγή: Ελευθερία Λάρισας, 8/11/2011

Αχάριστοι προς την Εκκλησία;

Γράφει ο Σωτ. Αθ. Μουντζούρης

Αφορμή για το κείμενο τούτο αποτελεί η αναφορά του υπουργού Δικαιοσύνης στην ολομέλεια της Βουλής την παρελθούσα Παρασκευή (4 Νοεμ.) όταν συνεζητείτο εκεί η πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης στην Ελληνική Κυβέρνηση.

Τι είπε στην αγόρευσή του ο κ. υπουργός, την ώρα που υποτίθεται ότι οι πάντες-πρώτοι οι κύριοι υπουργοί και οι εκπρόσωποι του έθνους και δεύτερον εμείς οι υπόλοιποι απλοί πολίτες Έλληνες ψηφοφόροι-αντιλαμβόμαστε τις δύσκολες στιγμές που διέρχεται η πατρίδα μας και ως εκ τούτου απαιτείται, ομοψυχία, ενότητα, χαμηλοί τόνοι, κοινωνική συνοχή, συμφιλίωση και ειρήνη;

Βρήκε την ώρα να εξαπολύσει «κατηγορητήριο-κριτική» κατά της Εκκλησίας , η οποία (άκουσον-άκουσον) «στις δύσκολες τούτες ώρες δεν πρέπει να είναι απούσα αλλά να βοηθάει τον ελληνικό λαό, που δεινοπαθεί...»...

Πάλι καλά που δεν μας είπε ότι δεινοπαθεί εξαιτίας της Εκκλησίας ο ελληνικός λαός.

Αλήθεια, μήπως, εκείνη οδήγησε στη χρεοκοπία και στο σημερινό κατάντημα τη χώρα μας και δεν το ξέρουμε;

Η Εκκλησία οδηγείται σε πτώχευση ή το ελληνικό κράτος; Οι ηγέτες της Εκκλησίας έχουν την ευθύνη της χρεοκοπίας ή οι πολιτικές ηγεσίες που κυβέρνησαν και κυβερνούν τον τόπο;

Δεν έχει ακούσει τίποτε για το τι κάνει η Εκκλησία-η Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία-τώρα την περίοδο της κρίσης, ο υπουργός;

Και μόνο να προσεύχεται για τον δεινοπαθούντα λαό, για τους ανέργους, τους αστέγους, τους αδυνάτους, αδυνάμους, φτωχούς, ασθενείς, γέροντες και γενικά τους χρήζοντες ανάγκη βοηθείας συνανθρώπους μας είναι αρκετό.

Είναι μέσα στην αποστολή της Εκκλησίας η προσευχή και ο πνευματικός της αγώνας για τον λαό της καθώς και ο παρηγορητικός της λόγος και η αγάπη της προς τον πάσχοντα (εξ οιουδήποτε λόγου) συνάνθρωπό μας.

Όμως, πέραν αυτού επιτελεί και ένα άλλο καθήκον, το οποίο μάλλον δεν της ανήκει αλλά το «έκλεψε...» από την Πολιτεία.Είναι εκείνο της κοινωνικής πρόνοιας. Η Εκκλησία μας, χωρίς να εισπράττει κανένα φόρο γι’ αυτό, μεταβλήθηκε σε υπουργείο Κοινωνικής Μέριμνας και Κοινωνικής Πρόνοιας.

Αν δεν είναι έτσι ρωτήστε τις Μητροπόλεις της Ελλάδος, της Κρήτης και της Δωδεκανήσου αλλά και τις ενορίες και τον παπαδάκο της πιο απομακρυσμένης και φτωχής ενορίας της πατρίδας μας τι κάνει για τη φτώχεια και πόσοι προσφεύγουν εκεί για ένα κομμάτι ψωμί και λίγο φαΐ, καθημερινά.

΄Εστω και από περιέργεια, ο κ.υπουργός, εάν ρωτούσε να πληροφορηθεί από κάποιον αμειβόμενο σύμβουλό του για το έργο της Εκκλησίας μας θα εγνώριζε πόσες δεκάδες χιλιάδες μερίδες φαγητό μοιράζει καθημερινά στον άνεργο, άστεγο και ανήμπορο που ζει στην Ελλάδα (΄Ελληνα ή αλλοδαπό), χωρίς διακρίσεις και ότι διέθεσε για φέτος πάνω από 100 εκατομμύρια ευρώ (ναι, πάνω από εκατό) για φιλανθρωπικό έργο.

Το να μην αναγνωρίζει κάποιος τον ευεργέτη του, εμείς οι ΄Ελληνες τον λέμε αχάριστο. Είναι αχαριστία εάν σήμερα όλοι μας (αλλά περισσότερο το επίσημο κράτος, ) δεν αναγνωρίζουμε την προσφορά και τη θυσία του ευεργέτη μας. Και είναι άδικο κ. υπουργέ της Δικαιοσύνης να καταγγέλετε από το επισημότερο βήμα (την ελληνική Βουλή) την Εκκλησία μας ότι , δήθεν, είναι « απούσα και δεν βοηθάει τον λαό που υποφέρει».

Αυτό σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζετε (και δεν ενθυμείσθε καθόλου) το καλό και την προσφορά της Εκκλησίας στον λαό.΄Ελλειψη ευγνωμοσύνης, ίσον αχαριστία λένε τα λεξικά της ελληνικής μας γλώσσας.

Επίσης, κάνετε λάθος κ. υπουργέ ( διότι το αναφέρετε κι αυτό στην ομιλία σας) όταν αμφισβητείτε το δικαίωμα της Εκκλησίας (των εκπροσώπων της ασφαλώς) να ομιλεί.

Αλήθεια θα θέλατε ειλικρινά μία Εκκλησία άλαλη και άφωνη; Μια Εκκλησία χωρίς κήρυγμα αληθείας και λόγο παρηγορίας προς τον λαό της;

Κατεξοχήν αρμοδιότης της Εκκλησίας μας είναι το κήρυγμα, η αλήθεια, το ευαγγέλιο, ο λόγος της αγάπης, της ελπίδας και της παρηγορίας όταν χρειάζεται. Να της αφαιρεθεί και αυτή η αρμοδιότης;

Ο λόγος της Εκκλησίας είναι αληθινός, όχι ψεύτικος, κάλπικος, απατηλός, δημαγωγικός, υστερόβουλος, ψευδής, πολιτικός. Είναι λόγος που ζεσταίνει τις ανθρώπινες καρδιές, είναι λόγος που ενώνει και δεν διχάζει, που ωφελεί, οικοδομεί και δεν καταστρέφει. Και γι’ αυτό ο λόγος της Εκκλησίας βρίσκει απήχηση στο πλήρωμά της .Και γι αυτό τον ονομάζετε «λόγο πολιτικό ή μισαλλόδοξο» για να αποδυναμώσετε την απήχησή του στον λαό.

Προχθές κάποιος άλλος υπουργός βρήκε τον αίτιο της οικονομικής κρίσης και «του δημοσιονομικού εκτροχιασμού» στον «διπλοθεσίτη» αρχιμανδρίτη που παίρνει δύο μισθούς (ως Ιερέας και εκπαιδευτικός Μ.Ε.), λες και εκείνος έκανε τον νόμο που παρέχει τη δυνατότητα στον ιερέα να διδάσκει σε σχολεία.

Ο ίδιος θυμήθηκε να κατηγορήσει και δύο , όντως, σπουδαίους και αληθινούς Αρχιερείς, ένα νεκρό Αρχιεπίσκοπο (τον μακαριστό Χριστόδουλο) τώρα που βρίσκεται στον τάφο και ένα εν ενεργεία Μητροπολίτη (τον Σεβ. Μεσογαίας) γιατί εξέφρασε λόγους παρηγορητικούς, αγάπης και υποστηρίξεως στους οικονομικά πληττόμενους της περιφερείας του.

Επίσης, πολύ πρόσφατα, βουλευτίνα ζήτησε να φορολογηθούν και οι Ιεροί Ναοί, (εξαιρώντας μόνο τα εξωκλήσια και... τα εικονοστάσια που βρίσκονται στους δρόμους!!)

Μεγάλο λάθος ο πόλεμος με την Εκκλησία. Ειδικά σήμερα και με τις συγκεκριμένες άσχημες για την πατρίδα μας συνθήκες.

Η Εκκλησία δεν πτοείται από τις βολές και διαβολές των διωκτών της. Στο πέρασμα των πολλών αιώνων είδε, άκουσε και έπαθε πολλά. Οι διώκτες, οι αχάριστοι και οι πολέμιοί της (οιουδήποτε κόμματος, χρώματος, φυλής ή γλώσσας) έγιναν άφαντοι και δεν τους ενθυμείται κανένας πλέον.

Εκείνη παραμένει αλώβητος και θα συνεχίζει το έργο της εις τους Αιώνας «και πύλες άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής».